ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก 527 คิดการใหญ่(1)

ตอนที่ 527 คิดการใหญ่(1)

ตอนที่ 527 คิดการใหญ่(1)

หลังจากฉินมู่หลานเห็นเซี่ยปิงหรุ่ยตอบตกลงแล้ว เธอก็รู้สึกผ่อนคลายได้สนิทใจ “ปิงหรุ่ย ดีใจที่ได้ร่วมงานกันนะ”

“ดีใจที่ได้ร่วมงานกันนะ”

สีหน้าของเซี่ยปิงหรุ่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าตัวเองต้องพัฒนามากกว่านี้

“มู่หลาน ถึงตอนนี้จะยังไม่ต้องทำอะไร แต่พวกเราก็สามารถลองมาศึกษาสูตรยากันให้ดีได้นะ”

ฉินมู่หลานพยักหน้าแล้วกล่าว “ใช่ พวกเราทำเรื่องนี้ได้ แค่ศึกษาให้ดี พอหลังจากเรียนจบก็จะมีสูตรยาในมือมากมาย”

“อื้ม ฉันจะตั้งใจทำงานเลยล่ะ”

เซี่ยปิงหรุ่ยรู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมา จึงอยากกลับไปศึกษาสูตรยาอย่างละเอียด แต่แล้วก็ถามขึ้นมาอีกหนึ่งคำถาม “มู่หลาน เธอยังมีสูตรยาอีกหลายสูตรเลยใช่ไหม ถ้าถึงเวลาที่เราต้องร่วมงานกัน ก็จะต้องสรุปกันให้เรียบร้อยนะว่าแต่ละคนมีหน้าที่อะไร”

ทุกคนมีความสามารถแตกต่างกัน เมื่อถึงเวลาในตอนนั้นจะเกิดปัญหา ซึ่งหล่อนไม่สามารถเอาเปรียบฉินมู่หลานได้

ฉินมู่หลานนึกไม่ถึงว่าเซี่ยปิงหรุ่ยจะคิดไปไกลขนาดนี้ จึงรีบเอ่ยทั้งรอยยอิ้ม “ได้ ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยคุยกัน”

“ได้”

หลังจากทั้งสองคุยเรื่องนี้เสร็จ วันต่อไปก็ตั้งใจเรียน แต่เมื่อมีเวลาว่าง เซี่ยปิงหรุ่ยก็จะอยู่ในห้องสกัดยาของเธอ

และฉินมู่หลานก็ท้องแก่ขึ้น ทุกวันจึงเต็มไปด้วยการพักผ่อน ไม่ทำให้ตัวเองโหมงานหนักเกินไป

ซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือก็ให้ความใส่ใจในช่วงนี้มากขึ้น เพราะครรภ์ฝาแฝดมีแนวโน้มที่จะคลอดก่อนกำหนด พวกหล่อนคอยเฝ้าดูแลฉินมู่หลานอยู่ทุกวัน กลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่สบายตรงไหน

ฉินมู่หลานเห็นแม่และแม่สามีทำแบบนี้ ก็เอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “แม่คะ อีกสองเดือนหนูก็จะคลอดแล้วนะ พวกแม่ไม่ต้องตื่นตูมนักหรอกค่ะ”

“ก็ได้ ๆ พวกเราจะไม่ตื่นตูม”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือก็คอยเฝ้าดูทุกวันอยู่ไม่ห่าง ฉินมู่หลานเห็นแบบนี้จึงไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี แต่ช่วงสองวันที่ผ่านมานี้เธอก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้มากนัก แต่กังวลเรื่องของเซี่ยเจ๋อหลี่แทน

“แม่คะ อาหลี่บอกว่าจะหนึ่งเดือนจะกลับไม่ใช่เหรอ นี่เกินหนึ่งเดือนแล้วนะ ทำไมเขายังไม่กลับมาอีก หรือว่าจะมีเรื่องอะไรระหว่างทำภารกิจหรือเปล่า” อันที่จริงแล้วสิ่งที่ฉินมู่หลานเป็นกังวลใจที่สุดคือตอนที่เซี่ยเจ๋อหลี่ออกไปทำภารกิจแล้วจะประสบอันตรายเข้า

เหยาจิ้งจือมีความกังวลเช่นเดียวกัน แต่เพื่อเป็นการไม่ให้ลูกสะใภ้คนเล็กเป็นกังวล หล่อนจึงไม่แสดงท่าทีออกมา กล่าวด้วยสีหน้าผ่อนคลาย “มู่หลาน เธอไม่ต้องกังวลหรอก ก่อนหน้านี้อาหลี่บอกว่าจะกลับมาในอีกประมาณหนึ่งเดือน ถ้าอย่างนั้นอีกไม่กี่วันเขาก็คงกลับมา หรือไม่อย่างนั้นเขาก็อาจกลับมาแล้ว แต่ออกมาจากฐานทัพไม่ได้ ก็เลยยังไม่กลับมาที่บ้าน”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้จึงพยักหน้าแล้วกล่าว “ก็จริงค่ะ พวกเรารออีกสักสองวัน ถ้ายังไม่ได้ข่าวคราวของอาหลี่ เดี๋ยวฉันจะลองไปดูที่ฐานทัพค่ะ”

“มู่หลาน ถึงตอนนั้นถ้าจะไปก็ให้ฉันไปเองเถอะ เธอท้องใหญ่ขนาดนี้แล้ว อยู่บ้านพักผ่อนดีกว่า”

“ไม่เป็นหรอกค่ะแม่ เดิมทีฉันก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะเดินเล่นออกกำลังทุกวัน”

เมื่อเห็นว่าลูกสะใภ้คนเล็กกล่าวแบบนั้น เหยาจิ้งจือก็ไม่ได้ว่าอะไร พยักหน้าเห็นด้วย “ก็ได้ ถ้าเธอยืนกรานแบบนั้น มู่หลาน ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปโรงงานก่อนนะ”

“ได้ค่ะแม่ แม่รีบไปเถอะ”

ธุรกิจเครื่องสำอางเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นงานของซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือจึงเริ่มยุ่งมากขึ้น ขณะเดียวกันฉินมู่หลานค่อนข้างอิสระ เพียงแต่เหยาจิ้งจือเพิ่งออกจากบ้านไปได้ไม่นาน ข่งไฉ่อิงก็มาหาเสียแล้ว

“น้าข่งคะ น้ามาได้พลาดจังหวะมากเลยค่ะ แม่กับแม่สามีฉันออกไปที่โรงงานกันหมดแล้วค่ะ”

ครั้งล่าสุดนี้ ข่งไฉ่อิงมีคำสั่งซื้อมากมาย อีกทั้งช่วงนี้ยังไปที่โรงงานมาตั้งหลายครั้งแล้ว พูดคุยกับซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจืออีกหลายครั้ง และสั่งสินค้ากับทางซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือโดยตรงแล้ว

ข่งไฉ่อิงได้ยินแบบนี้ ก็บอกกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “มู่หลาน น้ามาหาเธอน่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ฉินมู่หลานก็รีบเอ่ยถาม “น้าข่ง มีธุระอะไรเหรอคะ?”

“มู่หลาน น้าอยากถามหน่อยว่าเธอขายสูตรเครื่องสำอางหรือเปล่า น้าจะได้ขอซื้อลิขสิทธิ์สูตรครั้งเดียวเลย แต่เธอวางใจนะ เรื่องนี้จะไม่ส่งผลกระทบดับเธออย่างแน่นอน พวกเธอยังสามารถผลิตเครื่องสำอางพวกนี้ต่อไปได้”

ฉินมู่หลานนึกไม่ถึงว่าข่งไฉ่อิงจะนำเสนอเรื่องนี้ออกมา แต่เธอก็ปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

“น้าข่งคะ สูตรไม่มีขายค่ะ หากว่าน้าต้องการเครื่องสำอาง สามารถสั่งซื้อได้โดยตรงเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้ค่ะ”

ข่งไฉ่อิงทราบอยู่แล้วว่าฉินมู่หลานจะไม่ยอมขายสูตรนี้ง่าย ๆ แต่หล่อนก็ยังพยายามพูดรบเร้าอยู่อีกสองสามครั้ง

“มู่หลาน การขายสูตรเครื่องสำอางนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเธอเลย พวกเธอสามารถขายของพวกนี้ต่อไปได้ แต่ตลาดของพวกเธอจะอยู่แค่ในประเทศเท่านั้น ส่วนของทางฝั่งน้าจะขายอยู่ที่ฮ่องกง พวกเราไม่ข้องเกี่ยวกัน”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็อดยิ้มไม่ได้

“น้าข่งคะ นอกจากตลาดของพวกเราแล้วยังมีตลาดต่างประเทศอีกค่ะ พวกคุณวิลเลียมก็มีคำสั่งซื้อเข้ามาเยอะมากเหมือนกัน ถ้าฉันขายสูตรให้กับทางฝั่งน้า น้าก็จะผลิตเครื่องสำอางคุณภาพเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นพวกน้าจะไม่ขายออกต่างประเทศเหรอคะ”

ข่งไฉ่อิงยิ้มแล้วกล่าว “มู่หลาน ต่างประเทศก็ไม่ได้มีแค่อเมริกาอังกฤษพวกนั้น ยังมีประเทศใกล้เรือนเคียงพวกนั้นอีกเยอะ เธอทำธุรกิจกับคุณวิลเลียม น้าไม่เข้าไปยุ่งแน่นอน แต่กับประเทศอื่นก็ให้น้าได้เข้าไปร่วมทำธุรกิจ เธอคิดว่าเรื่องนี้ไม่ดีเหรอ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ฉินมู่หลานก็เหลือบมองข่งไฉ่อิง ก่อนจะเอ่ย “น้าข่งคะ ที่ว่ามานี่ แต่ว่าสูตรนี้…ยังไงก็ไม่ขายค่ะ ”

“มู่หลาน เธออย่าเพิ่งปฏิเสธสิ รอฟังราคาจากฉันก่อน”

หลังจากพูดจบ ข่งไฉ่อิงก็บอกตัวเลขตามตรง “สองล้านหยวน เป็นการซื้อสูตรเครื่องสำอางพวกนั้นของพวกเธอ”

“น้าข่งคะ น้ากำลังพูดถึงสูตรเครื่องสำอางทั้งหมดเหรอคะ”

ข่งไฉ่อิงพยักหน้า แล้วกล่าว “ใช่แล้ว สองล้านหยวนก็เป็นจำนวนเงินไม่น้อยนะ”

ครั้งนี้ฉินมู่หลานหัวเราะออกมาอย่างจริงจัง

“น้าข่งคะ ฉันอยากรู้มากเลยค่ะ ว่าพวกน้าคำนวณราคากันออกมาแบบนี้ได้ยังไง แต่ว่ามันไม่สำคัญหรอกค่ะ เพราะยังไงฉันก็ยังยืนกรานคำเดิมว่าจะไม่ขายสูตรเครื่องสำอางนี้ค่ะ”

“มู่หลาน เธอลองคิดดูก่อนเถอะ ลองไปปรึกษา ผอ.หลิวดูก็ได้ ว่าเขาเห็นชอบว่ายังไง”

ในตอนนี้ สีหน้าของฉินมู่หลานก็มืดมนลง แล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที

“คุณข่งคะ สูตรพวกนี้เป็นสูตรของฉันเอง เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องถามความเห็นชอบจาก ผอ.หลิวหรอกค่ะ ฉันคิดว่าฉันก็พูดไปชัดเจนแล้ว ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำอีก หากว่าคุณไม่มีธุระอะไรแล้ว เชิญกลับไปก่อนได้เลยค่ะ”

“เธอ…”

นี่เป็นครั้งแรกที่ข่งไฉ่อิงได้เห็นสีหน้าเย็นชาของฉินมู่หลาน หล่อนไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธตามตรงขนาดนี้ นอกจากนี้ยังมีท่าทางย่ำแย่มากด้วย

เซี่ยเหวินปิงบังเอิญมารินชาพอดี หลังจากฉินมู่หลานเห็นแบบนี้ ก็หันไปมองเขาแล้วบอกกล่าว “พ่อคะ น้าข่งจะกลับแล้วค่ะ พ่อไปส่งหล่อนหน่อยนะคะ”

เซี่ยเหวินปิงได้ยินแบบนี้ก็พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ได้” พูดจบเขาก็หันมองข่งไฉ่อิงแล้วกล่าว “เดี๋ยวผมไปส่งครับ”

เมื่อเห็นว่าฉินมู่หลานกล่าวแบบนั้นแล้ว ข่งไฉ่อิงจึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องยากที่จะอยู่ต่อ จึงจำเป็นต้องจากไปพร้อมกับสีหน้าบอกบุญไม่รับสักเท่าใด

หลังจากข่งไฉ่อิงกลับไปแล้ว สีหน้าของฉินมู่หลานก็ดูไม่ค่อยดีนัก เธอไม่นึกเลยว่าข่งไฉ่อิงจะค่อย ๆ โลภมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่พอใจจะสั่งซื้อและรอรับสินค้าอีกต่อไปแล้ว แต่อยากจะได้สูตรเอง หากหล่อนยังมีความคิดเช่นนี้อยู่ ถ้าอย่างนั้นเธอคงร่วมงานการส่งออกสินค้าไปยังฮ่องกงด้วยไม่ได้แล้ว

ตอนแรกเซี่ยเหวินปิงยังดูไม่ออก แต่เมื่อสักครู่ตอนที่ข่งไฉ่อิงออกไปแล้วมีสีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก พอกลับมาถึงก็เห็นว่าสีหน้าของลูกสะใภ้คนเล็กดูไม่ดีเช่นกัน จึงคาดเดาได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

“มู่หลาน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ หรือว่าเธอขัดแย้งกับข่งไฉ่อิงคนนั้น?”

เรื่องนี้ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้ ฉินมู่หลานจึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง

หลังจากเซี่ยเหวินปิงได้ฟังก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที “หล่อนหมายความว่ายังไงที่ต้องการจะซื้อสูตรไปเลยนั่นน่ะ หล่อนไม่เห็นความสำเร็จของพวกเราอย่างนั้นเหรอ ทำไมเราจะต้องขายสูตรเครื่องสำอางให้หล่อนด้วย หล่อนคิดว่าสองล้านนี่มันมากพอแล้วเหรอ”

หากเป็นเมื่อก่อน เซี่ยเหวินปิงคงไม่พูดอย่างนี้แน่นอน แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เมื่อได้เจอตระกูลเหยาและตระกูลเซี่ย อีกทั้งตอนนี้มู่เสวี่ยโด่งดังขนาดไหน คำสั่งซื้อส่งออกไปก็ไม่น้อย เขาจึงคิดว่าแค่สองล้านนั้นยังไม่มากพอ

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็อดกล่าวพร้อมทั้งหัวเราะเสียไม่ได้ “ใช่ค่ะ ข่งไฉ่อิงคิดจะซื้อสูตรในราคาสองล้านหยวน มันน่าขำจริง ๆ”

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เขาว่าโลภมากมักลาภหายอะนะน้าข่ง เตรียมหาซัพพลายเออร์ใหม่เลยค่ะแบบนี้ เขาไม่ขายก็ยังตื้อให้เขาขายอยู่นั่นแหละ คิดจะทำนาบนหลังคนเหรอ

ไหหม่า(海馬)