ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน 383-2 ถ้ำใต้ดินน่ากลัวเกินไปแล้ว (2)

ตอนที่ 383 ถ้ำใต้ดินน่ากลัวเกินไปแล้ว (2)

ฟางผิงใบหน้าซีดเผือด พลังจิตใจถูกสั่นสะเทือนหลายครั้ง ทำให้เขามึนหัวไปหมดแล้ว

ฉันแค่จะมาขโมยหินพลังงานระดับต่ำที่พวกนายไม่ต้องการแค่เล็กน้อยเท่านั้น!

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!

จำนวนที่ฉันขโมยมายังไม่เยอะเท่าที่พวกนายทำให้ระเบิดด้วยซ้ำ

จำเป็นต้องทำขนาดนี้เลยหรือไง?

เพื่อหินพลังงานเล็กน้อยแค่นั้น ต้นไม้ปีศาจขั้นเก้าถึงกับลงมือไล่ฆ่าด้วยตัวเอง ไม่รู้สึกขายหน้าบ้างหรือไง!

เคยเห็นบริษัทเหมืองแร่ที่ไหนถูกขโมยเศษวัสดุแล้วประธานบริษัทไล่ตามด้วยตัวเองบ้าง?

‘เปรี้ยง!’

ฟางผิงยังคงอยู่ระหว่างการวิ่งหนี บนท้องฟ้ากลับมียอดฝีมือขั้นเจ็ดลงมือแล้ว

ตบฝ่ามือลงมาจากอากาศ แผ่นดินปริแยก!

เศษหินจำนวนมากกดทับลงมา ฟางผิงกลับไม่หยุดฝีเท้าแม้แต่น้อย ตรงดิ่งทะลวงเศษหินพวกนั้นไป บนร่างถูกหินบาดจนเกิดเป็นบาดแผลหลายแห่ง

“ตาเฒ่าหลี่อยู่ไหนเนี่ย?”

ฟางผิงแทบจะร้องไห้ออกมารอมร่อ ตอนนี้เขาถูกจับตามองแล้ว อยากหนีไม่ใช่เรื่องง่าย

เมื่อวานเขาซ่อนตัวภายในเมืองได้ นั่นเพราะว่าทางเดินใต้ดินในเมืองมีมากมาย ยอดฝีมือขั้นเจ็ดขั้นแปดพวกนี้ไม่อยากทำลายเมืองราชาเช่นกัน

แต่ตอนนี้ต้นหลิวปีศาจเป็นฝ่ายเริ่มถล่มเมืองไปกว่าครึ่งแล้ว

ยังไงก็เกิดความสูญเสียอย่างหนักไปแล้ว ยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนนี้จึงไร้ความกังวลอีก โอบกอดความคิดที่ต้องฆ่าให้ได้ ลงมืออย่างไม่ออมแรง

ทางเดินจำนวนมากพังถล่มลงทันที!

ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป หากไม่มีสิ่งป้องกัน ทางเดินโดยรอบถูกปิดกั้นคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย ฟางผิงไม่คิดว่าตัวเองวิ่งเร็วกว่าขั้นเจ็ดหรือต่อต้านขั้นเจ็ดได้จริงๆ

—

ในเวลาเดียวกับที่ฟางผิงวิ่งหนี

ไกลจากเมืองจู้หลิวออกไปสามสิบลี้

พวกฉินเฟิ่งชิงก็กำลังวิ่งหนีเช่นกัน แต่ละคนต่างอ้าปากค้าง

ต้นหลิวยักษ์สูงเสียดฟ้าที่ระเบิดแสงสว่างจ้านั้นมันอะไรกัน?

“นี่คือปีศาจต้นไม้ผู้พิทักษ์ที่พวกเขาพูดถึงสินะ?”

“น่าจะอย่างนั้น”

“ไม่ใช่บอกว่าเคลื่อนย้ายไม่ได้หรือไง?”

“ใครจะไปรู้! ระยะไกลขนาดนี้ ฉันยังรับรู้ถึงแรงกดดันได้เลย!”

“เป็นเมืองจู้หลิว คนของพวกเราจู่โจมเมืองอย่างนั้นเหรอ?”

“…”

สามสิบลี้ไม่นับว่าใกล้ ค่อนข้างไกลอย่างมาก

แต่ต้นไม้ยักษ์ต้นนั้นยังคงเตะตาและทำให้คนหวาดผวาอย่างยิ่ง

ฉินเฟิ่งชิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ นึกไม่ถึงว่าฉันจะเคยคิดไปปล้นเมือง เบื่อการมีชีวิตแล้วสินะ

นี่หากยั่วโมโหอีกฝ่ายเข้า ตายยังไม่รู้จะตายยังไงเลย

“โชคดีที่พวกเราไม่รนหาที่ตาย!”

ฉินเฟิ่งชิงเผยสีหน้าดีใจ ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำพูดเรื่องต้นไม้ปีศาจผู้พิทักษ์ แน่นอนว่าแค่ฟังไปเท่านั้น เจ้าคนที่ใช้เรื่องนี้มาข่มขู่เขาเหมือนจะเป็นผู้นำหมู่บ้าน ถูกพวกเขาซ้อมจนแทบจะกลายเป็นหมูบดแล้ว

แค่ฟังมาเท่านั้น ใครจะคิดเป็นจริงเป็นจัง

ตอนนี้ฉินเฟิ่งชิงกลับรู้สึกดีใจอย่างมาก ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ครั้งหน้าตีให้ตายก็ไม่คิดจะเข้าเมืองของถ้ำใต้ดินอีกแล้ว

หลี่หานซงที่อยู่ด้านข้างวิ่งหน้าตั้งสุดชีวิต ไม่คิดจะพูดอะไรสักคำ

นายมั่นใจนะว่าตัวเองไม่ได้รนหาที่ตาย?

ข้างหลังยังมีผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำนับร้อยคนไล่ตามฆ่าพวกเขาอยู่!

มาถ้ำใต้ดินสามวัน วิ่งมาสามวันแล้ว แทบจะไม่ได้พักหายใจสักนิดเดียว

ตอนนี้หลี่หานซงคร้านจะสนใจเมืองจู้หหลิวแล้ว เขาอยากหาที่พักสักแห่งเท่านั้น เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว!

หากมีข่าวลือออกไปน่าจะไม่มีใครเชื่อ ยอดฝีมือขั้นห้าคนหนึ่งเหนื่อยตายกลางทาง

สามวัน!

วิ่งมาตั้งสามวัน!

หากร่างกายไม่แข็งแรง ทั้งดูดซับหินพลังงานไปไม่น้อย เขาคงเหนื่อยตายไปนานแล้ว

“ถูกขั้นหกหลายคนไล่ฆ่า ขั้นสี่และขั้นห้าอีกเป็นกอง นี่มันประสบการณ์อะไรกัน…”

หลี่หานซงผุดความคิดนี้ขึ้นในใจ ทั้งนึกไปถึงคำพูดของหวังจินหยาง ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่ถูกไล่ฆ่าไม่สามารถเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ดีได้

ตอนนี้ตัวเองนับเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ดีแล้วสินะ?

“บางทีฉันควรจะติดตามฟางผิงตั้งแต่แรก อย่างน้อยก็ไม่ถึงกับวิ่งติดต่อสามวันสองคืนแบบนี้หรอก…”

อันที่จริงระยะห่างจากเมืองจู้หลิวสามสิบลี้ไม่ได้นับว่าไกลจนเกินไปเหมือนกัน

สำหรับพวกฟางผิง ใช้ความเร็วสูงสุด อาจจะหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาที วิ่งสุดชีวิต หนึ่งนาทีก็สามารถวิ่งได้หลายสิบลี้แล้ว

แน่นอนว่าโดยทั่วไปวิ่งเร็วขนาดนั้น ไม่สามารถประคองเป็นเวลานานได้อยู่แล้ว

แต่ศักยภาพของมนุษย์นั้นไร้ขีดจำกัด

เผชิญกับวิกฤตระหว่างความเป็นความตาย ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

ตอนที่หลี่หานซงมีความคิดนี้ในหัว ไกลๆ นั้นก็มีเสียงตะโกนดังตามมา

“เหล่าหลี่ ช่วยฉันด้วย!”

ทั้งไม่ได้ขุดดินต่ออีก ช้าเกินไป เขาแทบจะถูกสั่นสะเทือนตายหลายครั้งแล้ว

แต่ต่อให้เร็วแค่ไหน ก็เร็วไม่เท่าขั้นเจ็ดอยู่ดี

ตอนนี้ยอดฝีมือขั้นเจ็ดที่อยู่กลางอากาศคนนั้นแฝงไอสังหารอย่างเยือกเย็น โจมตีเข้ามาด้วยความรวดเร็ว อยากจะสังหารเขาให้ตายทันที

สาเหตุที่เขาตะโกนก็เพราะอยากให้ตาเฒ่าหลี่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

มากสุดสามสิบวินาทีเขาก็จะถูกตามทันแล้ว นั่นมีแค่ตายสถานเดียว!

เสียงตะโกนนี้ยังคงได้ยินจากที่ไกลๆ อย่างเลือนราง

หลี่หานซงชะงักไปเล็กน้อย หวังจินหยางสีหน้าเปลี่ยนเช่นกัน ฉินเฟิ่งชิงกลับทำหน้าตื่นตระหนก เอ่ยอย่างรวดเร็ว “แม่งเอ้ย ฉันว่าแล้ว เขาต้องไปกวาดรังศัตรู!”

“หยุดพูดไร้สาระ เขาถูกคนไล่ฆ่าแล้ว!”

“พวกเราก็เหมือนกัน”

“ไม่เหมือน…คนที่ไล่ฆ่าเขาเป็นระดับสูง!”

คำพูดนี้หลุดจากปากหวังจินหยาง ฉินเฟิ่งชิงก็หน้าเปลี่ยนสี คำรามเบาๆ ว่า “เร็ว เปลี่ยนทาง!”

ครู่ต่อมาฉินเฟิ่งชิงก็หมุนตัววิ่งไปอีกทางอย่างไม่ลังเล

ส่วนเรื่องช่วยเหลือ ล้อกันเล่นแล้ว พวกเขาเข้าไปก็ตายฟรีเท่านั้น

หวังจินหยางไม่ชักช้าเช่นกัน วิ่งตามเขาไปอย่างบ้าคลั่ง เจ้าฟางผิงมีฝีมือกว่าพวกเขาอีก ไสหัวไปให้ไกลหน่อย ไม่งั้นได้จบเห่กันหมดแน่

หลี่หานซงวิ่งตามทั้งสองคนไปเช่นกัน วิ่งอยู่สักพักก็อดเอ่ยไม่ได้ “ไม่ช่วยเขาเหรอ?”

คนพวกนี้บ้าคลั่งกันจริงๆ!

ฉินเฟิ่งชิงบอกว่าฟางผิงอาจจะไปกวาดรังศัตรู ตอนแรกเขาไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

ถึงจะไป เขาคิดว่าฟางผิงคงจะแฝงตัวอยู่ในนั้น

แต่นึกถึงเสียงตะโกนก่อนหน้านี้ดังขึ้นหลังจากการเคลื่อนไหวของต้นไม้ยักษ์นั่น ตอนนี้มีระดับสูงไล่ฆ่า…นี่นับว่าแฝงตัวหรือไง?

นี่ไปกวาดรังคนอื่นเขาอย่างแท้จริงแล้ว!

“ช่วยกับผีน่ะสิ รีบวิ่งเข้า ยิ่งห่างจากเขาเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น!”

ฉินเฟิ่งชิงหน้าดำหน้าแดง ครั้งนี้ไม่มีแรงเหลือจนตับเริ่มจะระเบิดจริงๆ แล้ว

นี่หากถูกตามทันคงตายสถานเดียว

ส่วนฟางผิง…เจ้าหมอนั่นใครจะรู้ว่าตายหรือเปล่า ตายไปก็ช่วยไม่ได้ อวดเก่งยิ่งกว่าเขาซะอีก แม่งตกลงไปทำอะไรกับเมืองจู้หลิวกัน?

ทำให้ต้นไม้ยักษ์โมโหถึงขนาดนั้น!

หลี่หานซงได้ยินคำพูดนี้ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองถามอะไรโง่ๆ ช่วยฟางผิงไม่ไหว มีแต่ตายไปด้วยกันเท่านั้น ตอนนี้ทำได้แค่ภาวนา อย่าให้ฟางผิงเปลี่ยนใจวิ่งมาทางนี้พอ!

เสียดายที่ก่อนหน้านี้หลงคิดว่าพวกเขาถูกขั้นหกไล่ตามเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมแล้ว แต่ตอนนี้…

ฟางผิงถูกระดับสูงไล่ฆ่า!

ทั้งยังไม่ใช่แค่คนเดียว ก่อนหน้านี้ต้นไม้นั่นก็ไล่ฆ่าเขาเหมือนกันสินะ?

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ฟางผิงสามารถมีชีวิตรอดจนถึงตอนนี้ได้ หลี่หานซงก็ยากที่จะเชื่อแล้ว คนของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ดวงแข็งกันจริงๆ!

“ครั้งนี้ถ้าฉันรอดชีวิตออกไป ครั้งหน้าก็ไม่คิดจะเข้าถ้ำใต้ดินมาพร้อมพวกเขาอีกแล้ว!”

“ไม่สิ ครั้งหน้าถ้ามีพวกเขาอยู่ในถ้ำใต้ดิน ตีให้ตายฉันก็ไม่มาหรอก!”

“ไม่ถูก ไม่ใช่แค่ถ้ำใต้ดิน ครั้งหน้าพวกเขาอยู่ที่ไหนบนโลก ฉันจะไม่ไปร่วมวงด้วยเด็ดขาด!”

ความคิดต่างๆ นานาวาบผ่านเข้ามาในหัวหลี่หานซง จะตื่นเต้นเกินไปแล้ว ตื่นเต้นจนเขารับไม่ไหวอยู่บ้าง

เดิมทีคิดว่าฉินเฟิ่งชิงและหวังจินหยางแปลกคนแล้ว ตอนนี้ดูท่า…แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด!

เวลานี้เขาไม่อาจสนใจความเป็นความตายของฟางผิงได้เช่นกัน เอาตัวเองให้รอดก่อนค่อยว่ากัน

———————–