สตรีแกร่งตระกูลไป๋ 1410 คนหยาบ

ตอนที่ 1410 คนหยาบ

“หานเฉิงอ๋องต้องการกำลังทหารก็ให้เขาไป หากเขาต้องการกำลังทหารเพื่อก่อกบฏจริงๆ ก็ให้กองทัพของพวกเราที่อยู่ที่นั่นจัดการกับปัญหายุ่งยากนี้เสีย”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบจึงยิ้มกว้างกว่าเดิม

“ทว่า ข้ากล้าพนันว่าหานเฉิงอ๋องทำไปเพื่อปกป้องคุ้มครองชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถบชายทะเลเท่านั้น!”

ฝ่าบาทยังคงเชื่อใจหานเฉิงอ๋องไม่เสื่อมคลายอยู่ดี หลู่ไท่เว่ยเริ่มรู้สึกกังวลในความมั่นใจของไป๋ชิงเหยียน ทว่า ในฐานะขุนนางใหญ่ที่ไป๋ชิงเหยียนไว้วางใจเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถกล่าวสิ่งใดได้มากกว่านี้อีกแล้ว เขาจึงกล่าวเพียง

“หากเป็นเช่นนี้ฝ่าบาทจะให้ผู้ใดนำทัพไปที่นั่นพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าไปเอง”

ไป๋ชิงอวี๋กล่าว

“อาอวี๋เพิ่งกลับมา ควรอยู่เป็นเพื่อท่านป้าสะใภ้ใหญ่ให้นานกว่านี้ ที่สำคัญบาดแผลหนักของอาอวี๋เพิ่งหายดี ข้าจะไปเองขอรับ…”

ไป๋ชิงฉีกล่าวเสียงหนักแน่น

“อีกอย่างอาอวี๋คือน้องชายแท้ๆ ของพี่หญิงใหญ่ หากอาอวี๋ไปหานเฉิงอ๋องอาจคิดว่าพวกเราใช้ฐานะกดดันพวกเขาได้ขอรับ”

“การที่พี่ชายสามไปก็ถือเป็นการใช้ฐานะกดดันพวกเขาเหมือนกันเจ้าค่ะ”

เมื่อไป๋จิ่นจื้อกล่าวประโยคนี้ออกไปจึงตระหนักได้ว่าเป็นการตัดโอกาสการนำทัพของตัวเองเช่นเดียวกัน สาวน้อยเม้มปากแน่น จากนั้นกำหมัดกล่าวกับไป๋ชิงเหยียน

“พี่หญิงใหญ่ ให้พวกแม่ทัพเฉิงไปทำคุณไถ่โทษดีหรือไม่เจ้าคะ”

คำกล่าวของไป๋จิ่นจื้อตรงใจไป๋ชิงเหยียนยิ่งนัก ไป๋ชิงเหยียนคิดจะทำเช่นนี้อยู่แล้ว…

นางลงโทษพวกเฉิงหย่วนจื้อเพื่อตักเตือนไม่ให้พวกเขาทำสิ่งที่ผิดร้ายแรงกว่านี้เท่านั้น วันหน้านางต้องใช้งานพวกเขาอีก ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขามาก

ทว่า ไป๋ชิงเหยียน ไป๋ชิงฉีและไป๋ชิงอวี๋ไม่คิดเลยว่าถ้อยคำเหล่านี้จะออกมาจากปากของไป๋จิ่นจื้อ

“ปกติที่ใดมีสงครามเสี่ยวซื่อมักวิ่งไปที่นั่น เหตุใดวันนี้ถึงไม่แย่งหน้าที่นี้แล้ว”

ไป๋ชิงฉีหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ได้

“ข้าไม่ใช่คนโง่นะเจ้าคะ!”

ไป๋จิ่นจื้อยืดอกตรง

“หากหานเฉิงอ๋องไม่ได้คิดกบฏอย่างที่พี่หญิงใหญ่กล่างจริงๆ เมื่อไปถึงก็ต้องฟังคำสั่งของหานเฉิงอ๋อง ข้าเป็นถึงอ๋องนะเจ้าคะ! เหตุใดข้าต้องไปฟังคำสั่งของอ๋องที่ยอมจำนนต่อพวกเราด้วยเจ้าคะ หากหานเฉิงอ๋องคิดกบฏจริงๆ ราชสำนักต้องส่งกองทัพไปเพิ่มอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นข้าจะไปจัดการกับหานเฉิงอ๋องผู้นั้นให้ยับจนเขาต้องเรียกข้าว่าบรรพบุรุษเลยเจ้าค่ะ!”

หลู่ไท่เว่ยเหลือบมองไป๋จิ่นจื้อ เขารู้สึกว่าหญิงสาวไม่ได้ไร้ความคิดเหมือนที่ภายนอกร่ำลือกัน ความจริงหญิงสาวฉลาดมาก ทว่า การที่พอเอ่ยปากก็มีแต่เรื่องการต่อยตี บังคับให้ผู้อื่นเรียกตัวเองว่าบรรพบุรุษดูไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าใดนัก ช่างเหมือนการกระทำของบุรุษหยาบคายในค่ายทหารเหล่านั้นมาก

จู่ๆ หลู่ไท่เว่ยก็นึกขึ้นมาได้ว่าฮูหยินสามหลี่ซื่อกำลังหาคู่ครองให้ไป๋จิ่นจื้อ เขาอดรู้สึกสงสารพ่อแม่สามีของไป๋จิ่นจื้อในภายภาคหน้าไม่ได้ที่ต้องมีลูกสะใภ้เช่นนี้ ทว่า เมื่อคิดได้ว่าตระกูลของตัวเองมีคนอย่างหลู่หยวนเผิงอยู่เช่นกันหลู่ไท่เว่ยจึงเลิกสงสารผู้อื่นทันที

ไป๋ชิงเหยียนกระแอมออกมาเบาๆ สื่อให้ไป๋จิ่นจื้อรักษาภาพพจน์เมื่ออยู่ต่อหน้าหลู่ไท่เว่ยสักนิด ไป๋จิ่นจื้อได้สติจึงหันไปคารวะหลู่ไท่เว่ยยิ้มๆ

“ไท่เว่ย ข้าอยู่ในค่ายทหารมานานจึงลืมตัวไปบ้าง ท่านแม่ทัพเฉิงทำให้ข้าเสียคน ช่วงนี้ท่านแม่กำลังสอนให้ข้าเปลี่ยนแปลงนิสัยอยู่ หลู่ไท่เว่ยอย่าถือสาข้าเลยนะ”

“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ”

หลู่ไท่เว่ยรีบคารวะไป๋จิ่นจื้อกลับ

“ทุกคนต้าโจวต่างทราบว่าเกาอี้อ๋องเป็นคนตรงไปตรงมา เป็นสตรีที่รักความยุติธรรม กระหม่อมจะถือสาได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมขอบังอาจกล่าวล่วงเกินสักนิด เกาอี้อ๋องอายุเท่ากับหลานสาวของกระหม่อม หากหลานสาวของกระหม่อมร่าเริงได้สักครึ่งหนึ่งของเกาอี้อ๋อง จวนของกระหม่อมก็คงไม่เงียบเหงาหลังจากหยวนเผิงไปเข้าร่วมกองทัพเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ”

หลู่ไท่เว่ยรับใช้จักรพรรดิต้าจิ้นมานาน เขาเคยชินกับการกล่าวสรรเสริญจักรพรรดิแล้ว ไป๋จิ่นจื้อได้ยินเช่นนี้จึงยิ่งอารมณ์ดี

“หลู่ไท่เว่ยเกรงใจเกินไปแล้ว! ไท่เว่ยคือราชครูของพี่หญิงใหญ่ หากหลู่หยวนเผิงไม่อยู่จวน ไท่เว่ยให้เฟิ่งหลางส่งบัตรเชิญมาให้ข้าและพี่ถิงเจินได้ทุกเมื่อ”

หลังกลับมาจากหนานเจียงไป๋จิ่นจื้อสนิทสนมกับหลู่เฟิ่งหลางและต่งถิงเจินมากจนกลายเป็นสหายสนิทกันไปแล้ว

หลู่ไท่เว่ยรีบรับคำ

“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ รบกวนหลู่ไท่เว่ยทำตัวเป็นคนเลวคัดค้านการส่งกองทัพไปให้หานเฉิงอ๋องโดยอ้างว่าเขาอาจก่อกบฏในราชสำนักวันพรุ่งนี้ด้วย!”

เมื่อไป๋ชิงเหยียนเห็นหลู่ไท่เว่ยพยักหน้า หญิงสาวจึงหันไปทางไป๋ชิงฉี

“อาฉีเป็นคนเสนอเรื่องที่จะให้พวกแม่ทัพฉีไปทำสงครามไถ่โทษก็แล้วกัน”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบจึงมองไปยังร่างของไป๋จิ่นจื้อ

“แม้เสี่ยวซื่อจะเป็นคนเสนอความคิดนี้ออกมา ทว่า ปกติเสี่ยวซื่อเป็นคนเชื่อไม่ค่อยได้ ขุนนางในราชสำนักอาจไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของนาง”

“ข้าเชื่อฟังพี่หญิงใหญ่เจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นจื้อยิ้มหวานให้พี่หญิงใหญ่ของตน

เมื่อเดินออกมาจากตำหนักของไป๋ชิงเหยียนไป๋จิ่นจื้อวิ่งตามหลังหลู่ไท่เว่ยไปสอบถามอาการบาดเจ็บของหลู่หยวนเผิง จากนั้นหยิบยารักษาแผลออกมาจากอกให้หลู่ไท่เว่ย

“นี่คือยารักษาบาดแผลที่ท่านหมอหงคิดค้นขึ้นมา จากประสบการณ์ที่ข้าเคยโดนโบยในค่ายทหาร ยาที่ให้ไปคราวที่แล้วน่าจะหมดภายในสองวัน วันนี้บังเอิญเจอไท่เว่ยพอดีจึงฝากไท่เว่ยนำไปให้หลู่หยวนเผิงเลยแล้วกัน ข้ายังต้องนำยาไปให้พวกแม่ทัพเฉิง แม่ทัพเสิ่นและซือหม่าผิงอีก!”

“ขอบพระทัยเกาอี้อ๋องที่ยังนึกถึงหลานชายของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”

หลู่ไท่เว่ยรีบทำความเคารพ

“หลู่ไท่เว่ยไม่ต้องเกรงใจถึงเพียงนี้!”

ไป๋จิ่นจื้อทำความเคารพหลู่ไท่เว่ย จากนั้นวิ่งตามพี่ชายสามและพี่ชายห้าของตัวเองไปทันที

หลู่ไท่เว่ยก้มมองขวดยาสีกระเบื้องสีทองในมือของตัวเอง เขามองตามแผ่นหลังของไป๋จิ่นจื้อที่วิ่งตามไปชิงฉีและไป๋ชิงอวี๋ไปด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม เชื้อพระวงศ์ของตระกูลไป๋ทำตัวไม่เหมือนเชื้อพระวงศ์เลยสักนิด ทว่า กลับทำให้ขุนนางใหญ่อย่างเขารู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก

ตระกูลไป๋สอนบุตรหลานได้ดีจริงๆ!

เมื่อไป๋ชิงฉีและไป๋ชิงอวี๋จากไปไป๋ชิงเหยียนเขียนจดหมายลับขึ้นมาหนึ่งฉบับ หญิงสาวใส่ป้ายคำสั่งลงไปในจดหมาย จากนั้นเอ่ยเรียก

“ซิงเฉิน…”

ซิงเฉินรับคำและออกมาปรากฏตัวกลางตำหนัก

“นายท่าน!”

“นำจดหมายและป้ายคำสั่งนี้ไปมอบให้ถึงมือของหานเฉิงอ๋องก่อนที่กองทัพของต้าโจวจะเดินทางไปถึง เมื่อให้เสร็จจงกลับมาทันที ไม่ต้องกล่าวสิ่งใดกับเขาทั้งสิ้น”

ไป๋ชิงเหยียนชี้ไปที่จดหมายและป้ายคำสั่งที่ถูกห่อเรียบร้อย

“ขอรับ!”

ซิงเฉินเข้าไปหยิบจดหมายและป้ายคำสั่งเตรียมจากไปก็ได้ยินไป๋ชิงเหยียนกล่าวต่อ

“เมื่อทำเรื่องนี้เสร็จเจ้าจงกลับมาพักผ่อนสักสองสามวัน เจ้าเพิ่งลำบากเดินทางกลับมาจากหนานเจียง วันหน้าข้ายังมีเรื่องต้องใช้งานเจ้าอีกมาก พักผ่อนรักษาบาดแผลให้หายดีก่อนค่อยมาทำงานต่อ”

ซิงเฉินตะลึงไปครู่หนึ่ง เขารีบก้มมองหน้าอกของตัวเองทันที เขาไม่รู้ว่าเหตุใดไป๋ชิงเหยียนจึงรู้เรื่องที่เขาได้รับบาดเจ็บ ไป๋ชิงเหยียนได้กลิ่นยาจากร่างของเขาอย่างนั้นหรือ

เมื่อเห็นซิงเฉินยังยืนอยู่ที่เดิมไป๋ชิงเหยียนที่กำลังฝนหมึกอยู่จึงกล่าวขึ้น

“ไปเถิด”

“ขอรับ!”

ไป๋ชิงเหยียนเขียนบอกหานเฉิงอ๋องในจดหมายว่าการขอกำลังเสริมของหานเฉิงอ๋องในครั้งนี้จะถูกราชสำนักขัดขวาง ทว่า นางจะส่งกองกำลังที่หานเฉิงอ๋องต้องการไปให้เพียงแค่จะบอกกับทุกคนว่านางส่งกองทัพไปเพื่อทดสอบความจงรักภักดีของหานเฉิงอ๋อง หากหานเฉิงอ๋องต้องการก่อกบฏพวกเขาจะจับหานเฉิงอ๋องทันที ทว่า หากหานเฉิงอ๋องต้องการเพียงปกป้องชาวบ้านคนเหล่านี้จะทำตามคำสั่งของหานเฉิงอ๋อง