บทที่ 333
โคม่า
พลังของสวรรค์และโลกในดินแดนกังหลัน มีพลังที่เหนือกว่าพลังสวรรค์และโลกจากดินแดนลับ มีแนวโน้มที่จะถูกกลืนกินและดูดซับโดยพลังแห่งสวรรค์และโลกในดินแดนนี้สูงมาก
“ ฮึบ … !” ราวกับว่ามันถูกยั่วยุ รอยแยกเหนือศีรษะของ หลินเว่ยก็เริ่มขยายตัวด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า พลังของสวรรค์และโลกที่เกิดขึ้น จากดินแดนลับกำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับไม่ยินยอม
ในเรื่องนี้ พลังของสวรรค์และโลกในโลกดินแดนกังหลัน เริ่มเพิ่มความแข็งแกร่งอีกครั้งด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง ดูเหมือนว่าทั้งสองฝ่ายไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
ร่างกายของ หลินเว่ยเป็นเหมือน มดที่ตัวสั่น อยู่ระหว่างชายร่างใหญ่สองคน เขารู้สึกว่าสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขา นี่ไม่เพียง แต่มีแข็งแกร่งที่สุด มากกว่าที่จินหยูพูด แต่ยังมากกว่าสิบเท่า แต่หลินเว่ยไม่ได้มีความคิดจะยอมแพ้
สองชั่วโมงต่อมา พลังแห่งสวรรค์และโลกก็โผล่ออกมาจากรอยแยกของดินแดนลับ ทางด้านพลังของสวรรค์และโลกในโลกดินแดนกังหลัน หลังจากกลั่นตัวอยู่พักหนึ่ง และมันก็เริ่มสงบนิ่งและกลืนกินพลังของสวรรค์และโลกในดินแดนลับและทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น
นอกจาก หลินเว่ยแล้วยังไม่มีใครอยู่บนยอดเขา ผิงติงซาน หรือแม้แต่แมลง พวกมันต่างหวาดกลัวและหลบหนีซ่อนตัวไปจนหมดสิ้น เนื่องจากท้องฟ้าเหนือยอดเขา ถูกปกคลุมด้วยพลังทั้งสองของสวรรค์และโลก ผู้ที่กลัวว่าชีวิตน้อยๆของตนเองจะจบสิ้น จึงรีบลงมาจากภูเขาอย่างทุลักทุเล นักรบที่อยู่เหนือระดับจักรพรรดิเหล่านั้น ลอยตัวอยู่ในอากาศ นอกขอบเขตของพลังแห่งสวรรค์และโลกและให้ความสนใจกับยอดเขาอยู่ไม่วางตา
แม้ว่าในใจของทุกคน คิดว่าหลินเว่ยจะต้องตายในครั้งนี้ แม้แต่ ซางกวนฮ่าวหยาง และเหลยเป่า แม้ว่าจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ก็คิดเช่นนั้น เพราะพลังแห่งสวรรค์และโลกที่ หลินเว่ยกำลังเผชิญนั้นแข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าเป็นพวกเขาเอง ก็ไม่สามารถทนได้นาน
เมื่อรู้ว่าหลินเว่ยกำลังจะสิ้นชีวิต บางคนรู้สึกเสียใจ บางคนก็ดีใจ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคนเหล่านี้จะเสียใจหรือดีใจ หลินเว่ยก็ต้องจากไปอยู่ดี
ร่างวิญญาณของหลินเว่ยถูกฉีกขาด โดยพลังสวรรค์และโลก แรงกระแทกพัดผ่านร่างวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งทำให้หลินเว่ยรู้สึกเหมือนกำลังเดินอย่างยาวนาน และไม่มีโอกาสได้พักหายใจ
หลินเว่ยไม่รู้ว่า เขาเป็นหมดสติไปกี่ครั้ง ทุกครั้งที่ได้สติ เขาจะเจ็บปวดจนสิ้นสติ หลังจากเหตุการณ์ซ้ำซากนี้ จิตวิญญาณของหลินเว่ยก็ตกอยู่ในภวังค์ และความคิดของเขาก็ดับวูบไป
อย่างไรก็ตาม ร่างวิญญาณของหลินเว่ยได้หดเหลือหนึ่งในสิบของขนาดเดิม ลมปราณของเขาอ่อนแอมาก และเต็มไปด้วยรอยแตก คล้ายเหมือนใยแมงมุม ในทางตรงกันข้าม จิตวิญญาณของหลินเว่ยกลับบริสุทธิ์มาก นอกจากร่างกายของเขาที่มีขนาดเท่าเมล็ดพุทราแสงสีดำอมเทาเดิม ก็พลันหายไป ตอนนี้มันกำลังเปล่งรัศมีสีเขียวอ่อน
สีของจิตวิญญาณภายนอก เปลี่ยนเป็นสีเขียวแสดงว่าร่างวิญญาณของหลินเว่ยได้ก้าวเข้าสู่ระดับทองแดงแล้ว
อย่างไรก็ตามหัวใจของ หลินเว่ยเต็มไปด้วยความขมขื่น แทนที่จะตื่นเต้น เขารู้สึกว่าวิญญาณของเขา แทบจะไม่สามารถเหนี่ยวรั้งมันได้ แม้ว่าพลังของทั้งสองพลังแห่งสวรรค์และโลกจะลดความรุนแรงลงครึ่งหนึ่ง แต่ครึ่งที่เหลือก็เพียงพอสำหรับ หลินเว่ยที่จะตายนับครั้งไม่ถ้วน
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือแหล่งกำเนิดวิญญาณของหลินเว่ย ถูกลบออกจากร่างกายของเขา และเขาไม่สามารถติดต่อกับ จินหยูได้อีกต่อไป นับประสาอะไรกับการขอความช่วยเหลือจากชายชราหมิง
ตอนนี้ร่างวิญญาณของเขา ลอยอยู่ในอากาศ และเขาทำได้เพียงปล่อยให้พลังทั้งสองของสวรรค์และโลก ส่งผลกระทบต่อวิญญาณของเขาอย่างต่อเนื่อง
“อะไรกัน….ข้าไม่อยากตายแบบนี้ หากข้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ข้าคงไม่เสี่ยง ข้าไม่อยากจบลงในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้ ความสามารถของเด็กคนนี้แข็งแกร่งมาก ข้าอยู่มานานนับแปดชั่วอายุคนแล้ว” ในทะเลจิตสำนึกของหลินเว่ย จินหยูยืนอยู่บนแผ่นหินสีทอง มองไปบนท้องฟ้าอย่างใจจดใจจ่อกับร่างวิญญาณของหลินเว่ย และเขาพึมพำ
“กึกกึก … !”
“มันจบแล้ว…” เกิดรอยร้าวในร่างกายวิญญาณของเขา มากขึ้นเรื่อย ๆ จู่ ๆหลินเว่ยก็รู้สึกว่า ภาพเบื้องหน้ากลายเป็นสีดำต่อหน้าเขา และความคิดที่สิ้นหวังก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา จากนั้นเขาก็หมดสติไป วิญญาณดวงน้อย สูญเสียรูปร่างของมันไปทั้งหมด เช่นเดียวกับเปลือกหอยที่ว่างเปล่า ร่างกายและลมหายใจของหลินเว่ยก็สลายไปอย่างไร้ร่องรอย
“บ้าน่า! สถานการณ์ของหลินเว่ยเลวร้ายมาก และเขาใกล้จะตาย ใบหน้าของจินหยูแสดงความลังเลใจ จากนั้นความตั้งใจที่แน่วแน่ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขากัดฟัน จากนั้นเขาก็ตัดสินใจรีบวิ่งไปที่หินคริสตัลสีดำที่ชายชราอาศัยอยู่
…………
“อาจารย์! สถานการณ์ของเขาเป็นอย่างไร มีอะไรผิดปกติกับเขาหรือไม่?” หยางไป๋และคนอื่น ๆ ยืนอยู่บนหลังของอินทรีพยัคฆ์ พวกเขาไม่สามารถหาสถานการณ์ของหลินเว่ยได้ เนื่องจากการฝึกฝนไม่เพียงพอ พวกเขาทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจาก ซางกวนฮ่าวหยาง
“นี่ … ” ซางกวนฮ่าวหยางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัวและพูดว่า “พลังของสวรรค์และโลกที่นั่นมีมากมายมหาศาล จนข้าไม่รู้ว่าตอนนี้หลินเว่ยเป็นอย่างไร แต่ไม่ต้องกังวล เพราะเขาพลังแห่งสวรรค์และโลกของดินแดนกังหลันยังคงมีอยู่ ซึ่งหมายความว่า หลินเว่ยยังมีชีวิตอยู่ ”
“ดี!” หลังจากได้ยินคำพูดของ ซางกวนฮ่าวหยาง ผางหลงและคนอื่น ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามองไปที่ทิศทางของหลินเว่ย ดวงตาของพวกเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความกังวล
“ อย่าปลุกข้า!” เสียงหนึ่งดังขึ้นในส่วนลึกของจิตสำนึกของหลินเว่ย เช่นเดียวกับสายฟ้า ที่ทำให้สติสัมปชัญญะและความเงียบของหลินเว่ยแปรปรวนเล็กน้อย
“หืม?” สติของหลินเว่ยค่อยๆตื่นขึ้น ในสายตาของเขา ร่างวิญญาณค่อยๆฟื้นตัว อย่างไรก็ตามความคิดของเขาช้าไปครู่หนึ่ง และใบหน้าของหลินเว่ยก็พลันว่างเปล่า ราวกับว่าเขาไม่รับรู้อะไรเลย
แต่ในช่วงเวลาต่อมา ความทรงจำก็แวบเข้ามายังอดีต ซึ่งทำให้เขานึกถึงสถานการณ์ปัจจุบันของตนเอง จากนั้นเขาก็ตรวจสอบสถานการณ์ของร่างวิญญาณอย่างรวดเร็ว เขาพบว่าร่างกายของวิญญาณของเขาได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์
และมีพลังมากกว่าเดิม นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่ามีพลังวิญญาณที่ทรงพลังอย่างยิ่งในจิตวิญญาณของเขา ซึ่งกำลังซ่อมแซมอยู่ตลอดเวลา และเสริมสร้างร่างกายของวิญญาณของเขา ”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
