“โทวะคุง”
“หืม อะไรเหรอ?”
จู่ๆโทวะก็หันไปมองอายานะ ขณะที่ทั้งคู่กำลังดูทีวีด้วยกัน ความสนใจของอายานะยังจดจ่ออยู่ที่หน้าจอทีวี แต่เธอก็ถามคำถามหนึ่งขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด
“ ถ้า…โทวะคุงกับฉันมีลูกด้วยกัน ลูกของเราจะเป็นคนยังไงนะ”
“…เอ๊ะ?”
โทวะเอียงหัวด้วยความงุนงงกับคำถามที่ไม่คาดคิดนี้
(ลูก…เธอหมายถึงเด็กใช่ไหม?)
เด็ก หรือพูดอีกอย่างก็คือ มนุษย์ที่เกิดจากร่างกายของผู้หญิง
ทั้งโทวะและอายานะทั้งคู่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนั้นมาแล้ว แต่ตอนนี้ทั้งคู่ยังอยู่ในวัยที่ไม่จำเป็นต้องกังวลกับเรื่องแบบนั้นมากนัก เพราะทั้งสองคนยังเป็นนักเรียนมัธยมปลายกันอยู่
(เอาเถอะ ฉันคิดว่าฉันไม่ควรปฏิเสธคำถามแบบนี้จากคนรักของฉันหรอกนะ…ถ้าเกิดมีเด็กเกิดขึ้นมาระหว่างอายานะกับฉัน จะเป็นเด็กแบบไหนเหรอ?)
โทวะไม่สามารถจินตนาการได้เลย เพราะทั้งโทวะและอายานะต่างมีหน้าตาที่ดีมาก ถ้าเป็นเรื่องของพันธุกรรม ลูกของพวกเขาคงจะหล่อหรือไม่ก็สวยไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม
“โทวะคุงคิดว่าไง?”
“ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดอะไรบางอย่างได้น่ะ”
“โอ้… บอกฉันหน่อยสิ!”
อายานะเดินเข้ามาหาโทวะด้วยความกระตือรือร้น ดวงตาของเธอเป็นประกาย และเขาก็ลังเลในขณะที่วางมือบนไหล่ของเธอ
มันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะเขามีภาพที่ชัดเจนอยู่ในหัว และคำถามคือเขาควรจะแบ่งปันมันกับเธอหรือไม่
“…อืม…เรื่องมันประมาณว่า…”
“ว้าววววววว♪”
อายานะมองเขาด้วยดวงตาที่ตื่นเต้น แต่ความคิดภายในหัวของโทวะตอนนี้ค่อนข้างจะซับซ้อน
(ฉันไม่รู้ว่าทำไม…เอาเข้าจริงฉันไม่ควรจะนึกภาพออกสิ แต่มันช่างชัดเจนเสียเหลือเกิน…)
เขาจินตนาการถึงเด็กสาวที่มีความคล้ายคลึงกับอายานะ ลูกสาวในอนาคตของพวกเขา
(“เฮ้ คุณพ่อ! รอบหน้าหนูจะไม่แพ้คุณแม่แน่นอน!”)
(“รอบหน้าแม่ไม่แพ้หรอกน่ะ”)
แต่แล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง ภาพของการทะเลาะกันในอนาคตระหว่างอายานะกับลูกสาวของพวกเขาก็เข้ามาในหัวของเขา
เมื่อเขาเล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้อายานะฟัง เธอก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ แต่ดูเหมือนมันจะทำให้ความมุ่งมั่นของเธอในการแข่งขันกับลูกสาวในอนาคตของเราเพิ่มขึ้น
“ฉันจะไม่แพ้แน่!”
โทวะอดหัวเราะไม่ได้กับปฏิกิริยาของเธอ
“อืม มีบางอย่างที่ฉันต้องพูดหน่อยนะ…แต่ชั่งมันเถอะ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเราจะมีอนาคตที่มันน่าสนุกรออยู่เลย”
แม้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายในอนาคตจะไม่แน่นอน แต่โทวะก็ครุ่นคิดเกี่ยวกับมันขณะมองอายานะที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น