ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 654 ฟาดฟันเทพจิ้วซิง

บทที่ 654 ฟาดฟันเทพจิ้วซิง

บทที่ 654 ฟาดฟันเทพจิ้วซิง

เหนือฟากฟ้า ชั้นเมฆถูกพลังอันไม่อาจต้านทานผลักดันให้แยกออกจากกัน แสงสีทองแผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทาง ชั้นเมฆนับหมื่นลี้พลันม้วนตัวราวกับเทพสวรรค์จุติ ลาดเป็นเส้นทางสู่สรวงสวรรค์!

ทว่าภายในแสงสีทองนั้น สิ่งที่ค่อย ๆ ปรากฏลงมาหาใช่เส้นทางสู่สรวงสวรรค์ หากแต่เป็นทวนยาวขนาดมหึมาที่รวบรวมแสงสีทองเอาไว้!

ปลายทวนชี้ลงจากฟากฟ้า ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ราวกับว่าภายใต้คมทวนนี้ เกาะสังหารเซียนทั้งเกาะจะต้องแหลกสลายไปในพริบตา!

“ร่วงลงมา!” ลู่หยวนคำรามลั่น ทวนทะลวงสวรรค์พุ่งลงมาในชั่วพริบตา พลังอันไร้ขอบเขตก็ร่วงหล่นลงมาพร้อมกัน ท้องฟ้าเก้าชั้นพลันฉีกขาดเป็นรูโหว่ ว่างเปล่า แตกสลายราวกับผงธุลี

เกาะสังหารเซียนเบื้องล่างสั่นสะเทือนเมื่อทวนอันทรงพลังพุ่งปะทะลงมา บดขยี้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า มุ่งตรงไปยังเทพจิ้วซิง!

ตูม!

ในชั่วพริบตาทวนสีทองก็กลืนกินร่างของเทพจิ้วซิงไปทั้งร่าง กลิ่นอายของเทพจิ้วซิงก็พลันมลายหายไปสิ้น!

อักขระอาคมทั้งหลายต่างสลายหายไปในชั่วพริบตา

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป หอกทองคำจึงสลายไปในอากาศ ช่องว่างที่แตกสลายเริ่มฟื้นฟู

ฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนก็ย่างก้าวทะลุอากาศปรากฏขึ้นในตอนนี้ พวกเขาทั้งสองถูกเทพจิ้วซิงรั้งเอาไว้ โชคดีที่ลู่หยวนเปลี่ยนตำแหน่งทั้งสามทันเวลา พวกเขาจึงหลุดพ้นมาได้

“บุตรศักดิ์สิทธิ์”

ฮ่วนซิงไป๋ร้องเรียก จากนั้นจึงพาเซียวเทียนไปยืนอยู่ข้างหลังลู่หยวน มองเทพจิ้วซิงที่ถูกตรึงอยู่บนพื้นด้านหน้าด้วยฝีมือลู่หยวน

ด้วยหอกเล่มนี้ เทพจิ้วซิงควรจะต้องตาย แต่ลู่หยวนกลับเหลือชีวิตเขาไว้

ฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนต่างคุ้นเคยกับการกระทำเช่นนี้ของลู่หยวนเป็นอย่างดี

วันนี้ แม้แต่กางเกงซับในของเทพจิ้วซิงก็ต้องถูกถอดออกมาจนหมด

แน่นอน ลู่หยวนก้าวไปข้างหน้า ยื่นมือขวาออกไปกดลงบนหน้าผากของเทพจิ้วซิง พลังเทพห่อหุ้มพลังมารพุ่งตรงเข้าไปในจิตเทพของเทพจิ้วซิง

บัดนี้ พลังเทพที่เหลืออยู่ของเทพจิ้วซิงถูกทำลายจนหมดสิ้น หากลู่หยวนต้องการชีวิตเทพจิ้วซิง ก็แค่คิดเพียงชั่วครู่เท่านั้น

ลู่หยวนมีบางอย่างต้องการจากเขาจึงไม่ได้สังหารทันที

สิ่งที่ชายหนุ่มหมายปองไม่ใช่สิ่งใด นอกเสียจากความสามารถในการรังสรรค์อักขระของเทพจิ้วซิง!

อักขระอันเร้นลับนี้หาใช่แบบเดียวกับอักขระยันต์ในแผ่นดินหยวนหงไม่ อักขระนี้เข้าใจยากยิ่งนัก แต่สามารถใช้พลังเทพเพียงน้อยนิดก็ขับเคลื่อนได้

สำหรับลู่หยวนแล้ว นับว่าเป็นประโยชน์ยิ่ง

ตอนนี้เขาไม่ได้บรรลุถึงขั้นเทพในครั้งเดียว และมีตำแหน่งเทพคุ้มครอง มีพลังเทพมากมายให้ใช้ แต่พลังเทพของเขากลับมีจำกัด

ในการต่อสู้กับเทพจิ้วซิงครานี้ ลู่หยวนก็พบว่าสามารถดึงพลังจากจิตวิญญาณเทพของตนผสานเข้ากับพลังเทพขยายออกไปหลายเท่า อีกทั้งยังมีพลังเทพปกปิด พลังลึกลับนั่นก็จะไม่ปรากฏออกมา

แต่ก็ยังคงมีข้อจำกัดบางอย่าง พลังลึกลับไม่อาจใส่เข้าไปมากเกินไป ไม่เช่นนั้น พลังเทพจะถูกพลังลึกลับกลืนกิน นี่เป็นข้อแรก

ข้อสอง พลังเทพยังน้อยเกินไป แม้จะทุ่มเททั้งหมด พลังทำลายก็ยังไม่เพียงพอ

หากสามารถใช้พลังเทพส่วนนี้ แลกเปลี่ยนพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดด้วยการเสียสละน้อยที่สุด เหตุใดจึงไม่ทำ?!

ลู่หยวนถึงกับเริ่มวางแผนในใจแล้ว เขาจะหลอมรวมพลังเทพ พลังลึกลับในจิตเทพ และอักขระของเทพจิ้วซิงเข้าด้วยกัน เมื่อถึงเวลานั้นอาจจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวกว่าปรากฏขึ้น!

ในระหว่างที่ลู่หยวนครุ่นคิดเพียงชั่วครู่ พลังมารก็ได้รับการคุ้มครองจากพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่จิตเทวะของเทพไร้ขอบเขตแล้ว

ลู่หยวนเพียงแค่ตรวจสอบคร่าว ๆ โดยไม่ได้ทำร้ายเทพไร้ขอบเขต ก็ทราบวิธีการแกะสลักอักขระนั้นแล้ว

ลู่หยวนยื่นมือซ้ายออกไป เริ่มลองแกะสลักทีละขีด ทีละเส้น เทพบนท้องฟ้าก็เคลื่อนไหวไปมา ตามด้วยรูปร่างที่ปรากฏขึ้น

ในเวลาเพียงสามลมหายใจ อักขระตัวหนึ่งก็ถูกสลักเสร็จ

ลู่หยวนผลักอักขระนั้นออกไป มันพุ่งออกไปกระแทกพื้นอย่างรุนแรง

ตูม!

ภายใต้แสงสีขาวที่ส่องประกาย เสียงระเบิดอันยิ่งใหญ่ดังขึ้นสะท้านไปทั่วทุกทิศทุกทาง แม้แต่พื้นดินก็สั่นสะเทือน!

โลกที่เพิ่งจะรวมกันได้อย่างยากลำบากก็พังทลายลงอีกครั้ง ความว่างเปล่าแตกสลาย ฝุ่นผงแตกกระจาย

พลังของอักขระตัวนี้ ไม่ได้ด้อยไปกว่าอักขระที่เทพไร้ขอบเขตสลักไว้เลย

เพียงแต่เวลาในการสลักนั้น ยังนานไปหน่อย

ทว่าหากฝึกฝนอีกสักหน่อยคงจะดีขึ้นเอง

ลู่หยวนค่อย ๆ ยกมือขวาขึ้น พลังมารและพลังเทพก็สลายหายไปจนหมดสิ้น

สายตาของลู่หยวนกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดลงที่แสงสว่างรัศมีที่อยู่ไม่ไกล

ด้วยการปกป้องจากเทพจิ้วซิง ซ่งชิงจึงยังคงปลอดภัยดีอยู่

ทันใดนั้น ลู่หยวนก็ฟาดฝ่ามือลง

ฟึ่บ!

เทพจิ้วซิงสิ้นชีพลงตรงนั้นทันที

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ลู่หยวนต้องการก็ได้มาแล้ว การทิ้งคนไว้ก็ไร้ประโยชน์

รัศมีที่ปกป้องซ่งชิงไว้ เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าในที่ว่างเปล่า

ฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนรู้ความคิดของลู่หยวนดี พวกเจ้าจึงไม่กล้าประมาท เฝ้ารอรับคำสั่งจากลู่หยวน

ทันใดนั้น ลู่หยวนก็เอ่ยขึ้น “เทพจิ้วซิงนี้ ไม่เหมือนกับเทพไร้ขอบเขต เขาเป็นคนที่รู้จักซ่อนสมบัติ ร่างกายของบุตรศักดิ์สิทธิ์สามารถรับพลังเทพได้เพียงชนิดเดียว พลังที่เทพจิ้วซิงนี้เหลือไว้ ข้าไม่อาจรับไว้ได้แล้ว พวกเจ้าทั้งสองปรารถนาที่จะสืบทอดพลังเทพหรือไม่?”

ฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนได้ยินดังนั้น ต่างก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว ทั้งสองสบตากันอย่างเข้าใจ นี่เป็นโอกาสอันหาได้ยากยิ่ง!

“ยินดี!”

สองเสียงเปล่งออกมาพร้อมกัน!

ลู่หยวนหัวเราะเบา ๆ “พวกเจ้าทั้งคู่มีร่างกายที่ไม่แข็งแกร่งเท่าข้า หากเป็นเช่นนี้คนเดียวจะรับช่วงคงจะมีอันตรายอยู่มาก การให้พวกเจ้าทั้งสองรับไปจึงมั่นคงกว่า”

“ถ้าเช่นนั้น ก็เตรียมตัวเถอะ พวกเราจะไปหาคนอื่นแทน”

รอยยิ้มในดวงตาของลู่หยวนทำให้ทั้งสองรู้สึกเย็นยะเยือก

ทันใดนั้น พื้นที่รอบตัวของลู่หยวนก็มีการเคลื่อนไหว พาฮ่วนซิงไป๋และ เซียวเทียนมาถึงจุดที่มีแสงรอบ ๆ ซ่งชิง

ลู่หยวนไม่ได้ใช้ดาบฟันทันที แต่ให้ทั้งสองนั่งขัดสมาธิในอากาศ

ทั้งสองย่อมเชื่อฟังคำของลู่หยวน ปล่อยจิตใจให้สงบ นั่งขัดสมาธิในอากาศและรวมลมหายใจภายในตนเอง

ลู่หยวนวาดสัญลักษณ์ที่เทพจิ้วซิงไม่เคยใช้มาก่อนต่อหน้าพวกเขา แล้วส่งเข้าไปในรัศมีแสงที่ล้อมรอบซ่งชิง

พลังแห่งเทพเจ้าผุดขึ้นทันใด สัญลักษณ์นั้นเคลื่อนไหวกลายเป็นเส้นสองเส้นต่อเนื่องไปยังฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนทันที

จากรัศมีแห่งแสงสว่าง สีขาวนวลเริ่มจางหายไปทีละน้อย พร้อมกันนั้นเส้นสายศักดิ์สิทธิ์ก็เปี่ยมล้นด้วยพลังเทพ ส่งผ่านพลังอันยิ่งใหญ่ไปสู่ร่างของฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียน

ส่วนซ่งชิงยังคงอยู่ในภวังค์แห่งแสงเรืองรอง ไม่อาจล่วงรู้เหตุการณ์อันน่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นภายนอก!

โดยที่เขาไม่รู้ตัว พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ห่อหุ้มตัวเขาเลือนหายไปไม่น้อย

ส่วนฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียน แม้ทั้งสองจะมีพรสวรรค์อันโดดเด่นในแผ่นดินหยวนหง แต่ก็ยังถือว่าตื้นเขินนัก

แต่โชคดีที่หนึ่งนั้นมีสายเลือดแห่งแดนเซียน ส่วนอีกรายคือบุตรแห่งโชคชะตา ถึงแม้จะต้องแบกรับความเจ็บปวดแสนสาหัสจากการแบ่งปันพลัง แต่ก็ยังสามารถปกป้องตนเองได้

ทั้งสองต่างเข้าใจดีว่า หากอดทนฝ่าฟันไปได้ในวันนี้ อนาคตของพวกเขาจะต้องพลิกฟ้าดินไปอย่างมหาศาล!