บทที่ 585 ไล่ออก
บทที่ 585 ไล่ออก
ทันทีที่พนักงานต้อนรับได้ยินอย่างนั้น ใบหน้ายิ้มแย้มก็หุบลงเหลือไว้เพียงความหวาดกลัว แต่ไม่นานนักเธอก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งก่อนจะกล่าวภาษาจีนที่ค่อนข้างติดขัด “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า คุณอยากได้เครื่องสำอางแบบไหนคะ ฉันสามารถแนะนำคุณได้ค่ะ”
และคนที่เพิ่งกล่าวแทรกเมื่อครู่ก็ตรงเข้าไปดูแลด้วยตัวเอง
“ซุนเฉียนซี ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง? ฉันบอกให้เธอหยุด! วันนี้เธอกลับออกไปได้แล้ว ฉันไม่ต้องการพนักงานแบบเธอแล้ว!”
ซุนเฉียนซีเม้มปากด้วยความอับอาย แต่ยังเงยหน้าขึ้นมองแล้วกล่าวกับผู้หญิงตรงหน้า “เยี่ยฉง คุณไม่ใช่เจ้านายฉัน ทำไมถึงมาไล่ฉันออกล่ะ?”
เยี่ยฉงได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่น
“ซุนเฉียนซี ถึงฉันจะไม่ใช่เจ้านาย แต่ฉันก็สามารถตัดสินใจสิ่งต่าง ๆ ที่นี่ได้ ถ้าฉันบอกให้เธอออกไป เธอก็ต้องออกไป”
เมื่อพนักงานต้อนรับคนอื่น ๆ ได้ยินเยี่ยฉงกล่าวอย่างนั้น พวกเขาอยากจะพูดบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เก็บเงียบ มีเพียงไม่กี่คนที่หันมองสถานการณ์ทั้งหมดด้วยความเฉยเมยราวกับกำลังสนุกสนานกับเรื่องตลกตรงหน้า
ถังชุนหยานขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้
แม้แต่ใบหน้าของถังซวงเองก็ยังดูไม่ดีนัก เธอไม่สนใจเยี่ยฉงก่อนจะหันมองซุนเฉียนซีแล้วเอ่ยปากขึ้นว่า “ฉันต้องการซื้อเครื่องสำอางที่ทำให้ผิวกระจ่างใสขึ้น ช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ย”
ซุนเฉียนซีได้ยินก็รอยยิ้มเปื้อนใบหน้า พยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว “ค่ะ ฉันจะพาคุณไปดูเครื่องสำอางที่ทำให้ผิวกระจ่างใส ของเราเป็นแบบพิเศษเข้มข้นมากเลยนะคะ”
ถังซวงพยักหน้าอย่างพอใจเมื่อเห็นความกระตือรือร้นของซุนเฉียนซี
แต่ก่อนพวกเธอจะก้าวไปไหน เยี่ยฉงก็มาขวางทางไว้ “พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้ คุณไม่มีปัญญาจ่ายค่าเครื่องสำอางค์ในร้านนี้ได้หรอก อย่าทำพวกเราเสียเวลา รีบออกไปได้แล้ว”
พอเห็นถังซวงและถังชุนหยานมาจากแผ่นดินใหญ่ เยี่ยฉงก็เหยียดหยามพวกเธออย่างหนัก และคิดว่าทั้งสองจะไม่มีทางซื้อของราคาแพงในร้านนี้ได้แน่นอน
เห็นแบบนี้แล้ว ใบหน้าของถังซวงยิ่งบึ้งตึงขึ้นมา
“นี่คือวิธีการต้อนรับลูกค้าของคุณหรือ?”
เยี่ยฉงตื่นตระหนกเมื่อเห็นใบหน้าเย็นชาของถังซวง แต่เมื่อได้สติ เธอก็รู้สึกโกรธมาก ที่ตัวเองกำลังหวาดกลัวสาวน้อยจากแผ่นดินใหญ่ “คุณคิดจะดูอะไร รีบออกไปจากที่นี่ได้แล้ว”
ก่อนถังซวงจะได้ทำอะไร ถังชุนหยานกลับก้าวไปด้านหน้าพร้อมกับผลักเยี่ยฉงออก
“ตาสุนัขมองคนต่ำ! คนอย่างเธอมาทำงานในร้านนี้ได้ยังไง ถ้าทุกคนเป็นแบบนี้ เธอจะไม่เป็นการไล่ลูกค้าออกไปหมดหรือ?” หากผู้หญิงตรงหน้าดูหมิ่นถังชุนหยาน มันก็คงไม่เป็นอะไรมาก แต่เธอกล้าดูหมิ่นถังซวง สิ่งนี้ยอมไม่ได้
เยี่ยฉงไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะกล้าลงมือ เวลานี้เธอถึงกับโกรธจัดจนอกแทบจะระเบิด
“พวกแกขาตายหรือไง มัวยืนอยู่ตรงนั้น! มาช่วยฉันไล่นังสองคนนี้ออกไปเร็วเข้า”
แต่หลังจากเยี่ยฉงกล่าวออกมา กลับไม่มีใครคิดทำตามที่เธอพูด
พอเห็นทุกคนไม่ขยับ เยี่ยฉงยิ่งโกรธจัดพร้อมตะคอกเสียงดัง “ถ้าพวกแกไม่ฟังคำสั่ง พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงาน ฉันไล่พวกแกออกทั้งหมด”
แต่ก็ยังมีหลายคนที่ไม่สนใจคำสั่งของเยี่ยฉง
เห็นว่าพนักงานคนอื่น ๆ เริ่มเข้ามาสมทบ ซุนเฉียนซีก็มายืนขวางหน้าของถังซวงและถังชุนหยาน “เยี่ยฉง คุณคิดทำอะไร? ลูกค้าคือแขกคนสำคัญ คุณไม่ต้อนรับพวกเขาก็ร้ายแรงพอแล้ว แต่ตอนนี้คุณกลับต้องการไล่คนออกตามใจชอบ ถ้าเจ้านายรู้เรื่อง หล่อนจะตำหนิคุณแน่นอน!”
“ฮึ่ม… เธอนี่คงไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงสินะ เจ้าของร้านนี้คือป้าของฉัน เธอรักฉันมาก ฉันจะไล่ใครออกก็ได้ตามที่ฉันต้องการ”
ถังซวงมองเยี่ยฉงด้วยความสงสัยก่อนจะถามขึ้นว่า “คุณพานเป็นป้าของเธอหรือ?”
ได้ยินว่าถังซวงพูดถึงพานลี่ฮวา เยี่ยฉงถึงกับสติหลุด ทั้งสองคนนี้มาจากแผ่นดินใหญ่แท้ ๆ แต่กลับรู้จักพานลี่ฮวา? ไม่นานเธอก็ควบคุมความตื่นเต้นได้ บริษัทเครื่องสำอางซวงฮวาเป็นบริษัทเครื่องสำอางที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองก่างเฉิง และในฐานะเจ้าของบริษัท พานลี่ฮวาเองก็ควรจะมีชื่อเสียงจนคนอื่น ๆ รู้จักเช่นกัน
ตระหนักได้อย่างนั้น เยี่ยฉงก็โล่งใจ ต้องการขับไล่ทั้งสองคนนี้ออกไปโดยเร็วที่สุด
“ถ้าคุณสองคนรู้อย่างนั้นแล้วก็รีบออกไปซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันหยาบคาย”
ถังซวงโกรธจนหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า… ฉันก็อยากเห็นว่าเธอจะหยาบคายได้แค่ไหน”
เห็นว่าถังซวงและถังชุนหยานยังไม่คิดจะกลับออกไป เยี่ยฉงจึงโบกมือ “เร็ว! ไล่นังสองคนนี้ออกไป พวกคนจนมาท่องเที่ยวเมืองนี้ ไม่มีปัญญาจะซื้อของหรอก!”
ตอนนี้พนักงานต้อนรับหลายคนเข้ามาช่วยเหลือเยี่ยฉงในการขับไล่
แต่ขณะนั้นเอง พานลี่ฮวาก็เดินเข้ามา เธอมองสถานการณ์ตรงหน้าพร้อมกับสีหน้าตกตะลึง “อะไร? เกิดอะไรขึ้น พวกเธอทำอะไรกัน?”
“นาย… เจ้านาย…”
ทันทีที่ทุกคนเห็นพานลี่ฮวา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แม้แต่เยี่ยฉงเองก็ยังตกใจ “คุณ… เจ้านาย… ทำไมถึงมาที่นี่ได้คะ”
ถังซวงจ้องมองเธอก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “คุณป้าคะ คน ๆ นี้บอกว่าหล่อนเป็นหลานสาวของคุณ คุณมีหลานสาวที่แก่ขนาดนี้ด้วยหรือคะ?”
“เอ่อ…”
พานลี่ฮวาหันมองถังซวงอย่างไม่เข้าใจนัก
ถังซวงชี้ไปที่เยี่ยฉงก่อนจะพูดว่า “หล่อนพูดว่าเจ้าของบริษัทเครื่องสำอางซวงฮวา คือป้าของเธอ หนูเลยอยากถามว่าคุณป้ามีหลานสาวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ได้ยินอย่างนั้น พานลี่ฮวาหน้าเปลี่ยนสีทันที จ้องมองเยี่ยฉงพร้อมกล่าวถามเสียงแข็ง “เธอ… เธอเป็นหลานสาวของพี่สะใภ้ฉันไม่ใช่หรือ?”
เยี่ยฉงพยักหน้ารับ “ค่ะคุณพาน ป้าของฉันแนะนำให้ฉันมาที่นี่”
พานลี่ฮวาไม่สนใจเรื่องนี้ เธออยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นี่มากกว่า
ถังซวงยังไม่พูด แต่ถังชุนหยานกล่าวออกมาอย่างอดไม่ได้ “ป้าพานคะ นี่คือหลานสาวของป้าจริง ๆ หรือคะ ทำไมเธอไม่เห็นจะเหมือนป้าเลย”
“ไม่ใช่”
พานลี่ฮวาปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด
“อะไร…”
คนที่ประหลาดใจที่สุดคือซุนเฉียนซี เธอหันมองเยี่ยฉงด้วยความประหลาดใจก่อนจะลอบมองพานลี่ฮวา ทุกครั้งที่เจ้านายเข้ามาเยี่ยมชมร้าน เยี่ยฉงมักจะเรียกหล่อนว่าป้าเสมอ ดังนั้นพวกเธอทั้งหมดจึงคิดว่าเยี่ยฉงเป็นหลานสาวของเจ้านายจริง ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเยี่ยฉงโกหกคำโต
พานลี่ฮวามองเยี่ยฉงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ตอนพี่สะใภ้ของฉันแนะนำให้เธอมาที่นี่ หล่อนบอกกล่าวกับฉันว่าเธอขยันทำงานและมีความสามารถ แต่นี่คือสิ่งที่เธอทำงั้นหรือ? ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่ เธอก็เอาชื่อของฉันไปข่มเหงคนอื่น แล้วนี่ยังเป็นวิธีการที่เธอปฏิบัติต่อลูกค้าของร้านโดยที่ฉันไม่เคยรู้!”
เห็นพานลี่ฮวาโกรธจัด เยี่ยฉงก็ยิ่งตื่นตระหนก
“คุณป้า ฉัน…”
“ใครป้าเธอ!”
ได้ยินอย่างนั้น เยี่ยฉงรีบเปลี่ยนแปลงคำพูด “เจ้านาย ฉันไม่… ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว ฉัน… วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดี ท่าทางของฉันเลยหยาบคายไปด้วย แต่ความจริงแล้วฉันไม่ใช่คนแบบนี้นะคะ”
พานลี่ฮวาไม่เชื่อถือ เธอเริ่มคิดว่าควรจะจัดการกับเยี่ยฉงตรงหน้าอย่างไร
แต่ถังซวงพูดขึ้นว่า
“ฉันไล่เธอออก”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
