I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง 1021 หุ่นเชิดปีศาจ

เป็นเรื่องยากมากที่จะสื่อสารในวงกตแห่งการหลอกลวง เนื่องจากมีอุปกรณ์ป้องกันเสียง และมักจะสื่อสารผ่านข้อความ ทีเขียนด้วยมือ แต่ในกรณีฉุกเฉิน มันจะเห็นเฉพาะคําตอบสั้นๆของแต่ละคนเท่านั้น

“ถอยกันก่อน” ไกแมนไม่สามารถเขียนคําได้มากเกินไป เขาเขียนเพียงสามคําให้ทุกคนได้เห็น จากนั้นจึงนําทางไปยังประ ตู้เพื่อถอยกลับ

เห็นได้ชัดว่าไกแมนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเคยสํารวจเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับปราสาทแม่มดเท่านั้น และยังไม่ ได้สํารวจเขาวงกตแห่งการหลอกลวงทั้งหมด และพวกเขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติทั้งหมด

โจวเหวินได้สํารวจเขาวงกตทั้งหมด และได้เห็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติเกือบทั้งหมดแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นร่างของหมาป่าสามหัวระเบิด แต่เขาพอจะเดาได้ว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่กําลังมาคืออะไรเมื่อได้ยิน

เสียง

“ถ้าเป็นตามที่บอก คนที่ถูกเลือดหมาป่าสามหัวอาจจะอารมณ์เสีย” โจวเหวินชําเลืองมองอย่างรวดเร็วและตัดสินว่าใคร

เป็นใคร

หวางลู่อยู่ข้างโจวเหวินและไม่ได้เปื้อนเลือดหมาป่า เมื่อเขาเห็นว่าหลาน ไม่ได้เปื้อนเลือดหมาป่า เขาก็โล่งใจ

แต่คนทั้งหมดสิบเจ็ดคน เก้าคนถูกย้อมด้วยเลือดหมาป่า ดังนั้นโจวเหวินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เมื่อถึงเวลา หมาป่าสาม หัวจะระเบิดท่ามกลางผู้คน กล่าวได้ว่า มันอาจตั้งใจตาย?”

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ โจวเหวินก็ตกตะลึงเล็กน้อย หากหมาป่าสามหัวต้องการตายด้วยตัวของมันเอง เขาวงกต

แห่งการหลอกลวงในความเป็นจริงนั้นน่ากลัวกว่าในเกมมาก

สิ่งมีชีวิตต่างมิติในเกมนั้นอยู่ในพื้นที่ของตน และพวกมันจะออกมาก็ต่อเมื่อต้องถูกรบกวนเท่านั้น

ในโลกความเป็นจริง หมาป่าสามหัวมาที่นี่ด้วยตัวมันเอง และทําให้คนจํานวนมากติดเชื้อด้วยเลือดหมาป่า นี่คือการปูทาง

ให้สิ่งมีชีวิตต่างมิติตัวอื่นเข้ามาเล่นงาน

เมื่อผู้คนถอยกลับไปที่ประตู พวกเขาก็ยืนที่ทางออก และสัตว์อสูรของทุกคนก็พร้อมต่อสู้ ทุกคนมองไปที่ทิศทางของ

เสียงประหลาด

ในไม่ช้า ทุกคนก็เห็นหุ่นเชิดปรากฏขึ้นทุกหนทุกแห่ง พวกมันดูเหมือนมนุษย์และถูกสร้างขึ้นมาอย่างดี สวมใส่เสื้อผ้า

แต่ที่ข้อต่อมีด้ายที่ทอดยาวออกไปไกล

“เป็นหุ่นเชิดปีศาจจริงๆ ” โจวเหวินเห็นหุ่นเชิดเหล่านั้น และรู้ว่าเขาพูดถูก

อย่างไรก็ตาม ในเกม หุ่นเชิดปีศาจอยู่ในห้องหุ่นเชิดและไม่ได้เคลื่อนที่ด้วยตัวเอง

ตอนนี้มันเคลื่อนทีด้วยตัวเอง และคนเหล่านั้นก็ติดเชื้อเลือดของหมาป่าสามหัว ซึ่งเป็นทักษะของหุ่นเชิดของปีศาจ เขากลัวว่าเมื่อผ่านไปซักพัก คนที่ติดเชื้อเลือดหมาป่าจะกลายเป็นหุ่นเชิด

แน่นอน นี่เป็นเพียงการเดาของโจวเหวิน

หากเจ้าหุ่นเชิดปีศาจควบคุมหมาป่าสามหัวล่วงหน้า เลือดก็จะถูกใช้โดยมัน หากมันไม่ควบคุมหมาป่าสามหัว เลือดของหมาป่าสามหัวก็จะไม่มีผลใดๆ

ไกแมนและทีมสั่งให้สัตว์อสูรโจมตีหุ่นเชิด แต่ในวินาทีต่อมาสีหน้าของใครบางคนก็หวาดกลัว

เขาเห็นคนที่เปื้อนเลือดหมาป่ามีด้ายแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนตัวพวกเขา ด้ายเหล่านั้นคล้ายกับด้ายของหุ่นเชิด ทอดยาวลึก

เข้าไปในเขาวงกต

เมื่อด้ายปรากฏบนร่างกายของสัตว์อสูร ร่างกายของมันไม่ได้ถูกควบคุมด้วยตัวเองอีกต่อไป ดูเหมือนว่าจะถูกควบคุม

โดยค้าย

เหตุการณ์นี้ อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน กลายเป็นเรื่องยุ่งเหยิงไปชั่วขณะ

ก่อนที่พวกเขาจะเจอแม่มดแห่งการทํานาย พวกเขาก็เริ่มต่อสู้กันเอง

หุ่นเชิดเหล่านั้นก็พุ่งเข้าสู่การต่อสู้ด้วย และสถานการณ์นั้นก็วุ่นวายมาก

ไกแมนต้องการติดค้ายของคนเหล่านั้นเพื่อดูว่าจะสามารถช่วยได้หรือไม่ น่าเสียดายที่อาวุธของพวกเขาไม่สามารถตัดด้าย

ได้

โจวเหวินซึ่งรู้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น พาหวางคู่ไปไกลๆ รอให้หุ่นเชิดปีศาจปรากฏขึ้น

การฆ่าหุ่นเชิดเหล่านี้ไม่มีประโยชน์ หุ่นเชิดปีศาจมีหุ่นเชิดเกือบนับไม่ถ้วนและการทําลายทิ้งก็ไร้ประโยชน์ มันต้องรอจนกว่าหุ่นเชิดปีศาจออกมาและฆ่ามัน

ไกแมนและคนอื่นๆ รู้ถึงปัญหาอย่างชัดเจน พวกเขาต้องการหาสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่ควบคุมหุ่นเชิดเหล่านี้ และแม้แต่ ใครบางคนก็รีบวิ่งไปตามเส้นด้าย

ในมุมมองของโจวเหวิน สิ่งเหล่านี้เป็นการกระทําที่ไร้ประโยชน์ เช่นเดียวกับหุ่นเชิดปีศาจ หุ่นเชิดปีศาจนั้นเก่งมาก ในการซ่อนตัวและชอบที่จะฆ่าในความมืด เป็นไปได้ว่าการตามด้ายไป จะพาเข้าไปสู่อันตรายเท่านั้น

แน่นอน หลังจากที่ชายคนนั้นรีบวิ่งไปพร้อมกับสัตว์อสูรของเขา ไม่นานก็เงียบลง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีศพ

“ตามด้ายกัน” ไกแมนเขียนไม่กี่ค่าแล้วต้องการที่จะเดินตามด้าย

หุ่นเชิดนั้นตายไปแล้ง การฆ่ามันไปก็ไม่มีประโยชน์ ผู้ที่ควบคุมหุ่นเชิดจะต้องถูกสังหารเท่านั้น

“ไม่ได้” โจวเหวินเขียนบนกระดาษแข็ง

ครั้งแรกที่เขาพบหุ่นเชิด เขาเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่ โดยคิดว่าเขาสามารถหาหุ่นเชิดปีศาจได้แถวนั้น

แต่กับ กอันตรายรอเขาอยู่

“ถ้าไม่ตามเราก็ตาย ทําได้แค่ตาม” ไกแมนเขียนอย่างรวดเร็ว

“ตามข้อตกลง ผมมีคําสั่งเด็ดขาด ทุกคนต้องอยู่ที่นี่ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ไป” โจวเหวินก็เขียนอย่างรวดเร็วเช่นกัน

“อธิบายเหตุผลกับฉัน” ไกแมนเขียนโดยจ้องไปที่โจวเหวิน

“ฉันคิดว่าการอยู่ที่นี่ทําให้รอด ด้านในคือทางตัน” โจวเหวินเขียน

“การอยู่ทีนี่คือทางติน คุณไกแมนไม่สนใจเขา เรารีบไปพร้อมกันและฆ่าสิ่งสิ่งที่ควบคุมหุ่นเชิดให้ได้” คนคนหนึ่งเขียน แล้วรีบวิ่งตามด้ายไป

เขาต้องการตาย และโจวเหวินไม่จําเป็นต้องหยุดเขา อย่างไรก็ตาม การตายของคนเหล่านี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

ทุกคนต่างต้องการที่จะลอง เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังรู้สึกแบบนั้น เว้นแต่พวกเขาจะฆ่าคนและหุ่นเชิดที่มีทั้งหมด จะไม่มี

โอกาสรอด

“ให้โอกาสโจวเหวิน” ในขณะที่ควบคุมสัตว์อสูรไปจัดการกับหุ่นเชิด หลานก็รีบวิ่งออกไปและยกป้ายในมือขึ้น

เนื่องจากการสื่อสารไม่สะดวก หลายคนอยากจะพูดอะไร แต่ไม่มีเวลาเขียนในการต่อสู้

ไกแมนมองไปที่สถานที่ที่ชายคนนั้นเคยไปก่อนหน้านี้ และเห็นว่าเขาหายตัวไปอย่างเงียบๆ เหมือนอย่างก่อนหน้านี้ และ ในทีสุดก็กัดฟันของเขา สั่งให้ทุกคนป้องกันการโจมตีของหุ่นเชิดต่อไป และเลิกคิดที่จะตามด้ายไป

แต่สถานการณ์ของพวกเขาแย่ลงเรื่อยๆ เพราะมีคนเก้าคนอยู่ภายใต้การควบคุม และเมื่อพวกเขาต่อสู้กับคนเก้าคนนั้น พวกเขารู้ว่ามันไม่ดีที่จะฆ่าพวกเขา ซึ่งทําให้พวกเขายากลําบาก

นอกจากนี้ หุ่นเชิดจํานวนมากวิ่งเข้ามา ทําให้มันยากที่จะรับมือ และมันก็ยากมากขึ้นเรื่อยๆ