[นิยายแปล] ฝ่าปริศนา ตะลุยโลกเบื้องหลัง 127 ไฟล์ 14 : คำเชิญชวนไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน [2]

“หาาา!?”

คุณโคซากุระตกใจจนร้องเสียงดังลั่นเลย โทริโกะก็ตกใจจนตาเบิกโพลงเลยเหมือนกัน สีหน้าตกใจของทั้ง 2 คนนี่ ทำฉันไม่สบายใจนิดๆ แฮะ

“พูดอะไรของเธอเนี่ย โซราโอะจัง?”
“เอ๊ะ? ไม่ได้เหรอคะ?”
“ไม่ใช่ว่าฉันไปได้หรือไม่ได้ แต่ทั้งที่ฉันบอกให้พวกเธอ 2 คนไปสนุกกัน แล้วเธอจะลากฉันไปด้วยเพื่ออะไรเล่า?”
“ก็ ไม่นานนี้ คุณโคซากุระก็ช่วยพวกเราเยอะเลยนี่คะ?”
“ฉันดีใจนะที่เธอเห็นเรื่องนั้นด้วยน่ะ โซราโอะจัง”
“เพราะงั้น ฉันเลยไม่อยากแค่พูด แต่ไม่ได้ทำอะไรตอบแทนให้เลยน่ะค่ะ”
“ไม่ต้องเอาใจใส่ขนาดนั้นก็ได้นะ ถึงฉันหวังว่าเธอน่าจะเอาใจใส่เรื่องที่มันเป็นพื้นฐานของพื้นฐานซะบ้างตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วก็เถอะ”

ฉันไม่ตอบอะไรกลับการขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตที่คุณโคซากุระเริ่มเลย ฉันก็เลยทวนคำพูดของตัวเองอีกรอบนึง

“คุณจะไปเที่ยวออนเซ็นกับพวกเรามั้ยคะ?”
“ไม่อะ ยุ่งยากจะตาย เนอะ โทริโกะ”
“เอ๊ะ!?”

โทริโกะร้องขึ้นมาอย่างงงๆ พอคุณโคซากุระก็หันมาทางเธอเอาซะดื้อๆ

“เธอก็ไม่อยากให้ไปด้วยใช่มั้ยล่ะ?”
“เออ…”
“เห็นมั้ยล่ะ? โซราโอะจัง เธอจะพูดแต่สิ่งที่ตัวเองคิดไม่ได้นะ ต้องดูด้วยว่าคนรอบข้างเขาเอาด้วยหรือเปล่าก่อนที่จะ—”
“ฉันไม่ติดอะไรนะ!”

โทริโกะพูดขัดคุณโคซากุระขึ้นมา

“ฉันไม่ติดอะไรนะ มากับพวกเราเถอะโคซากุระ”
“หา…?”

คุณโคซากุระขมวดคิ้วแน่น มองหน้าฉัน แล้วก็หันไปมองที่โทริโกะ แล้วก็หันกลับมามองที่ฉันอีกที

“นี่อะไรเนี่ย? พวกเธอวางแผนอะไรกันเอาไว้? ฉันไม่เอาเซอร์ไพรซ์อะไรทั้งนั้นนะ”
“ไม่ใช่ซักหน่อยนะคะ อีกอย่าง คุณโคซากุระเองไม่ใช่เหรอคะที่เป็นคนเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดถึงน่ะ?”
“นี่นะ เจ้านี่น่ะมันเป็นตั๋วคู่ นี่แสดงว่าฉันต้องควักจ่ายส่วนของตัวเองใช่มั้ยล่ะ? นี่พวกเธอคิดว่าฉันจะยอมจ่ายเงินเพื่อไปนอนข้างๆ คู่รักจู๋จี๋อย่างพวกเธอเนี่ยนะ? ไม่มีทาง”
“เดี๋ยวฉันจ่ายให้เองค่ะ ถือเป็นการขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณช่วยพวกเราเอาไว้ด้วย”
“ฉันจะจ่ายให้ด้วยนะ! ไปกันเถอะน้าโคซากุระ! ไปเที่ยวกัน 3 คนต้องสนุกมากแน่ๆ เลย!”

พอโทริโกะมาร่วมมือกับฉันเพื่อชวนให้คุณโคซากุระมาด้วยกันอย่างกระตือรือร้น คุณโคซากุระก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นเข้าไปอีก ไม่นานนัก เธอก็ตาเบิกกว้างเหมือนกับนึกถึงอะไรซักอย่างขึ้นมาได้พอดี

แล้วคุณโคซากุระก็พูดขึ้นมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเพดานอย่างเหนื่อยหน่าย

“อ้อ… แบบนี้เองเหรอเนี่ย?”
“คืออะไรเหรอคะ ที่ว่า ‘แบบนี้เองเหรอเนี่ย?’ ”

คุณโคซากุระไม่ตอบอะไรฉัน แต่เธอกลับจ้องมาที่พวกเราก่อนจะบ่นพึมพำเท่านั้นเอง

“พวกเธอนี่ไม่ไหวเลยนะ”
“ม-… หมายความว่ายังไงล่ะคะเนี่ย!?”
“จ-… จริงด้วย! พวกเราแค่อยากชวนเธอไปเที่ยวกันเท่านั้นเองนะ!”

ตอนที่พวกเราประท้วงกันแบบนั้น คุณโคซากุระก็เหลือบสายตามองลงมาที่พวกเรา

“พวกเธออยากได้พี่เลี้ยงกันขนาดนั้นเลยรึไง? ระหว่างฉันไปเที่ยว ฉันก็ไม่อยากจะคอยดูแลพวกเธอ 2 คนไปด้วยหรอกนะ”
“ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอกค่ะ โอเคนะคะ?”
“กลับกันเลย เดี๋ยวพวกเราคอยดูแลเธอเองนะ โคซากุระ”
“ใช่ค่ะ คุณโคซากุระไม่ต้องทำอะไรหรอกนะคะ แค่ไปด้วยกันเฉยๆ เองค่ะ”
“เดี๋ยวฉันป้อนข้าวป้อนน้ำให้ด้วยก็ได้นะ?”
“นี่เธอล้อฉันเล่นแล้วใช่มั้ยเนี่ยฮะ? ฟังนะ ฉันไม่ไป แค่พวกเธอไปสนุกกัน 2 คนก็พอ ไม่ต้องมีฉัน เข้าใจแล้วนะ?”
“คุณโคซากุระคะ”
“โคซากุระ…”

แล้วเธอก็พ่นลมออกทางจมูกแรงๆ อีกทีนึง

“ทำตาเศร้าๆ แบบนั้นใส่ฉันมันก็ไม่ได้ผลหรอกนะ ไม่ ฉันไม่ไป ไม่มีทาง จบการพูดคุยกันแค่นี้แหละ เข้าใจมั้ย?”
““…””
“ฉันบอกว่า เข้าใจมั้ยไง? นี่”
““…””
“นี่…”

TN: …มาทายผลลัพธ์ที่ได้กันดีกว่า 555

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r