ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่192โลกกลมจริงๆ

บทที่192โลกกลมจริงๆ

ก็มองไปไกลๆ ออดี้A4Lสีขาวคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็ว สุดท้ายก็เหยียบเบรกจอดลงที่ตรงหน้าทุกคน จากนั้นก็ลดหน้าต่างรถลง เดินลงมาเป็นผู้ชายที่ท่าทางเป็นลูกคนรวยแต่งตัวทันสมัย

“หวังเลี่ยง คุณเพิ่งมาเหรอ ใช่สิ ทำไมแค่คุณล่ะ เพื่อนๆของคุณล่ะ！？”

ลี่เม่ยถาม

“พวกเขาเหรอ ผมให้พวกเขาไปจองร้านอาหารล่วงหน้า พอรับคุณป้าเสร็จ พวกเราก็ไปร้านอาหารด้วยกัน กินข้าวเที่ยงเสร็จ ตอนบ่ายก็ออกไปเที่ยวด้วยกัน！”

หวังเลี่ยงพูดไป เวลานี้ก็มองเห็นพวกจ้าวยีฟานกับหลินเจียวที่อยู่ด้านหลังของสวีเสีย ตาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย

“สาวสวยทั้งสอง พวกคุณต่างเป็นเพื่อนของสวีเสียสินะ？เหอะเหอะ จะไปยังไงเหรอ？”

หวังเลี่ยงถาม

“เมื่อกี้นี้พวกเราเพิ่งคุยเรื่องนี้ไป หยางฮุยเขาไม่มีรถ จะต้องเรียกรถไปรับแม่ของสวีเสีย”เวลานี้ลี่เม่ยจึงรีบพูด

“อ้อๆ อย่างนั้นแบบนี้ไหม ที่รถผมยังนั่งได้อีกสามคน ไม่อย่างนั้น สวีเสียและก็สาวสวยอีกสองคน พวกคุณมานั่งรถผมไปด้วยกันไหม？”

หวังเลี่ยงก็มองจ้าวยีฟานกับหลินเจียวว่าสวยจริงๆ

ดังนั้นก็เลยจงใจพูด

สุดท้ายก็ไม่รอพวกสวีเสียพูด

ลี่เม่ยก็เลยแย่งพูดก่อน：“หึหึ ที่นั่งนั่นเต็มแล้วจะรับแม่ฉันยังไงล่ะ อีกอย่างเดี๋ยวรูมเมทฉันอีกสองคนก็ต้องมาด้วย！”

เห็นหวังเลี่ยงจ้องพวกจ้าวยีฟาน ในใจลี่เม่ยก็ยิ่งหึง

ตอนนี้น้ำเสียงก็ยิ่งแย่

“ไม่ต้องหรอกลี่เม่ย พวกเราเรียกรถไปก็ได้！”

สวีเสียก็ไม่อยากให้ลี่เม่ยทะเลาะกับหวังเลี่ยงเพราะตัวเอง จึงรีบพูดไป

“ได้สิ เดี๋ยวพวกเราไปที่สถานีก่อน พวกคุณเรียกรถได้ค่อยไปก็ไม่สาย จากนั้นพวกเราก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่หวังเลี่ยงจองด้วยกัน ตามนี้ละกัน จำนวนคนของพวกเราในที่นี้ก็พอได้อยู่ หารกันคนครึ่งเป็นไง？”

ลี่เม่ยพูด

“ไม่มีปัญหา！”

สวีเสียก็พยักหน้า เวลานี้ก็แข็งข้อใส่เธอเล็กน้อยแล้ว

รอจนรูมเมทสองคนของลี่เม่ยมา พวกเธอก็นั่งรถของหวังเลี่ยงไป

จากนั้นพวกเฉินเกอ ก็รอจนเรียกรถมา และก็นั่งรถไปที่สถานี

“เหอะๆ แฟนขับออดี้A4Lแล้วดูเธอแสดงออกสิ ยีฟานของพวกเรา แค่โทรไปหา ก็มาทันที！”

เวลานี้หลินเจียวพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

“เจียวเจียว คุณพูดอะไรมั่วซั่วน่ะ ฉันกับคุณชายจ้าวนั้น ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว！”

จ้าวยีฟานมองเฉินเกอ พูดออกมาอย่างอายๆ

“เห้อ แต่ก็ใช่ ได้ยินว่าพ่อของคุณชายจ้าวเพิ่งมาได้ไม่นาน อุตสาหกรรมของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป ต่างประมูลไปหมดแล้ว น่าเสียดายจริงๆ บริษัทการค้าที่ใหญ่มากๆขนาดนี้ก็ไม่มีแล้วแบบนี้！แต่ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน ถ้าคุณชายจ้าวมานะ หักหน้าหวังเลี่ยงกับลี่เม่ยสองคนนี้ก็ไม่มีปัญหาสักนิด！”

หลินเจียวพูด

และหลินเจียวพูดประโยคพวกนี้ และก็เป็นสาเหตุที่ตอนนี้ท่าทีของจ้าวยีฟานมีต่อเฉินเกอเย็นชาเล็กน้อย

บริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปก็คือของคุณชายเฉินปัจจุบันถึงจะไม่แน่ใจว่าเฉินเกอใช่คุณชายเฉินหรือไม่ แต่จ้าวยีฟานก็ตัดสินใจว่าต้องการเฉินเกอแล้วเรียบร้อย

แต่น่าเสียดาย บริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปจะเกิดเรื่องแบบนี้

อีกอย่างบอกกับจ้าวยีฟานไม่ค่อยเชื่อเฉินเกอมาตลอด ว่าจะเป็นคุณชายเฉินที่มีอำนาจมหาศาลคนนั้น

ดังนั้น ท่าทีก็ไม่ใช่ว่าอบอุ่นเกินไป

แต่ จ้าวยีฟานก็ให้ความสนใจกับภาพของตัวเองที่อยู่ในใจของเฉินเกอตอนนี้ เดิมทีก็ไม่ได้ติดต่อคุณชายจ้าว หลินเจียวพูดแบบนี้ ก็ชัดเจนว่าตัวเองตัดบัวยังเหลือใยอยู่

ถ้าทำให้เฉินเกอเข้าใจผิดล่ะ！

ยังไงไม่ว่าเฉินเกอจะพูดอย่างไร อย่างน้อยเขาก็รวย

ท่าทีของเฉินเกอกลับเย็นชามาก

โดยพื้นฐานไม่พูดอะไรก่อน

จึงเป็นแบบนี้ พวกเขานั่งรถไปที่สถานีตลอดทาง

สิบโมงเช้า

รถไฟของรถไฟความเร็วสูงจินหลิงก็ถึงแล้ว

“แม่ของสวีเสีย ได้ยินเสี่ยวเหม่ยเราบอกว่า สวีเสียของคุณก็หาแฟนได้แล้ว？เมื่อกี้นี้ที่รถไฟความเร็วสูงฉันก็ไม่ได้ถาม เด็กนั่นบ้านเขาทำอะไร？รวยไหม？”

สาวสวยหน้าตาดีสองคนออกมาจากทางออกด้วยกัน

ผู้หญิงสองคนใกล้จะสี่สิบแล้ว แต่มองดู แต่งตัวเหมือนคนอายุสามสิบเลย

แฟชั่นมากๆ

“รายละเอียดนั้นสวีเสียเด็กนั่นก็ไม่ได้บอกรายละเอียดฉัน ฉันก็ไม่ค่อยวางใจไหมล่ะ ก็เลยมาดู อีกอย่าง ลูกสาวฉันก็มีแวว จะหาได้แย่แค่ไหนเชียว ยังไงผลการเรียนของสวีเสียก็เรียนดีขนาดนี้ ได้ทุนทุกปี！”

แม่ของสวีเสียพูด

ใบหน้าแม่ของลี่เม่ยกลับดูไม่ดี

ถึงแม้ต่างคนต่างมองลูกสาวตัวเองดี

แต่พูดตามความจริงแล้ว ลูกสาวตัวเองสวย สวีเสียก็สวย อีกอย่าง สวีเสียเด็กคนนี้เธอก็เห็นมานานแล้ว คะแนนการเรียนก็ดีสุดๆ นิสัยก็ยังดีมาก

แน่นอนว่าเพอร์เฟคกว่าลูกสาวของตัวเองจริงๆ

ดังนั้นแฟนที่หา ก็ต้องเพอร์เฟคสุดๆ

รู้อย่างนี้ ดังนั้นแม่ของลี่เม่ยก็เลยป้องกันไว้ก่อน

“ใช่ไหมล่ะ แฟนของสวีเสียเด็กคนนี้ ต้องเจ๋งกว่าแฟนเสี่ยวเหม่ยแน่！ลูกฉัน ยังไงก็เทียบกับสวีเสียไม่ได้！”

แม่ของลี่เม่ยพูดอย่างโกรธๆ

ตอนนี้เงยหน้ามา ที่ทางออกรถไฟความเร็วสูง ลี่เม่ยกับพวกสวีเสียก็รออยู่นั่นนานแล้ว

“แม่ เดินทางราบรื่นดีใช่ไหม เดี๋ยวฉันแนะนำให้ นี่คือหวังเลี่ยงแฟนฉันเอง！”

“สวัดีครับคุณป้า แหะๆ ผมคือหวังเลี่ยง คุณป้าครับ เดี๋ยวผมถือของให้ครับ ขึ้นรถเลยครับ！”

พูดไป หวังเลี่ยงก็รับของแล้วพาแม่ของลี่เม่ยขึ้นไปที่รถด้วยวิสัยทัศน์ที่ยอดเยี่ยม

“ว๊าว หวังเลี่ยง นี่รถคุณเหรอ？”

มองกุญแจรถในมือหวังเลี่ยง แม่ของลี่เม่ยก็พูดอย่างตะลึง

“ครับ เดือนที่แล้วเพิ่งซื้อมา！”

หวังเลี่ยงยิ้ม

เวลานี้ แม่ของลี่เม่ยก็เหลือบมองไปทางแม่ของสวีเสีย

“แม่ ขึ้นรถมา พวกเราไปร้านอาหารด้วยกัน！”

สวีเสียพูดด้วยรอยยิ้ม

“เอ๋ ทำไมในรถยังมีคนขับรถ หรือว่าเป็นคนขับรถของหยางฮุย？”

แม่สวีเสียเห็นลูกเขยในอนาคตของแม่ลี่เม่ยขับออดี้รุ่นA4L ก็ตะลึงเล็กน้อย

แต่มองลูกเขยตัวเองทางนี้ จู่ๆ ก็มีรถMagotanสองคันใหญ่ๆ ดูไม่เลว และก็ชัดเจนว่ามีคนขับรถ

หรือว่านี่คือคนขับรถของตระกูลหยางฮุย

แต่มองหยางฮุย ก็ไม่เหมือนลูกคนรวย

“นี่ พวกคุณจะไปไหม？เร็วๆสิ！ผมยังมีอีกรายการรออยู่！”

คนขับรถพูดอย่างทนไม่ไหว

“เอ่อ……”

แม่สวีเสียกับแม่ลี่เม่ยต่างตะลึง

“แม่ นี่คือรถที่พวกเราเรียกมา！”

สวีเสียพูดไปด้วยสีหน้าที่แย่มาก

หยางฮุยก็ก้มหน้าด้วยความอาย

“อะไรนะ อะไรกัน？นี่รถที่พวกคุณเรียกมาเหรอ แค่กๆ แม่นึกว่านี่คือคนขับรถของตระกูลเสี่ยวหยาง……”

ทันใดนั้นแม่ของลี่เม่ยก็ดีใจมาก

“แม่ ขึ้นรถก่อนเถอะ หยางฮุย คุณนั่งข้างคนขับนะ！”

สวีเสียรู้ว่านิ่งต่อไปก็น่าอาย ดังนั้นเลยอยากออกไปก่อน

“ให้เขานั่งข้างคนขับทำไมล่ะ ให้เขาไปนั่งคันข้างหลังนู่น！”

เหลือบมองหยางฮุยอย่างเย็นชา แม่ของสวีเสียขึ้นรถไปด้วยความโกรธ

พวกเขาจึงออกไป

“แย่แล้วๆ แย่แล้วจริงๆ！”

นั่งอยู่ที่รถด้านหลังข้างๆเฉินเกอ หยางฮุยขยุ้มหัวอย่างเจ็บปวด

เฉินเกอตบไหล่หยางฮุยอย่างปวดใจ พูดยิ้มๆ：

“คุณอย่ามาหดหู่ที่นี่สิ ยังไงคนที่คุณจะแต่งคือสวีเสีย ไม่ใช่แม่ของสวีเสีย อีกอย่าง มีผมกับหลี่ปินอยู่นะ คุณวางใจเถอะ！”

“เห้อ โอเค เหล่าเฉิน ไม่ว่ายังไง วันนี้คุณต้องช่วยผมนะ！”

หยางฮุยก็ไม่ทันสังเกตจริงๆ

เฉินเกอได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไร

แป๊บเดียว พวกเขาก็ถึงร้านอาหาร พอรู้ว่าร้านอาหารเป็นลูกเขยในอนาคตตัวเองจอง ก็อย่าพูดถึงเลยว่าแม่ของลี่เม่ยจะดีใจแค่ไหน

แม่ของสวีเสียกลับหดหู่อย่างมาก รู้สึกเสียหน้า

“พี่ลี่ พวกคุณรอสักพักแล้วใช่ไหม คุณป้ามาแล้ว และก็เพื่อนๆของลี่เม่ยก็มาครับ！”

พอเข้าไปในห้องสุดหรู หวังเลี่ยงเป็นคนแรกที่แนะนำอย่างสดใส

“คุณป้า นี่คือพวกพี่ๆของผม นี่คือพี่ลี่ของผม เป็นหัวหน้าของหอพักพวกเรา ที่บ้านมีบริษัทจดทะเบียนที่หนึ่ง ปกติจะดูแลพวกเราดีมากๆ！”

“โอเคๆๆ สวัสดีนะ！”

แม่ของลี่เม่ยได้ยินลูกเขยในอนาคตรู้จักคนใหญ่คนโตแบบนี้ ก็ยิ้มอย่างดีใจ

ส่วนคนที่เป็นหัวหน้าหอพักที่ชื่อพี่ลี่ พอทักทายเสร็จ ก็ทักทายกับพวกสวีเสีย

ก็แค่ ตอนพี่ลี่ถูกหวังเลี่ยงแนะนำ แล้วทักทายกับพวกหยางฮุย พอถึงเฉินเกอก็ตะลึงไป

“เฉินเกอ？”

พี่ลี่คนนี้พูดอย่างแปลกใจ

เฉินเกอก็แปลกใจเล็กน้อย โลกกลม ……จริงๆเลย

“เพื่อนนักเรียนลี่เยว่ คิดไม่ถึงว่าจะเจอคุณที่นี่！”