สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้ายบทที่ 1176 ตอนพิเศษ (62.1)บทที่ 1177 ตอนพิเศษ (62.2)

บทที่ 1177 ตอนพิเศษ (62.2)

บทที่ 1177 ตอนพิเศษ (62.2)

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าต้องการสิ่งนี้?”

“ท่านเป็นขุนนางท้องที่ไม่ใช่หรือ เข้าใจผู้ใต้บังคับบัญชามากเพียงใดยิ่งใช้สอยได้ดีขึ้นเพียงนั้น ข้าไม่รู้ว่าท่านจะใช้ได้หรือไม่ เพียงแค่สอบถามข่าวคราวบางอย่างระหว่างทำการค้ามาเท่านั้น ข้าบันทึกเรื่องสำคัญ ๆ ทั้งหมดเอาไว้แล้ว” หลิวจิ่วจู๋กล่าว “เขียนได้ไม่ดีใช่หรือไม่?”

“เจ้าทำได้ดีมาก เขียนได้ดีมากเช่นกัน” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “เจ้าเฉลียวฉลาดถึงเพียงนี้เชียว”

อีกด้านหนึ่ง ถังลี่เฉิงกลับมาถึงบ้านก็พบว่ามีผู้คุ้มกันมากมายอยู่ที่หน้าประตู ผู้คุ้มกันเหล่านี้ล้วนเป็นคนคุ้นหน้า ความหรูหรานี้มีเพียงเจ้าบ้านแห่งจวนถังกั๋วกงเท่านั้นที่จะทำได้

ถังลี่เฉิงอุ้มถังจื่อหลิงขึ้นมาแล้วก้าวเข้าไป

“ผู้ใดมา?”

“ท่านกั๋วกงมาขอรับ”

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ใด?”

“รอนายท่านอยู่ที่สวนด้านหลังขอรับ”

ถังลี่เฉิงก้าวเข้าไป เมื่อเห็นชายวัยกลางคนนั่งดื่มชาอยู่ในศาลาจึงเอ่ยขึ้น “ท่านอา ท่านมาที่นี่ได้อย่างไรขอรับ?”

ถังกั๋วกงมองถังลี่เฉิงแล้วกล่าว “เจ้าเจอเครื่องประดับสำคัญเหล่านั้นที่นี่ แน่นอนว่าข้าอยากมาดู”

“คนผู้นั้นเป็นตัวปลอมจริง ๆ หรือขอรับ?”

“เป็นตัวปลอม ข้าจับขังคุกแล้ว ปล่อยให้นางอยู่ที่นั่น ข้าจะทำให้นางได้รู้ผลของการหลอกลวงถังกั๋วกงอย่างข้าว่าเป็นเช่นไร” สีหน้าโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าสง่างามของถังกั๋วกง “เพียงแต่ลี่เฉิง อาต้องตำหนิเจ้าแล้วเช่นกัน ทั้งที่รู้ว่าอาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเพียงใด แต่เจ้ากลับไม่ตรวจสอบให้กระจ่าง เช่นนี้จักพาคนไปถึงเมืองหลวงได้อย่างไร อาเลยต้องดูแลตัวปลอมในฐานะบุตรสาวนานเพียงนั้น”

“ท่านอา…” ถังลี่เฉิงเอ่ยอย่างอับจนปัญญา “เดิมทีข้าก็บอกว่าคนผู้นั้นมีพิรุธ เพียงแต่เพราะนางมีเครื่องประดับสำคัญเหล่านั้นจึงควรตรวจสอบนางสักหน่อย เดิมทีท่านก็ไม่ฟังข้าแม้แต่น้อย เมื่อเห็นเครื่องประดับเหล่านั้นก็ยอมรับคนเป็นลูกสาวแล้ว คนผู้นั้นเองก็อาจหาญยิ่ง เห็นว่าจวนกั๋วกงมีอำนาจ นึกไม่ถึงว่าจะปลอมตัวเป็นผู้อื่นแล้วจริง ๆ”

“ไม่กล่าวถึงเรื่องเหล่านี้แล้ว” ถังกั๋วกงเอ่ย “ข้าจะมาตามหาที่นี่ด้วยตนเอง ดูว่าที่แท้ลูกสาวข้าเป็นอย่างไรบ้าง”

“คนผู้นั้นพอมีเบาะแสที่เป็นประโยชน์หรือไม่ขอรับ?”

“นางบอกว่านางซื้อเครื่องประดับมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน” ถังกั๋วกงเอ่ย “นางบอกร้านที่ซื้อเครื่องประดับนั้นมาแล้ว”

ถังลี่เฉิงได้ยินชื่อร้านเครื่องประดับก็เอ่ย “นี่ตรวจสอบไม่ง่ายเลย”

“เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น?”

“นี่เป็นเพียงร้านเครื่องประดับเล็ก ๆ ขอเพียงพอดูได้ พวกเขาล้วนรับไว้ทั้งสิ้น ซื้อมาในราคาต่ำ ขายออกในราคาสูง กำไรขึ้นอยู่กับส่วนต่างของราคา พวกเขาค้าขายเครื่องประดับมากมาย เข้ามาแล้วก็ออกไป เกรงว่าแม้กระทั่งพวกเขาเองก็ยังไม่รู้ว่ารับเครื่องประดับเหล่านั้นมาจากมือผู้ใด”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องตรวจสอบ”

“ขอรับ” ถังลี่เฉิงเอ่ย “เช่นนั้นข้าจะส่งคนไปสอบถามดู”

“ยามนั้นฮูหยินผู้นั้นของข้าถูกขายมาที่นี่ ด้วยรูปร่างหน้าตาของนาง หากตรวจสอบโดยละเอียด ย่อมได้เบาะแสบางอย่างมา”

“ท่านอา ตอนนี้ท่านมาที่นี่เพื่อหาที่อยู่ของอาสะใภ้ อาสะใภ้คนใหม่…”

“เกี่ยวอะไรกับนาง?” ถังกั๋วกงเอ่ย “แต่ไรมาข้าก็ไม่เคยยอมรับนาง พวกเขาพาสตรีเช่นนั้นเข้าจวนในขณะที่ข้าไม่อยู่ยังจัดให้นางเคารพฟ้าดินกับพ่อไก่ เช่นนั้นสามีของนางก็คือพ่อไก่ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข้า”

ถังลี่เฉิง “…”

เพียงแต่ต่อภรรยาเดิมแล้ว เขากลับให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

หลายปีมานี้ท่านอาของเขาตามหาภรรยาคนแรกมาโดยตลอด ไม่เคยเห็นสตรีอื่นอยู่ในสายตา

เพียงแต่ ในเมื่อไม่ได้ยอมรับอาสะใภ้คนใหม่ เหตุใดถึงได้มีลูกเล่า?

หรือว่าเด็กสองคนนั้น….

เป็นไปไม่ได้กระมัง!

อาสะใภ้คนใหม่ไม่ควรอุกอาจถึงเพียงนั้น

หรือว่าท่านอาถูกวางยา?

ถังลี่เฉิงยกมือขึ้นลูบคางพลางมองถังกั๋วกงด้วยความคิดที่เตลิดเปิดเปิงไปไกล เรื่องราวนองเลือดหลายรูปแบบปรากฏขึ้นในสมองของเขา

ถังกั๋วกงมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า “ข้าพาท่านหมอชื่อดังที่เชี่ยวชาญการรักษาอาการของลูกชายเจ้ามาด้วยผู้หนึ่ง ทว่าเห็นเจ้าผ่อนคลายสบายใจเช่นนี้ คิดว่าคงไม่สนใจแล้ว”

“ท่านอา ไม่รู้ว่าท่านหมอชื่อดังอยู่ที่ใด?” ถังลี่เฉิงกล่าว “หลานชายขอบคุณท่านอาเป็นอย่างยิ่ง!”

ถังกั๋วกงนั่งอยู่ในศาลา มองร่างถังลี่เฉิงหายลับไป

เขาเห็นถังลี่เฉิงก็นึกถึงตนในอดีตขึ้นมา

หากกล่าวถึงบรรดาคนในสกุล ถังลี่เฉิงคล้ายคลึงกับเขามากที่สุด ความคล้ายคลึงนี้ไม่ได้หมายถึงหน้าตาที่คล้ายคลึง หากแต่หมายถึงลักษณะนิสัยที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึก เมื่อหันไปมองคนอื่น ๆ ในสกุลถัง พวกเขาล้วนแต่ไร้ใจ ในสายตามีเพียงผลประโยชน์เท่านั้น ทำให้คนรังเกียจยิ่งนัก

“ไม่ทราบว่า…” หลิวจิ่วจู๋มองถังกั๋วกงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “เถ้าแก่ถังอยู่ที่บ้านหรือไม่? ข้าถามบ่าวรับใช้แล้ว บ่าวรับใช้บอกว่าเขาอยู่ที่ศาลาในสวนหลังบ้านแต่ตอนนี้ข้ากลับไม่เห็น”

ถังกั๋วกงมองหญิงสาวตรงหน้า แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

แม่นางน้อยผู้นี้…

คุ้นหน้ายิ่งนัก!

หลิวจิ่วจู๋เห็นอีกฝ่ายไม่กล่าวคำจึงเอ่ยอย่างทำตัวไม่ถูก “ขออภัย ข้าทำให้ท่านตกใจใช่หรือไม่? ท่านดูไม่คุ้นเคย คงเป็นแขกของจวนถังเช่นกัน ข้าไม่ควรรบกวนท่าน”

“ถังลี่เฉิงไปหาท่านหมอแล้ว” ถังกั๋วกงกล่าว “ที่จวนมีท่านหมอชื่อดังมารักษาเด็ก เขาพาท่านหมอไปตรวจถังจื่อหลิง”

“จื่อหลิงไม่ได้ป่วย เพียงแค่ต้องอดทนกับเขาสักหน่อย หากอยู่เป็นเพื่อนเขา เขาจะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง” หลิวจิ่วจู๋เอ่ย “พวกท่านไม่ควรปฏิบัติต่อเขาอย่างคนป่วย”

ถังกั๋วกงเอ่ย “ท่านมีความสัมพันธ์อะไรกับจวนนี้?”

หลิวจิ่วจู๋ลูบจมูกเบา ๆ “ข้าพูดมากไปเอง ข้าเป็นแขกของจวนถัง ทั้งยังเป็นผู้ร่วมทำการค้ากับเถ้าแก่ถัง”

“พวกท่านร่วมมือกันหรือ? ยาสระผมกับสบู่เหลวอาบน้ำที่พึ่งออกมาไม่นานนี้ใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว ท่านก็รู้จักหรือ?”

ไม่รู้ด้วยเหตุใด ถังกั๋วกงได้พบกับแม่นางน้อยผู้นี้ก็รู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก

หลิวจิ่วจู๋ก็มีความรู้สึกนี้เช่นกัน นางมักจะรู้สึกว่าท่านลุงที่ดูท่าทีสง่างามผู้นี้ช่างมีเมตตา ราวกับเคยพบเจอเขามานานแล้ว

ความสง่างามและความมีเมตตาเป็นคำที่ตรงกันข้าม ทว่านางกลับรู้สึกถึงมันได้ในเวลาเดียวกัน

“ฮูหยินลู่” พ่อบ้านเข้ามาทักทาย “ขออภัย เมื่อครู่นี้พบนายท่านของเราแล้วถึงได้รู้ว่าเขาไปที่เรือนเซียงหลิน หากฮูหยินลู่ไม่รีบร้อน ข้าจะพาท่านไปดื่มชาที่ห้องชา รอนายท่านจัดการเรื่องทางนั้นเสร็จแล้วจึงจะเชิญท่านไป”

“ไม่ต้องละ” หลิวจิ่วจู๋กล่าว “ข้าส่งของให้ท่านก็พอแล้ว ท่านนำไปให้นายท่านของพวกท่านดูว่าสินค้าตัวอย่างที่ข้าเพิ่งทำเป็นอย่างไร หากมีปัญหาอะไรก็ให้คนไปแจ้งที่บ้านข้า”

“ขอรับ”

หลังจากหลิวจิ่วจู๋กลับไปแล้ว ถังกั๋วกงก็เอ่ยถามพ่อบ้าน “แม่นางผู้นั้นอายุกี่ปี เป็นคนที่ใด ที่บ้านมีผู้ใดบ้าง?”

พ่อบ้านกล่าว “บ่าวไม่ทราบสถานการณ์ของฮูหยินผู้นั้นเช่นกันขอรับ หากท่านกั๋วกงคิดว่านางมีความเป็นไปได้ จักให้บ่าวส่งคนไปตรวจสอบนางดีหรือไม่ขอรับ?”

“เจ้าส่งคนไปตรวจสอบเสีย” ถังกั๋วกงกล่าว

“ตรวจสอบอะไรหรือขอรับ?” ถังลี่เฉิงเดินเข้ามา

ถังกั๋วกงเล่าเรื่องหลิวจิ่วจู๋ให้ฟัง

“ที่แท้เป็นนางนี่เอง!” ถังลี่เฉิงกล่าว “ข้าส่งคนไปตรวจสอบนางแล้ว เงื่อนไขของนางไม่ตรงกันขอรับ”

“ไม่ตรงกันหรือ?” ถังกั๋วกงเอ่ย “เหตุใดกล่าวเช่นนั้น?”

“วันเกิดของนางไม่ตรงขอรับ” ถังลี่เฉิงกล่าว “ด้วยระยะเวลาแล้ว ลูกในท้องของอาสะใภ้ควรจะอายุน้อยกว่านางสองเดือนขอรับ”