บทที่ 651 เผชิญหน้า
บทที่ 651 เผชิญหน้า
ร่างเงานั้นพลันสังเกตเห็นหอกยาวในมือของลู่หยวน ดวงตาจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปที่ตัวลู่หยวนอีกครั้ง “สมบัติแห่งแดนเซียน เจ้าช่างฉลาดนัก ไม่อาศัยพลังแห่งวิถี แต่กลับใช้วัตถุภายนอกเหล่านี้ หรือเจ้ารู้ตัวว่าวันหนึ่งเจ้าต้องสืบทอดพลังแห่งเทพเจ้า”
ลู่หยวนไม่ได้เอ่ยตอบ แต่ในใจกลับครุ่นคิดอย่างหนัก
คำพูดเช่นนี้ หรือว่าพลังแห่งเทพเจ้ากับพลังแห่งวิถีจะมีความขัดแย้งกัน!
ทว่าเขาไม่ได้ครุ่นคิดมาก ร่างเงาตรงหน้ากลับเปล่งประกายวาบขึ้น คล้ายม่านแสงส่องสว่างลงมาห่อหุ้มร่างนั้นไว้ทั้งหมด เมื่อม่านแสงจางหายร่างจริงของเงาพลันปรากฏแก่สายตา
เห็นได้ชัดว่าภายใต้เงามืดนั้นคือร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่ง รูปร่างหน้าตาธรรมดา สวมใส่เสื้อผ้าเรียบง่าย สิ่งที่น่าสังเกตคือ บนร่างของเขามีอักขระอาคมปรากฏขึ้นอยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ใต้ฝ่าเท้า หรือแม้แต่บนใบหน้า ล้วนมีอักขระอาคมที่แตกต่างกันปรากฏขึ้น
อักขระอาคมเหล่านี้ล้วนปล่อยพลังที่ไม่ธรรมดา แม้แต่พลังเทพเจ้าของลู่หยวนก็ไม่อาจเทียบได้!
“ลู่หยวน ข้าคือเทพเจ้า ผู้มีนามว่า เทพจิ้วซิง!”
เมื่อกล่าวจบ เทพจิ้วซิงผู้นั้นก็ประสานนิ้วเข้าหากัน ก่อนจะกวัดไหวกลางอากาศ อักขระแห่งอำนาจก็ปรากฏขึ้น พลังอันแข็งแกร่งพลันปะทุออก!
“ดินแดน ก่อกำเนิด!”
เทพจิ้วซิงกล่าวออกมา นิ้วชี้ตรงไปเบื้องหน้า จากด้านข้างของลู่หยวน โลกทั้งใบก็พังทลายลง กลายเป็นโลกสีเลือดแทนที่!
“บุตรศักดิ์สิทธิ์!”
นอกโลกแห่งนี้ ทั้งฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนต่างร้องเรียก พวกเขาต้องการก้าวเข้าไปในโลกแห่งนั้น แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว
ลู่หยวนและเทพองค์นั้นต่างถูกห่อหุ้มด้วยสีเลือด!
ทั้งสองกำลังจะใช้พลังโจมตีสีเลือดนั้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของลู่หยวนดังขึ้น พวกเขาทั้งสองจึงสงบลง รอจนกระทั่งลู่หยวนกล่าวจบ ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายแน่วแน่
ทั้งสองสบตากัน ริมฝีปากต่างยกยิ้ม แสดงถึงเจตนาสังหาร!
ลู่หยวนยืนตระหง่านอยู่กลางอากาศ รอบกายถูกห่อหุ้มด้วยอักขระเลือดแห่งอำนาจใหญ่โตราวกับคำทำนายของสวรรค์ ประทับอยู่ทุกหนแห่งในโลก!
ลู่หยวนถ่ายเทพลังในกายออกมาเล็กน้อย แต่กลับพบว่า นอกจากพลังแห่งเทพแล้ว พลังอื่น ๆ ล้วนถูกช่วงชิงไปจนหมดสิ้น ไม่อาจใช้งานได้แม้แต่น้อย หากจะพึ่งพาพลังเทพก็กลับถูกกดข่มจนไม่อาจแสดงแม้ได้เพียงเศษเสี้ยว แม้แต่อาวุธเทพเองก็พลอยหมองหม่นลง ไม่รุ่งโรจน์ดังเดิมอีกต่อไป!
“ลู่หยวน ขอบเขตพลังเช่นเจ้า นับว่ามีดินแดนเป็นของตนเอง กระนั้น ด้วยวรยุทธ์เพียงเท่าหางอึ่ง คงทำได้เพียงลากเส้นขีดแดนให้เป็นที่ล้อเลียนกันเท่านั้น วันนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าดินแดนพลังที่แท้จริงเป็นเช่นไร!”
สิ้นคำ อักขระอันโตที่ลอยอยู่เหนือหัวก็ร่วงหล่นลงมา เบื้องหน้าลู่หยวน อักขระเหล่านั้นแปรเปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์ กวัดแกว่งดาบแทงเข้าใส่!
เพียงชั่วพริบตา หนึ่งในนั้นก็มาถึงเบื้องหน้าลู่หยวน ชักดาบขวางและตวัดไปด้านข้าง พลังดาบมหาศาลแผ่กระจายออกมา เงาร่างของเขารวดเร็วอย่างยิ่ง ติดตามพลังดาบนั้นมา เมื่อดาบขวางเคลื่อนไหว ดาบนั้นก็จ่ออยู่เบื้องหน้าลู่หยวนแล้ว!
ลู่หยวนมีสีหน้าเคร่งขรึมลงทันใด ปลายเท้าแตะลงบนความว่างเปล่า ถอยห่างจากดาบเล่มนั้น พลางชูหอกขึ้น ปลายหอกกวาดออกไปปะทะเข้ากับดาบยาวเล่มนั้นอย่างจัง!
เคร้ง!
อาวุธทั้งสองปะทะกัน พลังเทพของลู่หยวนไหลทะลักเข้าสู่หอกในทันที ส่วนผู้ที่มาประจันหน้าก็ไม่ใช่ธรรมดา ดาบในมือมีพลังมหาศาล สามารถต้านทานพลังของลู่หยวนไว้ได้อย่างไม่ลดละ!
ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากัน อักขระอาคมที่แปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์จากทั่วทุกสารทิศต่างก็รุมล้อมเข้ามา พวกมันต่างกำดาบในมือแน่น ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว!
ลู่หยวนไม่สนใจ ยังคงถือหอกในมือปะทะกับศัตรูตรงหน้าต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ!
เทพจิ้วซิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล ไม่ได้ลดละความระแวดระวัง มือของเขากำอักขระอาคมใหม่อีกชุด พร้อมที่จะปลดปล่อยออกมาได้ทุกเมื่อ
ในใจเขานั้นกระจ่างยิ่งนัก ลู่หยวนไม่ใช่บุคคลธรรมดา
การที่เขาได้รับเลือกจากทั้งวิถีโบราณและวิถีสวรรค์จนก้าวมาถึงจุดนี้ ล้วนไม่ใช่ด้วยกำลังดุร้าย หากแต่เป็นทั้งฝีมือและสติปัญญาอันเฉียบคม!
เมื่อครั้งที่เหล่าเทพจิ้วซิงรับซ่งชิงเข้ามาก็ได้ยินเขาเอ่ยถึงลู่หยวนอยู่บ่อยครั้ง ว่าในการเดินทางทุกย่างก้าวลู่หยวนมักมีแผนการอันคาดไม่ถึง สามารถเอาตัวรอดได้อย่างน่าอัศจรรย์ พร้อมกับไม้ตายที่ปรากฏขึ้นไม่หยุดหย่อน
ครั้งนี้ลู่หยวนลงมือสังหารร่างเงาเทพอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ เร็วเสียยิ่งกว่าที่เหล่าเทพจิ้วซิงคาดการณ์ไว้
ด้วยความเร็วเช่นนี้ หากปราศจากวิชาความรู้ที่ร้ายกาจถึงตาย คงเป็นไปไม่ได้!
แม้แต่เทพจิ้วซิงก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่า แท้จริงแล้วลู่หยวนซุกซ่อนความลับอันใดไว้ ดังนั้นในยามนี้ แม้ลู่หยวนจะดูเหมือนตกเป็นรอง แต่อาจเป็นเพียงภาพลวงตา!
พวกเขายังคงตั้งรับอย่างระมัดระวัง
ทันใดนั้น ลู่หยวนก็ปล่อยพลังออกมามหาศาล หอกยาวในมือเปล่งประกายสีทองอร่าม
บนหอกของลู่หยวนนั้นเดิมทีได้สลักภาพสัตว์เทวะที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนเอาไว้ รูปสลักเหล่านั้นดูมีชีวิตชีวา หากถือไว้ในมือและเพ่งมองอย่างพินิจก็ราวกับได้พบเห็นสัตว์เทวะตัวเป็น ๆ แฝงไว้ด้วยพลังอำนาจน่าเกรงขาม!
ท่ามกลางแสงสีทองที่ส่องประกาย สัตว์เทวะเหล่านั้นดูเหมือนได้รับพลัง ลอยตัวออกมาจากหอกในชั่วพริบตาราวกับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง!
โฮก!
เสียงคำรามต่ำแผ่วดังก้องขึ้นในชั่วพริบตา!
เหล่าอักขระร่างมนุษย์ถือดาบก็พุ่งเข้าฟาดฟันลู่หยวนที่อยู่ตรงหน้า!
“สรรพสิ่งในสามโลกล้วนถือกำเนิดจากพลังปราณแห่งสวรรค์และโลก ควรเคลื่อนไหวตามบัญชาเทพ! จงมีชีวิตเพื่อข้า!”
ทันทีที่ลู่หยวนเปล่งวาจาออกมา ภาพมายาของสัตว์เทวะที่ลอยอยู่ก็ขยายใหญ่ขึ้นในพริบตา!
โฮก!
เสียงคำรามอันบ้าคลั่งดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า สั่นสะเทือนไปทั้งอาณาเขตแห่งนี้
เทพจิ้วซิงที่อยู่ไม่ไกลออกไปเห็นดังนั้นก็ร่ายอักขระออกมาอีกหลายตัวและจดจ่ออยู่ที่ลู่หยวนอย่างไม่วางตา
เหล่าสัตว์เทวะที่ปรากฏกายอยู่เคียงข้างลู่หยวนล้วนดำรงอยู่ได้ด้วยพลังของเทพ!
แม้แต่เสียงคำรามในยามนี้ก็ยังแผ่ขยายอำนาจอันน่าเกรงขามของเทพ!
เหล่าบุรุษผู้ถือดาบที่เนรมิตจากอักขระ ล้วนถูกเหล่าสัตว์เทวะปราบปรามจนสิ้น!
ในตอนนี้ ทุกสิ่งตกอยู่ในสภาวะชะงักงัน!
ลู่หยวนจึงได้ทีปลิดกาย มือข้างหนึ่งกำหอกแน่น ดวงตาทอดมองเทพจิ้วซิงอย่างไม่เกรงกลัว!
เทพจิ้วซิงจ้องมองลู่หยวนเห็นอีกฝ่ายยกนิ้วมือขึ้นประกบ ก่อนพลังเทพสองสายจะค่อย ๆ รวมตัวกัน ทันใดนั้นเทพจิ้วซิงก็ขยับนิ้วเตรียมปลดปล่อยอักขระอาคม ทว่าพลังเทพในมือของลู่หยวนกลับมลายหายไปในพริบตา!
เทพจิ้วซิงถึงกับนิ่งงัน พลังเทพพวกนั้นรวมตัวกันแล้วหายไปได้อย่างไรกัน?!
“จิ้วซิง เจ้าคงจำได้กระมังที่เพิ่งกล่าววาจาไว้ว่า ข้าไม่อาจแตะต้องซ่งชิงแม้เพียงปลายเล็บ?”
น้ำเสียงของลู่หยวนแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน “ข้าไม่ได้แตะต้องเขาก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปลอดภัยไม่ใช่รึ?”
เทพจิ้วซิงตระหนักได้ถึงบางสิ่ง จึงเร่งวาบหายไปจากดินแดนพลังในทันที!
ทันใดนั้น ฮ่วนซิงไป๋และเซียวเทียนต่างถืออาวุธคู่กายพุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่ซ่งชิงพักฟื้นซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยแสงอาคม!
ในยามนี้ พวกเขาทั้งสองต่างปลดปล่อยพลังเทพออกมา!
ส่วนพลังนี้เป็นพลังที่เพิ่งสลายไปจากมือของลู่หยวนเมื่อครู่!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
