จอมศาสตราพลิกดาราบทที่ 481 ทางกลับบ้าน

สมาชิกคนอื่นจ้องมองมาที่ซ่งชางหลิน อดยอมรับไม่ได้ว่านี่ เหมือนกับเป็นความหวังสุดท้ายที่จะกลับไปยังดาวโลก

ยิ่งไปกว่านั้น เหมือนกับยังมีเงื่อนไขและโอกาสที่จะทําให้เป็นจริง

สามสิบปีที่ผ่านไป พวกเขาถูกยึดร่างกาย และถูกคนจากสํานัก ผู้วิเศษวิญญาณบีบบังคับให้เป็นทาสและผู้ใช้แรงงาน ศึกษาค้นคว้า เทคนิคการรวมวิชาผู้วิเศษและวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีเข้าด้วยกัน ถึงแม้จะยากลําบาก ทว่ากลับมีผลลัพธ์ที่ดี ได้เข้าสู่เส้นทาง วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีมหัศจรรย์สายใหม่

เช่น มนุษย์จักรกลรหัส ‘เทพสงคราม’

แน่นอนว่ายังมีเทคนิคมหัศจรรย์อื่นๆ อยู่อีกหลายอย่าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งยานอวกาศ ‘ฮาร์บินเจอร์’ ลํานี้ ได้ติดตั้ง อุปกรณ์วิทยาศาสตร์ที่ล�าหน้าที่สุดเมื่อสามสิบปีที่แล้วไว้อย่างมากมาย ส่วนใหญ่มีเทคโนโลยีทางการทหารเป็นหลัก เทคนิคมากมายที่ต่อให้ เอามาใช้บนดาวโลกในสามสิบปีให้หลัง ฟักมันออกมาใหม่ก็ยังสามารถ ทําให้คนมากมายตกตะลึงได้เลยทีเดียว

และปัจจุบัน เทคนิคเหล่านี้เมื่อมาอยู่บนดวงดาวที่มีแหล่ง ทรัพยากรแร่อุดมสมบูรณ์ ได้รับการใช้ประโยชน์และฟักไข่ออกมา อย่างสมบูรณ์แบบ ก่อให้เกิดเทคนิคต่างๆ มากมาย แค่ดึงจากบางส่วน ออกมาพูด ก็ไกลกว่าวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีบนดาวโลกไปโขแล้ว

ตอนนี้เมื่อแย่งชิงอํานาจการควบคุมของร่างกลับมาได้ พวกเขาที่ ยังอายุน้อย ยังมีเวลาตามหาการคงอยู่ของรอยแยกมิติได้อยู่

ถึงอย่างไร ขอแค่หาเป้าหมายได้ ก็เพียงพอที่จะประคับประคอง ความกระตือรือร้นในชีวิตของพวกเขาต่อไปได้

ดังนั้น พวกแอนดรูว์ ซูชั่ว ซ่งชางหลิน จึงทุ่มตัวเข้าไปอยู่กับ การศึกษาค้นคว้าและการคํานวณในเวลาอันรวดเร็ว

หลี่มู่กลับเดินเล่นไปมาอยู่ในฐานทัพนี้อย่างอยากรู้อยากเห็น เข้าใจข้อมูลต่างๆ มากขึ้น

นอกจากฐานหลักแห่งนี้แล้ว กลุ่มคนชุดดํายังสร้างฐานย่อย บางส่วนเอาไว้ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่เสินโจว ก่อนหน้านี้หนึ่งวัน หลี่มู่ได้ กําชับดาบรับใช้ทั้งสี่ ให้ไปยังสถานที่ต่างๆ และควบคุมฐานย่อย เหล่านั้น

ในฐานมีคนอยู่ราวห้าร้อยคน ในนั้นเป็นองครักษ์เสียสองร้อยกว่า ที่เหลือกลับเป็น ‘พนักงานการวิจัยวิทยาศาสตร์’ ที่สํานักผู้วิเศษ วิญญาณเพาะเลี้ยงขึ้น

คนเหล่านี้มีทั้งชายและหญิง ล้วนถูกชิงตัวส่งมาที่นี่ตั้งแต่ยังเล็ก ใช้ วิทยาศาสตร์ของดาวโลกเพาะบ่มขึ้นมา ตอนนี้ได้กลายเป็นสมาชิกที่ รอบรู้เรื่องวิทยาศาสตร์ระดับสูง ตรงกันข้ามกลับไม่เข้าใจเรื่องวิถียุทธ์ อะไรเลย กระทั่งไม่รู้ว่าโลกด้านนอกฐานทัพเป็นแบบไหนด้วยซ�าไป สามารถเป็นผู้ช่วยของสมาชิกทั้งยี่สิบเอ็ดคนได้เป็นอย่างดี

พวกแผนการดัดแปลงที่ต้องใช้ร่างมนุษย์เป็นๆ มาดําเนินการ ได้ ถูกปิดผนึกไว้ชั่วคราว

สํานักผู้วิเศษวิญญาณจับเอาผู้แข็งแกร่งวิถียุทธ์ที่พลังไม่ เหมือนกันมา โดยเฉพาะผู้ที่มีกายเนื้อแข็งแกร่งจะมีจํานวนมากหน่อย เพื่อมาดัดแปลงให้กลายเป็นมนุษย์จักรกลรหัส ‘เทพสงคราม’ จนได้รับ ความสําเร็จ

เหล่าศิษย์ที่ติดตามหลี่ไป๋มายังดาวดวงนี้ก่อนหน้า นอกจากอวี๋ฮว่า หลงและเจียงชิงหรวนทั้งสองคนแล้ว คนอื่นๆ ล้วนถูกดัดแปลงจน กลายเป็นมนุษย์จักรกล…พวกเขาถูก ‘เจ้าคนกลับกลอก’ เจียงชิงหรวน ขาย จนกลายมาเป็นวัตถุดิบตั้งต้น

หลังจากการสอบถาม หลี่มู่ได้รู้ว่าในสุสานเทพตอนนั้น มนุษย์ จักรกลที่ถูกเขาจัดการไปสิบกว่าคน มีศิษย์พี่น้องของอวี่ฮว่าหลงทั้ง สามอยู่จริงๆ

หลี่มู่นํามนุษย์จักรกลเหล่านั้นส่งให้กับพวกของซูชั่ว ทดลอง ซ่อมแซม ทดลองปลุกจิตสํานึกดั้งเดิมของคนเหล่านี้ขึ้นมา…มนุษย์ จักรกลรหัส ‘เทพสงคราม’ จริงๆ แล้วยังคงมีชีวิตของร่างเดิมอยู่ เพียง แค่ถูกล้างเอาความทรงจําออกไป จิตสํานึกของตนเองและประสาท ตอบรับบางส่วนถูกแก้ไขไปเท่านั้น อาจจะมีความเป็นไปได้ที่จะรักษษ พวกเขาให้กลับมาอีกครั้ง

เรื่องเฉพาะทาง ก็ส่งให้คนเฉพาะทางทําไป

ส่วนพวกซูชั่ว ซ่งชางหลิน ในที่สุดจะสามารถค้นหาสิ่งที่เรียกว่า ‘รอยแยกมิติ’ นั่นได้หรือไม่ หลี่มู่จริงๆ ก็ไม่ได้หวังอะไรมากนัก

จากที่เขาเห็น ทฤษฎีของซ่งชางหลินอาจจะถูกหรืออาจจะผิดก็ได้ แต่ว่าต่อให้เป็นเรื่องที่ถูก ก็ต้องใช้เวลาและกําลังวังชาอย่างมากเพื่อ ยืนยัน กว่าที่จะค้นพบ ‘รอยแยกมิติ’ ที่แท้จริง ก็อาจจะเป็นเรื่องที่ เกิดขึ้นในอีกหลายปีให้หลังแล้ว เวลาที่นานขนาดนั้น หลี่มู่รอไม่ได้

หลี่มู่ตอนนี้ยังคงยืนหยัดความคิดของตนเอง ต้องการจะหา เส้นทางเซียนในครั้งนั้นให้เจอ จากนั้นใช้มันทวนย้อนกลับไป

และเบาะแสที่จะหาเส้นทางเซียน ก็มาตกอยู่ที่ตัวชวีอ๋องเจียงชิง หรวน

เขากับอวี๋ฮว่าหลงสองคน เป็นคนจากพื้นดินที่เหยียบเส้นทาง เซียนเข้าสู่โลกใบนี้ในครั้งนั้น อวี่ฮว่าหลงอยู่ในสภาพวิญญาณที่ไม่ มั่นคงนัก เจียงชิงหรวนน่าจะยังมีความทรงจําที่สมบูรณ์อยู่ นี่จึงเป็น หนึ่งในเหตุผลที่หลี่มู่ไม่สังหาร ‘คนปลิ้นปล้อน’ คนนี้ทิ้งเมื่อปีก่อน

หลี่มู่จัดการวางค่ายกลป้องกันของฐานเสียใหม่ จากนั้นได้เปิดค่าย กลเคลื่อนย้ายขนาดเล็กส่งตัวไปที่เมืองขาวพิสุทธิ์ขึ้นแล้วจึงออกจาก ที่นี่ พาตัวเจียงชิงหรวนกลับไปยังเรือนดาบด้วยกัน

ภายในฐาน

“นายไม่ควรบอกกับหลี่มู่มากขนาดนั้น” ซูชั่วมองซ่งชางหลิน เอ่ย ขึ้นอย่างกะทันหัน “โดยเฉพาะเรื่องทฤษฎีรอยแยกมิติที่อาจจะมีความ คงที่ พวกเราไม่ใช่ว่าเคยพูดไว้หรือ ความลับนี้จะต้องปิดบังเอาไว้ให้ดี”

ซ่งชางหลินเป็นชายหนุ่มแบบฉบับทางตะวันออกเฉียงเหนือ ร่างกายแข็งแรงใบหน้าเหลี่ยม เพียงแค่ยิ้มก็ทําให้คนเอาเขาไปเชื่อมกับ คําว่า ‘คนซื่อไร้เล่ห์เหลี่ยม’ ได้ทันที ผู้ชายวิทยาศาสตร์แห่งปีแปดศูนย์ เมื่อได้ยินก็เอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ “เสี่ยวซู เธอหมายความว่าอะไร?

หรือว่าเธอไม่เชื่อเสี่ยวมู่งั้นหรือ? เขาเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตพวกเรา เลยนะ”

ซูชั่วที่ดูแล้วเหมือนกับเป็นแบบฉบับสาวงามแห่งเจียงหนาน ผิว ขาวราวหยก รูปร่างงดงาม สูงประมาณหนึ่งร้อยหก….สี่โดยประมาณ เพียงแค่ระหว่างคิ้วไม่ค่อย่มีความอบอุ่นอ่อนโยนตามฉบับสาวทางใต้ แต่กลับมีบุคลิกผึ่งผาย ดูนิสัยเย็นชาและแข็งกร้าว

เมื่อมองคนตรงไปตรงมาอย่างซ่งชางหลิน ซูชั่วก็เอ่ยขึ้นอย่างมี เหตุผล “ฉันก็ซาบซึ้งที่เสี่ยวมู่ช่วยพวกเราเอาไว้ แต่ว่า เรื่องมัน เกี่ยวข้องไปถึงความปลอดภัยของดาวโลก พวกเราจึงต้องระมัดระวัง ขึ้นให้มาก ตอนมาถึงโลกใบนี้ได้เห็นเรื่องราวแปลกประหลาดมากมาย ถ้าหากเสี่ยวมู่ไม่ใช่ชาวโลกล่ะ และเรื่องราวทั้งหมดในวันนี้เป็น แผนการของสํานักผู้วิเศษวิญญาณล่ะ เช่นนั้นพอหารอยแยกมิติเจอ แล้วเปิดเผยเป้าหมายของดาวโลก จนกลายเป็นนําเอาภัยพิบัติที่แสน น่ากลัวไปสู่ดาวโลกขึ้นมา พวกเราก็จะกลายเป็นคนบาปของคนทั้งโลก เลยนะ”

“แต่ว่าสิ่งที่หลี่มู่พูดมาทั้งหมดก็ไม่มีอะไรที่ผิดเลยนะ” ซ่งชางหลิน ดันแว่นตนเอง

“เหล่าผู้แข็งแกร่งวิถียุทธ์เหล่านั้นบนโลกใบนี้ วิธีการสุดแสนจะน่า กลัว กระทั่งครอบครองร่างก็ยังทําได้ แล้วใครจะรู้ว่ามันสามารถดึงเอา

ความทรงจําไปได้หรือไม่ ถ้าหากเขาแช่งยิงเอาความทรงจําของคนมา ล่ะ เช่นนั้น….” ซูชั่วเอ่ยขึ้นอย่างกังวล

“นี่…มันเป็นไปไม่ได้น่า?” ซ่งชางหลินเอ่ยขึ้น “เสี่ยวมู่ดูไม่เหมือน พวกปีศาจร้ายที่คอยครอบครองร่างคนนะ…เสี่ยวซู เธอจะระวังตัวมาก เกินไปหรือเปล่า?”

ซูชั่วเอ่ยต่อ “มันก็อดระวังไม่ได้นี่นา ชางหลิน ทั้งหมดในโลกใบนี้ มันราวกับเป็นสิ่งที่อยู่ในนิยายอย่างไรอย่างนั้น ผู้บําเพ็ญสามารถ ทะยานขึ้นฟ้าล่องหนลงดินได้ราวกับยอดมนุษย์ ทําลายกฎเกณฑ์ด้าน วัตถุบนดาวโลกป่นปี้ ไม่มีชิ้นดี สําหรับอารยธรรมวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีของดาวโลกแล้ว นี่ถือเป็นการปฏิเสธการถูกทําลายล้างครั้ง หนึ่ง พวกเราไม่ได้กลับบ้านมาสามสิบปีแล้ว ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ที่ดาวโลก จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่ว่า ต่อให้วิทยาศาสตร์จะพัฒนาสักเพียงไหน ก็ คงยากที่จะต้านทานผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดของดาวดวงนี้ แค่ไม่ระวัง ก็ จะกลายเป็นภัยพิบัติได้เลยนา”

“มันก็จริง” ซ่งชางหลินตอบกลับอย่างเห็นด้วย

ขณะที่พวกเขาเพิ่งมาถึงดาวดวงนี้ และได้เห็นผู้แข็งแกร่งที่ เหมือนกับยอดมนุษย์เหล่านั้น ในใจก็รู้สึกพังทลายไม่มีชิ้นดี

ซูชั่วเอ่ยต่อ “สํานักผู้วิเศษวิญญาณคิดจะใช้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีกลับไปยังดาวโลก พวกเขาจะไปทําอะไร เธอฉันและพวก ของแอนดรูว์ก็รู้อยู่เต็มอก ใครจะรู้ว่าจะมีสํานักผู้วิเศษวิญญาณที่สอง หรือไม่…ระวังตัวไว้ก่อนดีที่สุด ฉันจะไปคุยกับพวกแอนดรูว์เกี่ยวกับ เรื่องนี้ เรื่องที่เกี่ยวกับการค้นคว้ารอยแยกมิติจะต้องระมัดระวังเก็บเป็น ความลับ หากยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเสี่ยวมู่พึ่งพาได้ ก็ห้ามให้เขารู้ โดยเด็ดขาด”

พูดถึงตอนท้าย ซูชั่วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว “ถ้าหากไม่ สามารถรักษาความปลอดภัยของดาวโลกและประเทศไว้ได้ เช่นนั้นฉัน ยอมที่จะถูกเนรเทศอยู่ในทางช้างเผือกอันกว้างไกล แต่จะไม่ยอมนําพา ภัยอันตรายกลับไปอย่างเด็ดขาด”

นักสํารวจวิทยาศาสตร์จากจีนทั้งสองในคณะนี้ ซูชั่วอยู่ระดับบน

สาวงามในคณะคนนี้ ว่ากันว่าเคยเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่มีคนจับตา เป็นอย่างมาก สมัครเข้าเป็นทหารรายได้ดี แต่ต่อมาเนื่องจากความ ล้มเหลวทางด้านความรัก ดังนั้นนางจึงตัดสินสมัครเข้ากลุ่มนักสํารวจ วิทยาศาสตร์อย่างไม่ลังเล

ซ่งชางหลินรู้ดี ในฐานะที่เคยเป็นทหาร ซูชั่วนั้นมีความสามารถใน การเข้าใจเหตุและผลมากกว่าชายนักวิทย์ที่บริสุทธิ์อย่างตนเอง มากมายนัก

เพียงแต่ว่า ในส่วนลึกของจิตใจ เขายังคงไม่เชื่อว่าหลี่มู่จะเป็นคน เลว

ทว่าสิ่งที่ทําให้ซูชั่วและซ่งชางหลินคาดไม่ถึงก็คือ สิ่งที่ถูกเรียกว่า รอยแยกมิตินั้น ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้เริ่มค้นหาและคํานวณผ่าน ทฤษฎีวิทยาศาสตร์อันมากมาย หลี่มู่ก็ได้หามันเจอแล้ว

……

สิบวันต่อมา

“ที่แท้สิ่งที่เรียกว่าเส้นทางเซียน ก็คือรอยแยกมิติเส้นหนึ่งนี่เอง”

หลังจากสอบถามจากเจียงชิงหรวนเรียบร้อย หลี่มู่ได้มาถึงเขต ท้องฟ้าด้านนอกของดาวดวงนี้

เขาเปิดเขตแดนจิตดาบ ยืนอยู่ที่จุดสูงลิบบนฟากฟ้า จนเกือบจะ ออกจากชั้นบรรยากาศของดาวดวงนี้แล้ว เนตรสวรรค์เปิดออก จ้อง มองที่ความว่างเปล่าด้านนอกห่างไปราวพันลี้ คลื่นที่คล้ายกับคลื่นน�า คดเคี้ยวทับซ้อนกันยาวราวหนึ่งลี้สายหนึ่ง เลือนรางเหมือนมีเหมือนไม่ มี

มิติบิดเบี้ยวสายนี้ ซ่อนอยู่ด้านในความว่างเปล่าที่มืดมิด ลึกลับ เป็นอย่างมาก ผลุบๆ โผล่ๆ เหมือนมีมรรคาอันยิ่งใหญ่มาบดบังไว้ ต่อ

ให้เป็นผู้แข็งแกร่งที่มีเต๋าระดับสูง ผ่านไปข้างๆ ถ้าไม่สังเกตดีดีก็ยังยาก ที่จะพบ

ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่มู่สําเร็จ ‘วิชาก่อนกําเนิด’ จนอานุภาพเนตร สวรรค์เพิ่มมากขึ้น และได้ยืนยันตําแหน่งจากปากของเจียงชิงหรวน และอวี๋ฮว่าหลงล่ะก็ ไม่ใช่ว่าต่อให้ใช้เวลามากกว่านี้สักสิบเท่า ก็คงจะ หาสถานที่แปลกประหลาดนี้ไม่เจอ

ที่ทําเขาเกินคาดก็คือ เส้นทางเซียนสายนี้พอดูแล้ว คล้ายกันกับ การคงตัวของรอยแยกมิติที่ซ่งชางหลินบรรยายไว้มาก

“เจียงชิงหรวนเคยพูดไว้ ว่าเส้นทางสายนี้ไม่สามารถทวน ย้อนกลับไปได้ เพราะมันผ่านระบบสุริยะ หรือก็คือ ‘สุสานดารา’ อันน่า กลัวที่ออกมาจากปากเหล่าผู้บําเพ็ญนั้นเอง เป็นสถานที่อันตรายอย่าง มากที่หนึ่งในดินแดนดาราจื่อเวย ในตอนแรก เจ้าของเขี้ยวสัตว์สีขาว นั้น ก็เคยทดลองใช้เส้นทางเซียนนี้ตรงไปยังดาวโลก ทว่ากลับล้มเหลว แต่ว่าถ้าไม่ลองสักหน่อย ก็คงไม่ดีเท่าไร”

หลี่มู่ค่อยๆ เข้าใกล้

พลังจิตของเขาลอยเป็นสายคล้ายกับหนวดสัมผัส ยื่นเข้าไปใน รอยแยกมิติเส้นนั้น ลองสํารวจอย่างละเอียด

ครู่ต่อมา

เขาควบคุมดาบถลาลมเล่มหนึ่ง พุ่งเข้าในในรอยแยกมิติบิดเบี้ยว สายนี้

เพียงพริบตา ดาบถลาลมได้เสียการควบคุมราวกับวัวมุดลงทะเล ไป พลังจิตในนั้นสัมผัสได้ว่าถูกตัดขาด ไม่สามารถมีปฏิกิริยาตอบสนอง ได้

ทดลองดูหลายครั้งติดต่อกัน ก็ล้วนเป็นเช่นนี้

“นี่เป็นเพราะด้านในรอยบิดเบี้ยว มีระยะห่างมิตินับสิบล้านลี้ใน พริบตา ดังนั้นจึงสูญเสียการควบคุม หรือว่าเนื่องจากในรอยแยกมิตินี้ มีกฎเกณฑ์มรรคาอันยิ่งใหญ่มาขวางกั้นจนตัดขาดทั้งหมดกัน?”

หลี่มู่เข้าไปใกล้อีก หยิบเอาหอกยาวเล่มหนึ่งออกมา ยื่นเข้าไปใน รอยแยกมิติครึ่งเล่ม จากนั้นดึงกลับออกมา

หอกยาวสมบูรณ์ไม่เสียหาย

หลังจากนั้น เขาได้ลองยื่นนิ้วมือเข้าไป

ความรู้สึกอันคุ้นเคยส่งผ่านเข้ามา

เป็นความรู้สึกเดียวกันกับตอนที่ซินแสเฒ่าใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายส่ง ตัวเขาจากโลก สภาวะไร้น�าหนักขณะที่ค่ายกลทํางาน

ดึงนิ้วมือกลับมา ก็ยังสมบูรณ์ไม่สึกไม่หรอ แน่นอนว่า มันไม่ได้หมายถึงไม่มีอันตรายใดๆ ช่วงเวลาหนึ่งเดือนเต็มถัดมา หลี่มู่คอยสังเกตรอยแยกมิติเบื้อง หน้านี้อยู่ตลอด ทดสอบ ทดลอง

หนึ่งเดือนต่อมา “ข้าคิดว่า ข้าหาวิธีการกลับไปเจอแล้ว” สีหน้าหลี่มู่ในที่สุดก็เผยรอยยิ้มออกมา ดาวโลก อยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว

แต่ว่า เขายังไม่รีบร้อนเข้าไป แต่จะกลับไปยังดวงดาวที่อยู่ใต้เท้า แห่งนี้ก่อน

ก่อนที่จะจากไป ยังมีเรื่องบางเรื่องต้องจัดการ

………………………………