ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่80 ข่าวที่น่าช็อก

บทที่80 ข่าวที่น่าช็อก

　　ครั้งนี้เฉินเกอกับซูมู่หานตกตะลึงแต่ปลอดภัยดี ส่วนหนิงฝาน ถูกพาออกไป

　　และที่ใต้อาคารตอนนี้

　　จวงเฉียงกับหลี่ห้าวขับรถพาคนมาแล้ว

　　มองฉากตรงหน้า ก็ช็อกมากขึ้น

　　ทั้งหมดต่างนิ่งไป

　　นี่คืออำนาจของคุณชายเฉินไหม？

　　เฮลิคอปเตอร์ยี่สิบกว่าลำ！！！

　　“พี่เจิ้นกั๋ว หมายความว่าไง？รับใช้ครั้งสุดท้าย？”

　　ส่วนตอนนี้ เฉินเกอกลับประหลาดใจมาก คำว่าสุดท้ายของหลี่เจิ้นกั๋ว พยายามให้เขาเข้าใจตระกูลมากขึ้น แต่เป็นจังหวะที่หลี่เจิ้นกั๋วจะบอกลากับตัวเอง

　　“ใช่คุณชายเฉิน เครื่องมือนี้ คือเครื่องมือของครอบครัวที่สนับสนุน วันนี้ ผมกังวลว่าคุณจะเกิดเรื่อง ก็เลยใช้ไป！อย่าคิดว่าเฮลิคอปเตอร์นี้อยู่หางจากหนิงฝาน แต่ที่จริงแค่เขาขยับ ก็จะถูกจัดการทันที จากสถานการณ์ของคุณตอนนี้ ทีมชุดนี้ได้ทำวิธีแก้ไขปัญหาไปไม่ต่ำกว่าสิบวิธีแล้ว！”

　　“แต่ ใช้มันไป ก็หมายถึงความประมาทอย่างร้ายแรงของผม ผมต้องได้รับโทษลาออก！”

　　หลี่เจิ้นกั๋วพูดอย่างหดหู่

　　แต่ จากใบหน้าเขา ไม่มีความเสียใจใดๆ！

　　พูดจริงๆ นี่ยังทำให้เฉินเกอโทษตัวเองเล็กน้อย

　　ยังไงเรื่องทั้งหมดนี้ ต่างก็เกิดขึ้นเพราะตัวเอง

　　ตอนแรกพี่สาวพูดถูกแล้ว หากคุณเหยียบย่ำใคร ก็ต้องเหยียบจนคนนั้นยืนขึ้นมาไม่ได้

　　ตอนนั้นตัวเองไม่คิดอย่างนั้น

　　แต่ตอนนี้ มันเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด

　　ยังไม่แก้ไขเรื่องหนิงฝาน สุดท้าย พอรู้ตัวตนของตัวเอง ทำให้เขาต้องการอยากจะแก้แค้น！

　　ถึงตอนนี้จะเอาปัญหาของหนิงฝานแก้ได้แล้ว แต่คิดๆดูก็รู้สึกหวาดกลัว ถ้าตัวเองยืดเวลาไม่ได้ อย่างนั้นตอนนี้ซูมู่หานคงจะตกลงไปตายอย่างบริสุทธิ์！

　　เป็นอย่างนี้ แม้แต่หลี่เจิ้นกั๋วก็ยังต้องรับโทษให้ลาออก

　　“พี่เจิ้นกั๋ว ไม่เป็นไร เรื่องนี้ผมจะไปพูดกับพี่สาวเอง！”

　　เฉินเกอพูด

　　พูดถึงก็บังเอิญ ในตอนนี้เอง สายของเฉินเสี่ยวที่เป็นพี่สาวก็โทรมา

　　“น้องชาย เป็นไงบ้าง？คงไม่ได้ไม่ช็อกสินะ？”มีเสียงห่วงใยของเฉินเสี่ยวเข้ามา

　　“พี่ ทำไมรู้ไวอย่างนี้ล่ะ？”

　　“เหลวไหล หน่วยสนับสนุนพิเศษก็ใช้ไปแล้ว ฉันจะไม่รู้ได้ไง？ต่อไปทำอะไรก็ระมัดระวังหน่อย！”

　　“ผมรู้แล้ว อ้อใช่พี่ พี่ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ต่อได้ไหม ยังไงเขาก็ช่วยผม？”

　　เฉินเกอรีบพูด

　　“ไม่มีทาง ฉันให้หน้าที่เขาไปก็ทำไม่เสร็จ จากกฎของตระกูล ต้องลาออกเท่านั้น！เขาเอาชีวิตมาช่วยคุณ ก็สมควรแล้ว！”

　　เฉินเสี่ยวพูดอย่างเย่อหยิ่ง

　　หลี่เจิ้นกั๋วที่อยู่ข้างๆได้ยินที่คุยกับเฉินเกอ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกขอบคุณ ที่เฉินเสี่ยวพูดนั้น ไม่โกรธสักนิด แต่เป็นความยกย่อง

　　ใช่ ทุกอย่างของเขาเป็นตระกูลเฉินให้ ชีวิตก็ได้ตระกูลเฉินช่วยไว้ ให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้

　　แม้แต่หน้าที่ที่ต้องปกป้องยังทำไม่ได้

　　ไม่ได้กำจัดภัยคุกคามไปได้หมดจด

　　นี่คือหลี่การไร้ความรับผิดชอบที่ร้ายแรงของเจิ้นกั๋ว

　　“เอ่อ แต่ ฉันไม่ต้องการหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว คุณต่างหาก ถ้าคุณยิมเก็บเขาไว้ ก็ได้ไง กฎของตระกูล ไม่ได้บอกว่าคนอื่นจะจ้างไม่ได้นี่！”

　　เฉินเสี่ยวเหมือนจะรู้สึกว่าไล่หลี่เจิ้นกั๋วไปแบบนี้ น้องชายต้องรู้สึกผิดมากแน่ เลยเสนอความเห็นไป

　　“จริงหรอ？”

　　เฉินเกอดีใจ

　　“อืออือ แต่ คุณต้องมีธุรกิจของตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเขาก็กลับมาไม่ได้！พอคุณตั้งบริษัทได้แล้ว ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ช่วยคุณได้ ได้แค่แบบนี้เท่านั้น！”

　　“โอเค！”

　　เฉินเกอถือว่าคลายความรู้สึกผิดเรื่องนี้ไปได้แล้ว

　　ตอนนี้ในใจของหลี่เจิ้นกั๋วรู้สึกขอบคุณเฉินเกอมากจริงๆ

　　“คุณชายเฉิน……”

　　คำพูดเป็นหม่นๆคำ ในตอนนี้พูดออกมาได้แค่สองคำ โดยออกมาจากใจของหลี่เจิ้นกั๋ว！

คุณชายเฉินไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไม่มีความจำเป็นสักนิด แต่คุณชายเฉินก็ทำเพื่อคนที่ช่วยตัวเอง

　　เวลานี้ หลี่เจิ้นกั๋วไม่มีอะไรจะตอบแทนจริงๆ！

　　จากนี้ไป เฉินเกอก็จะเป็นเจ้านายของหลี่เจิ้นกั๋วโดยตรง！

　　ตอนนี้ หลี่เจิ้นกั๋วตายอยู่ข้างๆเฉินเกอ กำลังพูดคุยเรื่องตระกูล

　　“คุณชายเฉิน ด้านล่างอาคารมีคนลับๆล่อๆกันอยู่ แต่ถูกควบคุมตัวไว้แล้ว จะจัดการยังไงครับ？”

　　คนชุดดำเดินเข้ามา

　　“โอเค อย่างนั้นก็ไปดู！”

　　เฉินเกอพยักหน้า

　　ด้านล่างอาคาร

　　“ปล่อยเราไป เราคือเพื่อนที่โรงเรียนของเฉินเกอ พวกคุณจะฆ่าเราไม่ได้！”

　　หลี่เนี่ยนร้องไห้ตะโกนเสียงดัง

　　ฉากเมื่อกี้เล่นใหญ่มาก เขากลัวคนกลุ่มนี้จะฆ่าจริงๆ

　　“ใช่ พวกคุณรู้ไหม ฉันเกือบจะเป็นผู้หญิงของเฉินเกอ พวกคุณกล้าทำแบบนี้กับฉันหรอ！”

　　เจิ้งเชียนเชียนก็ร้องเสียงดัง

　　เมื่อสักครู่ พวกเขาทั้งหมดต่างมองเห็นเฉินเกอที่เหมือนถูกดาวล้อมเดือนอยู่ด้านบน ก็ตะลึงไป

　　ส่วนจวงเฉียงกับหลี่ห้าว พวกเขาจึงซื่อสัตย์ ต่างหน้าซีดกันทีละคน

　　“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ……”

　　เฉินเกอเดินลงมา

　　“ได้ยินไหม รีบปล่อยพวกเรา！”

　　เจิ้งเชียนเชียนร้องเสียงดัง

　　เฉินเกอเป็นคุณชายเฉินจินหลิง คุณชายเฉินที่มีถนนการค้าจินหลิง แม่เอ๊ย เจ๋งจริงๆ ！

　　ดีใจสุดๆ！

　　เจิ้งเชียนเชียนจนแทบจะถึงจุดสุดยอด！

　　“เฉินเกอ！เฉินเกอ！ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณต่างกับคนพวกนี้ เมื่อก่อนฉันผิดเอง ผิดไปจริงๆ ฉันเอาแต่อยากดึงดูดความสนใจจากคุณ ก็เลยใช้รูปแบบดูถูกคุณแบบนี้ ที่จริงก็เพราะว่าฉันชอบคุณ แต่คุณกลับไม่ชอบสาเหตุของฉัน！”

　　เจิ้งเชียนเชียนพุ่งไปประจบสอพลอตรงหน้าเฉินเกอ

　　เฉินเกอที่พูดก็ขนลุกไปทั้งตัว

　　ห่า คำแก้ตัวนี้เหนือมากจริงๆ？เยาะเย้ยตัวเองเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจ？

　　“คุณชายเฉิน！”

　　ตอนนี้ จวงเฉียงกับหลี่ห้าวอยู่ข้างๆ แฟนสาวทั้งสองที่เพิ่งคบของพวกเขา ตอนนี้ต่างพูดอย่างชมเชย

　　จะชมเชยไปถึงไหนได้？

　　นั่นคือคำพูดของเฉินเกอตอนนี้ ให้พวกเธอทำอะไร พวกเธอก็ทำได้！

　　ทำแบบที่ตัวเองอยากทำเหมือนในหนัง

　　แต่ ความคิดที่ชั่วร้ายนั้น ได้แต่แวบเข้ามาในหัวเฉินเกอ

　　ยังไงเขาก็ไม่ใช่คนที่ครอบงำคนอื่นอย่างฝังลึกในกระดูก

　　“คุณชายเฉิน คุณจะจัดการพวกเธอยังไง？ตอนที่จำเป็น สามารถใช้วิธีที่จำเป็นได้！”

　　หลี่เจิ้นกั๋วแอบคิดอยู่ข้างๆ ยังไงซะ ตอนนี้ตัวตนที่หนึ่งของคุณชายเฉิน ก็ถูกพวกเขารับรู้แล้ว！

　　“ไม่ๆๆๆ！คุณชายเฉิน โอ๊ยไม่ใช่สิ เฉินเกอ คุณยังเป็นเฉินเกอคนจน เราไม่รู้จักคุณ วันนี้เกิดอะไรขึ้น พวกเราลืมแล้ว ลืมหมดจด！”

　　จวงเฉียงฉลาดที่สุดแล้ว

　　พอได้ยินคำพูดของหลี่เจิ้นกั๋วก็เข้าใจ

　　คุกเข่าลง รีบพูด

　　“ใช่ เราไม่รู้ว่าคุณคือคุณชายเฉิน！”

　　หลี่ห้าวหลี่เนี่ยนก็ร้องออกมาทันที

　　“ลืมเรื่องวันนี้ไปได้จะดีที่สุด ต่อไปจะได้ไม่มีปัญหา！”เฉินเกอพูดเรียบๆ แล้วหมุนตัวออกไป

　　คนพวกนี้เป็นแบบนี้แล้ว เฉินเกอไม่มีทางให้พวกเขาไป เพราะตัวตนของตัวเองได้

　　เรื่องนี้ถือว่าผ่านไปอย่างน่าสะพรึงแต่ไม่มีอันตราย ลี่เจิ้นกั๋วคุยเป็นการส่วนตัวกับเฉินเกอเรื่องตระกูล

　　พูดอย่างธรรมดามาก แค่รู้ว่าตระกูลเฉินคือตระกูลใหญ่ที่สืบทอดกันมาเกือบหลายร้อยปี มีทรัพย์สมบัตินับไม่ถ้วน！

　　และก็บอกกฎของตระกูลเฉินจำนวนมาก ขั้นตอนการสืบทอดก็ซับซ้อนมากขึ้น

　　เหมือนว่าเฉินเกอใช้ชีวิตมาอย่างยากจนสิบกว่าปี เป็นแค่การทดสอบด่านแรก！

　　ต่อไป เฉินเกอจะต้องเผชิญกับบททดสอบที่ซับซ้อนมากขึ้น หลี่เจิ้นกั๋วแนะนำให้เฉินเกอทำใจดีๆ

　　……

　　จากนั้น เฉินเกอก็ส่งซูมู่หานกลับไป ขับรถกลับมาที่โรงเรียน จอดรถไม่ไกลจากหน้าโรงเรียน

　　สายตาของสาวสวยจำนวนมากมองมา

　　จนมีบางคนถึงกับกรีดร้อง

　　พวกนี้ เฉินเกอต่างชินแล้ว

　　พูดตรงๆ เฉินเกอคิดว่าตัวเองแบบนี้แย่มาก ตอนนี้รวยจริงๆ แต่อวดต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ทำให้ในใจเขารู้สึกแปลกๆ

　　ไม่ว่าเฉินเกอจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ก็เปลี่ยนความธรรมดาที่เขาชอบไม่ได้ โหยหาชีวิตที่ธรรมดาแบบนั้น

　　ขับรถหรูทั้งวันแบบนี้ คงไม่ใช่

　　ดูเหมือนต้องซื้อห้องมาหนึ่งหลังที่จินหลิงให้ตัวเองแล้ว

　　แบบนี้ รถก็สามารถจอดได้ในห้อง ต่อไปไม่ว่าจะเป็นตัวเองจะบริษัท หรือทำอะไร ก็จะสะดวก

　　และที่สำคัญคือ ทุกวันตัวเองก็สามารถเข้าเรียน พักผ่อน ใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนที่ชอบได้อย่างปกติ！

　　เฉินเกอนั่งอยู่ที่นั่งคนขับ อดไม่ได้ที่จะคิด

　　ส่วนตอนนี้ กลุ่มห้องจู่ๆก็มีข้อความออกมาทีละอันๆ

　　“ช็อกเลย！พวกคุณรีบดู！น่าตกใจมากจริงๆ！”

　　“รูปถ่าย！”

　　“รูปถ่าย！”

　　“……”

　　นักเรียนในห้องคนหนึ่ง เอารูปที่เขาถ่ายทั้งหมดส่งไป！