บทที่ 178 ซื้อจิวเวลรี่ที่ร้านทอง
“ฉันสบายดี ลี่เยว่ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้!”
ฉินหยากล่าวอย่างเบาๆ
เด็กชายคนนี้ แต่งกายด้วยชุดสูท ดูสะอาดสดใสและหล่อมาก
และเห็นได้ชัดว่าลี่เยว่ไม่โกรธเลย ที่เห็นความไม่แยแสของฉินหยา
“โอ้ย! เสี่ยวหยากำไลของคุณแตกแล้ว!”
จ้าวถงถงอดไม่ได้ที่จะอุทาน เมื่อเห็นกำไลแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในเวลานี้
“เฉินเกอ ทำไมคุณถึงไม่ระวังเช่นนี้? หรือเป็นเพราะว่าคุณไม่พอใจที่เห็นลี่เยว่เข้ามาเป็นห่วงฉินหยา?
หญิงสาวอีกคนกล่าว
และคำพูดเหล่านี้ ดึงดูดความสนใจของลี่เยว่อย่างเป็นธรรมชาติ
ใช่ ลี่เยว่ชอบฉินหยามาก ชอบจนเช่นเดียวกับคนที่หลงใหลไปเลย
แต่ว่า ฉินหยาไม่ได้สนใจลี่เยว่เลยสักนิด
แม้ว่าครอบครัวของลี่เยว่จะอยู่ในสภาพดีแค่ไหน แต่ฉินหยาก็ปฏิบัติกับเขา อนิจจา ไม่มีความรู้สึกก็คือไม่มีความรู้สึก
แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดว่าเพียงเพราะเฉินเกอช่วยเธอไว้เพียงครั้งเดียว เธอก็มีความรู้สึกดีกับเฉินเกอ
ในความเป็นจริง เพื่อนร่วมห้องของฉินหยา ก็แค่ล้อเล่นกับเฉินเกอเช่นกัน
เพราะทุกคนต่างก็มองเห็นอยู่ว่า คือลี่เยว่ที่จับตัวเฉินเกอ ในเมื่อกี้นี้ และเฉินเกอถึงหลุดมือไป
“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นแค่กำไลวงเดียว ฉันแค่ซื้อใหม่อีกวงหนึ่งก็พอ!”
ฉินหยาก็รู้สึกเกรงใจเช่นกัน และทุกคนก็หล้อเล่นกับเฉินเกอ ยังไงเขาก็ได้ช่วยเหลือตัวเองด้วย
“คุณชายลี่ เราต่างก็เห็นว่า กำไลของฉินหยาของเรา พังโดยคุณและเฉินเกอ ต้องชดใช้นะ!”
จ้าวถงถงกล่าว
เห็นได้ชัดว่า เด็กผู้หญิงหลายคนนี้เคารพลี่เยว่เล็กน้อย เมื่อพวกเขาพูด
“ฮิฮิ ผมจะซื้ออันใหม่ให้เสี่ยวหยาอีกอันหนึ่งเอง แล้วคนนี้หล่ะ เขาจะสามารถชดใช้ไหวได้อย่างไร?”
ในเวลานี้ลี่เยว่มองไปที่เฉินเกอด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
“ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมจะกลับไปก่อนละ ฉินหยา คุณดูแลตัวเองดีๆนะ!”
และเฉินเกอก็รู้ดีว่า หากเขาอยู่ต่อไป เขาจะต้องถูกทุกคนล้อเล่นอีกแน่ๆ และลี่เยว่ที่ดูเป็นศัตรูในสายตาของเขาคนนี้ด้วย
ส่วนของสาวๆเหล่านี้ เฉินเกอไม่อยากจะใส่ใจกับพวกเขามากเกินไป
หากอยากจะได้รับความเคารพอย่างแท้จริงนั่นง่ายเกินไป เพียงแค่ขับรถของตัวเองมาหยุดอยู่ที่นี่เท่านั้น
ยังไงแล้ว คนอื่นห็นว่าคุณใสซื่อ หรือพวกเขาเห็นว่าคุณอ่อนแอ และน่ากลั่นแกล้ง ไม่ใช่เพราะว่าคุณไม่มีเงินมากพอเหรอ!
กล่าวอีกนัย แต่แรกมันก็เป็นเรื่องบัญเอิญที่ได้ช่วยฉินหยาในวันนี้ และเฉินเกอก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวมากเกินไป
สำหรับสร้อยข้อมือที่ตกแตกไปนั้น เฉินเกอก็เคยคิดเช่นกัน ว่ามันเกี่ยวข้องตัวเองอยู่บางส่วน ซื้ออันหนึ่งเพื่อชดเชยให้ฉินหยา เรื่องนี้มันก็จะจบอยู่แค่นี้
เมื่อมองดูเฉินเกอจากไป ฉินหยามีใจที่จะเรียกเฉินเกอให้อยู่ แต่เห็นได้ชัดว่า เขาไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับวงเพื่อนแบบนี้ได้
รอโอกาสอีกสักวันเถอะ
หลังออกจากห้องพยาบาล เฉินเกอก็ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด
ในพริบตา ก็อ่านจนถึงเที่ยงวันแล้ว
ในเวลานี้ หลี่เจิ้นกั๋วก็ได้โทรหาเฉินเกอ
“คุณชายเฉิน ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว เมืองจินหลิง จะไม่มีบริษัทไห่ชาน กรุ้ปอีกต่อไปแล้ว!”
หลี่เจิ้นกั๋วพูดอย่างหัวเราะ
“รบกวนคุณแล้ว ประธานหลี่!”
เฉินเกอกล่าว
ส่วนจะดำเนินการจัดการยังไง ไม่มีอะไรมากไปกว่าการบีบบังคับ
ในอดีต ต่างคนไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกัน และเพื่อสร้างรายได้ ด้วยความสามัคคี จึงมีความเอื้อเฟื้อต่อกัน
แต่ถ้าบริษัทไห่ชาน กรุ้ปต้องการเล่นของจริง มันจะเป็นคู่ต่อสู้ของตระกูลตัวเองได้อย่างไร!
“ใช่แล้วคุณชายเฉิน ฉันเพิ่งไปตรวจสอบมา เจ้านายยังใช้บัตรประจำตัวของคุณ ในธุรกิจอื่นๆในเมืองจินหลิงอีกด้วย คุณยุ่งอยู่หรือไม่? ถ้าคุณไม่ยุ่ง คุณต้องเซ็นชื่ออีกสองสามตัว แน่นอน ผมจะไปหาคุณก็ได้เช่นกัน!”
หลี่เจิ้นกั๋วกล่าวด้วยความเคารพ
“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมไปเอง!”
การอ่านหนังสือของเฉินเกอเกือบจะเสร็จแล้ว และเขาก็กำลังอยากจะไปที่ร้านทอง ที่ถนนการค้าจินหลิง ในเมืองจินหลิง เพื่อสั่งทำกำไลหยกของฉินหยาที่เหมือนกัน ชดเชยให้เธอ
ในเวลานี้ฝนหยุดตกแล้ว
เฉินเกอนั่งรถแทกซี่ไปที่วิลล่าสปาก่อน และหลังจากเซ็นชื่อแล้ว เขาก็หันไปที่ร้านขายเครื่องประดับในถนนการค้า
“เถ้าแก่ ผมอยากจะเลือกกำไลหยกวงหนึ่ง!”
เฉินเกอเดินมองไปรอบๆ และพบชิ้นที่คล้ายกับของฉินหยา
“ท่านครับ กำไลหยกนี้ทำมาจากหยกเหอเถียนจื่อยู่ชั้นเยี่ยม และมีมูลค่ามหาศาล คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาอันนี้?”
พนักงานต้อนรับหญิงคนหนึ่ง แสดงรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ
แม้ว่าเธอจะยิ้มอยู่ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความดูถูกบนใบหน้าของเธอได้
ใช่ ชายหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าเธอนั้น แต่งตัวไม่ดี
ยังจะมาซื้อเครื่องประดับอีก และยังเป็นหยกเหอเถียนจื่อยู่คุณภาพเยี่ยมอีกด้วย
ล้อเล่นอยู่ใช่ไหม
แต่ว่าด้วยความเป็นมืออาชีพที่ดีของเธอ ไม่ได้แสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอ
เฉินเกอก็ไม่สนใจเลย หยิบมันขึ้นมา และดูอย่างละเอียด จากนั้นก็กล่าวเบาๆ :
“ช่วยห่อให้หน่อย ซื้อชิ้นนี้เลย!”
“อ๊ะ? คุณแน่ใจหรือไม่? กำไลหยกเหอเถียนจื่อยู่ที่ยอดเยี่ยมนี้ มีราคาห้าหมื่นกว่าหยวนนะ……….หรือว่าคุณลองดูชิ้นอื่นๆ?”
รอยยิ้มของพนักงานต้อนรับหญิงก็จางหายไปมาก
“ให้คุณห่อคุณก็ห่อสิ พูดอะไรเยอะแยะ!”
น้ำเสียงของเฉินเกอเย็นชา
พนักงานต้อนรับหญิงต้องห่อของ และยังเอาเครื่องรูดบัตรออก
แต่เฉินเกอหยิบการ์ดออกมาแล้วรูดมันผลก็คือหล่น
เฉินเกอเพิ่งนึกขึ้นได้ ไอ้บ้า บัตรธนาคารของตัวเองต้องรูดขั้นต่ำสองแสนขึ้นไป!
“เหอะเหอะ ฉันว่าห้างทองฉินเหอเดินเส้นทางต่ำๆตั้งแต่เมื่อไหร่? แมวหรือสุนัขก็สามารถเข้ามาได้หรือ? ประสบการณ์ของลูกค้าชั้นสูงอย่างเราอยู่ที่ไหน?”
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวในวัยสามสิบกว่า
เห็นฉากที่เฉินเกอไม่สามารถจ่ายได้พอดี
พูดด้วยความดูถูกทันทีในเวลานั้น
มนุษย์ ก็จะเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ หากไม่เหยียบใครสักสองสามครั้ง ก็จะแสดงให้เห็นได้อย่างไร ว่าเขาเองนั้นยอดเยี่ยม?
และพนักงานต้อนรับหญิงก็ยิ้มอย่างขอโทษกับคู่สามีภรรยาวัยกลางคู่นั้น
เมื่อหันไปมองเฉินเกอ บนใบหน้าก็หมดความอดทนแล้ว
ใช่ เฉินเกอเป็นเพียงแค่เด็กยากจนคนหนึ่งที่มาเปิดหูเปิดตาเท่านั้น เพราะเครื่องประดับของห้างทองฉินเหอเป็นที่รู้จักของทั่วทั้งประเทศ
ที่ผ่านมาไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนจะเข้ามาแกล้งทำเป็น หยิบอยู่บนมือและถ่ายรูป นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้บ่อย
และเห็นได้ชัดว่า ในสายตาของเธอ เฉินเกอต้องเป็นคนประเภทนี้
“คุณผู้ชาย ถ้าคุณไม่ซื้อ ก็ออกไปก่อนได้ อย่าทำให้ลูกค้าท่านอื่นที่มาซื้อของต้องรอช้า!”
พนักงานต้อนรับหญิงออกคำสั่งขับไล่โดยตรง
“ใครว่าผมจะไม่ซื้อ อันนี่ถูกเกินไป ผมต้องเลือกชิ้นที่แพงกว่านี้!”
เฉินเกอพูดในใจว่า นี่ไม่ใช่ภาพที่เห็นประตูบนใบหน้าของตัวเองเหรอ
หญิงสาวสวยในอ้อมแขนของชายวัยกลางคนนั้นหัวเราะเยาะในเวลานี้ : “โอ้ย ทำไมเด็กๆสมัยนี้ถึงเป็นแบบนี้ได้แล้ว ช่างไร้สาระสิ้นดีเหลือเกิน!”
“ใช่แล้ว ถ้าผมมีลูกชายแบบนี้ ก็จะตีขาเขาหักโดยตรง!”
“ผมจะซื้ออันนี้ ห่อให้ผม! รูดบัตรเหมือนเดิม!”
เฉินเกอเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย และชี้ไปที่กำไลหยกที่อยู่ตรงกลางสุด
“เหอะๆ นี่คือหยกอันเลื่องชื่อที่สร้างขึ้นโดยอาจารย์ชื่อดัง ราคาตลาดเต็มสองแสนหนึ่งหมื่นหยวน คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาวงนี้?”
น้ำเสียงของพนักงานต้อนรับหญิง กลายเป็นเยาะเย้ยแล้ว ในเวลานี้
“ไม่ใช่เอาแค่ชิ้นนี้ และวงที่ห้าหมื่นนี้ ก็ห่อให้ผมด้วย! ซื้อทีเดียวกัน!” เฉินเกอพูดเบาๆ
“พัฟ นี่ก็คือสองแสนหกหมื่นแล้วนะ ฮ่าๆ เด็กโง่คนนี้ แกล้งทำก็ไม่ต้องแกล้งทำแบบนี้หรอก!” ชายวัยกลางคนนั้นหัวเราะดังและพูด
แต่พนักงานต้อนรับ รูดจำนวนเงินบนเครื่องรูดบัตรจริงๆ
เด็กเลวคนนี้ดูเหมือนจะดื้อรั้นนัก และพนักงานต้อนรับหญิงก็โกรธแล้วด้วยเช่นกัน ต้องทำให้คุณอับอายขายหน้าให้ได้
“หึ ไม่รู้จักร้ายดียังไงไม่ใช่เหรอคนนี้!”
หญิงสาวสวยกอดไหล่อยู่ และกล่าวด้วยความสนใจ
แต่ทันทีหลังจากนั้น ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างขึ้น รวมถึงพนักงานต้อนรับด้วย
หลังจากเห็นเฉินเกอรูดบัตร และกดรหัสผ่านแล้ว ก็แสดงว่าได้รับจ่ายเงินเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้วโดยตรง
“อะไรนะ!”
ทั้งสามคนนั้นตกใจมาก
ทันใดนั้นก็รู้สึกร้อนที่ใบหน้า ตอนแรกคิดว่าเป็นคนเลวคนหนึ่ง แต่ไม่ได้คาดคิดว่า คนอื่นเขาจะร่ำรวยจริงๆ!
“ห่อสองชิ้นนี้ให้ผมดีๆ บรรจุภัณฑ์ต้องดูดี ถ้าถูงห่อมีรอยยับเล็กน้อย คุณก็จะได้ออกไปแล้ว!”
เฉินเกอกล่าวเบาๆ
“ค่ะๆๆๆคุณผู้ชาย ฉันจะห่ออย่างระมัดระวังแน่นอน!”
พนักงานต้อนรับหญิงรีบโค้งคำนับต่อเฉินเกอด้วยความเคารพ
เหอะๆ เฉินเกอเคยชินกับสิ่งนี้แล้ว บางครั้งก็เป็นเช่นนี้ คุณสุภาพกับคนอื่น แต่กลับถูกมองว่าต่ำต้อย คุณจะได้รับความเคารพจากผู้อื่น ต่อเมื่อใช้ทัศนคติแบบนี้เท่านั้น
“คุณผู้ชาย กรุณาไปนั่งรอที่จุดนั่งพักสักครู่!”
พนักงานต้อนรับหญิงรีบพูดอีกครั้ง
เฉินเกอถึงเดินไปนั่งรออยู่ข้างๆ
วงที่มีราคาห้าหมื่นนั้น ชดใช้ให้กับฉินหยา และวงที่สองแสนหนึ่งหมื่นนั้น เก็บไว้และมอบให้ซูมู่หานในอนาคต
นี่คือสิ่งที่เฉินเกอวางแผนไว้
“ชือหานได้โปรดเถอะ ให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม? ผมรักคุณจริงๆ!”
“ฮ่าๆ โอเค? คุณรักฉันใช่ไหม งั้นก็เข้ามาซื้อเครื่องประดับให้ฉัน!”
“ฮิฮิ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เปรียบเทียบคุณกับติงห้าว หรอก เพียงแค่ซื้ออันที่ถูกให้ฉันก็พอ ถ้าคุณซื้อได้ ฉันก็จะคบกับคุณ ตกลงไหม?”
ขณะนี้ ชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งเดินเข้ามา เถียงกันอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง
เฉินเกอเงยหน้าขึ้น และยักคิ้ว
นี่ไม่ใช่หลี่ชือหานกับหม่าเฟยแฟนเก่าของเธอหรือ?
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
