ก็แค่อยากเล่นเกมแต่ก็โดน TS ซะแล้ว 2 เด็กหนุ่มกับราชาปีศาจ

เสียงแตกหักของอะไรบางอย่าง ได้ลอยตามอากาศมา

คนที่ยืนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ใคร เด็กหนุ่มผมดำ นักผจญภัย โซระของเรานั่นเอง.. เมื่อเขาได้เข้าเกมมา เขาก็มาอยู่ในที่ๆ มืดมิด มีเสาต่างๆ เรียงรายกัน

จุดกำเนิดแสงเพียงอย่างเดียว ก็คือแสงจันทร์ที่สะท้อนผ่านมายังหน้าต่างขนาดใหญ่  

บรรยากาศที่ดูเงียบสงบ และ ดูวังเวงนั้นให้ความรู้สึกเหมือนกับที่นี่คือห้องบอส ถ้าเปรียบเทียบว่าเป็นเกม

ไม่ใช่ว่าจุดเริ่มต้นของเกม มันอยู่ที่เมือง.. Yggdrasil แล้วต้องเริ่มที่ใจกลางเมืองที่มีต้นใหม่ใหญ่สูงเชียดฟ้าด้านหน้าเขาหรอกหรอ ?

×

แต่นี่มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

หลังจากเดินไปมาซักพัก โซระก็ได้แหงนหน้าออกไปมองผ่านหน้าต่างขนาดใหญ่

นอกหน้าต่างนั้น มีสิ่งที่เหมือนปราสาทขนาดใหญ่ตั้งอยู่ และเมื่อลองมองดูดีๆ จะเห็นว่าปราสาทนั้นไม่มีแสงเลยแม้แต่นิดเดียว

นี่มันเป็นปราสาทโบราณอะไรแบบนั้นหรือเปล่านะ ?

ในขณะที่มองไปยังรอบๆ เพื่อสังเกตุ โซระก็ได้แตะเสาหินและยิ้มออกมาจากความรู้สึกที่เขาได้รับ

ฮืม เป็นอย่างที่คิดเอาไว้คุณภาพของเกมนี้มันสูงเอามากๆ

ความแตกต่างของโลกความจริงกับโลก VR นั้นถ้าให้เทียบกันในเกมนี้คือแทบจะไม่ต่างกัน ถ้าเทียบกับเกม VR อื่นๆด้วย

ในเกม VR หลายๆเกม พวกสิ่งของธรรมดาที่ไม่ได้มีรายละเอียดอะไร คุณภาพของความชัดจะลดลงเพื่อให้กินข้อมูลน้อยลง แต่เกมนี้เหมือนจะลงรายละเอียดไปในทุกๆรายละเอียด

เสาหินนั้นให้ความรู้สึกหยาบ และ เป็นสิ่งที่จับต้องได้จริงๆ

แสงเงาสะท้อนนั้นตามเขา ราวกับเป็นกฎของฟิสิกส์ในโลกแห่งความเป็นจริง  

และมากกว่านั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ร่างกายจำลองของเขานั้นขยับได้ราวกับว่าเป็นร่างกายของเขาแบบจริงๆ

เขาลองขยับอะไรเล็กๆ ดู เช่นนิ้วแต่ก็ไม่มีพวกข้อผิดพลาด หรือ การบิดเบี้ยวเลยซักนิด

นี่มันสุดยอดชะมัด

โซระได้เผยยิ้มออกมา จากคุณภาพของเกมที่มันสูงเองมากๆ และหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเก้าเดินของอะไรบางอย่าง เข้ามาใกล้เขา

“ เสียงอะไร..? “

ตึก, ตึก

เสียงเก้าเดินอันแสงนุ่มนวล และ บางเบา ที่ฟังยังไงก็ไม่ใช่เสียงของคนที่ใส่ชุดเกราะแน่ๆ และ ที่แห่งนี้ก็ไม่น่าจะมีอัศวินอยู่

ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเก้าเดินก็ได้เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนเขาเห็นร่างของคนที่เดินเข้ามาที่ตอนนี้อยู่ภายใต้แสงจันทร์

“ ผู้หญิงหรอ… ? ”

หญิงสาวผมสีเงินที่มีหน้าตาสวยงาม ดูอายุราวๆกับเขา สวมชุดเดรสสีดำที่ร่างกายของเธอนั้น มีสิ่งที่เหมือนเกราะบางอย่างที่ดูน่ากลัว  

เธอดูตกใจกับการที่ได้เจอ ผู้บุกรุกอย่างโซระ

คุณภาพของกราฟฟิกมันสุดยอดชะมัด

การเคลื่อนไหวที่เป็นธรรมชาติของหญิงสาวนั้น ให้ความรู้สึกว่านี่เป็นของจริงมากกว่าภาพจำลอง

ตั้งแต่ที่เขาได้เล่นเกม VR มานานในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่า ‘ สวยที่สุด ‘ มันคืออะไร

บางทีเธออาจจะเป็นเจ้าหญิงหรือเปล่านะ ?

แล้วเราควรพูดอะไรออกไปดีล่ะ ?

‘ เป็นยังไงบ้าง ? ‘

‘ ยินดีที่ได้เจอนะเพคะ องค์หญิง ? ‘

เราเป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์ในเรื่องโรแมนซ์เป็นศูนย์นะ

และแถมเรายังไม่มีประสบการณ์ที่ยังต้องมารับมือกับสิ่งที่ไม่คาดคิดด้วย

นี่เราต้องทำอะไรดีเนี่ย ?

ด้านในใจของโซระนั้นกำลังตื่นตะหนก

หญิงสาวคนนั้นได้หัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบาจากการที่ได้เห็นการแสดงออกของเขา และในที่สุดเธอก็ได้เอื้อมไปหยิบดาบที่อยู่ตรงเองของเธอ

เจ้าหญิงที่ไหนเขาคุยกันด้วยดาบฟร๊ะ !?

ด้วยความตกใจ โซระจ้องไปยังดาบที่เขามีอย่าง [ ดาบธรรมดา ] ที่ติดไว้ที่เอวด้านซ้าย  

อย่างไรก็ตาม  หรือไม่เขาก็เข้าใจผิด เพราะชื่อที่ขึ้นบนหัวของหญิงสาวนั้นได้ปรากฎออกมา

< ราชาปีศาจแห่งภัยพิบัติ ซาตาน>  

อย่าบอกนะว่า…

อย่าบอกนะว่าคนที่เราเจอเป็นบอสตัวสุดท้าย..?

และหลักฐานที่เอาไว้ยืนยันก็ได้ปรากฎ ในขณะที่หลอดเลือดของเขานั้นที่เป็นสีเขียวกลับมีแค่หลอดเดียว แต่เลือดของอีกฝ่ายกลับมีเป็นสิบหลอด

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเธอเลเวลเท่าไหร่กันแน่ แต่จากอุปกรณ์สวมใส่ของเธอ ทั้งความสวยของเธอ ที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ตัวประกอบแน่ๆ  

มองจากมุมไหน เธอก็เป็นตัวละครพิเศษ ตัวละครที่มีผลกับเนื้อเรื่องของเกม..

เมื่อสิ่งทั้งหมดได้มารวมกัน ยังไงเขาก็ไม่มีโอกาศที่จะชนะเลยซักนิด เขาเลยได้เอ่ยออกมา

…

นี่มันไม่ใช่บทสอนเล่นใช่ไหมวะครับ ?

×

หลังจากวิเคราะห์สถานการณ์ไปแปปนึง คำตอบที่เขาต้องการก็ไม่ปรากฎออกมาและดูไร้ความหวัง

เพราะคู่ต่อสู้ของเขาคือราชาปีศาจ

เป็นสถานการณ์ที่ไม่ว่ายังไงเขาก็แพ้แน่นอน

แถมเขายังไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับสถานการณ์นี้เลยซักนิด

มันต้องเป็น บัคในวันเปิดตัวแน่ๆ !

โดยไม่สนใจความงงงวยของโซระ ราชาปีศาจก็ได้เอ่ยออกมา

“เห.. มาปรากฎตัวต่อหน้าฉันด้วยเลเวลต่ำๆของนาย เป็นนักผจญภัยที่หน้าโง่ดีนะ”

โดยไม่รอให้มีการตอบกลับ เธอได้เหวี่ยงดาบจากบนขวาลงไปซ้ายล่างอย่างรวดเร็ว

ถ้าลองประเมินอย่างใจเย็นแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยซักนิด ที่จะบล็อคการโจมตีด้วยดาบที่มีตอนนี้ได้

×

ก่อนที่จะได้คิดไปมากกว่านั้น ผมก็ได้ตอบสนองไปอย่างเร็ว

ด้วยประสบการณ์การเล่นเกมวีอามานับปี  ผมหลบการโจมตีของเธอและหยิบดาบของผมออกมา [ ดาบธรรมดา ]  

ผมเอียงใบดาบเล็กหน่อย ให้ดาบของผมไม่โดนเธอผ่าครึ่ง

การโจมตีของราชาปีศาจที่เสียดสีกับดาบของผมจนเกิดประกายไฟ แต่การโจมตีของเธอก็ไม่โดนผม และจบลงด้วยการที่เธอฟาดไปที่พื้นหินแทน

และที่พื้นนั้นก็เกิดรอยขนาดใหญ่ขึ้น

โอเค ผ่านไปได้ด้วยดีการเคลื่อนไหวของเรายังไม่ขึ้นสนิม!

ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวจากการเบี่ยงบานการโจมตีของเธอได้ ผมได้ความสามารถนี้มาต้องขอบคุณเกมวีอา < ปรมจารย์ดาบ > จริงๆ หลังจากนั้นผมก็กระโดดถอยออกไปเพื่อสร้างระยะห่างของผมกับราชาปีศาจ

“….ยอดเยี่ยม”

ดวงตาของราชาปีศาจได้เผยกว้างขึ้นด้วยความตกใจจากการที่ผมสามารถเบี่ยงเบนการโจมตีในทันทีของเธอได้โดยที่ผมเลเวลแค่ 1 และไม่มีอาชีพ..

แต่เธอกลับดูไม่กังวลเลยซัดนิด

×

หลังจากที่เธอคิดอะไรไปสักพัก เธอก็เผชิญหน้ากับผมด้วยมือด้านซ้ายของเธอที่ไม่มีอะไรอยู่

และในทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ร่ายวงเวทย์ และ เตรียมพร้อมปลดปล่อยไฟขนาดมหึมาออกมา

มันต้องเป็นเวทย์มนต์เพลิงขั้นสูงสุดอย่าง < เปลวเพลิงนรก > ที่ผมเห็นในโฆษณาแน่ๆ

และพลังของมันเท่าทีผมเห็น มันก็ทำให้ผมนั้นตัวสั่น

แค่เพียงโดนถากๆ คงได้ม่องเท่งแน่นอน

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด โซระไม่คิดที่จะปัดป้องหรือไปขัดการร่ายของเธอ กับ เวทย์มนต์กว้างๆ แบบนั้นหรอกด้วยความสามารถของตัวละครตอนนี้

เขาต้องทำอะไรซักอย่าง เพื่อคว้าแสงแห่งการรอดชีวิต ทันใดนั้นเขาได้หันหลังและรีบวิ่งไปยังหลังของเสาด้วยพลังทั้งหมดของเขา

แต่ด้วยสเตตัสเริ่มต้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงทัน

และตัวเลือกที่เขาเลือกก็คือทักษะที่เอาไว้ชาร์จเพื่อฟาดฟันคู่ต่อสู้อย่าง < ดาบความเร็วเสียง > ที่เขากดเลือกไว้เป็นทักษะในตอนเริ่มเกมเพราะเขาคิดว่าน่าจะได้ใช้

×

จากเดิมที่สกิลนี้จะเอาไว้ใช้ฟันมอนสเตอร์แบบไม่ทันให้รู้ตัวบัดนี้เป้าหมายที่เอาไว้ใช้ฟาดฟันกลับเป็นเสาซะอย่างงั้น

ด้วยผลของทักษะร่างกายของเขาได้เร่งความเร็วไปอย่างรวดเร็ว

“ เอาน่า ขอให้ถึงทีเถอะ….!”

ในตอนที่เขาเริ่มรู้สึกถึงความร้อนของเปลวเพลิง แต่เปลวเพลิงนั้นก็ไม่สามารถแตะต้องเขาได้ทัน เขามาหลบด้านหลังเสาได้ทันเวลาพอดี

โซระสำเร็จในการหลบเปลวเพลิงหลังเสาโดยเวลาเหลือแค่เพียวแปปเดียว

เปลวเพลิงได้โดนเสาหินไป และผ่านเข้าไปยังด้านข้างของเขา

“เป็นอย่างที่คิด… นี่มันเริ่มจะน่าสนใจแล้วสิ ”  

ดูเหมือนคุณราชาปีศาจจะชื่นชอบความสามารถของนักผจญภัยเลเวล 1 ซะแล้วสิ

หลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปหาเขาโดยที่ไร้การป้องและเดินมายังสบายใจ

×

ในตอนนี้มันเป็นการเสี่ยงดวงแล้ว โซระตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง

เขารอเวลาที่เหมาะเจาะ ทันใดนั้นเขาก็ได้พุ่งตัวออกไป และกระชับ [ ดาบธรรมดา ] ที่อยู่ในมือของเขาให้แน่นๆ และเขาก็ได้ใช้งานสกิลที่เขาได้เรียนรู้ในตอนสร้างตัวละคร

โซระได้พุ่งออกไปและ การฟาดฟันในทีแรกจะดูเหมือนไปทางขวา แต่ทว่าโซระได้ย่อตัวลงและเปลี่ยนทิศทางของดาบแทน

เขาสำเร็จในการเข้ามาใกล้เธอแบบรวดเร็วแล้ว หลังจากนั้นเขาก็บิดตัวและดาบที่เขาถืออยู่ก็เริ่มมีแสงมาล้อมรอบ  

ชื่อของสกิลโจมตีที่เขาเลือกก็คือ < ดาบจู่โจม >

จากแรงบิดของร่างกายและการปรับทิศทางของดาบ ในที่สุดโซระก็ได้เล็งจุดที่ดาบจะได้แทงลงอย่างตรงหน้าอกของราชาปีศาจที่ไร้การป้องกัน

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าจะเสร็จในการโจมตีแต่ด้วยความที่เขาเป็นแค่เลเวล 1 หลอดเลือดของราชาปีศาจนั้นลดไปโดยไม่ถึงมิลลิเมตรด้วยซ้ำ…

ราชาปีศาจได้เผยยิ้มออกมาหลังจากได้เห็นพลังการโจมตีเด็กๆของเขา

และเพื่อเป็นการตอบรับสิ่งที่เขาให้มา เธอได้หยิบดาบของเธอขึ้นมาอีกรอบและทันใดนั้นเธอก็ใช้งานสกิลเดียวกันกับที่เขาพึ่งใช้ไปอย่าง  < ดาบจู่โจม > ราวกับเป็นสายฟ้าทมิฬ

“ ค๊อก..!? “

ร่างของโซระได้พุ่งออกไปหลังจากโดนการโจมตีที่เป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็น เพียงแค่แปปเดียวร่างของเขาก็ได้ติดกับเสาที่อยู่ด้านหลัง

ที่ขอบของการมองเห็นของเขา ขึ้นการแจ้งเตือนถึงการปรับดาเมจที่ได้รับต่อโลกความเป็นจริงที่ได้ตัดความเจ็บปวดตรงนี้ออกไปเป็นการเซฟตี้สภาพจิตใจของผู้เล่น

และที่หลอดเลือดของเขาที่บนขวาขอบของหน้าจอนั้น จากเดิมที่มันเต็มที่ ‘ 20 ‘ บัดนี้กลับเหลือแค่ ‘ 0 ‘

ซะแล้ว

ร่างกายของเขาเริ่มไม่มีเรี่ยวแรงและกลายเป็นไม่สามารถขยับได้ และร่างกายของเขาก็เริ่มกลายเป็นกลุ่มก้อนของแสงไป

ยังไงมันก็แพ้อยู่แล้วนี่หน่า

ก็เพราะว่าเขารู้อยู่แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไรผลลัพท์ก็เป็นแบบเดิมเขาเลยไม่ได้โกรธอะไร

หลังจากยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างรวดเร็ว.. มุมมองของเขาก่อนที่มันจะหายไปสิ่งที่เขาเห็นก็คือ ราชาปีศาจเริ่มเดินเข้ามาใกล้เขา จนถึงขนาดที่จมูกของเธอเข้ามาชนกับจมูกของเขาและเธอก็เริ่มสร้างวงเวทย์ไว้ที่มือขวาของเธอ

เอ๊..? ไม่ใช่ว่ามันต้องจบลงแค่เราแพ้หรอ..?

โซระได้รู้สึกถึงความรู้สึกอะไรบางอย่างจากความสวยของราชาปีศาจจากระยะใกล้มากๆ และเขาไม่สามารถจะจิตนการได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นเล็กๆ จากสถานการณ์อันแปลกประหลาดนี้

ทันใดนั้น ราชาปีศาจก็ได้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงชื่นชม

“ ฉันคงต้องขอชมเชย ความกล้าที่เผชิญหน้ากับฉันโดยที่ตนยังเป็นแค่เลเวล 1 จริงๆ เพราะงั้นฉันขอให้ของขวัญนายซักหน่อยก็แล้วกัน.. ”

“ ของ….ขวัญ…? ”

“ ของขวัญสำหรับนายที่ไม่ว่ายังไงก็จะไม่สามารถหนีไปไหนจากฉันได้ เพราะงั้นยอมรับมันด้วยความขอบคุณด้วยล่ะ นักผจญภัยโซระ..”

วงเวทย์ได้ถูกร่ายไปยังหน้าอกของโซระ และเขาก็รู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเขียนทับซ้อนเขาจากภายใน

นี่มันบ้าไปแล้ว… เขาไม่สามารถหยุดความตื่นเต้นจากการเจอสิ่งนี้หลังจากแพ้ได้เลย

นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน

มากกว่านั้น การที่เขาแพ้แสดงว่าต้องมีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดารอเขาอยู่แน่นอน

เขากำลังเดินทางไปยังดินแดนที่ไม่มีใครสำรวจมาก่อน

ไม่มีเกมเมอร์คนไหนทนความตื่นเต้นนี้ได้หรอก

—ราชาปีศาจ ซาตาน ฉันจะกลับมาชนะเธอแน่นอน!!!!!!!!!

นั่นเป็นสิ่งที่เขาคิดอย่างแน่วแน่ภายในใจ

ราชาปีศาจได้ยิ้มให้เขาและในที่สุดร่างกายของโซระก็ได้พลันหายไป และมุมมองของเขาก็มืดดับไปในที่สุด