สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! 275 อ้าวเทียนเสวี่ย (2)

ตอนที่ 275 อ้าวเทียนเสวี่ย (2)

ซินเอ๋อร์​ใจอ่อน​ อดทน​ต่อ​คำ​อ้อนวอน​ของ​ผู้อื่น​ไม่ได้​เป็น​ที่สุด​

แม้เมื่อ​ครู่​หญิงสาว​ผู้​นี้​จะไร้​มารยาท​กับ​พวก​เธอ​ แต่​ตอนนี้​เห็น​หญิงสาว​ผู้​นี้​น่า​สงาร​ เธอ​จึงไม่อาจ​มองเห็น​คน​ใกล้​ตาย​แล้ว​ไม่ช่วยเหลือ​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์อด​เงยหน้า​เอ่ย​กับ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ไม่ได้​

“เซวียน​ พี่สาว​ผู้​นั้น​น่าสงสาร​ ไร้ญาติขาดมิตร​เช่นนี้​ หาก​ให้​นาง​ไปจาก​ที่นี่​ จะสามารถ​ไปที่ใด​ได้​อีก​ กลับกัน​วัง​เรา​ออกจะ​กว้างใหญ่​ ท่าน​ให้​นาง​อยู่​ที่นี่​ต่อ​เถิด​ ได้​หรือไม่​!”

ซินเอ๋อร์​ดึง​ชาย​เสื้อ​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ พร้อม​เอ่ย​อ้อนวอน​เบา​ๆ

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​นี้​ ไม่เกรงกลัว​ฟ้าดิน​ แต่​กลัว​ซินเอ๋อร์​ไม่พอใจ​

ยิ่งไปกว่านั้น​วัง​เขา​กว้างใหญ่​ เลี้ยงดู​คน​เพิ่ม​อีก​คน​ ไม่ใช่เรื่อง​หนักหนา​อัน​ใด​

และ​เรื่อง​เล็กน้อย​นี้​ สามารถ​ทำให้​ซินเอ๋อร์​ดีใจ​ได้​ เขา​จะไม่ตกลง​ได้​เช่นไร​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ก็​ไม่สนใจ​ว่า​ข้าง​กาย​ยังมี​ผู้อื่น​อีก​ ยื่นมือ​เขี่ย​จมูก​เล็ก​ของ​ซินเอ๋อร์​และ​ยิ้ม​อย่าง​อบอุ่น​

“เมื่อ​เจ้าเอ่ยปาก​ ข้า​จะไม่ตกลง​ได้​เช่นไร​!”

“ฮ่า ๆ เซวียน​ ขอบคุณ​ท่าน​มาก​”

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เซวียน​ ซินเอ๋อร์​มีความสุข​ใน​ใจอย่าง​มาก​ ทว่า​เมื่อ​เห็น​ต่อหน้า​ผู้อื่น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​แสดง​ความ​สนิทสนม​กับ​ตน​ออกมา​เช่นนี้​ ซินเอ๋อร์​จึงเขินอาย​จน​หน้า​แดงก่ำ​

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ชื่นชอบ​ท่าทาง​เขินอาย​ ใบหน้า​แดงก่ำ​ของ​ซินเอ๋อร์​ สายตา​ที่​มอง​ซินเอ๋อร์​ยิ่ง​อ่อนละมุน​ราวกับ​น้ำ​

ขณะ​ทั้งสอง​คน​อยู่​ใน​ภวังค์​แห่ง​ความ​ความรัก​อัน​หวาน​ชื่น​ กลับ​ไม่รับรู้​แม้แต่​นิดเดียว​เลย​ว่า​ดวงตา​คู่​หนึ่ง​ทาง​ด้าน​ข้าง​กำลัง​อิจฉาตาร้อน​!

“น้อง​ซินเอ๋อร์​ เจ้าพัก​อยู่​ที่นี่​หรือ​!”

ตอนเช้า​ หลัง​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ออก​ไปทำงาน​ ซินเอ๋อร์​ปัดกวาด​ตำหนัก​หยก​ขาว​ดังเช่น​ปกติ​

แต่​ทันใดนั้น​เสียง​อัน​ไพเราะ​สาย​หนึ่ง​ กลับ​ดัง​ขึ้น​มาทาง​ด้านหลัง​ของ​เธอ​

ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​รีบ​หันกลับ​ไปมอง​ทันที​

หลัง​เห็น​คน​ที่มา​คือ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​ตะลึงงัน​ ก่อน​พลัน​ยิ้ม​จางๆ ออกมา​ เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​มีมารยาท​

“ที่แท้​เป็น​พี่​เทียน​เสวี่ย​นี่เอง​ อรุณสวัสดิ์​ ท่าน​มาที่นี่​มีธุระ​ใด​กับ​ข้า​หรือ​!”

หลัง​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​เข้ามา​อยู่​ใน​วัง​ ทำหน้าที่​เป็น​สาวใช้​ ทำงาน​ทุกอย่าง​ดังเช่น​สาวใช้​อื่น​

คิดดู​แล้ว​ ไม่ได้​เจอ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​มาสามวัน​แล้ว​ ดังนั้น​เวลานี้​เมื่อ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ปราก​ฎตัว​ขึ้น​ ซินเอ๋อร์​รู้สึก​คิดไม่ถึง​

ตรงข้าม​กับ​ความแปลกใจ​ของ​ซินเอ๋อร์​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​กลับ​บิด​กาย​เดิน​เข้ามา​อย่าง​งดงาม​อ่อนช้อย​ พลาง​จัด​ผม​ตรง​ข้าง​แก้ม​ ก่อน​กล่าว​ยิ้ม​ๆ กับ​ซินเอ๋อร์​

“ฮ่า ๆ เป็นอัน​ใด​หรือ​ หาก​ข้า​ไม่มีธุระ​ ข้า​ไม่สามารถ​มาหา​เจ้าหรือ​!”

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ ซินเอ๋อร์​พลัน​ตื่นตระหนก​ รีบ​ส่ายหน้า​ดุจ​คลื่น​พร้อม​เอ่ย​ขึ้น​

“ไม่ใช่ ข้า​ไม่ได้​หมายความ​เช่นนั้น​ พี่​เทียน​เสวี่ย​อย่า​เข้าใจผิด​”

“จุ๊ๆ น้อง​ซินเอ๋อร์​อย่า​ตกใจ​ไปเลย​ ข้า​เพียง​ล้อเล่น​กับ​เจ้าเท่านั้น​ เจ้าช่างไร้เดียงสา​เสีย​จริง​ สิ่งใด​คือ​พูด​จริง​ สิ่งใด​คือ​พูดเล่น​ ต่าง​แยก​ไม่ออก​!”

ประโยค​สุดท้าย​ที่​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​เอ่ย​ขึ้น​นั้น​ เอ่ย​อย่าง​ไม่ได้​มีความหมาย​อื่น​ แต่​ภายใน​น้ำเสียง​กลับ​ดูถูกดูแคลน​ น่าเสียดาย​ซินเอ๋อร์​ไร้เดียงสา​ จึงไม่รู้​ถึงความหมาย​ใน​คำพูด​นั้น​แม้แต่​นิดเดียว​

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ ทราบ​ว่า​เธอ​ไม่ได้​โกรธเคือง​ ซินเอ๋อร์​จึงโล่งอก​ ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​

“เช่นนั้น​พี่​เทียน​เสวี่ย​ทำงาน​ของ​วันนี้​เสร็จ​แล้ว​หรือ​!”

“อืม​ ถูกต้อง​ งาน​ที่​พ่อบ้าน​มอบหมาย​ให้​ข้า​ล้วน​จัดการ​เสร็จ​เรียบร้อย​แล้ว​ ข้า​เห็น​มีเวลา​ว่า​จึงมาทาง​นี้​ ดู​ว่า​น้อง​ซินเอ๋อร์​มีงาน​ใด​ยัง​ไม่เรียบร้อย​ จะช่วย​แบ่งเบา​เจ้า”

อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ยิ้มแย้ม​ แต่​สาย​ตากลับ​มอง​สำรวจ​สภาพแวดล้อม​ของ​ตำหนัก​หยก​ขาว​ตลอดเวลา​ และ​คล้าย​กำลัง​ตามหา​บางอย่าง​

“ตำหนัก​หยก​ขาว​แห่ง​นี้​ สร้าง​ได้​งามสง่าจริงๆ​ ด้านใน​ยัง​ปลูก​ต้น​อวี๋ห​ลัน​ขาว​ไว้​มากมาย​อีก​ อา​ ที่นี่​งดงาม​ยิ่งนัก​!”

เมื่อ​เห็น​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ดุจ​ผีเสื้อ​บินวน​ต้น​อวี๋ห​ลัน​ขาว​ ซินเอ๋อร์​เดินตาม​เข้าไป​ พร้อม​กล่าว​ยิ้ม​ๆว่า​

“ฮ่า ๆ ถูกต้อง​ นั่น​เป็น​เพราะ​เซวียน​เขา​ชอบ​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​ ดังนั้น​ที่นี่​จึงปลูก​ต้น​อวี๋ห​ลัน​ไว้​จำนวนมาก​”

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ซินเอ๋อร์​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​แสดงท่าทาง​เข้าใจ​ทันที​ออกมา​ ก่อน​พึมพำ​ขึ้น​

“ที่แท้​ เขา​ชื่นชอบ​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​”

เอ่ย​จบ​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​คล้าย​ฉุกคิด​ขึ้น​มาได้​ จึงเอ่ยปาก​ถามขึ้น​

“เหตุใด​เจ้าจึงเรียก​เขา​ เอ้อ​ ชื่อ​ของ​นาย​ท่าน​ และ​ยัง​เรียก​อย่าง​สนิทสนม​อีกด้วย​!”

“เอ่อ​ คือ​ว่า​…”

สำหรับ​คำพูด​ของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​พลัน​เขินอาย​ กลับ​ไม่รู้​ควร​อธิบาย​เช่นไร​

หลัง​ตะกุกตะกัก​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ซินเอ๋อร์​จึงเอ่ย​ขึ้น​

“นั่น​เป็น​เพราะ​เซวียน​ขอร้อง​ให้​ข้า​เรียก​เขา​เช่นนี้​”

เรื่อง​นี้​ ทั่ว​ทั้ง​วัง​ต่าง​ทราบ​ดี​ แต่กลับ​ไม่เคย​มีผู้ใด​เอ่ย​ถามกับ​เธอ​ตรงๆ​ เช่นนี้​ ดังนั้น​ซินเอ๋อร์​จึงหน้าแดง​ ใจเต้น​แรง​ยาม​ถูก​เอ่ย​ถาม

เพราะ​เขินอาย​ ดังนั้น​ใบหน้า​เล็ก​ของ​ซินเอ๋อร์​จึงพลัน​ก้ม​ต่ำ​ลง​

ท่าทาง​เขินอาย​นั้น​ งดงาม​น่าสงสาร​ อ่อนช้อย​เย้ายวนใจ​จริงๆ​

หาก​ชายหนุ่ม​ได้​เห็น​คง​ใจเต้น​แรง​ แม้นักบวช​เห็น​ ก็​ยาก​ที่จะ​ทำ​จิตใจ​ให้​สงบ​ลง​ได้​

แต่​เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​อ่อนช้อย​ เย้ายวนใจ​นี้​ของ​ซินเอ๋อร์​ ดวงตา​คู่​งามของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ กลับ​ปราก​ฎความ​อิจฉาริษยา​ขึ้น​มาหลาย​ส่วน​

เพราะ​เธอ​ตอนนี้​ กำลัง​โมโห​อย่าง​มาก​!

คิดดู​แล้ว​ ตั้งแต่​เธอ​ถือกำเนิด​มาจนถึง​ตอนนี้​ มีผู้ใด​ที่​ไม่ปฎิบัติ​ต่อ​เธอ​อย่าง​นอบน้อม​ และ​ชายหนุ่ม​ที่​พบ​เจอ​เธอ​พวก​นั้น​ก็​หื่น​กระหาย​ ประจบ​เยินยอ​ ใจเต้น​ต่อ​เธอ​

แต่​หลัง​มาถึงที่นี่​ ทุกคน​ต่าง​ต่อต้าน​เธอ​ทุกสิ่ง​ น่า​โมโห​ที่สุด​คือ​ชายหนุ่ม​ที่​เธอ​หมายตา​ผู้​นั้น​ กระทั่ง​ยาม​เผชิญหน้า​ล้วน​ไม่เคย​มอง​มาที่​เธอ​

คล้าย​เธอ​เป็น​ดังเช่น​กับ​ผู้อื่น​ ไม่คู่ควร​ให้​เขา​จดจำ​

ช่างเป็นเรื่อง​ที่​บ้าบอ​สิ้นดี​!

สุดท้าย​เพราะเหตุใด​กัน​แน่​!

หรือ​เธอ​รูปโฉม​ไม่งดงาม​!

และ​หญิงสาว​ตรงหน้า​นี้​ เทียบ​กับ​เธอ​ได้​ตรง​ส่วน​ใด​!

ท่าทาง​ยากจน​ และ​ยัง​โง่เขลา​อย่าง​ที่สุด​!

หญิงสาว​เช่น​เธอ​นี้​ กลับ​ได้รับ​ความรัก​จาก​เขา​ ทำให้​เธอ​โมโห​ยิ่งนัก​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ใน​ใจของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​เต็มไปด้วย​ความโมโห​ หาก​เป็นไปได้​ เธอ​อยาก​สังหาร​หญิงสาว​ที่​โง่เขลา​ตรงหน้า​นี้​จริงๆ​ เพราะ​เพียง​หญิงสาว​ผู้​นี้​ตาย​ สายตา​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จะใด้​มอง​มาที่​เธอ​มิใช่หรือ​!

ชายหนุ่ม​ที่​เธอ​หมายตา​ ใน​ใจต้อง​มีเพียง​เธอ​ หญิง​อื่น​ หยุด​คิด​ที่จะ​แย่งชิง​กับ​เธอ​!

ขณะ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​คิดในใจ​ สายตา​ที่​มอง​ซินเอ๋อร์​ดุร้าย​ดัง​งูพิษ​

ซินเอ๋อร์​ที่​ก้มหน้า​อย่าง​เขินอาย​ คล้าย​รู้สึก​ถึงสายตา​มุ่งร้าย​ที่​มอง​มายัง​ตน​ สายตา​นั้น​คมกริบ​ร้อนแรง​ ดุจ​ต้องการ​ทะลุทะลวง​ใจของ​เธอ​ ทำให้​เธอ​ขนลุก​ชัน​

ทันใดนั้น​ จึงพลัน​ตกใจ​ รีบ​เงยหน้า​มอง​ไปยัง​สายตา​คมกริบ​นั้น​

ทว่า​กลับ​สบ​เข้า​กลับ​ใบหน้า​ยิ้มแย้ม​ดุจ​บุปผา​ของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​

“น้อง​ซินเอ๋อร์​ เป็นอัน​ใด​หรือ​!”

เมื่อ​เห็น​ซินเอ๋อร์​เงยหน้า​มอง​ตน​ด้วย​สายตา​หยั่งเชิง​ ใบ​หน้าที่​เปี่ยม​ความดุร้าย​ไม่พอใจ​ของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​พลัน​เปลี่ยน​กลับมา​มีท่าทาง​อ่อนโยน​เช่น​เมื่อ​ครู่​ทันที​

ซินเอ๋อร์​เห็น​เช่นนั้น​ ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​ตะลึงงัน​ พลัน​ส่ายหน้า​เอ่ย​เสียง​เบา​ขึ้น​

“เอ่อ​ ไม่เป็นอัน​ใด​”

แม้จะพูด​เช่นนี้​ แต่​ใน​ใจซินเอ๋อร์​กลับ​สงสัย​อย่างยิ่ง​

หรือ​เมื่อ​ครู่​เธอ​คิด​ไปเอง​!

พี่สาว​ตรงหน้า​นี้​ หลัง​ความโมโห​หงุดหงิด​ใจร้อนใน​วันนั้น​ เวลานี้​กับ​ปฎิบัติ​ต่อ​เธอ​อย่าง​มีมารยาท​

คิด​แล้ว​ เธอ​คง​คิด​เหลวไหล​ไปเอง​

ขณะ​ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ ได้ยิน​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​เอ่ย​ขึ้น​อีกครั้ง​

“ตอนนี้​นาย​ท่าน​อยู่​ที่ใด​หรือ​!”

“อืม​ เซวียน​ เขา​ออก​ไปทำงาน​ข้างนอก​ ตอนเย็น​จึงจะกลับมา​ ได้ยิน​ว่า​คืนนี้​เป็น​เทศกาล​ดอกบัว​ประจำปี​ ทุกปี​เวลานี้​ต่าง​มีคน​มากมาย​ไปปล่อย​โคม​ดอกบัว​เพื่อ​ขอพร​ที่​ทะเลสาบ​ไท่จื่อ!”​

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์​มีสีหน้า​ตื่นเต้น​ดีใจ​

เพราะ​เป็น​เพียง​สาวน้อย​อายุ​สิบ​หก​ปี สำหรับ​เรื่อง​พวก​นี้​จึงกระตือรือร้น​อย่าง​มาก​

อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ด้าน​ข้าง​ได้ยิน​ ก็​เกิด​สนใจ​ขึ้น​มา

เพราะ​เธอ​ไม่ใช่ชาว​แคว้น​เทียน​หยวน​ ดังนั้น​สำหรับ​เทศกาล​ประเภท​นี้​จึงรู้สึก​แปลกใหม่​

ดังนั้น​ ขณะ​ได้ยิน​คำพูด​นี้​ของ​ซินเอ๋อร์​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​รีบ​เอ่ยปาก​ขึ้น​

“เป็น​เช่นนี้​ ฮ่า ๆ ซินเอ๋อร์​ คืนนี้​พวกเรา​ไปปล่อย​โคม​ที่​ทะเลสาบ​ไท่จื่อ​ด้วยกัน​เถิด​!”

อ้าว​เทียน​เสวี่ย​เดิม​คิด​ว่า​ตน​เอ่ย​ประโยค​นี้​แล้ว​ ซินเอ๋อร์​ต้อง​ไม่ปฏิเสธแน่นอน​ และ​เธอ​ก็​เคยชิน​กับ​การออกคำสั่ง​ จึงไม่มีผู้ใด​ปฏิเสธเธอ​

แต่​หลัง​ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ บน​ใบหน้า​กลับ​แฝงไปด้วย​ความ​ลำบากใจ​ ก่อน​อ้ำอึ้ง​

“เป็นอัน​ใด​ ซินเอ๋อร์​ เจ้าไม่อยาก​ไปกับ​ข้า​หรือ​!”

“เอ่อ​ ไม่ใช่เช่นนั้น​ พี่​เทียน​เสวี่ย​อย่า​เข้าใจผิด​ นั่น​เพราะ​ เพราะว่า​ตอนเช้า​ ก่อน​เซวียน​จะออก​ไปเอ่ย​กับ​ข้า​ว่า​ คืนนี้​เขา​จะรีบ​กลับมา​ จากนั้น​พา​ข้า​ออก​ไปเที่ยว​ชมโคม​ดอกบัว​!”

เพียง​นึกถึง​ตอนเช้า​ขณะ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จะออก​ไป กุมมือ​เธอ​เอ่ย​คำพูด​พวก​นี้​ออกมา​อย่าง​อ่อนโยน​ ซินเอ๋อร์​รู้สึก​หวาน​ชื่น​ใน​ใจ

เพราะ​ชายหนุ่ม​ดี​กับ​เธอ​ขนาด​นี้​ จะไม่ให้​เธอ​ใจเต้น​แรง​ได้​เช่นไร​!

ขณะ​ซินเอ๋อร์​คิด​เรื่อง​พวก​นี้​ใน​ใจ บน​ใบหน้า​อด​เผย​รอยยิ้ม​แห่ง​ความสุข​ออกมา​ไม่ได้​

แต่​เธอ​กลับ​ไม่รู้​ว่า​รอยยิ้ม​นี้​ของ​ตน​ ใน​สายตา​ของ​คนอื่น​นั้น​บาดตา​เพียงใด​

เพียง​นึกถึง​ชายหนุ่ม​ที่​ตน​หมายตา​ นัด​หญิงสาว​อื่น​ไปเที่ยว​ชมโคม​ดอกบัว​ ใน​ใจของ​อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ไม่พอใจ​อย่าง​มาก​

เหตุใด​ เพราะเหตุใด​คน​ที่​เขา​นัด​จึงไม่ใช่เธอ​ แต่​เป็น​หญิง​โง่ผู้​นี้​!

อ้าว​เทียน​เสวี่ย​โมโห​ใน​ใจอย่าง​มาก​ บน​ใบหน้า​ดู​เสียใจ​ ก่อน​ถอนหายใจ​ออกมา​ เอ่ย​ลอยๆ​ ด้วย​ความ​เศร้าโศก​ว่า​

“เฮ้อ​ นาย​ท่าน​ดี​กับ​เจ้ายิ่งนัก​ น้อง​ซินเอ๋อร์​ช่างโชคดี​จริงๆ​ ข้า​อิจฉา​เจ้านัก​ หาก​บน​โลก​นี้​มีคนดี​กับ​ข้า​เช่นนี้​ คงจะ​ดี​ไม่น้อย​ น่าสงสาร​ที่​ข้า​ตอนนี้​โดดเดี่ยว​ไร้​ที่พึ่ง​ ใน​วัง​แห่ง​นี้​ ไม่มีผู้ใด​อยาก​คุย​กับ​ข้า​ แม้อยาก​ไปชมโคม​ดอกบัว​ กลับ​ไม่มีคน​ยอม​ไปเป็นเพื่อน​ข้า​ เฮ้อ​”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ถอนหายใจ​อีกครั้ง​ ระหว่าง​คิ้ว​ดู​เสียใจ​และ​ผิดหวัง​อย่าง​สุดขีด​

“น้อง​ซินเอ๋อร์​ เช่นนั้น​คืนนี้​เจ้าไปชมโคม​ดอกบัว​กับ​นาย​ท่าน​เถิด​ ข้า​ขอตัว​กลับ​ก่อน​”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ อ้าว​เทียน​เสวี่ย​ค่อยๆ​ หมุน​กาย​หมาย​จากไป​

แต่​ความเสียใจ​บน​ใบหน้า​นั้น​ กลับ​ค่อยๆ​ ประทับ​อยู่​ใน​สายตา​ของ​ซินเอ๋อร์​

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​เต็มไปด้วย​ความเสียใจ​น่าสงสาร​ของ​หญิงสาว​ตรงหน้า​นี้​ ซินเอ๋อร์​อด​ทนไม่ไหว​

จึงคิด​ว่า​ก่อนที่​มารดา​จะเสียชีวิต​ เธอ​และ​น้องชาย​โดดเดี่ยว​ไร้​ที่พึ่ง​ หาก​ไม่ได้​ความสงสาร​ช่วยเหลือ​ของ​เพื่อนบ้าน​ เธอ​อาจจะ​ไม่ได้​มีชีวิต​มาจนถึง​วันนี้​

………………………………………………………………………………….

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

Score 10
Status: Completed

จู่ๆ ‘เล่อเหยาเหยา’ เด็กสาวที่ข้ามเวลามาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด

ฟื้นขึ้นมาในร่างของผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นขันที ใช้ชีวิตอยู่ในยุคเทียนหยวนที่ไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์

แถมยังได้รับหน้าที่ปรนนิบัติ ‘เหลิ่งจวิ้นอวี๋’ ท่านอ๋องแห่งวังรุ๋ยอ๋อง

ผู้ที่อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แย้มยิ้มสนทนาขณะสังหารคนโดยไม่กะพริบตา จนทุกคนต่างขนานว่า ‘พญายม’

ทั้งยังมีเสียงเล่าลือกันอีกว่า รุ่ยอ๋องคนนี้เกลียดชังผู้หญิง ชนิดที่ห้ามผู้หญิงเข้าใกล้เกินห้าก้าว!

ทว่า วันหนึ่งพญายมเกิดสนใจในตัวเธอขึ้นมา

เธอจะทำเช่นไร เพื่อรักษาชีวิต และความลับที่ว่าแท้จริงแล้วเธอคือ ‘ผู้หญิง’

…รวมไปถึง เรื่องที่จู่ๆ ผู้หญิงในร่างขันทีน้อยคนนี้เกิดตั้งครรภ์โดยไม่คาดคิดได้เสียนี่!

สวรรค์! ได้โปรดให้ฟ้าผ่าแล้วพาเธอกลับไปโลกเดิมที!

Options

not work with dark mode
Reset