[นิยายแปล] ฝ่าปริศนา ตะลุยโลกเบื้องหลัง 115 ไฟล์ 12 : เรื่องราวของฟาร์มนั้น [10]

พวกเรามุ่งหน้ากลับไปที่โลกเบื้องหน้าก่อนฟ้าจะมืด แล้วก็ออกมาจาก [ตึกที่อยู่อาศัย] กัน แน่ล่ะ พวกเราไม่อยากอยู่ในที่แบบนี้หลังอาทิตย์ตกดินอยู่แล้ว พวกเราคุยกันว่ารีบกลับไปทางโพรงกลม แล้วหาอะไรกินกันดีมั้ย กับเรื่องที่ว่าอยากอาบน้ำจัง แต่พอพวกเรามาถึงประตู [คอกวัว] พวกเราก็หยุดกึกกัน

เหม็นจัง

ก่อนหน้านี้ ที่ [คอกวัว] มันไม่ได้เหม็นแบบนี้นี่นา แต่ตอนนี้มันกลับตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นมูลสัตว์กับกลิ่นคาวเลือด ปนเปไปกับกลิ่น… สาบสัตว์? เรียกแบบนั้นคงได้มั้ง?

กลิ่นเหม็นที่เข้ามาทารุณจมูกของพวกเรามันเป็นกลิ่นที่พวกเราควรจะเจอเวลาเข้าไปที่คอกวัวจริงๆ นั่นแหละนะ

พวกเราหันมามองหน้ากัน ก่อนจะชักมาคารอฟของพวกเราออกมา พวกเราค่อยๆ เดินเข้าไปหาประตูทางเข้ากันอย่างระมัดระวัง แล้วฉันก็เหลือบมองเข้าไปข้างใน ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกฉายแสงเข้ามาใน [คอกวัว] นี่ ทำให้มองเห็นเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงรอยต่อระหว่างแสงแดดกับเงามืดได้ด้วย

“…วัวเหรอ?”

โทริโกะพึมพำแบบนั้น ฉันเองก็เห็นเป็นแบบนั้นเหมือนกัน เป็นลูกวัว นอนอยู่บนพื้น พยายามตะเกียกตะกายพยุงร่างของตัวเองขึ้นมายืน ตัวเปียกแฉะเหมือนกับว่าเพิ่งเกิดเลย ผิวนอกของมันมีขนปุยๆ สีดำปกคลุมไปทั่วทั้งตัว

ที่ตาขวาฉันก็เห็นเหมือนกันเลย พวกเรายังกำมาคารอฟเอาไว้ในมือแน่น พร้อมกับเดินเข้าไปหามันช้าๆ แล้วก็ เหมือนลูกวัวตัวนั้นจะรู้สึกได้ว่าพวกเรากำลังอ้อมมาทางด้านหน้าของมัน มันเลยเงยหัวขึ้นมามอง

“เอ๊ะ…!?”
“อุหวา!?”

พวกเราตกใจมากจนร้องลั่นออกมาเลย

ลูกวัวตัวนั้น มีหน้าเหมือนคน

หน้าของผู้ชาย ดวงตาเลื่อนลอย หัวของมันที่หันขวับมาหาพวกเราโยกไปโยกมา โดยไม่ได้ร้องอะไรออกมาเลย

“โซราโอะ! ไอ้นั่นมันอะไรน่ะ!?”

ตอนแรกฉันก็พูดอะไรไม่ออกเลย แล้วในที่สุด คำๆ นั้นก็ออกมาจากปากฉันจนได้

“คุ-… คุดัน…!?”

วัวที่มีหัวเป็นคน — [คุดัน (件)] ตัวตนที่มีมาก่อนเรื่องเล่าในอินเตอร์เน็ต ที่ถูกบันทึกเอาไว้ย้อนกลับไปถึงสมัยยุคเอโดะเลย ตัวประหลาดที่จะตายหลังจากเกิดมาในเวลาไม่กี่วัน แต่ในระหว่างนั้น มันจะมอบคำทำนายออกมาในภาษามนุษย์ด้วย

แต่ที่ฉันตกใจจนตัวสั่นไปหมดน่ะ ไม่ใช่แค่เพราะเห็นสัตว์ประหลาดนี่ต่อหน้าต่อตาหรอก

มันเป็นเพราะ ฉันจำหน้านั้นของคุดันได้ต่างหาก

หน้านั้น กับดวงตากลวงโบ๋ไร้ชีวิตชีวานั่นน่ะ…?

คุดันเปิดปาก ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโรยริน

“คนสีแดงกำลังมา”

เหมือนจะพูดแบบนั้นนะ

“คนสีแดงกำลังมา กลับมา โซราโอะ”
“นี่มัน-… อ๊ะ!”

เสียงของโทริโกะดังลั่นขึ้นมา พวกเราไม่ได้ละสายตาออกมาเลยซักวินาที แต่รูปร่างของคุดันมันเปลี่ยนไป กลายเป็นผู้หญิงในชุดกิโมโนสีดำ กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคอนกรีต

มือแก่ๆ ของเธอที่ยื่นโผล่ออกมาจากแขนเสื้อนั่นดูทั้งเหี่ยวย่นทั้งเป็นตะปุ่มตะป่ำ

ตั้งแต่หัวไหล่ของเธอขึ้นมา เป็นหัวของวัววากิวที่มีเขาสั้นๆ

แล้วเพราะอะไรไม่รู้ ฉันถึงได้รู้สึกคุ้นๆ ด้วย

“แกมันนังผู้หญิงที่ถูกสาป โซราโอะ”

ตอนที่คุดัน—ไม่สิ ผู้หญิงหน้าวัว—พูดออกมา น้ำลายก็ไหลย้อยออกจากปากมันเป็นสายยาว ลงมาที่หัวเข่าของชุดกิโมโนจนเปียกแฉะไปหมด

เสียงนั่นก็ฟังดูคุ้นหูเหมือนกัน

“เแกมันนังผู้หญิงที่ถูกสาป เมล็ดพันธุ์ของความฉิบหาย แกน่ะมันก็ได้แม่ของก—”

ฉันกรี๊ดลั่น พร้อมกันลั่นไกใส่ไม่ยั้ง

เสียงปืนดังก้องไปทั่วทั้ง [คอกวัว] พอได้สติอีกที ฉันก็กดไปหมดแม็ก จนลำเลื่อนมันเปิดค้างออกมาแล้ว

“โซราโอะ! เป็นอะไรมั้ย!?”

โทริโกะตะโกนพร้อมกับคว้ามือฉันเอาไว้ ฉันตอบอะไรเธอกลับไปไม่ได้เลย ผู้หญิงหัววัวนั่นก็ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน ที่เหลือก็มีแต่ของเหลวเหมือนเลือดบางๆ เปียกไปทั่วพื้นเท่านั้นเอง

มันแน่อยู่แล้วล่ะที่ฉันจะรู้สึกคุ้นๆ

นั่น พ่อกับย่าฉัน

หน้าของผู้ชายคนนั้น คือหน้าพ่อฉันที่ตายไปแล้ว

ส่วนเสียงที่หญิงหัววัวนั่นพูด ก็เสียงย่าฉันที่ตายไปแล้ว

TN: โห!? ปิดไฟล์ 12 แบบนี้เลยเรอะ!?

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r