อัจฉริยะหญิงเทพสมุนไพร 527 ลู่ที่มีความหมายว่ากวาง

ตอนที่ 527 ลู่ที่มีความหมายว่ากวาง

พักอยู่ที่หมู่บ้านเถาหยวนซานสองวันมู่เถาเยากับตี้อู๋เปียนก็กลับเมืองหลวงอีกครั้ง

หลังจากฝึกซ้อมกลับมาในแต่ละวันถ้ามู่เถาเยาไม่อยู่คุยกับคนตระกูลตี้ในวังก็จะออกไปหาอะไรกินกับตี้อู๋เปียน มีไปช่วยศิษย์พี่สามหลินหลิงที่โรงพยาบาลผิงคังกับปรุงยาบ้างเป็นครั้งคราว

พอถึงช่วงสุดสัปดาห์ก็จะคลุกคลีอยู่กับพวกหนุ่มสาว มีนัดรวมตัวกินข้าว ไปเที่ยวชานเมือง…ชีวิตแสนสงบสุข

ช่วงเวลาแบบนี้ผ่านไปไวมาก เพียงชั่วพริบตาก็ถึงเดือนกรกฎาคม

วันที่หนึ่งกรกฎาคมเป็นวันศุกร์พอดี

มู่เถาเยาฝึกซ้อมเสร็จเพิ่งกลับมาถึงวังตระกูลตี้ก็ได้รับสายจากลู่จือฉินอาจารย์สามของเธอ

“อาจารย์สาม”

“…”

“จริงเหรอคะอาจารย์!”

น้ำเสียงของมู่เถาเยาเจือไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ เล่นเอาราชาตี้กับคุณนายอวิ๋นเหอที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอดหันมามองเธอไม่ได้

“…”

“พวกเราจะกลับเมืองเย่ว์ตูตอนนี้เลยค่ะ”

“…”

“ค่ะ”

มู่เถาเยาวางสาย ยิ้มหน้าบานแจ้งข่าวดีให้ทุกคนทราบ “อาจารย์สามของหนูท้องแล้วค่ะ!”

เสี่ยวลู่ลู่ที่เธอพูดถึงอยู่บ่อยครั้งจะออกมาดูโลกแล้ว!

“หนูจะได้เป็นพี่สาวแล้ว!” เจียงเฟิงเหมียนดีใจจนกระโดดลุกขึ้น

มู่หว่านยิ้มพูด “เสี่ยวเยาเยา งั้นเธอไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพวกเรากลับกันเลยใช่ไหม”

“อืม อาจารย์สามบอกให้พวกเรากินข้าวก่อนค่อยกลับ เสี่ยวหว่าน เธอโทรหาพี่อีเหิง ถามว่าจะไปเย่ว์ตูด้วยกันไหม” อย่างไรเสียตอนนั้นก็เพราะ…

“ได้ ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้เลย เธอรีบไปอาบน้ำก่อน”

เนื่องจากเพิ่งฝึกซ้อมเสร็จไม่ควรอาบน้ำทันที ส่วนใหญ่มู่เถาเยาจึงกลับมาก่อนค่อยอาบน้ำ

“อืม พวกเรากลับเย่ว์ตูกันหมดไปเก็บของของตัวเองกันเถอะ”

พวกเด็กๆ ร่าเริงขึ้นมาทันที

มู่เถาเยายิ้มตาโค้งเดินขึ้นชั้นบน

ทุกคนเดินตามหลังเธออย่างมีความสุข รวมถึงตี้อู๋เปียนด้วย

เพียงชั่วพริบตาภายในห้องรับแขกเหลือเพียงราชาตี้ คุณนายอวิ๋นเหอ ตี้อู๋เว่ยกับภรรยา

คุณนายอวิ๋นเหอยิ้มพูดกับสามี “พรุ่งนี้วันเสาร์ไม่ต้องทำงานพอดี ฉันไปเยี่ยมจือฉินด้วยดีกว่า”

กู้เนี่ยน “หนูไปด้วยค่ะแม่”

“ไม่ต้องกลับบ้านตระกูลกู้เหรอ”

“ขนาดอันเหยี่ยยังจะตามไปเย่ว์ตูด้วย ไว้สัปดาห์หน้าแล้วกันค่ะ”

เธอเองก็เป็นคนเมืองหลวง อยากกลับบ้านพ่อแม่ตัวเองก็ง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย ปกติหลังเลิกงานยังไปกินข้าวด้วยได้ หลักๆ คือตอนนี้ลูกชายเธอไปฝึกอยู่ในค่ายทหาร กลับมาแค่ช่วงสุดสัปดาห์ เดิมทีวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้จะพาเขากลับไปเยี่ยมคุณตาคุณยาย แต่แค่สัปดาห์นี้สัปดาห์เดียวคงไม่เป็นอะไร

คุณนายอวิ๋นเหอพยักหน้า “ก็ได้จ้ะ พวกเราไปเก็บเสื้อผ้ากัน”

“ค่ะ”

แม่สามีกับลูกสะใภ้เดินขึ้นชั้นบน ทิ้งราชาตี้กับลูกชายมองหน้ากัน

ตี้อู๋เว่ย “พ่อครับ ไม่งั้น…พวกเราไปหมู่บ้านเถาหยวนซานเยี่ยมคุณปู่คุณย่ากับพวกปู่หยวนกันไหมครับ” เขาคิดถึงลูกสาวแล้ว!

ราชาตี้ “ตามนั้นเลย!”

ครั้นแล้วสองพ่อลูกก็ขึ้นไปเก็บของบ้าง

ตอนมู่เถาเยาถือกระเป๋าเป้กับกล่องยาใบน้อยลงมาทุกคนก็อยู่ในห้องรับแขกแล้ว

ราชาตี้ยิ้มพูด “ลุงกับพี่ใหญ่ของหนูอยากไปหมู่บ้านเถาหยวนซาน เลยคิดว่าเย็นนี้จะไปเมืองเย่ว์ตูก่อน พรุ่งนี้ค่อยนั่งเครื่องบินของหนูไปหมู่บ้านเถาหยวนซาน”

“คุณลุงกับพี่ใหญ่ไม่ต้องไปหมู่บ้านเถาหยวนซานแล้วค่ะ เยี่ยนหังกับอู๋ซวงรู้ว่าหนูจะกลับเมืองเย่ว์ตูก็อยากมาหาหนูด้วย พรุ่งนี้คุณปู่คุณย่าเลยจะพาพวกเด็กๆ มาค่ะ”

ราชาตี้ “งั้นก็ดีเลย!”

คุณนายอวิ๋นเหอเห็นคนมากันครบแล้วจึงเรียกทุกคนไปกินข้าวเย็น

เพิ่งกินข้าวเสร็จกู้หานกับจั่วอีเหิงก็มาถึง

รวมถึงตี้อู่ลู่น่ากับเซี่ยซิงเฉินก็มาด้วย

เมื่อครู่พอมู่เถาเยากลับถึงห้องก็ได้รับสายจากเซี่ยซิงเฉิน

เขารู้ว่าเธอต้องได้รับสายข่าวดีจากเมืองเย่ว์ตูและจะต้องไปเยี่ยมอาจารย์ของเธอแน่ เขาจึงโทรมาถามว่ากลับวันนี้หรือพรุ่งนี้ พวกเขาจะได้ไปด้วย

มู่เถาเยาจึงถือโอกาสชวนกลับไปด้วยกัน

ทุกคนหยิบสัมภาระของตัวเองเดินออกจากบ้าน ทยอยขึ้นรถเพื่อไปลานจอดเครื่องบิน

เมื่อถึงเย่ว์ตู ตี้อู๋เปียนก็จัดให้ทุกคนพักที่บ้านตระกูลตี้ เพราะอยู่ใกล้สนามบินกว่า

เวลานี้เกือบสี่ทุ่มแล้ว มู่เถาเยาจึงให้ทุกคนพักผ่อนก่อน จากนั้นเธอกับตี้อู๋เปียน เจียงเฟิงเหมียน ตี้อู่ลู่น่า และเซี่ยซิงเฉินถึงไปเยี่ยมลู่จือฉินที่เรือนอุ่นรักก่อน

อาจารย์อาเล็กเจียงเฉากับภรรยา ศิษย์พี่ใหญ่เฉิงหรานกับภรรยา ศิษย์พี่หญิงห้ากับสามี ตี้อู่หลันฉือ ปาอิน ถังถัง ลู่หันซู และคนอื่นๆ ต่างอยู่ที่เรือนอุ่นรักด้วย

พอเห็นมู่เถาเยา ตี้อู่หลันฉือก็โผกอดด้วยความดีใจ “เสี่ยวเยาเยา พี่จะมีน้องแล้วนะ”

“ค่ะ”

มู่เถาเยาจับชีพจรให้ลู่จือฉินเสร็จก็ถามคนข้างๆ “คุณลุงตี้อู่ตั้งชื่อให้ลูกหรือยังคะ”

“อาจารย์ของหนูบอกว่าให้ชื่อเล่นว่าเสี่ยวลู่ลู่ มาจากคำว่ากวางดาว ส่วนชื่อจริงยังไม่ได้ตั้ง ไม่รีบหรอก ขอพวกเราคิดให้ดีๆ ก่อน ว่าจะปรึกษากับพวกผู้ใหญ่น่ะ” ใบหน้าของตี้อู่เหลียนจิงมีรอยยิ้มที่ปกปิดความดีใจไว้ไม่มิด

ตี้อู่หลันฉือ “เสี่ยวลู่ลู่…ดีนะ เป็นชื่อที่น่ารักสดใสมากเลยค่ะ! หนูชอบ!”

ทุกคนก็รู้สึกว่าชื่อนี้เพราะ

ดวงตาของมู่เถาเยามีรอยยิ้ม “ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงก็ชื่อเสี่ยวลู่ลู่ได้ค่ะ”

ตี้อู่เหลียนจิงยิ้มตาหยีพลางพยักหน้า “อาจารย์ของหนูก็พูดแบบนี้!”

กู่ย่ายิ้มพูดกับเด็กๆ “เอาล่ะ ดึกมากแล้ว ทุกคนกลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ”

มู่เถาเยา “อาจารย์สาม คุณลุงตี้อู่คะ ทางเมืองหลวงมากันหลายคนเลย พรุ่งนี้พวกเรากินเลี้ยงที่นี่ดีไหมคะ”

ตี้อู่เหลียนจิงพยักหน้าต่อเนื่อง “เอาสิ พรุ่งนี้ทางตระกูลตี้อู่ก็มากัน ทุกคนกินเลี้ยงกันหน่อยดีกว่า”

ตี้อู๋เปียน “คนเยอะแบบนี้ไปกินที่เซิ่งซื่อฉางอันดีกว่าไหมครับ สะดวกให้ค้างคืนด้วย”

ลู่จือฉินยิ้มพลางพยักหน้า “ก็ได้นะ” พรุ่งนี้เย่ว์เลี่ยงก็จะมา ไหนจะพวกเยี่ยนหังอีก

เธอตั้งท้องได้เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายมาก นี่เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนในทั้งสองชาติ แต่เธอก็ดีใจเหมือนเสี่ยวเยาเยา เย่ว์เลี่ยง เยี่ยนหัง

ตี้อู่ลู่น่ากำชับน้องชาย “อาจิง พรุ่งนี้ขับรถระวังหน่อยนะ”

ตี้อู่เหลียนจิงพยักหน้า “แน่นอนครับ”

ทุกคนบอกลาสองสามีภรรยาแล้วออกจากเรือนอุ่นรัก