บทที่ 179 เครื่องประดับแตกหัก
เฉินเกอนั่งรออยู่ในที่วีไอพี และมองดูทั้งสองเถียงกันอย่างเสียงดัง
และสุดท้ายก็ถึงคราวของการทะเลาะกันรุนแรงแล้ว
เฉินเกอก็เข้าใจแล้วเช่นกัน
โดยพื้นฐานแล้ว หลี่ชือหานเลิกกับหม่าเฟยโดยไม่ได้เตรียมตัวใดๆ โดยบอกว่าเธออยากจะอยู่คนเดียวเงียบๆสักพัก
เชี่ย ดูเหมือนว่าตอนที่หยางเสว่เลิกกับตัวเอง ก็บอกว่าเธออยากอยู่คนเดียวเงียบๆสักพักเช่นกัน
หยุดคิดถึงเธอ
กลับมาที่การทะเลาะกันระหว่างทั้งสอง
ส่วนที่เหลือก็เรียบง่ายขึ้น หม่าเฟยไม่ได้เต็มใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หลังจากพบว่า หลี่ชือหานกำลังคบหากับลูกชาย ของการรื้อถอน
และได้ยินจากปากของเพื่อนที่ดีที่สุดของหลี่ชือหานเปิดเผยโดยไม่ตั้งใจว่า หลี่ชือหานกำลังไล่ล่าคนอื่นอยู่
สิ่งนี้ทำให้หม่าเฟยทั้งเกลียด และรัก
แน่นอนว่าเขายังคงชอบหลี่ชือหานอยู่ แต่ เขาถูกหักหลัง
ดังนั้นในช่วงเวลานี้ หม่าเฟยจึงอยู่ติดกับหลี่ชือหาน โดยต้องการที่จะกลับมาอยู่กับเธอ ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นใด เพียงเพื่อศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายเท่านั้น
ดังนั้นจึงมีฉากของวันนี้เกิดขึ้นมา
ตอนนี้ หลี่ชือหานขอให้หม่าเฟยซื้อเครื่องประดับให้เธอ ในร้านทองห้างทองฉินเหอ และเธอก็จะตกลง ตราบเท่าที่ซื้อแล้ว
เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องยากสำหรับหม่าเฟย
เครื่องประดับที่ร้านทองห้างทองฉินเหอ แพงเกินไป มีราคาเริ่มต้นอย่างน้อยสามหมื่นหยวนขึ้นไป เขาเพิ่งเริ่มทำงาน จะเอาเงินมาจากที่ไหน?
“ชือหาน เครื่องประดับที่นี่แพงเกินไป คุณเปลี่ยนไปร้านอื่นได้ไหม? ตราบเท่าที่ไม่เกินหนึ่งหมื่น ผมจะซื้อให้คุณแน่นอน!”
สามารถดูออกได้ว่า หม่าเฟยก็ได้ตัดสินใจไว้แล้วเช่นกัน
“เหอะๆ คุณต้องการให้ฉันเป็นแฟนของคุณ โดยเงินไม่เกินหนึ่งหมื่นหยวน หม่าเฟยเอ๋ย คุณโง่ใช่หรือไม่ คุณชายติงคนนั้นซื้อโทรศัพท์มือถือให้ฉันเครื่องหนึ่ง ยังราคาหกเจ็ดพันเลย!”
หลี่ชือหานหัวเราะเยาะ
ในเมื่อได้ฉีกหน้ากากออกแล้ว งั้นก็ฉีกออกให้หมดเลย!
“ฉันเข้าใจแล้ว คุณเป็นเพราะคุณชายติงเป็นลูกช้ายของการรื้อถอน เขารวยกว่าผม ดังนั้นคุณจึงชอบเขา แม้ว่าผมจะซื้อเครื่องประดับให้คุณสามหมื่นกว่าในวันนี้ คุณก็จะไม่คบกับผมใช่ไหม?”
ใบหน้าและหูของหม่าเฟยแดง
“หม่าเฟย พูดตามตรง ฉันไม่อยากทำร้ายคุณมากเกินไป เพราะที่ผ่านมาคุณดีกับฉันมาก ปล่อยมือเถอะ อย่ามารบกวนฉันอีกได้ไหม?มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา และฉันก็ชอบคุณชายติง ไม่ใช่เพราะว่าเขามีเงินหรือไม่ แต่เป็นเพราะความรู้สึก ความรู้สึกแบบนี้ คุณไม่เคยให้กับฉันเลย เพียงแค่จุดนี้ มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วสำหรับเราทั้งคู่! ให้โอกาสเราทั้งสองคนสักครั้ง เราจะยังเป็นเพื่อนกันในอนาคตได้ไหม? อีกอย่าง ฉันก็พบอีกเช่นกัน เราสองคนไม่เหมาะสมกันจริงๆ คุณเป็นคนดีมาก และคุณก็จะได้พบกับผู้หญิงที่รักคุณมากกว่านี้แน่นอน! ”
หลี่ชือหานกล่าวอย่างจริงจัง
“หลี่ชือหาน คุณทำเกินไป ผมปฏิบัติต่อคุณดีมากขนาดนี้ สำหรับคุณ ผมเต็มใจที่จะทำได้ทุกอย่าง ตอนนี้ คุณบอกว่าเลิกกันก็เลิกกัน! ผมเข้าใจแล้ว คุณต้องโดนขึ้นแล้ว ใช่มั้ย?”
ศักดิ์ศรีของหม่าเฟยก็ถูกเหยียบย่ำจนขนาดนี้แล้ว และดวงตาของเขาก็เป็นสีแดงในขณะนี้ และเขาก็พูดอะไรที่เลวร้ายออกมา
เสียงตบตี!
และคำตอบที่เขาได้กลับมาคือ เสียงตบหน้าที่ดัง!
“เชี่ย ไอ้บ้า คุณมันบ้าไปแล้วจริงๆ!”
หลี่ชือหานด่าว่า
เสียงตบตี!
และสำหรับหม่าเฟย เขาก็ตบกลับไปทันที แรงมาก จนทำให้หลี่ชือหานล้มลงกับพื้นทันที
ในเวลานี้ จำนวนคนมากมาย ต่างก็ล้อมรอบเข้ามาดู
“วันนี้ผมจะตายพร้อมคุณไปเลย! ผม……….ผมตีให้คุณตายไปเลย! คืนเงินที่ผมเคยให้คุณใช้ก่อนหน้านี้ ทั้งหมดกลับมา!”
หม่าเฟยจับหลี่ชือหานและทั้งชกทั้งเตะ
เหมือนคนบ้าไปแล้วจริงๆ
เฉินเกอมองดูอยู่ข้างๆ จากเดิมก็ไม่อยากจะปรากฏตัว แม้ว่าเขาจะมีความคลุมเครือกับหลี่ชือหานก็ตาม และก็เกือบจะกลายเป็นคู่รัก
แต่ตอนนี้ผ่านไปเป็นเวลาสามปีแล้ว และเฉินเกอก็สามารถมองออกได้ว่า ตอนนี้หลี่ชือหานยังคงไม่ชอบเขาเลย
แต่เดิมคิดว่าทั้งสองจะทะเลาะกันแค่สักพัก แต่ไม่คาดคิดว่าจะพัฒนาสู่การแสดงการต่อสู้จนได้!
ถ้าไม่ไปห้ามเลยในตอนนี้ มันก็ดูไม่ดีเล็กน้อย ถึงยังไงแล้วแต่ก่อนก็เคยรักกันมามากมาย?
และเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การแยกจากกันของทั้งสองคนนั้น ก็มีส่วนเกี่ยวข้องมากกับตัวเองในทางอ้อม
เฉินเกอก็เดินเข้าไป และในเวลาเดียวกัน บอสใหญ่หลายคนที่มาซื้อเครื่องประดับทองและเงิน ก็เข้ามากันพวกเขาเช่นกัน
“เอาละไอ้หนุ่ม การตบตีผู้หญิงเขาไม่ได้เรียกว่าคนเก่งหรอกนะ คนที่เก่งจริงๆ ต้องทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น ทำให้เธอเสียใจทีหลัง และสู้ๆ!”
ชายวัยกลางคนหนึ่งบุคลิกสูงสง่า ใส่เครื่องประดับทองเต็มไปหมดทั้งตัว ตำหนิว่าหม่าเฟย
หม่าเฟยก็เริ่มสงบลงเล็กน้อย เพียงแค่กำหมัดแน่น และอั้นหายใจ
“ใช่ เก่งจริงก็มีชีวิตที่ดีขึ้น และทำให้ฉันเสียใจทีหลังสิ แต่สำหรับคุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม คนเลวไอ้บ้า วันนี้คุณตบตีฉัน คุณจบแล้ว!”
หลี่ชือหานก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอยู่บนพื้น
“คุณก็พูดให้มันน้อยลงหน่อยเถอะ หญิงสาวอย่างคุณก็เหมือนกัน อย่าไปมองว่าคนอื่นรวยเสมอไป ผู้ชายรวยมักจะเจ้าชู้ ถ้าจะเลิกกัน ก็แค่คุณกับคนอื่นให้เข้าใจ จะพูดคำพูดเหล่านี้กระตุ้นคนอื่นทำไม มันมีประโยชน์อะไร! ”
เขาก็ตำหนิหลี่ชือหานอีกครั้ง
หลี่ชือหานปิดหน้าและร้องไห้ และก็หยุดพูดไป
ยังไงคนอื่นเขาก็เป็นบอสใหญ่
“ชือหาน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เฉินเกอไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมเธออย่างไร เขาจึงเดินเข้ามาพูดแค่คำเดียว
หลี่ชือหานมองไปที่เฉินเกอด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่าเฉินเกอก็อยู่ที่นี่เช่นกัน
“พี่ชายคนนี้เขาพูดถูก มีอะไร ก็ควรใจเย็นลงและค่อยๆคุยกัน ยังไงที่ผ่านมาก็เคยดีกัน นี่ก็คือพรหมลิขิต ไม่จำเป็นต้องทำเหมือนเป็นศัตรูกันเลย……..”
“เชี่ย! กูจะเป็นยังไงมันเกี่ยวอะไรกับมึง จะต้องให้ไอ้เลวอย่างมึงมาสั่งสอนกู! มึงก็โดนคนอื่นทิ้งแล้วไม่ใช่เหรอ เหมือนกับหม่าเฟยคนเลวนี้ มึงยังมีหน้ามาว่ากูอีกเหรอ!”
เดิมทีเฉินเกอก็แค่หวังดี แต่คำพูดเดียวกันกับชายวัยกลางคนนั้นที่ออกมาจากคนสองคน ผลก็ต่างกันมาก
มันเหมือนกับการจุดถังดินปืน และทำให้หลี่ชือหานรู้สึกโมโหขึ้นมาทันที
ใช่ หลี่ชือหานคิดอยู่ในใจ แม้ว่าผู้คนจากทั่วโลกจะมาตำหนิฉัน แต่เฉินเกอผู้ที่ยากจนนี้มันคู่ควรหรือ?
อีกอย่างไม่ใช่แค่ซื้อโทรศัพท์มือถือดีๆไปสักเครื่องสองเครื่องเหรอ จะแกล้งทำทำไม?
นอกจากนี้ ในครั้งนี้หลี่ชือหานไม่เพียงแต่อับอายต่อหน้าสาธารณชน แต่เฉินเกอยังเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดว่าตัวเองถูกทุบตีอีกด้วย
ยังคงมาชี้ไม้ชี้มือเหมือนคนอยู่ต่อหน้าตัวเองอีกด้วย
หลี่ชือหานมีความรู้สึกผิด และไม่กล้าที่จะยั่วโมโหหม่าเฟยที่บ้าคลั่ง และยิ่งไม่กล้าที่จะมีอะไรกับบอสใหญ่ที่ตำหนิเธอด้วย
อาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีของตัวเองครอบงำ จึงเอาความโมโหมาลงที่เฉินเกอโดยตรง
ผลักดัน และบีบเฉินเกอไปอยู่ครู่หนึ่ง
คำพูดการดุด่าก็ไม่น่าฟังเลย
มันเหมือนกับพยายามเอาศักดิ์ศรีของตนกลับคืนมา
“คนอย่างคุณ ไปให้ไกลๆเลย ตอนมัธยมปลายฉันตาบอดไปแล้วจริง และเกือบจะตกหลุมรักคนเลวอย่างคุณไปแล้ว!”
เฉินเกอก้าวถอยหลังทีละก้าว โดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ
ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับที่เพิ่งห่อเครื่องประดับให้เฉินเกอพอดี และเดินออกมาพร้อมกับถือสร้อยข้อมือหยกอย่างระมัดระวัง
“หยุด!”
เห็นว่าลูกค้าที่มีเกียรติที่สุดของตัวเอง ถูกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งปฏิบัติแบบนี้
พนักงานต้อนรับหญิงโกรธเหมือนกับสามีของเธอถูกคนอื่นตบ และวิ่งเข้าไปหยุดโดยตรง
“ออกไปจากที่นี่!”
หลี่ชือหานด่า และผลักด้วยมือออกไป
ได้ยินเพียงแค่เสียงที่คมชัด
กล่องสวยหรูสองกล่องในมือก็ตกลงที่พื้นโดยตรง
และสิ่งที่อยู่ข้างใน ดูเหมือนจะแตกแล้วด้วย
เสียงนั้นคมชัดมาก และยังทำให้ทั้งในพื้นที่เงียบลงในทันที
ต้องรู้ว่า เครื่องประดับของห้างทองฉินเหอนั้นมีราคาแพงมาก และเมื่อดูจากบรรจุภัณฑ์ของทั้งสองกล่องแล้ว สิ่งของข้างในนั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
หลี่ชือหานก็สงบลงตามธรรมชาติเช่นกัน เพราะเธอก็ได้ยินเหมือนกัน ราวกับว่ามีบางอย่างแตกหัก
“อ้า กำไลหยก!”
พนักงานต้อนรับหญิงไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะรุนแรงขนาดนี้ และเธอก็เหงื่อแตกในทันที
ย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว และแกะห่อกล่องออก
ก็เห็นกำไลหยกอันหนึ่ง แตกเป็นสามท่อนแล้ว………