ตอนที่ 2075 ด้านหน้าภูเขา ด้านหลังภูเขา
สาเหตุที่หญ้าเซียนดึงตนเองออกจากดินแล้วมาหาเธอ ด้านหนึ่งน่าจะเป็นเพราะเม็ดบัวเขียวก่อกำเนิด อีกด้านหนึ่งเดาว่าเป็นเพราะหญ้าเซียนเหล่านี้เปี่ยมด้วยจิตวิญญาณอยู่แล้ว พวกมันน่าจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเม็ดบัวเขียวก่อกำเนิด
เพียงแต่ เธอกลับไม่กล้าเปิดเผยเรื่องเม็ดบัวเขียวให้ใครรู้ หากมีคนรู้เรื่องที่เธอมีเม็ดบัวเขียวก่อกำเนิดอยู่ในตัว เกรงว่าจะนำมาซึ่งปัญหามากมายไม่จบไม่สิ้น
“แม่หนู เจ้าลองดูก็แล้วกัน! ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่” ตาเฒ่าเกลี้ยกล่อม เขายังหาหญ้าเซียนไม่เจอสักต้น ย่อมหวังว่าวิธีนี้จะใช้ได้ผลอยู่แล้ว
เฟิ่งจิ่วเห็นเขายืนหยัด จึงเอ่ยว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! หญ้าเพลิงฉายสองต้นนั้นข้าให้ท่านหนึ่งต้น ในเมื่อหาได้แล้ว อย่างนั้นพวกเราก็ไปกันเถิด!”
“จะได้อย่างไรกัน?” ตาเฒ่ารีบเอ่ย “อุตส่าห์มาทั้งที หนำซ้ำยังมาถึงนี่แล้ว จะไม่ขุดกลับไปอีกสักหลายต้นหรือ?”
“ขุดกลับไปสักหลายต้น? ท่านคิดว่าหญ้าเพลิงฉายเป็นผักกาดขาวหรืออย่างไร? อยากขุดก็มีให้ขุด? แม้จะเป็นผักกาดขาวเวลานี้ก็ไม่มีให้ท่านขุดหรอก” เธอคัดค้านแล้วสะบัดชายเสื้อ ทำลายเขตอาคมกั้นเสียง ก่อนจะกลับไปทางเดิม
เห็นเฟิ่งจิ่วลงไปข้างล่าง ตาเฒ่ารีบตามไป “ครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวได้หรือไม่? ข้าไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนั้นมาก่อนเลยจริงๆ ข้ายังสงสัยไม่หายเลย!”
เห็นเขาตามรบเร้าไม่เลิก เฟิ่งจิ่วรู้ว่าหากไม่สะสางเรื่องนี้ให้ชัดเจน เธอไม่ต้อง ด้วยเหตุนี้ เธอมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “ลงไปค่อยว่ากัน”
“ได้ๆๆ” ตาเฒ่ารีบเอ่ย ทั้งสามลงมาจากไหล่เขา แม้จะมอมแมมไปทั้งตัว แต่บนตัวกลับไม่มีแผลถลอกแต่อย่างใด
การที่ทั้งสามคนลงมาจากไหล่เขา คนอื่นๆ ดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด ทว่านี่ถือเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขา หากสามคนนี้ไปแล้ว ก็ไม่มีใครมาแย่งชิงหญ้าเซียนกับศิลาเพลิงที่อาจปรากฏตัวกับพวกเขาอีก ไม่ว่าอย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องดี
คนข้างล่างเห็นทั้งสามคนลงมา ก็อดถอยหลังไม่ได้ กลับเห็นทั้งสามไม่สนใจพวกเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงเดินผ่านพวกเขาไปเฉยๆ
“เดินอ้อมตรงนี้ไปก็จะถึงด้านหลังแล้ว ตรงนั้นไม่ใช่ทิศที่หินลาวาจะไหลไป ฉะนั้นเทียบกับทางนี้จะเย็นกว่าหน่อย หนำซ้ำยังมีต้นไม้ช่วยบังแสงแดดด้วย” ตาเฒ่าพูดไปเดินไป พาเฟิ่งจิ่วกับจัวจวินเยวี่ยเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งหนึ่ง
หลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน คนกลุ่มหนึ่งก็มาถึงที่นี่ ซึ่งก็คือก็กลุ่มทหารรับจ้างที่กวนสีหลิ่นอยู่นั่นเอง
ครั้นคนสิบกว่ากลุ่มที่อยู่ที่นี่อยู่แล้วเห็นทหารรับจ้างกลุ่มนี้มาถึง สายตาของพวกเขาไหวระริกเล็กน้อย ทหารรับจ้างกลุ่มนี้รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายเลือด และไอพิฆาต เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการฆ่าฟันมา ยามได้กลิ่นคาวเลือด ทุกคนต่างพากันถอยหนีสองสามก้าวโดยสัญชาตญาณ
มีเรื่องด้วยได้หรือไม่ มองแวบเดียวก็รู้แล้ว คนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย พวกเขาย่อมหลีกเลี่ยงอย่างชาญฉลาดอยู่แล้ว
“ที่นี่แหละ” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างเอ่ย มองดูภูเขาไฟลูกนั้น เอ่ยว่า “เหลือก็แต่ว่าจะหาเจอหรือไม่เท่านั้น”
“หัวหน้า หากหาไม่เจอก็หาศิลาเพลิงกลับไปสักหน่อยก็ได้ คนข้างนอกต่างก็แย่งชิงเจ้าสิ่งนั้นเหมือนกัน” ทหารรับจ้างนายหนึ่งเอ่ย
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดยิ้ม “เอาล่ะ พวกเรามาแบ่งกลุ่มกันก่อนก็แล้วกัน! ให้ทุกคนแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งอยู่เฝ้าข้างล่างนี้ อีกกลุ่มตามข้าขึ้นไป ข้าขอเตือนพวกเจ้าไว้ก่อน! ระหว่างเดินทางข้าก็บอกพวกเจ้าแล้ว สถานที่แห่งนี้อันตรายไม่น้อย โดยเฉพาะห้ามตกลงมาจากข้างบนเด็ดขาด หากตกลงมาก็ยากจะรอดชีวิตไปได้”
………………………………….
ตอนที่ 2076 ให้ท่านหนึ่งต้น
“วางใจเถิดหัวหน้า! พวกข้ารู้แล้ว” ทุกคนยิ้มรับ
“หัวหน้า ท่านยังบาดเจ็บอยู่ ข้าว่าท่านไม่ขึ้นไปดีกว่า” กวนสีหลิ่นแนะนำ สายตาจับจ้องไปที่ไหล่ของเขา ถึงแม้จะพันแผลไว้ นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่แผลนั้นก็ยังไม่หายดี คิดจะปีนขึ้นไปบนภูเขาไฟที่สูงชันเช่นนี้อันตรายเกินไปแล้ว
ได้ยินอย่างนั้น คนอื่นต่างก็เห็นด้วย “อืม หัวหน้า ข้าก็คิดว่าเสี่ยวกวนพูดมีเหตุผล บาดแผลท่านยังไม่หายดี ไม่ควรปีนเขา”
“ใช่ หัวหน้า เอาอย่างนี้! คนที่ไม่บาดเจ็บให้ขึ้นไป คนที่บาดเจ็บเฝ้าอยู่ข้างล่าง ทำอย่างนี้จะปลอดภัยกว่าหน่อย” ทหารรับจ้างอีกนายก็เอ่ยเสริม
“ก็ได้ อย่างนั้นก็ให้เสี่ยวกวนนำพวกเจ้าก็แล้วกัน!” หัวหน้ากลุ่มเอ่ย หันไปมองกวนสีหลิ่น “ไม่ว่าจะหาเจอหรือไม่ ขึ้นไปถึงไหล่เขาตามหารอบหนึ่ง หากไม่เจอก็ลงมา”
“ได้ ข้าเข้าใจแล้ว” กวนสีหลิ่นพยักหน้า พาทหารรับจ้างสิบกว่าคนปีนขึ้นไป ส่วนคนอื่นก็เฝ้าอยู่ข้างล่าง เผื่อมีคนอื่นมาลอบโจมตี
ส่วนพวกเฟิ่งจิ่วที่อ้อมไปด้านหลังเขา หลังจากเห็นว่ารอบๆ นี้ไม่มีใครเลยนอกจากพวกเขาสามคน จึงหาที่นั่ง
“เร็วเข้าๆ เจ้าลองดูอีกที” ตาเฒ่านั่งลงข้างๆ เธอด้วยความตื่นเต้น ส่วนจัวจวินเยวี่ยกลับเลี่ยงออกไปเดินเฝ้ารอบๆ
เฟิ่งจิ่วจนใจ ทำได้เพียงนั่งลงแล้วขับเคลื่อนกลิ่นอายพลังวิญญาณในร่าง ทว่าเธอปิดผนึกกลิ่นอายของเม็ดบัวเขียวเอาไว้ เพื่อไม่ให้มันถูกปลดปล่อยออกมา ไม่ว่าจะใช่เม็ดบัวเขียวหรือไม่ เรื่องนี้ก็ให้ใครรู้ไม่ได้
ฉะนั้น ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ รอบข้างเงียบสงบ ไม่เห็นหญ้าเซียนแม้แต่ต้นเดียว
“เป็นอย่างไร? ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่? ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน” เธอยักไหล่ จากนั้นก็เก็บซ่อนกลิ่นอาย หยิบเนื้อย่างในห้วงมิติออกมากิน พลางหันไปถามตาเฒ่าที่กำลังทำหน้าผิดหวัง “ข้าให้ท่านต้นหนึ่งก็แล้วกัน! ถึงอย่างไรข้าก็มีสองต้น”
“ข้าใช้ศิลาเพลิงแลกกับเจ้า ไม่เอาเปรียบเจ้าหรอก” ตาเฒ่าเอ่ยจบ ล้วงศิลาเพลิงที่หาได้ทั้งหมด จากนั้นก็ดันไปให้เธอ
เฟิ่งจิ่วเห็นอย่างนั้น ก็เก็บของโดยไม่คิดบ่ายเบี่ยง ขณะเดียวกันก็ยืนหญ้าเซียนต้นเล็กออกไปข้างห้า เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “ของอย่างนี้ใช้โดยตรงไม่ได้ ท่านกลั่นยาไม่เป็นเสียหน่อย ถึงเอาไปที่จริงก็ใช่ว่าจะใช้ประโยชน์ได้มากนัก”
“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องสนใจ ข้าเก็บไว้ก็พอ” เขารับหญ้าเซียนต้นนั้นไปไว้ในมือ ไม่ลืมหันไปมองรอบๆ ก่อนจะเก็บมัน
“จวินเยวี่ย มากินอะไรหน่อย” เฟิ่งจิ่วหันไปตะโกนเรียกจัวจวินเยวี่ยที่ยืนเฝ้ายามอยู่
จัวจวินเยวี่ยหันตัวเดินมาทางพวกเขา ย่อตัวนั่งลงข้างๆ พวกเขา ทั้งสามนั่งล้อมวงกันกินเนื้อย่างและดื่มสุรา
“สุราอย่าดื่มมากไป อยู่ในสถานที่เช่นนี้หากเมาจะเป็นปัญหาได้” เฟิ่งจิ่วเอ่ย เห็นตาเฒ่ายกน้ำเต้ากระดกใส่ปากไม่ยั้ง ก็อดส่ายหน้าไม่ได้ ก่อนจะยื่นเนื้อให้เขาอีกชิ้น
“คอแข็งระดับข้าจะเมาได้อย่างไร? ไม่เป็นไร ที่นี่ห่างจากข้างหน้าค่อนข้างไกล ไม่มีใครมาหรอก พอดีเลย ข้าดื่มสุราแล้วจะนอนสักหน่อย อย่างไรก็มีพวกเจ้าสองคนคอยเฝ้าอยู่ ข้าวางใจได้อยู่แล้ว” เขาหัวเราะชอบใจ มือหนึ่งถือเนื้อ มือหนึ่งถือสุรา
เห็นอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วจึงทำได้เพียงปล่อยเขาไป มีพวกเขาสองคนเฝ้าอยู่ เขาสามารถหลับได้อย่างสบายใจจริงๆ
ขณะเดียวกัน ด้านหน้าภูเขา สถานการณ์กลับต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าคนที่ปีนขึ้นไปเจออะไร กลับเกิดการต่อสู้กันบริเวณไหล่เขา…
………………………………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
