บทที่ 671 อีกหนึ่งแรงผลักดัน
บทที่ 671 อีกหนึ่งแรงผลักดัน
ลู่หยวนตั้งใจรอจนถึงจุดวิกฤติที่ซ่งชิงจะกลายเป็นเทพก่อนจึงลงมือ แท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของคนส่วนใหญ่ แต่กลับอยู่ในการคาดการณ์ของวิถีโบราณ!
ขณะนี้ภายนอกสามพันโลกใหญ่ วิถีโบราณจ้องมองทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนเกาะสังหารเซียนอย่างไม่วางตา!
บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มจากใจจริง!
ลู่หยวนผู้นี้ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ!
ทุกย่างก้าวล้วนเดินได้ดีเยี่ยม สมกับเป็นตัวละครที่ข้าวางแผนมาอย่างแยบยล!
สถานการณ์นี้ในที่สุดก็จะเดินทางมาถึงบทสุดท้ายแล้ว!
เมื่อเห็นฝ่ายต่าง ๆ กำลังเผชิญหน้ากันอยู่วิถีโบราณดูเหมือนจะวางใจลง แล้วหันไปพูดกับวิถีสวรรค์ที่อยู่ข้าง ๆ ว่า “ข้าจะไปจัดวางทุกสิ่งสุดท้ายให้เรียบร้อย ลู่หยวนผู้นี้ได้ก้าวมาถึงขั้นนี้แล้วคาดว่าพอข้ากลับมา พวกเราก็จะสามารถลงมือได้แล้ว!”
วิถีสวรรค์พยักหน้าและไม่ได้สอบถามถึงการจัดวางสถานการณ์ในภายหลังของวิถีโบราณมากนัก!
วิถีโบราณทุกสิ่งรอบกายเริ่มพร่าเลือน ในชั่วพริบตาทั้งร่างก็หายวับไป!
เพียงชั่วอึดใจ วิถีโบราณก็มาถึงโลกที่เขาสร้างขึ้นเอง!
ณ ใจกลางของโลกแห่งนี้มีผู้คนสิบกว่าคนยืนอยู่ด้วยกัน พวกเขาล้อมเป็นวงกลมปกป้องผู้หนึ่งไว้ตรงกลาง
บุคคลที่อยู่ตรงกลางนั้น มีผมและหนวดเคราขาวโพลนร่างกายห่อหุ้มด้วยอาภรณ์สีขาวแต่เดิมกำลังหลับตาพักจิต ทว่าในเมื่อวิถีโบราณก้าวเข้าสู่โลกนี้ เขาก็ลืมตาขึ้นและเงยหน้ามอง
วิถีโบราณยกเท้าก้าวเดินพอย่างก้าวลงก็มาอยู่ไม่ไกลจากหน้าคนเหล่านั้น
บรรดาผู้ที่ล้อมวงอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นวิถีโบราณต่างก็มีสีหน้าแตกต่างกันไป
บางคนระแวดระวัง แต่บางคนกลับแสดงความเหลือเชื่อ!
วิถีโบราณไม่สนใจผู้คนเหล่านั้น เพียงแต่จ้องมองไปยังบุคคลที่ถูกทุกคนคุ้มครองอยู่ตรงกลาง!
ชายผู้นี้มีคิ้วดั่งดาบดวงตาดั่งดวงดาวรูปโฉมงดงามสง่าหน้าตาเหมือน ลู่หยวนราวกับแกะ!
แต่ไม่มีใครจะจำผิดว่าเขาเป็นลู่หยวน เมื่อได้เห็นเขา!
บุรุษผู้นี้มีแววตาลึกล้ำราวกับห้วงเหวไร้ก้น เพียงแค่สบตากันไม่กี่ครั้งก็ราวกับจะจมดิ่งลงไปในสายตาของเขา!
หากกล่าวว่าในดวงตาของลู่หยวนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้อันไร้ที่สิ้นสุด ประดุจดาบยักษ์ที่ทอดข้ามขอบฟ้าและฟาดฟันลงมา แต่ในดวงตาของบุรุษผู้นี้กลับเป็นดั่งมีดที่ซ่อนอยู่ในความมืด ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะพุ่งออกมาแทงคนให้ถึงแก่ความตาย!
นี่คือลู่ปู้ฝาน!
ในขณะที่ผู้คนจากตระกูลลู่ที่อยู่รอบนอกต่างตะลึงงัน ลู่ปู้ฝานกลับดูสงบนิ่งเขาถอยหลังเล็กน้อยแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าวิถีโบราณพลางเอ่ยอย่างเคารพยิ่งว่า “ข้าขอต้อนรับท่านด้วยความยินดียิ่ง!”
บรรดาผู้คนจากตระกูลลู่ที่มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ ล้วนเป็นผู้ที่ติดตามลู่ปู้ฝานมานาน พวกเขาจำได้ว่าเคยพบเห็นบุรุษตรงหน้านี้มาก่อน!
นึกย้อนไปเมื่อครั้งก่อน ลู่ปู้ฝานได้สังเวยชายหนุ่มรูปงามจากตระกูลลู่จำนวนมากเพื่อทำนายโชคชะตาในปัจจุบัน!
แต่ในตอนนั้นเอง ท่านผู้นี้ก็ปรากฏกายขึ้นอย่างกะทันหันและกล่าวบางสิ่งกับลู่ปู้ฝาน
ทว่าสิ่งที่กล่าวนั้นคืออะไร พวกเขาย่อมไม่มีทางล่วงรู้ได้!
อย่างไรก็ตามเมื่อครั้งที่ท่านผู้นี้ปรากฏกายขึ้น วรยุทธ์ของผู้คนทั้งหมดในตระกูลลู่ก็พลันก้าวกระโดดขึ้นหนึ่งขั้นในชั่วพริบตา!
ภายในอาณาเขตของตระกูลลู่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งเซียน บรรดาสมุนไพรและสัตว์เทวะทั้งหลายต่างเลื่อนขั้นในทันใด!
พวกเขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็เข้าใจแล้วว่าคนผู้นี้ไม่ใช่บุคคลธรรมดาที่แผ่นดินหยวนหงจะมีได้!
นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมหลังจากที่ลู่ปู้ฝานเริ่มแผนการ ไม่ว่าการตัดสินใจจะแปลกประหลาดเพียงใด พวกเขาก็ยังคงติดตามอย่างใกล้ชิด
เมื่อได้พบเจอเซียนเช่นนี้ ในใจของพวกเขาก็เกิดความหวังที่ไม่มีวันดับสูญ การที่เซียนผู้นี้มาเยือนตระกูลลู่จะต้องมีโชคลาภอันยิ่งใหญ่ตกลงมาอย่างแน่นอน หากพวกเขาทิ้งผลประโยชน์เล็กน้อยตรงหน้าไปอนาคตที่รอคอยพวกเขาอยู่คือโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจประเมินค่าได้!
ตอนนี้เมื่อได้พบเซียนอีกครั้ง คนส่วนใหญ่ในหมู่พวกเขาก็รู้สึกสงบลง
เซียนมาพบพวกเขาอีกครั้ง โชคลาภที่เป็นของพวกเขามาถึงจริง ๆ แล้ว!
พวกเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว คุกเข่าลงตามลู่ปู้ฝานและร้องด้วยความเคารพว่า “ขอต้อนรับท่านเซียน!”
แม้คนที่เหลือจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พากันทำตามทีละคน
ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจทุกคนในตระกูลลู่ก็คุกเข่าลงแสดงความจงรักภักดีอย่างเต็มใจต่อวิถีโบราณ!
วิถีโบราณหัวเราะเบา ๆ มองใบหน้าของลู่ปู้ฝานยืนกอดอกพลางกล่าวว่า “ใบหน้าของเจ้านี่ทำให้ข้าทั้งรักทั้งชังเสียจริง!”
ลู่ปู้ฝานทันทีชักมีดสั้นออกมา ปลายมีดอันแหลมคมลากจากระหว่างคิ้วลงมาเฉียง ๆ เลือดสดทันทีย้อมใบหน้าครึ่งหนึ่งของลู่ปู้ฝาน รอยแผลลากผ่านทั่วใบหน้า ทำลายโฉมหน้าอันงดงามนั้นลงทันที
“เทพเซียนไม่ชอบใบหน้านี้ ข้าก็ไม่ต้องการใบหน้านี้แล้ว”
ลู่ปู้ฝานเอ่ยเสียงเรียบแต่น้ำเสียงกลับแน่วแน่ยิ่งนัก
“โอ้?”
วิถีโบราณยังคงยิ้มแย้ม “ข้าไม่ชอบ เจ้าก็ไม่ต้องการแล้วหากข้าไม่ชอบที่เจ้ามีชีวิตอยู่เล่า?”
ลู่ปู้ฝานได้ยินดังนั้น ไม่มีท่าทีลังเลแม้แต่น้อยมือทั้งสองกุมมีดสั้นทันที ก่อนจะแทงตรงเข้าสู่หัวใจของตนเองอย่างรวดเร็ว
ฉึก!
มีดสั้นแทงทะลุเนื้อไม่มีสิ่งใดขัดขวางตรงเข้าสู่หัวใจทันที!
พลังในร่างของลู่ปู้ฝานสลายในพริบตา จิตวญญาณก็จางหายไปเช่นกัน!
โครม!
ร่างของลู่ปู้ฝานเอียงไปด้านหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นทันที
วิถีโบราณยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
ในชั่วพริบตาร่างของลู่ปู้ฝานที่ไร้ลมหายใจก็พลันมีพลังที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนปะทุขึ้น ลมหายใจกลับมาอย่างรวดเร็ว
ลู่ปู้ฝานราวกับได้เกิดใหม่ไม่เพียงแต่มีชีวิตชีวาขึ้นมาแต่ในร่างกายยังมีพลังแห่งกฎเกณฑ์อีกด้วย!
ต่อหน้าทุกคนลู่ปู้ฝานลุกขึ้นมาใหม่คราบเลือดบนร่างกายยังคงอยู่รอยแผลบนใบหน้าก็ยังอยู่
หลังจากคุกเข่าตรงลู่ปู้ฝานก็ก้มศีรษะให้วิถีโบราณเสียงเต็มไปด้วยความปีติยินดี “ขอบคุณเซียนท่าน ขอบคุณเซียนท่าน!”
ลู่ปู้ฝานผู้ควบคุมสถานการณ์ในแผ่นดินหยวนหงเพียงลำพัง ไม่เคยตื่นตระหนกต่อหน้าผู้คนแม้แต่น้อย ยกตนว่าเป็นที่หนึ่งในโลก ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา แต่ตอนนี้กลับเหมือนสุนัขที่กระดิกหางขอความเมตตา หลังจากได้รับกระดูกที่ผู้อื่นโยนให้พยายามกระดิกหางไปมาหวังว่าท่านผู้สูงศักดิ์จะเมตตาอีก
“สุนัขที่ดี”
วิถีโบราณประเมินเช่นนั้น
ลู่ปู้ฝานรีบทำตัวเหมือนสุนัขทันที พยายามเอาอกเอาใจสุดกำลัง
ส่วนคนอื่น ๆ จากตระกูลลู่ล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในแผ่นดินหยวนหง ไปที่ไหนก็มีคนต้อนรับใครเล่าจะกล้าไม่ให้ความเคารพพวกเขา?!
พวกเขาไม่เคยเห็นคนในตระกูลของตนแสดงท่าทีต่ำต้อยเช่นนี้มาก่อน!
แต่ในสายตาของพวกเขาตอนนี้ ไม่มีความละอายใจแม้แต่น้อย กลับมีแต่ความอิจฉาอย่างยิ่ง!
พลังเช่นนี้คืออะไรกันแน่ ไม่มีใครในหมู่พวกเขารู้ชัด แต่ทุกคนเข้าใจดีว่า พลังเช่นนี้เป็นโชควาสนาที่แม้แต่การเสียสละแผ่นดินหยวนหงทั้งหมดก็ยังแลกมาไม่ได้!
หลังจากลู่ปู้ฝานได้ครอบครองพลังเช่นนี้แล้ว เขาก็ไม่ใช่คนธรรมดาในที่นี้อีกต่อไป!
น่าจะนับว่าเป็นเซียนแล้วกระมัง!
น่าโมโห!
หากรู้แต่แรกว่าเพียงแทงตัวเองสองครั้งก็จะได้พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ พวกเขายอมแสดงการเฉือนร่างตัวเองให้เซียนดูเลยก็ได้!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
