สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! 273 หญิงสาวร้ายกาจ (รีไรท์)

ตอนที่ 273 หญิงสาวร้ายกาจ (รีไรท์)

ขณะ​พวก​ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ เสียง​โมโห​ดัง​ขึ้น​หลัง​ถ้วย​ชานั้น​ถูก​ขว้าง​ออกมา​

“พวก​เจ้ามัน​บ่าวไพร่​ชั้นต่ำ​ ออก​ไปให้พ้น​หน้า​ข้า​ คิด​ว่า​ข้า​คือ​คน​ที่​พวก​เจ้าจะรุม​รังแก​ได้​หรือ​ พวก​เจ้าไม่รู้​ว่า​ข้า​คือ​ผู้ใด​ หาก​ไม่กลับ​ไปดี​ๆ ระวัง​วันหน้า​ข้า​จะไม่ไว้หน้า​พวก​เจ้า ทำให้​พวก​เจ้าแต่ละคน​จากไป​อย่าง​ไร้​ข้อแก้ตัว​!”

เสียง​โมโห​ของ​หญิงสาว​ และ​น้ำเสียง​ฉุนเฉียว​ ทำให้​คนฟัง​โมโห​

เสี่ยว​หวน​ด้าน​ข้าง​ได้ยิน​ พลัน​ขมวดคิ้ว​เป็น​ปม ก่อน​พุ่ง​เข้าไป​ใน​ห้อง​ทันที​โดย​ไม่คิด​ ก่อน​กอดอก​เริ่ม​ด่าทอ​หญิงสาว​ภายใน​ห้อง​

“เหตุใด​เจ้าถึงโอหัง​เช่นนี้​ แม้นาย​ท่าน​ของ​เรา​จะช่วย​เจ้ากลับมา​ แต่​เจ้าก็​ไม่ควร​คิด​เข้าข้าง​ตัวเอง​เกินไป​ พวก​ข้า​ล้วน​เกรงใจ​เจ้ามาตลอด​ แต่​เจ้าเหตุใด​จึงถือตัว​เช่นนี้​!”

เสี่ยว​หวน​คือ​คน​ที่​คิด​สิ่งใด​ เอ่ย​สิ่งนั้น​ออกมา​ พูดจา​ตรงไปตรงมา​ แต่​คน​กลับ​ดี​อย่างยิ่ง​

ตอนนี้​เสี่ยว​หวน​อด​ทนไม่ไหว​อีกต่อไป​

หลัง​เมื่อ​ครู่​ที่​หญิงสาว​คน​นี้​ฟื้น​ขึ้น​มา เอ่ย​สิ่งใด​เธอ​ล้วน​อดทน​มาตลอด​

แต่​สาวน้อย​ผู้​นี้​กลับ​คล้าย​หญิง​เสียสติ​ โอหัง​ เมื่อ​ครู่​ยัง​ทำลาย​ข้าวของ​ จน​ทำให้​เธอ​และ​ซินเอ๋อร์​เกือบ​ได้รับบาดเจ็บ​ เวลานี้​เสี่ยว​หวน​จึงทนไม่ไหว​อีกต่อไป​ พุ่ง​เข้าไป​ใน​ห้อง​ ก่อน​เริ่ม​ด่าทอ​ขึ้น​ทันที​

หญิงสาว​ได้ยิน​พลัน​โมโห​เดือดดาล​ และ​กอดอก​เช่นเดียวกับ​เสี่ยว​หวน​ ก่อน​นั่งลง​บน​เตียง​หมาย​ด่าทอ​เสี่ยว​หวน​บางอย่าง​ เมื่อ​ซินเอ๋อร์​ที่​ได้ยิน​เสียง​ทะเลาะเบาะแว้ง​ภายใน​ห้อง​ รีบ​พุ่งตัว​เข้าไป​ ดึง​เสี่ยว​หวน​ที่​โมโห​เดือดดาล​ไว้​ ก่อน​เอ่ย​เตือนสติ​

“เสี่ยว​หวน​ อย่า​พูด​อีก​เลย​”

“ซินเอ๋อร์​ เจ้าไม่รู้​ หญิง​ผู้​นี้​โอหัง​มาก​เพียงใด​!”

เสี่ยว​หวน​โมโห​จน​หน้า​แดงก่ำ​ ก่อน​ชี้ไปยัง​หญิงสาว​ที่นั่ง​อยู่​บน​เตียง​อย่าง​เดือดดาล​

ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ มองตาม​เสี่ยว​หวน​ไป

เห็น​เพียง​ห้อง​นี้​แม้พื้นที่​ไม่กว้างใหญ่​ แต่​ภายใน​กลับ​มีของใช้​ครบครัน​

เตียง​ไม้ห้า​หลัง​วาง​เรียง​เป็นแถว​ ด้านบน​มีหมอน​ผ้าห่ม​ครบถ้วน​

หนึ่ง​เตียง​ใน​นั้น​มีหญิงสาว​ผู้​หนึ่ง​นั่ง​กอดอก​อยู่​

เห็น​เพียง​สาวน้อย​ผู้​นี้​ อายุ​ราว​สิบ​ห้าสิบ​หก​ปี ผม​ดำ​ลื่น​ดุจ​ม่าน​น้ำตก​ ยาว​จรด​เอว​ ใบหน้า​เกลี้ยงเกลา​ อวัยวะ​ทั้ง​ห้า​บน​ใบหน้า​กลับ​งดงาม​อย่างยิ่ง​

แต่​เวลานี้​คิ้ว​เข้ม​ของ​หญิงสาว​นั้น​กลับ​เลิก​สูงขึ้น​ เผย​ความ​ยโส​โอหัง​ของ​ตน​ออกมา​

ใน​ดวง​ตากลม​โต​แฝงด้วย​ความโมโห​ ทำให้​คน​เห็น​ขลาดกลัว​

จมูกโด่ง​สง่าเชิด​สูงขึ้น​ ด้านล่าง​คือ​ริมฝีปาก​แดง​เม้มแน่น​เป็น​เส้นตรง​ แสดงถึง​อารมณ์ไม่ดี​ของ​เจ้าของ​ออกมา​อย่าง​ชัดเจน​

นี่​คือ​หญิงสาว​ที่​งดงาม​อย่างยิ่ง​ แต่​เพราะ​โมโห​ จึงทำให้​เธอ​ดูท่าทาง​น่า​อกสั่นขวัญแขวน​หลาย​ส่วน​

และ​ทำให้​คน​ไม่ถูกชะตา​อย่างยิ่ง​

ขณะ​ซินเอ๋อร์​ประเมิน​หญิงสาว​บน​เตียง​ หญิงสาว​บน​เตียง​นั้น​ก็​กำลัง​ประเมิน​เธอ​เช่นกัน​

เห็น​เพียง​สาวน้อย​ที่​เพิ่ง​เข้ามา​เมื่อ​ครู่​ อายุ​น่าจะ​ไล่เลี่ย​กับ​ตน​

สวม​ชุด​สีขาวสะอาด​บน​กาย​ ผม​ดำขลับ​นุ่ม​ลื่น​ดุจ​เส้น​ไหม​ถูก​ถัก​เปีย​ออก​เป็น​สอง​เส้น​ พาด​ลง​บน​ไหล่​ทั้งสอง​ข้าง​ ทำให้​สาวน้อย​ดู​มีกลิ่นอาย​เรียบง่าย​หลาย​ส่วน​

ใบหน้า​ดุจ​หยก​ขาว​แกะสลัก​อย่าง​ประณีต​นั้น​ งดงาม​อย่างยิ่ง​

โดดเด่น​เหนือ​ผู้ใด​ สิ่งที่​ดึงดูด​ผู้คน​ที่สุด​คือ​ดวงตา​คู่​งามของ​สาวน้อย​คู่​นั้น​

ดำ​ขาว​ชัดเจน​ ดุจ​หิน​นิลกาฬ​คู่​หนึ่ง​ที่​สวยงาม​อย่าง​มาก​

ภายใน​ทั้ง​ใสซื่อ​ บริสุทธิ์​ดุจ​เทพ​เซียน​ ทำให้​คน​มอ​งอด​รู้สึก​สงสาร​เห็นใจ​ไม่ได้​

เมื่อ​เห็น​สาวน้อย​งดงาม​สะดุดตา​ตรงหน้า​นี้​ หญิงสาว​บน​เตียง​อด​หรี่​ดวงตา​ที่​แฝงไปด้วย​ความโมโห​คู่​นั้น​ลง​ไม่ได้​ ก่อน​ภายในใจ​จะปราก​ฎความอิจฉา​ขึ้น​

เพราะ​เธอ​เกลียดชัง​ที่สุด​คือ​ หญิงสาว​ที่​งดงาม​กว่า​ตน​!

“เจ้าเป็น​ใคร​!”

หญิงสาว​เผยอ​ริมฝีปาก​แดง​ขึ้น​เอ่ย​ถามซินเอ๋อร์​

ดวงตา​ที่​แฝงการประเมิน​คู่​นั้น​ มอง​ซินเอ๋อร์​อย่าง​ไร้​มารยาท​

ท่าทาง​นั้น​ของ​หญิงสาว​ถือดี​อย่างยิ่ง​ ราวกับ​ตน​สูงศักดิ์​ และ​ไม่เห็น​ผู้ใด​อยู่​ใน​สายตา​

การกระทำ​นี้​ของ​เธอ​ ช่างทำให้​คน​ทน​มอง​ไม่ได้​จริงๆ​

เสี่ยว​หวน​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​เห็น​เข้า​จึงโมโห​ขึ้น​ ผู้อื่น​สามารถ​รังแก​เธอ​ได้​ แต่​จะรังแก​ซินเอ๋อร์​ของ​เธอ​ได้​เช่นไร​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ เสี่ยว​หวน​โมโห​อีกครั้ง​ และ​กำลังจะ​เข้าไป​ถกเถียง​กับ​หญิงสาว​ผู้​นั้น​ แต่กลับ​ถูก​ซินเอ๋อร์​ดึง​ตัว​ไว้​

“เสี่ยว​หวน​”

ซินเอ๋อร์​หันหน้า​ใช้สายตา​อ้อนวอน​บอก​ให้​เสี่ยว​หวน​อย่า​วู่วาม​ เสี่ยว​หวน​เห็น​เข้า​ แม้ใน​ใจจะโมโห​อย่าง​มาก​ แต่​ถูก​สายตา​กระจ่าง​ใสคู่​นั้น​ของ​ซินเอ๋อร์​สลาย​ทิ้ง​ไป

“อืม​ เจ้าเข้าไป​เถิด​”

เสี่ยว​หวน​ถอนหายใจ​อย่าง​จนใจ​

เพราะ​เธอ​รู้​ว่า​ซินเอ๋อร์​นิสัย​ดี​ ไม่ว่า​ผู้อื่น​จะเอ่ย​ว่า​เธอ​เช่นไร​ ทำ​กับ​เธอ​เช่นไร​ เธอ​ล้วน​เพียง​ยิ้ม​รับ​

ดังนั้น​เสี่ยว​หวน​จึงไม่พูด​ขึ้น​อีก​ เพียง​ยืน​เงียบๆ​ อยู่​ด้าน​ข้าง​

ซินเอ๋อร์​เห็น​เช่นนั้น​ จึงยิ้มแย้ม​ให้​กับ​เสี่ยว​หวน​ ก่อน​หันไป​เอ่ย​กับ​หญิงสาว​บน​เตียง​

“แม่นาง​ ข้า​คือ​ซินเอ๋อร์​ เป็น​สาวใช้​ใน​วัง​แห่ง​นี้​ เมื่อวาน​ข้า​และ​นาย​ท่าน​เห็น​แม่นาง​หมดสติ​อยู่​ริมถนน​ นาย​ท่าน​จึงสั่งให้​คน​พา​ท่าน​กลับมา​ที่นี่​”

ซินเอ๋อร์​ค่อยๆ​ เล่าเรื่อง​เมื่อวาน​ออกมา​ หญิงสาว​ได้ยิน​สีหน้า​ดู​อ่อน​ลง​เล็กน้อย​ ก่อน​เอ่ย​กับ​ซินเอ๋อร์​อย่าง​สงสัย​

“เป็น​เช่นนี้​เอง​หรือ​ นาย​ท่าน​ของ​พวก​เจ้าช่วย​ข้า​กลับมา​ เช่นนั้น​เจ้าบอก​ข้า​ที​สิ ที่นี่​คือ​ที่ใด​ และ​นาย​ท่าน​ของ​พวก​เจ้าคือ​ผู้ใด​!”

“ที่นี่​คือ​วังชา​งจิงเห​ลิ่ง”​

“วังชา​งจิงเห​ลิ่ง​ หรือ​!”

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ซินเอ๋อร์​ หญิงสาว​อด​ขมวดคิ้ว​เอ่ย​พึมพำ​ขึ้น​ไม่ได้​ คล้าย​กำลัง​นึกถึง​บางอย่าง​

เพราะ​สกุล​เห​ลิ่ง​นี้​ใน​แคว้น​เทียน​หยวน​ มีเพียง​เชื้อพระวงศ์​เท่านั้น​ที่​ใช้สกุล​นี้​ได้​ จาก​ความเข้าใจ​ที่​เธอ​มีต่อ​แคว้น​เทียน​หยวน​ นอกจาก​ฮ่องเต้​และ​อ๋อง​หลาย​พระองค์​แห่ง​เทียน​หยวน​แล้ว​ มีทายาท​เพียง​ไม่กี่​คน​ที่​สกุล​เห​ลิ่ง​

หญิงสาว​ผู้​นี้​เอ่ยถึง​วัง​เห​ลิ่ง​ ไม่ใช่จวน​เห​ลิ่ง​ ดังนั้น​ที่นี่​คง​เป็น​วัง​ของ​เชื้อพระวงศ์​

ทว่า​ไม่รู้​ว่า​นี่​คือ​วัง​ของ​เชื้อพระวงศ์​องค์​ใด​แห่ง​เทียน​หยวน​

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ หญิงสาว​เอ่ย​ถามขึ้น​

“นาย​ท่าน​ของ​พวก​เจ้า มีนาม​เช่นไร​!”

แม้จะเป็น​น้ำเสียง​ถามไถ่ แต่​หญิงสาว​เอ่ย​ถามอย่าง​ไม่เกรงใจ​

เสี่ยว​หวน​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ได้ยิน​จึงโมโห​ขึ้น​อีกครั้ง​

“นาม​ของ​นาย​ท่าน​ของ​พวกเรา​ จะสามารถ​บอก​แก่​ผู้อื่น​ตามใจ​ได้​เช่นไร​!”

“ฮึ ข้า​ต้อง​การทราบ​นาม​ของ​เจ้านาย​พวก​เจ้า ถือเป็น​ความโชคดี​ของ​เขา​ ผู้อื่น​ต้องการ​ให้​ข้า​เอ่ย​ถาม ข้า​ไม่เคย​ยินยอม​เอ่ย​ถาม!”

หญิง​สาวใช้​มือ​กอดอก​ เชิด​คาง​ขึ้น​สูง ครั้งนี้​ไม่เพียง​เสี่ยว​หวน​ที่​โมโห​ กระทั่ง​ซินเอ๋อร์​ที่​ปกติ​อารมณ์ดี​อด​ขมวดคิ้ว​มุ่น​ไม่ได้​

เพราะ​ทุกคน​จะว่า​เธอ​เช่นไร​ เธอ​ต่าง​ไม่สนใจ​ แต่​หญิงสาว​ตรงหน้า​นี้​ยโส​โอหัง​ กระทั่ง​เซวียน​คล้าย​ถูก​ดูแคลน​ ช่างน่า​โมโห​จริงๆ​

ดังนั้น​ครั้งนี้​ซินเอ๋อร์​จึงไม่เอ่ย​สิ่งใด​

หญิงสาว​เห็น​เช่นนั้น​ เม้มริมฝีปาก​แดง​ด้วย​ความไม่พอใจ​หลาย​ส่วน​

เพราะ​เธอ​ตั้งแต่​โตมา​ ทุกคน​ล้วน​ปฎิบัติ​ต่อ​เธอ​อย่าง​นอบน้อม​ มีสิ่งใด​ เอ่ย​พูด​สิ่งใด​ ประจบ​เยินยอ​

แต่​ตอนนี้​ เธอ​ไร้​ผู้คน​กลัวเกรง​เสีย​จริง​ กระทั่ง​สาวใช้​พวก​นี้​ยัง​ไม่เห็น​เธอ​อยู่​ใน​สายตา​ ไร้เหตุผล​สิ้นดี​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ทันใดนั้น​หญิงสาว​คล้าย​ฉุกคิด​ขึ้น​มาได้​ จึงแค่น​เสียง​ออกมา​อย่าง​ดูถูก​ ก่อน​คิด​ขึ้น​ได้​จึงตั้งใจ​ส่งเสียง​ ‘โอ​’ ออกมา​ ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​

“ข้า​รู้​แล้ว​ พวก​เจ้าไม่เอ่ย​นาม​ของ​เจ้านาย​ออกมา​ เพราะ​กลัว​ว่า​ข้า​จะรู้​สิ่งใด​เข้า​ หรือ​เจ้านาย​ของ​พวก​เจ้า มีความลับ​ที่​ไม่สามารถ​บอก​ผู้อื่น​ได้​ ไม่อยาก​ให้​ผู้ใด​รู้​ โอ​ ไม่สิ เห​ลิ่ง​ แซ่เหลิง​ ข้า​คล้าย​เคย​ได้ยิน​มาก่อน​ ใน​เมืองหลวง​มีพ่อค้า​ร่ำรวย​ผู้​หนึ่ง​แซ่เห​ลิ่ง​ แม้จะเป็น​เศรษฐี​อันดับ​หนึ่ง​ของ​เทียน​หยวน​ แต่กลับ​อายุ​กว่า​หกสิบ​แล้ว​ และ​เขา​ยัง​รูปโฉม​น่าเกลียด​ ดุร้าย​ ดวงตา​เล็ก​ จมูก​บาน​ ปากกว้าง​ น่ากลัว​ยิ่งกว่า​ปีศาจ กระทั่ง​เด็ก​สามขวบ​ยัง​ตกใจ​จน​ร้องไห้​ และ​ฝันร้าย​ไม่หยุด​ หรือ​คน​ที่​น่าเกลียด​เช่นนี้​คือ​เจ้านาย​ของ​พวก​เจ้า ดังนั้น​พวก​เจ้าจึงไม่กล้า​เอ่ย​ออกมา​!”

หญิงสาว​กอดอก​ ก่อน​เอ่ย​สิ่งที่​ตน​รู้​ พร้อม​ใส่สีตี​ไข่​ไม่หยุด​

ความจริง​ที่​หญิงสาว​เอ่ย​เช่นนี้​ เพราะ​ตั้งใจ​ทำให้​หญิงสาว​สอง​คน​นี้​โมโห​ แต่​เธอ​ไม่รู้​ว่า​ตน​เอ่ย​ถูกต้อง​เพียง​ครึ่ง​เดียว​

หลัง​คำพูด​ของ​หญิงสาว​ เสี่ยว​หวน​และ​ซินเอ๋อร์​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​โมโห​ขึ้น​จริง​

โดยเฉพาะ​ซินเอ๋อร์​

ผู้อื่น​จะว่า​เธอ​เช่นไร​ก็ได้​ แต่​เธอ​ไม่ยอมให้​ผู้ใด​ว่า​เซวียน​เช่นนี้​

ด้านนอก​เอ่ยถึง​เซวียน​เช่นนี้​ เพียง​เพราะ​ข่าวลือ​ของ​คน​จิตใจ​ต่ำทราม​ที่​บิดเบือน​ความจริง​

เซวียน​ของ​เธอ​ ไม่ได้​เป็น​ดังที่​หญิงสาว​ผู้​นี้​เอ่ย​ออกมา​ทั้งนั้น​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์​พลัน​ขมวดคิ้ว​ ก่อน​เอ่ย​กับ​หญิงสาว​

“ไม่ใช่ดังที่​เจ้าพูด​ นาย​ท่าน​ของ​พวกเรา​ไม่ใช่…”

“ฮ่า ๆ ดูท่าทาง​กังวล​ของ​เจ้าสิ หรือ​ข้า​เดา​ได้​ถูกต้อง​ และ​ข้า​เอ่ยถึง​เจ้านาย​ของ​พวก​เจ้า ไม่ได้​เอ่ยถึง​พวก​เจ้า เหตุใด​พวก​เจ้าจึงกังวล​ห่วงใย​ขนาด​นี้​ หรือ​เจ้าและ​เจ้านาย​มีความสัมพันธ์​ที่​บอก​ผู้อื่น​ไม่ได้​ จุ๊ๆ ทว่า​จะโทษ​เจ้าก็​ไม่ได้​ รูปร่าง​เช่นนี้​ เจ้ายัง​รับได้​ เจ้านาย​ของ​พวก​เจ้าน่ารังเกียจ​เช่นนั้น​ เจ้าไม่สะอิดสะเอียน​หรือ​!”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ หญิง​สาวใช้​สายตา​รังเกียจ​มอง​มายัง​ซินเอ๋อร์​ คล้าย​บน​กาย​ซินเอ๋อร์​แฝงไปด้วย​เชื้อโรค​

ซินเอ๋อร์​เห็น​เช่นนั้น​ โมโห​จน​หน้า​แดงก่ำ​ ทันใดนั้น​กลับ​ไม่รู้​ควร​พูด​เช่นไร​

เสี่ยว​หวน​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​เห็น​ซินเอ๋อร์​ถูก​คน​รังแก​ จึงเข้าไป​ต่อปากต่อคำ​กับ​หญิงสาว​ผู้​นี้​อีกครั้ง​

หญิงสาว​เห็น​เช่นนั้น​ เพียง​กอดอก​ คล้าย​นกยูง​ที่​ได้รับ​ชัยชนะ​ จึงภูมิใจอย่าง​หนัก​

แต่​ขณะ​ทั้ง​สามคน​หยุดชะงัก​ เสียงทุ้ม​ต่ำ​แหบ​พร่า​สาย​หนึ่ง​กลับ​ดัง​ขึ้น​จาก​ด้านนอก​ประตู​

“ซินเอ๋อร์​ เจ้าอยู่​ที่นี่​หรือไม่​!”

เสียง​นั้น​แฝงไปด้วย​เสน่ห์​เจ็ด​ส่วน​ เคร่งขรึม​สามส่วน​ ไพเราะ​จับใจ​ยิ่งนัก​

เมื่อ​ได้ยิน​ทั้ง​สามคน​ภายใน​ห้อง​ต่าง​ตะลึงงัน​ ทันใดนั้น​เสี่ยว​หวน​มีสีหน้า​ถือ​ดีขึ้น​ แต่​ซินเอ๋อร์​กลับ​ดีใจ​ ส่วน​หญิงสาว​กลับ​ตะลึงงัน​

ทว่า​สายตา​ทั้ง​สามคน​ต่าง​มองตาม​เสียง​ชายหนุ่ม​ออก​ไปด้านนอก​ประตู​

เวลานี้​เป็นช่วง​กลางวัน​ พระอาทิตย์​ด้านนอก​จึงเจิด​จรัส​

แสงอาทิตย์​สีทอง​อ่อนโยน​ สว่างไสว​นั้น​ เล็ด​รอด​เข้ามา​ทาง​ประตู​ไม้ลาย​สลัก​ที่​เปิด​อ้า​ไว้​ ทำให้​ทั่ว​ห้อง​สว่าง​

เวลานี้​ชายหนุ่ม​รูปร่าง​สูงใหญ่​ หันหลัง​ให้​กับ​แสงอาทิตย์​ ก้าวเดิน​เข้ามา​ใน​ห้อง​

แม้ชายหนุ่ม​จะหันหลัง​ให้​แสงแดด​ แต่​แสงอาทิตย์​สีทอง​ที่​สาด​ลง​บน​กาย​เขา​ ทำให้​กาย​เขา​คล้าย​กับ​ชุบ​ไปด้วย​ทองแดง​

รวมทั้ง​รูปร่าง​สูงใหญ่​ เส้น​ผม​ดำ​สนิท​ของ​ชายหนุ่ม​นั้น​ ทำให้​เขา​ดุจ​เทพ​เซียน​เดิน​เข้ามา​ สูงส่งอย่างยิ่ง​!

………………………………………………………………………………….

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

Score 10
Status: Completed

จู่ๆ ‘เล่อเหยาเหยา’ เด็กสาวที่ข้ามเวลามาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด

ฟื้นขึ้นมาในร่างของผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นขันที ใช้ชีวิตอยู่ในยุคเทียนหยวนที่ไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์

แถมยังได้รับหน้าที่ปรนนิบัติ ‘เหลิ่งจวิ้นอวี๋’ ท่านอ๋องแห่งวังรุ๋ยอ๋อง

ผู้ที่อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แย้มยิ้มสนทนาขณะสังหารคนโดยไม่กะพริบตา จนทุกคนต่างขนานว่า ‘พญายม’

ทั้งยังมีเสียงเล่าลือกันอีกว่า รุ่ยอ๋องคนนี้เกลียดชังผู้หญิง ชนิดที่ห้ามผู้หญิงเข้าใกล้เกินห้าก้าว!

ทว่า วันหนึ่งพญายมเกิดสนใจในตัวเธอขึ้นมา

เธอจะทำเช่นไร เพื่อรักษาชีวิต และความลับที่ว่าแท้จริงแล้วเธอคือ ‘ผู้หญิง’

…รวมไปถึง เรื่องที่จู่ๆ ผู้หญิงในร่างขันทีน้อยคนนี้เกิดตั้งครรภ์โดยไม่คาดคิดได้เสียนี่!

สวรรค์! ได้โปรดให้ฟ้าผ่าแล้วพาเธอกลับไปโลกเดิมที!

Options

not work with dark mode
Reset