อัจฉริยะหญิงเทพสมุนไพร 550 ช็อกเกือบตาย

ตอนที่ 550 ช็อกเกือบตาย

หลังจากดูห้องเสร็จ พวกเขาก็ตัดสินใจพักกันที่นี่

จัดการทำเรื่องเข้าพักสองวัน พนักงานต้อนรับกับยามก็ช่วยตี้อู๋เปียนกับลู่ทงขนสัมภาระไปที่ห้องพัก

มู่เถาเยากับจางผิงผิงอยู่ที่ห้องโถงดูเมนูสั่งอาหาร

หลังจากกินอาหารเสร็จ แม้แต่จางผิงผิงที่เดิมทีรู้สึกว่าห้องพักกับอาหารแพงไปหน่อยก็ยังรู้สึกว่าคุ้มแล้ว

พนักงานต้อนรับถามพวกเขาว่าต้องการออกไปเดินเล่นหรือทำอะไรไหม

“เสี่ยวมู่ อู๋เปียน เหนื่อยกันหรือเปล่า อยากออกไปไหม”

มู่เถาเยาถามกลับ “คุณลุงคุณป้าอยากออกไปเหรอคะ”

ลู่ทงส่ายหน้า “ลุงไม่ออกไปแล้วล่ะ ลุงต้องทำความสะอาดรถหน่อย ถ้าพวกเธอไม่เหนื่อยก็ออกไปเดินเล่นสิ”

หนุ่มสาวพลังเยอะ พวกเขาสู้ไม่ได้

“งั้นพรุ่งนี้ค่อยออกไปพร้อมกันดีกว่าค่ะ ตอนสามทุ่มครึ่งคุณลุงคุณป้ามาที่ห้องพวกเรานะคะ หนูจะฝังเข็มให้ ฝังเข็มเสร็จไปพักผ่อนจะหลับสบายขึ้นค่ะ”

สองสามีภรรยายิ้มพลางพยักหน้า “ได้เลยจ้ะ”

ตี้อู๋เปียน “ซาลาเปาน้อย เธอกับคุณป้ากลับห้องไปก่อน ฉันกับลุงลู่จะไปล้างรถ”

พนักงานต้อนรับยิ้มพูด “ถ้าไม่ถือสาพวกเราช่วยล้างได้นะครับ”

ลู่ทง “พวกเราทำความสะอาดข้างใน พวกเธอล้างข้างนอกก็พอ ขอบใจนะพ่อหนุ่ม”

“ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปเอาผ้าขี้ริ้วกับถังน้ำมาให้”

“เอาน้ำใส่ถังเล็กมาให้พวกเราสองถังพอ พวกเรามีผ้าขี้ริ้ว”

“ได้ครับ เชิญทั้งสองท่านตามผมมา”

มู่เถาเยากับจางผิงผิงเห็นพวกเขาเดินออกไปแล้วถึงเดินผ่านห้องโถงออกไปทางประตูหลัง เดินไปทางตึกสุดท้าย

โรงแรมแห่งนี้มีสามตึก โดยเรียงแบบขาตั้งกล้องสามขา ตึกที่อยู่ด้านในสุดคือตรงยอด

ข้างในมีสวนหย่อม

“สวนหย่อมใช้ได้เลยนะ มีความประณีต ถึงดอกไม้จะบานไม่เยอะ แต่เห็นแล้วสบายตา”

“เจ้าของที่นี่เป็นคนน่าสนใจจริงๆ ค่ะ” นี่คือสวนแบบฮวงจุ้ยแปดทิศ!

ถ้าไม่ใช่ว่าครอบครัวของพี่อีเหิงคนน้อย อีกทั้งยังร่ำรวยมหาศาล ไม่มีทางยอมช่วยคนอื่นออกแบบสวนตามฮวงจุ้ยเพราะเงินแค่นี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงสงสัยว่าคนตระกูลจั่วเป็นคนออกแบบแล้ว

จางผิงผิงมีหรือจะรู้ว่ามู่เถาเยาพูดว่าน่าสนใจหมายถึงอะไร แค่รู้สึกว่ามู่เถาเยาก็ดูชอบที่นี่ จึงมีความสุขยิ่งกว่าเดิม

“เสี่ยวมู่ก็ว่าใช้ได้ใช่ไหม เดิมทีป้ายังคิดว่าห้องพักคืนละหกร้อยกว่าหยวนแอบแพงไปหน่อย ตอนนี้กลับรู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว พ่อหนุ่มคนนั้นบอกว่าราคาเดิมเกือบพันแน่ะ ตอนนี้ถูกกว่าเกือบครึ่ง”

เมื่อก่อนพวกเขาพักห้องคืนละประมาณสามร้อยกว่าหยวน ตอนนี้พักคืนละหกร้อยกว่า ทำไมเธอยังรู้สึกว่าตัวเองได้กำไร…

“อันที่จริงพื้นที่เท่านี้ ตกแต่งขนาดนี้ ต้นทุนมากพอสมควร หนูเห็นพวกครีมอาบน้ำ ยาสระผม โลชั่น ก็เป็นแบบของโรงแรมห้าดาว ราคาเดิมเกือบพันก็ยังไม่ถือว่าเกินไปนะคะ”

แน่นอนว่าก็แอบแพง แต่ถ้าเป็นที่พักในย่านท่องเที่ยวมันก็ปกติ

จางผิงผิงยิ้มกว้าง “ถึงป้าจะอายุเยอะกว่าพวกเธอสองเท่า แต่เธอเจอโลกมาเยอะกว่าป้า เธอย่อมพูดถูก”

เดิมทีพวกเขาสี่คนมาด้วยกัน ย่อมไม่อยากพักแยก แล้วนับประสาอะไรกับที่ตอนเย็นต้องฝังเข็ม ดังนั้นต่อให้ราคาแพงไปหน่อย พวกเขาก็ไม่มีทางว่าอะไร

ตอนนี้ไม่เสียดายแล้ว

พักแพงบ้างสักครั้งก็ยังพอรับได้ เพราะประหยัดเงินแค่นี้ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขารวยขึ้น จ่ายไปก็ไม่ได้ถึงกับทำให้ล้มละลาย

มู่เถาเยาฟังที่จางผิงผิงพูดแล้วก็ยิ้ม

สองสามีภรรยาคู่นี้ไม่เพียงแต่จะใจกว้าง ยังรู้จักผ่อนปรน เป็นห่วงปกป้องผู้น้อย และก็ไม่อวดว่าตัวเองอาบน้ำร้อนมาก่อนประสบการณ์เยอะ ลูกๆ ของพวกเขาจะต้องมีครอบครัวที่มีความสุขและประสบความสำเร็จแน่นอน

มีพ่อแม่แบบนี้ลูกก็คงไม่มีทางแย่

เมื่อเดินไปถึงกลางสวนหย่อม ทันใดนั้นจางผิงผิงก็ขยับเข้าไปใกล้มู่เถาเยา กระซิบพูด “เสี่ยวมู่ ตอนพ่อหนุ่มนั่นเอาบัตรประชาชนของเธอไปลงทะเบียนเขาจำเธอไม่ได้เหรอ”

“เนื่องจากมีความจำเป็น หนูกับพี่สามจึงมีบัตรประจำตัวประชาชนสองใบค่ะ บัตรที่ใช้ลงทะเบียนคือสภาพในตอนนี้ค่ะ”

จางผิงผิงอึ้งไปชั่วขณะ กระซิบถามต่อ “งั้นอู๋เปียน…ก็มีสถานะที่พิเศษด้วยเหรอ”

“ค่ะ ตอนเย็นพวกเราจะล้างหน้าออก พอถึงตอนนั้นคุณป้าก็จะเข้าใจค่ะ ใบหน้าเขาก็ดูออกได้ไม่ยาก”

จางผิงผิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที “อู๋เปียนก็เป็นนักกีฬาเหรอ”

“ไม่ใช่ค่ะ จำง่ายยิ่งกว่านักกีฬาอีกค่ะ”

“หรือว่า…เป็นดาราดัง ใช่คนที่แสดงเป็นน้องชายจักรพรรดินีเรื่องราชวงศ์เทียนเย่ว์หรือเปล่า เธอเป็นคนเขียนบทละคร ต้องรู้จักนักแสดงพวกนั้นแน่นอน”

“…เขาไม่ใช่ดาราค่ะ”

“เอ่อ…งั้นก็นึกไม่ออกแล้ว”

“เดี๋ยวตอนเย็นก็รู้ค่ะ”

“จ้ะ งั้นก็เก็บความลึกลับไว้ก่อน”

ทั้งสองคนคล้องแขนกันไป กลับถึงห้องตัวเองก็จัดการข้าวของ อาบน้ำ

ตอนตี้อู๋เปียนกลับมา มู่เถาเยากำลังซักเสื้อผ้าที่เปลี่ยนในช่วงสองวันนี้

เขาเคาะประตูห้องที่ปิดอยู่ “ซาลาเปาน้อย”

มู่เถาเยาสยายผมที่เปียกชื้น สองมือเปียกเดินมาเปิดประตู “หืม?”

ตี้อู๋เปียนเห็นเธอกลับมามีใบหน้าดังเดิมก็ยิ้มพูด “ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่ากลับมาแล้ว”

“ค่ะ น้ำยาล้างหน้าอยู่บนโต๊ะในห้องรับแขก พี่สามล้างออกก่อนค่อยล้างหน้านะคะ”

ตี้อู๋เปียนพยักหน้า “ได้ เธอทำอะไรอยู่”

“ซักผ้าค่ะ”

“หันหลัง ฉันช่วยเป่าผมให้ก่อน ตอนเย็นอากาศเย็น สระผมเสร็จต้องรีบเป่าให้แห้ง”

“ก็ได้”

นิ้วเรียวยาวของตี้อู๋เปียนจับผมดำยาวสลวยของมู่เถาเยาขึ้นลงหลายรอบ ใช้กำลังภายในทำให้ผมหนาๆ ของเธอแห้ง

แบบนี้ไม่ทำร้ายส้นผม แถมยังประหยัดเวลา

กำลังภายในมีประโยชน์จริงๆ!

“เสร็จแล้ว ไปซักผ้าต่อเถอะ”

“ค่ะ”

มู่เถาเยาปิดประตูแล้วซักผ้าต่อ

สามทุ่มครึ่งจางผิงผิงกับลู่ทงก็มาถึงตรงเวลา

“เสี่ยว…เอ่อ…” วินาทีที่ลู่ทงเห็นมู่เถาเยาเปิดประตู เขาก็ตะลึงเบิกตาโพลง

จางผิงผิงดันสามีออก “ลูกสาว!”

มู่เถาเยายิ้มพูด “เชิญคุณลุงคุณป้าเข้ามาค่ะ”

จางผิงผิงดันสามีที่ยืนอึ้งเข้าไปในห้องรับแขก จากนั้นก็เห็นตี้อู๋เปียนที่ล้างหน้าออกแล้ว

สองสามีภรรยาช็อกจนกอดกัน ตัวสั่นงันงก

ตี้อู๋เปียน “…” ต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้เลยเหรอ

มู่เถาเยายิ้มพลางแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จัก “นี่คือตี้อู๋เปียนค่ะ ลูกชายคนเล็กของราชาตี้ เนื่องจากหน้าตาเหมือนพ่อมาก เวลาออกไปไหนเลยต้องแปลงโฉม หมอเทวดาหยวนอาจารย์ใหญ่ของหนูเป็นเพื่อนสนิทกับปู่ย่าตระกูลตี้มาทั้งชีวิตค่ะ”

สองสามีภรรยาโล่งอก

เมื่อกี้พวกเขานึกว่าราชาตี้พาเด็กสาวออกมาเที่ยว…ช็อกเกือบตาย!