ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้วบทที่ 859 การเริ่มต้นของภัยพิบัติ (3)

บทที่ 859 การเริ่มต้นของภัยพิบัติ (3)

สิ่งที่ทำให้หลี่ฉางโซ่วประหลาดใจก็คือ เขาเพิ่งออกมาจากวังมังกร และยังไม่ทันไปถึงเกาะซานเซียน ทว่าเทพธิดาอวิ๋นเซียวก็กำลังรออยู่บนเมฆบนพื้นผิวทะเลแล้ว…

และก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ เทพธิดาอวิ๋นเซียวก็กล่าวออกมาเบาๆ

“สถานการณ์มีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง ความลับสวรรค์ได้ถูกบดบังให้มองไม่เห็น

ภัยพิบัติก็กำลังก่อตัวขึ้นแล้ว และไม่รู้ว่ามันน่าจะเกิดขึ้นที่ใด”

หลี่ฉางโซ่วอดจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนไม่ได้

เดิมทีเขาอยากจะมาบอกเทพธิดาอวิ๋นเซียวให้รับรู้ แต่เขากลับได้รับการแจ้งเตือนจากเทพธิดาอวิ๋นเซียวแทน

นางยังกล่าวอีกด้วยว่า ภัยพิบัติใหญ่อาจกำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้น หลี่ฉางโซ่วจึงควรพยายามหลีกเลี่ยงการออกไปข้างนอกให้มากที่สุด และจะดีที่สุดหากร่างหลักของเขาจะขึ้นไปที่ศาลสวรรค์ได้

หลี่ฉางโซ่วแย้มยิ้มและเห็นด้วย แล้วเขาก็ตั้งใจฟังถ้อยคำที่เป็นข้อกังวลของเทพธิดาอวิ๋นเซียว

เนื่องจากตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์อยู่ที่นี่ หลี่ฉางโซ่วจึงไม่ได้เดินเล่นและพูดคุยกับอวิ๋นเซียว

ทว่าเขาได้กลายร่างเป็นตุ๊กตากระดาษ แล้วลอยไปอยู่ในมือของเทพธิดาอวิ๋นเซียวแทน

เสียงของหลี่ฉางโซ่วดังมาจากตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของเขา

“ข้าพยายามคิดมาหลายปีแล้ว ข้าอยากเป็นสมบัติเวทเฉียนคุนเพื่อส่งสาร แต่ข้าก็ยังทำความเข้าใจประเด็นสำคัญบางอย่างของมันไม่ได้เลย

ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นี้ สามารถถูกใช้เป็นผู้ส่งสารได้ ข้อความ หากมีเรื่องเร่งด่วนใดๆ ก็มาหารือกับข้าได้ทันที ”

หลี่ฉางโซ่วกล่าวอย่างจริงจัง และเทพธิดาอวิ๋นเซียวก็ฟังอย่างตั้งใจจริงๆ

นางหยิบกล่องสมบัติออกมาและใส่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ลงไปข้างใน แล้วเก็บเอาไว้กับตัว

หลี่ฉางโซ่วดึงจิตสนใจของเขาออกมา และใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เป็นเครื่องส่งข้อความเสียง เขาจะไม่ใช้มันให้ไปสอดแนมสิ่งใดๆ…

แค่กๆ เขายังคงจำเป็นต้องรักษาระยะห่างและความลึกลับ

หลังจากกล่าวอำลาเทพธิดาอวิ๋นเซียวแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็กลับไปที่ห้องลับแห่งยอดเขาหยกน้อย

การเตรียมการที่เขาทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา บัดนี้มันเริ่มมีประโยชน์แล้ว!

แม้หลี่ฉางโช่วจะไม่สามารถจัดทำ “คู่มือสารานุกรมเกี่ยวกับมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพ” อย่างโจ่งแจ้งได้ แต่แผนการที่เขาทำเอาไว้ก็สามารถก้าวหน้าไปทีละขั้นตอนได้แล้ว

อย่างแรก จัดทำแผนการเริ่มต้นแบบละเอียด…

“หือ?”

สัมผัสเซียนรับรู้ของหลี่ฉางโซ่วได้จับการเคลื่อนไหวของกระท่อมมุงจากที่อยู่ริมทะเลสาบวิญญาณ

ตอนนี้ท่านอาจารย์ของเขา นักพรตเต๋า ฉีหยวน ได้เปลี่ยนไปสวมเสื้อคลุมเต๋าสีครามตัวใหม่เอี่ยม และกำลังถือแส้ จากนั้นก็บินออกไปจากกระท่อมมุงจาก แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังหอโอสถ

ในกระท่อมมุงจากข้างๆ หลิงเอ๋อก็ได้ยื่นศีรษะออกไปนอกหน้าต่างและมองลงมาที่แผ่นหลังของท่านอาจารย์ของนางด้วยความสับสน

ท่านอาจารย์กำลังจะออกไปหรือ?

หลี่ฉางโซ่วตื่นตัวขึ้นทันที และออกจากห้องลับเพื่อไปต้อนรับอาจารย์ของเขาเอง แล้วพาไปที่หอโอสถ

“ฉางโซ่ว” นักพรตเต๋าเฒ่าฉีหยวนคลี่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ในฐานะอาจารย์ ข้าจะไปรายงานตัวเพื่อรับหน้าที่ของข้าที่ศาลสวรรค์ ก่อนหน้านี้ เจ้าได้แนะนำข้าว่าหากมีเรื่องใดเกิดขึ้นก็ให้มาบอกเจ้าก่อน”

ไปศาลสวรรค์? รายงานตัว? เวลานี้?

หลี่ฉางโซ่วรีบกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “อาจารย์ เพียงแค่อย่ารายงานตัวรับหน้าที่ของท่าน ข้าจะช่วยไปแจ้งพวกเขาที่หอทงหมิงให้ท่านเองขอรับ ”

“จะทำแบบนั้นได้อย่างไรกัน?”

ฉีหยวนขมวดคิ้วและกล่าวว่า “เจ้าต้องจัดการเรื่องในศาลสวรรค์ตามกฎเกณฑ์! แล้วในฐานะอาจารย์ ตอนนี้ ข้าไม่สามารถออกจากสำนักได้เองหรือ? ”

หลี่ฉางโซ่วถึงกับพูดไม่ออกทันที

เขาชี้แจงว่า “ตอนนี้มีเรื่องต่างๆ มากมายเกิดขึ้นในศาลสวรรค์ขอรับ ไยท่านอาจารย์ไม่รออีกสักสองสามวันเล่าขอรับ…

ฉีหยวนกล่าวว่า “ในฐานะอาจารย์ ข้าเพียงแค่จะไปรายงานตัวเพื่อรับหน้าที่ของข้าที่ที่หอทงหมิง

เจ้าเป็นเทพผู้ชอบธรรมแห่งศาลสวรรค์ และในฐานะอาจารย์ ข้าก็ต้องดึงแก่นแท้ พลังและจิตวิญญาณบางส่วนของอาจารย์ของเทพผู้ชอบธรรมแห่งศาลสวรรค์ออกมาด้วยเช่นกัน!

ฉางโซ่ว…”

“ศิษย์อยู่นี่ขอรับ”

“จู่ๆ อาจารย์ก็คิดได้” ฉีหยวนหัวเราะและสะบัดแส้ในมือของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “แทนที่จะใช้ชีวิตหดหู่ แล้วไยถึงไม่ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ทำตามใจ ไร้กังวล และเดินเล่นไปรอบๆ เล่า?

เหตุใดเขาต้องใช้ชีวิตอยู่ แล้วอยู่อย่างไม่มีชีวิตเล่า? เหตุใดเขาถึงต้องใช้ชีวิตอยู่กับอดีตตลอดเวลา?

ในภายหน้า ข้าก็ยังมีมีเวลาในการเป็นอาจารย์อีกมาก

ข้าสามารถมีชีวิตอิสระและมีความสุขได้ และข้าสามารถออกไปมองและสัมผัสชื่นชมทิวทัศน์อันงดงามในโลกบรรพกาลได้มากขึ้น ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่ฉางโซ่วก็รู้สึกโล่งใจในตอนแรก แต่แล้วเขาก็ตื่นตัวและระมัดระวังขึ้นเล็กน้อย

บัดนี้เป็นเวลาที่ภัยพิบัติครั้งใหญ่กำลังก่อตัวขึ้น

และมันเป็นไปได้มากที่ท่านอาจารย์จะได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติ

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากขอบเขตหัวใจเต๋าของท่านอาจารย์ยังต่ำ ดังนั้นจึงอาจยิ่งเกิดความตื่นตระหนกอย่างรุนแรงมากขึ้นได้

มัดท่านอาจารย์ไว้บนภูเขา?

นี่…เกรงว่าจะไม่เหมาะสม…

ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ได้เสนอตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เซียนจินสองคนเพื่อให้ทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ให้กับท่านอาจารย์ของเขา

จากนั้นเขาก็ดึงท่านอาจารย์ของเขาไปหาไป๋เจ๋อ และขอให้ไป๋เจ๋อสัมผัสดูอย่างเต็มที่เพื่อดูว่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีหรือจะโชคดีหรือร้ายอย่างไรเมื่อท่านอาจารย์ของเขาออกไปข้างนอก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉีหยวนได้พบกับไป๋เจ๋อ

………………………………………………………………..