(WN) ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเมื่อไปปรากฏตัวในรายการ VTuber ของเพื่อนสมัยเด็ก 52 นี่คือเช้าที่ผมอยากสัมผัสใช่มั้ยนะ

ตอนที่ 52: นี่คือเช้าที่ผมอยากสัมผัสใช่มั้ยนะ

…หลังจากนั้นเราสองคนก็ตื่นขึ้นมา คิดเนื้อหาสำหรับไลฟ์ฉลองยอดติดตามครบหนึ่งแสนคน โดยกินบะหมี่ถ้วยเป็นอาหารมื้อดึกไปด้วย

มีไอเดียหลายอย่างที่ถูกเสนอขึ้นมา เช่น การให้ผู้ชมโทรเข้ามาพูดคุย หรือการไลฟ์ร้องเพลง แต่เราก็ยังตัดสินใจไม่ได้ พอรู้ตัวอีกทีก็เหนื่อยจนหลับไปทั้งอย่างนั้น ความทรงจำก็เลือนลางไปหมด จนจำไม่ได้ว่าเรานอนบนเตียงเดียวกันหรือเปล่า

แต่เอาเถอะ…ผมว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลยหรอกนะ…คงไม่หรอก……ใช่มั้ย ?

—

[ อืม…อืมมม… ]

เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้นด้วยเสียงนกร้อง… ขอโทษนะ โกหกน่ะ แค่อยากจะพูดว่า “นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า…’ตอนเช้าหลังจากนั้น’ ” เท่านั้นเอง จริงๆ แล้วผมไม่ได้พูดออกมาหรอก…

[ …หืม? ]

ผมเพิ่งสังเกตว่าอายากะไม่ได้อยู่ข้างๆ แต่ยังมีรอยบุบบนผ้าปูที่นอนที่แสดงว่าเธอเคยนอนอยู่ตรงนี้ แสดงว่าเธอตื่นก่อนแล้วสินะ คิดได้แบบนั้น ผมก็ลุกขึ้นออกไปตามหาเธอ

[ อายากะ…อยู่ไหนน่ะ…หือ? ]

แล้วผมก็ได้ยินเสียงมาจากในครัว พอเดินไปดู ก็เห็นอายากะในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งยืนทำอาหารอยู่ที่หน้าเตา พร้อมตะเกียบคีบอาหารในมือและกระทะร้อนๆ บนเตา

[ อรุณสวัสดิ์ รุย! ]

เธอทักทายด้วยท่าทางที่สดใส ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างสับสน

[ อรุณสวัสดิ์…กำลังทำอะไรอยู่น่ะ? ]

[ ทำอาหารเช้าไง! แค่เห็นก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ?]

[ เอ๋…ทำไมอะ? ]

[ ก็รุยเคยบอกว่าอยากกินข้าวกล่องนี่นา ฉันเลยคิดว่าไหนๆ ก็ถือโอกาสทำให้เลยแล้วกัน! อ้อ ใช้ของในตู้เย็นของนายหมดเลยนะ ไม่ว่ากันใช่มั้ย? ]

[ อ๋อ…ไม่เป็นไรๆ ]

…หวังว่าไข่กับของที่อยู่ในตู้เย็นจะยังไม่หมดอายุนะ แต่ก็น่าจะกินได้…

[ ถ้างั้นก็ดี ! ใกล้เสร็จแล้ว รอแป๊บนะ? ]

อายากะกล่าวพร้อมกับหันไปที่กระทะ ผมเองก็ได้แต่ยืนรอ ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรดี อย่างน้อยก็ควรขอบคุณเธอแล้วกัน

[ อายากะ ]

[ หืม? ]

[ ขอบคุณที่ทำอาหารให้นะ ]

เธอหันมาพูดพร้อมรอยยิ้มแสนน่ารัก

[ ไม่เป็นไรเลย ฉันแค่อยากเห็นรุยดีใจเท่านั้นเอง ]

…อ่า…ผมชอบเธอจริงๆนั่นแหละ

—

[ เสร็จแล้วจ้า! ]

สักพัก อาหารเช้าก็ถูกยกมาวางบนโต๊ะ มีทั้งไข่เจียว ไส้กรอก และเบคอน ซึ่งแน่นอนว่ามันคืออาหารที่ผมชอบทั้งหมด

[ โอ้โห น่ากินจัง ไม่ได้กินข้าวเช้ามานานแล้วนะเนี่ย! ]

[ อ้าว? รุยไม่ได้กินข้าวเช้าทุกวันเหรอ? ]

[ ส่วนใหญ่ก็กินขนมปังบ้างน่ะ ]

ผมพูดพลางหยิบขนมปังมาวางบนโต๊ะ

[ ถ้างั้นก็…กินพร้อมกันเลยสิ ]

[ อืม งั้น จะทานแล้วนะครับ ]

ผมยกตะเกียบขึ้น คีบไข่เจียวเข้าปาก แล้วอายากะก็มองมาด้วยสายตาที่ดูลุ้นเล็กน้อย เธอถามด้วยเสียงที่ดูเหมือนกังวลนิดหน่อย

[ อร่อยมั้ย รุย? ]

[ อืม อร่อยมากเลย ]

[ … ]

[ …ทำหน้าแบบนั้นทำไมอะ ?เหมือนอยากจะได้คำชมอีกสักหน่อยเลยนะ ]

[ หา? ฉันทำหน้าแบบนั้นเหรอ? ]

[ ใช่ ]

…บางทีเธออาจจะคาดหวังให้ฉันพูดอะไรซึ้งๆ อย่าง “อยากกินอาหารของเธอทุกวันเลย” แต่จะให้พูดตรงๆ แบบนั้นก็เขินเกินไป เอาล่ะ ลองพูดอ้อมๆ แล้วกัน

[ ……ฉันรู้ว่าอายากะทำอาหารเก่งอยู่แล้วล่ะ เธอคงเป็นภรรยาที่ดีได้แน่ๆ… ]

[………….แบบนั้นหมายความว่า…]

[ หืม? ]

[ …แบบนั้นแปลว่า ‘แบบนั้น’ ใช่มั้ย? ]

[ เอ๊ะ? อะ…อืม เธอจะตีความยังไงก็แล้วแต่ ]

อายากะหลับตาลงราวกับจะซึมซับคำพูดนั้น เธอกุมมือของเธอไว้ที่อก… เดี๋ยวสิ มันน่ากลัวนิดหน่อยนะ อายากะ?

[ เอ่อ ว่าแต่…อายากะ เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวาน…ยังมีเรื่องที่ต้องตัดสินใจอยู่นะ ]

[ …วันแต่งงานเหรอ? ]

[ เฮ้ย! ไกลไปแล้ว! กระโดดข้ามขั้นไปไกลเกินไปแล้วนะ! ]

ผมตกใจมาก…มันข้ามขั้นไปเยอะเกินไปแล้ว!

[ …แต่ก็ไม่ใช่จะไม่เกี่ยวกันเท่าไหร่ เราควรคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ของเราน่ะ…คิดว่าเรายังไม่ควรจะคบกันตอนนี้ ]

พอผมพูดแบบนั้น แววตาอายากะก็ดูมืดลงทันที…

[ อะไรนะ…แปลว่าที่พูดเมื่อวานโกหกงั้นเหรอ? ]

[ ไม่ใช่! ใจเย็นๆสิ อายากะ! เรื่องหลักๆ ก็คือเราสองคนเป็นVtuberไง แล้วเราก็ทำงานในสังกัดด้วย… ถ้าบอกว่าคบกันละก็…คงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ เลย จริงมั้ย? ]

อายากะพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ แววตาของเธอค่อยๆ กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นนิดหน่อย

[ เพราะงั้น…ตราบใดที่เรายังเป็นVtuberอยู่ ก็ยังคบกันไม่ได้ อย่างน้อยทางสังกัดก็น่าจะห้ามไว้ ถึงจะไม่แน่ใจจนกว่าจะไปถามทางนั้นก็เถอะ ]

[ …แล้วถ้าคบกันแบบลับๆ ล่ะ? ]

[ ฉันก็คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว…แต่ฉันไม่แน่ใจว่าอายากะจะเก็บความลับได้ขนาดนั้นนะสิ…]

[ …ได้สิ! เรื่องแค่นี้ฉันทำได้อยู่แล้ว! ]

เธอเถียงขึ้นมา แต่ผมว่าเป็นไปได้ยาก

[ เราต้องปิดไม่ให้ใครรู้เลยนะ ทั้งผู้ชม VTuberคนอื่นๆ และทีมงานด้วย ถ้ามีการพูดพลาดหรือแชทหลุดมาแค่เสี้ยววินาที มันจะอยู่บนโลกออนไลน์ตลอดไปนะ ]

[ …………. ]

[ ถ้าเป็นแบบนั้น…เธอคิดว่าจะปิดบังได้จริงๆ เหรอ? ]

อายากะทำท่าครุ่นคิด…ก่อนจะได้ข้อสรุป

[ …อาจจะยากหน่อยนะ ]

[ ก็ใช่ ฉันเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน ครั้งแรกก็เคยพลาดครั้งใหญ่ไปแล้ว คงจะพลาดมากกว่าอายากะอีก ]

อายากะได้ยินแล้วสีหน้าดูเศร้าลง…แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากคบกับเธอหรอกนะ

[ เพราะงั้น…มาตั้งกฎกันเถอะ เราจะเป็นแฟนกันเฉพาะเวลาที่อยู่กันสองคน และไม่อยู่ในไลฟ์ เมสเสจหรือโทรศัพท์ที่ทำให้ดูเป็นคู่รักกันก็ห้ามซะ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยง…โอเคมั้ย? ]

พูดจบ อายากะก็ยิ้มออกมาช้าๆ

[ อื้ม…ดีแล้วล่ะ ]

[ เยี่ยมเลย และแน่นอนว่าอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะ ห้ามโพสต์หรือทิ้งเบาะแสเด็ดขาด แฟนๆพอมีเรื่องคู่รักทีไร กลายเป็น FBI กันหมดเลยนะ ]

[ อื้ม เข้าใจแล้ว! ]

ในที่สุดอายากะก็กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง

[ ขอโทษที่ทำให้ความสัมพันธ์มันดูอึดอัดนะ อายากะ ]

[ ไม่เป็นไรเลย ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ารุยชอบฉันมากแค่ไหน! ]

[ เธอนี่นะ… ]

[ ฮี่ๆ ]

อายากะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ทำเอาผมอดยิ้มตามไม่ได้เลย

[…ตอนที่พวกเราไม่ได้เป็นVtuberแล้ว…ตอนนั้นเราค่อยมาคบกันอย่างเป็นทางการนะ อายากะ? ]

[ อื้ม! ฉันจะรอนะ! ]

[ ฮ่าๆ…เอาล่ะ มากินข้าวกันเถอะ อร่อยมากเลยนะ ]

[ ฮ่ะๆ ก็ฉันเป็นคนทำนี่นา? ]

เราหัวเราะพร้อมกับกินอาหารเช้าด้วยกัน……เป็นมื้อเช้าที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผมเลย
 

พูดแบบนี้รู้หมดทั้งจังหวัดมีมานัดต่อนัดแล้ว ฮา