‘เพิ่งผ่าด่านที่ห้า แบบนี้ก็ได้ใช่ไหม?’
‘ทุกคนนนน คำว่า เพิ่ง คือประเด็นสำคัญ!’
‘พ่อเพลงอวี๋แรงอยู่นะ! ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานผนวกรวมกันทุกวันนี้ ความยากลำบากในการคว้าแชมป์สิบสองสมัยไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!’
‘ถ้าทำสำเร็จ จะยิ่งบ้ากว่าการครองหกตำแหน่งในสิบอันดับแรกอีกนะ!’
‘ผมก็ว่าปีนี้เซี่ยนอวี๋พยายามขนาดนี้ แชมป์ห้าสมัยก็ได้มาแล้ว หกสมัยอีกไม่ไกลแล้ว’
‘หลังจากนี้จะต้องมีขาใหญ่ลอบโจมตีอย่างแน่นอน!’
‘ที่ผ่านมาเซี่ยนอวี๋ลอบโจมตีคนอื่นตลอด จะมีสักกี่คนลอบโจมตีเซี่ยนอวี๋?’
‘นอกเสียจากว่าหยางจงหมิงหรือพ่อเพลงบางท่านจากทางจงโจวออกโรง!’
‘พ่อเพลงหยางฝีมือระดับปีศาจ ต้องเป็นเพราะเขาหยุดแชมป์สามสมัยของเซี่ยนอวี๋ ไปกระตุ้นเซี่ยนอวี๋เข้า ตอนนี้ปลาตัวนี้เลยต้องการให้วงการเพลงชดใช้ด้วยแชมป์สิบสองสมัย!’
‘ฮ่าๆๆๆ หยางจงหมิงคือคนบาปชั่วนิรันดร์ในวงการดนตรี!’
‘…’
แชมป์สิบสองสมัยเป็นเส้นทางที่ยากที่สุดในการคว้าตำแหน่งพ่อเพลง
และในวันนี้ วันที่คลื่นแห่งการผนวกรวมบลูสตาร์เริ่มต้นขึ้น ความยากของแชมป์สิบสองสมัยคือระดับขุมนรก!
บางคนในวงการดนตรีถึงกับคิดว่ากฎของการเป็นพ่อเพลงด้วยการคว้าแชมป์สิบสองสมัยนั้นถูกยกเลิกไปแล้ว
เนื่องจากในปัจจุบันนี้ทวีปที่ผนวกรวมมีมากเหลือเกิน!’
แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคว้าแชมป์สิบสองสมัยติดต่อกัน!
แต่เซี่ยนอวี๋ดันมาเลือกเดินเส้นทางนี้ซะได้!
นี่มันเดินสวนทางกับคนอื่นชัดๆ !
เรื่องนี้ทำให้ทั้งโลกออนไลน์แตกตื่นและว้าวุ่นกันยกใหญ่!
……
‘ถึงขั้นที่แม้แต่พ่อเพลงบางคนก็ยังตื่นตัวเช่นเดียวกัน!’
‘เขาบ้าไปแล้วหรือไง?’
‘จะคว้าแชมป์สิบสองสมัยในสถานการณ์ที่ห้าทวีปผนวกรวม?’
‘ฉันคิดว่าแชมป์สิบสองสมัยกลายเป็นตำนานไปแล้ว!’
‘คว้าแชมป์สิบสองสมัย ตอนนี้แม้แต่หยางจงหมิงก็ทำไม่ได้แล้วล่ะมั้ง?’
‘ด้วยความสามารถของเขา ปั้นซุนเย่าหั่วกับเจียงขุยให้เป็นราชาราชินีเพลงไม่ง่ายกว่าหรือ?’
‘ต้องท้าทายความยากระดับขุมนรก?’
‘ใครบอกว่าในบรรดาสามสหาย เซี่ยนอวี๋คือคนที่ถ่อมตัวที่สุด ผมว่าเขาบ้าบิ่นยิ่งกว่าฉู่ขวงอีกนะ!’
‘ปลายทางของความถ่อมตัวคือความเย่อหยิ่ง?’
‘ว่ากันว่าเซี่ยนอวี๋เป็นอันดับหนึ่งในหมู่คนรุ่นใหม่ คือถ้าไม่บ้าบิ่นก็เป็นวัยรุ่นเสียเปล่าหรือ?’
‘เขารู้ว่าถ้าพูดออกไป หลังจากนั้นจะมีคนลากเขาลงจากหลังม้า?’
‘กลายเป็นพ่อเพลงด้วยวิธีคว้าแชมป์สิบสองสมัย นี่คือภาพที่พ่อเพลงแนวหน้าหลายคนไม่อยากเห็น’
‘…’
ตกตะลึงก็ส่วนตกตะลึง
พ่อเพลงที่ยังคงใจเย็นอยู่ได้ต่างรู้ดีว่า เส้นทางนี้ของเซี่ยนอวี๋นั้นยากเย็นแค่ไหน แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสำเร็จ!
หลังจากนี้จะต้องมีพ่อเพลงระดับเดียวกับหยางจงหมิงคอยซุ่มโจมตีอย่างแน่นอน!
ทำไมน่ะหรือ
ก็เพราะพ่อเพลงเหล่านี้ก็ล้วนผ่านด่านสิบสองฤดูกาลเพลงไม่ได้อย่างไรล่ะ!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสถานการณ์ในปัจจุบันที่ทั้งห้าทวีปผนวกรวมกัน…
แล้วเซี่ยนอวี๋เป็นใคร จะมาทำได้?
หรือว่าคุณแข็งแกร่งกว่าพ่อเพลงชั้นนำเหล่านั้นของบลูสตาร์?
ถ้าทำเรื่องนี้สำเร็จจริงๆ พ่อเพลงชั้นนำเหล่านั้นจะเอาหน้าไปไว้ไหน
ไม่ใช่พ่อเพลงทุกคนจะดีต่อเซี่ยนอวี๋อย่างหยางจงหมิง
พ่อเพลงบางคนไม่มีทางยอมให้เซี่ยนอวี๋ผ่านด่านฤดูกาลเพลงได้สำเร็จอย่างแน่นอน!
ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานอาจมีไม่กี่คนที่หยุดเซี่ยนอวี๋ได้
แต่
ใครจะรับประกันล่ะว่าทางจงโจวจะไม่มีคนลงมือ?
ต้องเข้าใจว่า
จงโจวในฐานะศูนย์กลางของบลูสตาร์ มีขาใหญ่ในหลากหลายวงการกำลังศึกษาวิจัยอยู่ที่นั่น
คนเหล่านั้นคือทีมจงโจว!
คล้ายกับทีมชาติบนโลก!
ไม่ว่าจะสุ่มเลือกใครสักคนออกมา ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือซึ่งยืนอยู่บนยอดพีระมิดทองคำ!
เป็นไปได้มาก
ว่าในอีกไม่นานคนเหล่านั้นจะได้ยินข่าว
ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานอาจมีพ่อเพลงบางคนสั่นสะท้าน
……
สตาร์ไลท์
หยางจงหมิงหัวเราะสั่น แววตาแฝงความบ้าบิ่น “มองคนไม่ผิดจริงๆ ”
เจิ้งจิ้งลมหายใจกระชั้น “เขาไม่ใช่แค่คิดจะทำลายสถิติพ่อเพลงที่อายุน้อยที่สุดของลู่เซิ่ง แต่ยังคิดจะใช้วิธีขึ้นเป็นพ่อเพลงด้วยแชมป์สิบสองสมัยเหมือนลู่เซิ่งด้วย?”
หยางจงหมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ลู่เซิ่งตอนอายุเท่านี้ยังตามหลังอยู่ไกล”
เจิ้งจิงปรับลมหายใจ กล่าวกลั้วหัวเราะ “ถึงยังไงลู่เซิ่งก็เป็นคนที่คุณสอนมา”
ในวงการเพลงมีคนน้อยนักที่จะรู้ว่า
พ่อเพลงซึ่งอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์บลูสตาร์ เคยเป็นกึ่งลูกศิษย์ของหยางจงหมิง ก่อนที่จะกลายเป็นพ่อเพลง
“แต่คู่แข่งตัวฉกาจที่สุดของเขาไม่ใช่ลู่เซิ่ง”
แววตาของหยางจงหมิงรี่ลงเล็กน้อย พลางมองไปยังทิศตะวันออก
นั่นคือทิศของจงโจว
เจิ้งจิงเลิกคิ้ว “จงโจวต้องเคลื่อนไหวแน่ แต่น่าจะไม่ใช่ตอนนี้ ไม่อย่างนั้นเจ้าพวกคนแก่พวกนั้นคงขายหน้าแย่ จะให้เจ้าแก่พวกนั้นผลัดกันรังแกรุ่นร้องก็คงไม่ได้”
หยางจงหมิงเอ่ยว่า “กลัวก็แต่พวกยอดพีระมิดของจงโจวออกโรง”
เจิ้งจิงลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะบอกว่า “ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก ช่วงนี้พวกเขากำลังเล่นทางเพลงซิมโฟนีอยู่ไม่ใช่หรือ ชาร์ตเพลงไม่ได้อยู่ในสายตาพวกเขาแล้ว กลัวก็แค่คนที่เล่นเปียโนพวกนั้น…”
“เปียโนของเซี่ยนอวี๋ก็ไม่ได้แย่”
หยางจงหมิงหัวเราะเย็นเยียบ “ถ้าเขาคว่ำจงโจวได้จริงคงน่าสนใจมาก”
เจิ้งจิง “…”
ทีมจงโจวจะถูกข่มเหงภายใต้เงื้อมมือของเซี่ยนอวี๋หรือไม่?
เป็นไปได้หรือ?
……
หานโจว
สนามบินแห่งหนึ่ง
ด้านหน้าเปียโนสีขาว
ชายคนหนึ่งกำลังบรรเลงท่วงทำนองอย่างดื่มด่ำ
บทเพลงนี้ก็คือเพลงแด่อลิซ
เมื่อโน้ตตัวสุดท้ายจบลง ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น
ด้านหลัง
ผู้ซึ่งผ่านไปมาในสนามบินต่างปรบมือเกรียวกราว!
ชายในชุดสูทคนหนึ่งก้าวขึ้นไปด้านหน้า แต่กลับถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดไว้
ชายในชุดสูทพูดอย่างระมัดระวัง “สวัสดีครับอาจารย์ ผมขอถ่ายภาพด้วย…ไม่สิ ขอลายเซ็นก็พอครับ …”
“ได้สิครับ”
ชายซึ่งอยู่ด้านหน้าเปียโนลุกขึ้นยืน และเซ็นลายเซ็นลงบนสมุดซึ่งอีกฝ่ายส่งมา
ลู่เซิ่ง!
ชายในชุดสูทเอ่ยอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณครับอาจารย์ลู่เซิ่ง! ผมเป็นไอดอลของคุณ! โอ้ไม่ใช่สิ ผมเป็นแฟนคลับของคุณ!”
“ไม่ต้องเกรงใจ”
ลู่เซิ่งยิ้มแย้ม กล่าวว่า “ผมจะขึ้นเครื่องแล้วครับ”
ชายในชุดสูทจึงรีบหลีกทางให้
ผู้คนด้านหลังซึ่งกำลังรอเครื่องบินก็มองดูลู่เซิ่งด้วยความฉงนใจ
“นี่คือพ่อเพลงที่อายุน้อยที่สุดในบลูสตาร์?”
“เขาเล่นเปียโนเก่งมาก!”
“เพลงเมื่อกี้คือเพลงที่เขาเขียนเองเหรอ?”
“เพราะมากเลย!”
“ไม่ใช่ เพลงนั้นชื่อแด่อลิซ เป็นผลงานของเซี่ยนอวี๋”
“ลู่เซิ่งเล่นเพลงของเซี่ยนอวี๋?”
“เซี่ยนอวี๋คิดจะคว้าแชมป์สิบสองสมัย ท้าทายสถิติของลู่เซิ่งไม่ใช่หรือ?”
“…”
บทสนทนาดังแว่วเข้าหูของลู่เซิ่ง
ลู่เซิ่งคลี่ยิ้มบาง เดินเข้าไปในสะพานเทียบอากาศยาน
ด้านข้าง
ผู้ช่วยเดินตามอย่างใกล้ชิด “อาจารย์ลู่เซิ่งครับ คุณไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกท้าทายเลยเหรอครับ?”
“สถิติมีไว้ให้ทำลาย”
ลู่เซิ่งยิ้มอย่างผ่อนคลาย “ผมไม่ใช่พวกหยิ่งผยองจากจงโจวพวกนั้นสักหน่อย ตอนนั้นผมพยายามคว้าแชมป์สิบสองสมัย พวกเขาก็หาผู้อาวุโสที่เก่งๆ มาลอบโจมตีผม โชคดีที่ผมอยู่ยงคงกระพัน”
ผู้ช่วย “…”
คุณหยิ่งผยองยิ่งกว่าล่ะมั้ง?
ลู่เซิ่งพูดต่อ “ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว แชมป์สิบสองสมัยในตอนนี้มีน้ำหนักมากกว่าในยุคผมมาก ต่อให้จงโจวไม่ลงมือ เซี่ยนอวี๋ก็คงรับไม่ไหวหรอก ตอนนี้ผมเองก็คันไม้คันมือเหมือนกัน”
“คุณจะลงมือ?”
“ดูปฏิกิริยาของจงโจวก่อน”
ลู่เซิ่งยักคิ้ว “ถ้าเซี่ยนอวี๋คิดจะเป็นพ่อเพลง ไม่มีใครห้ามเขา เพียงแต่การใช้วิธีคว้าแชมป์สิบสองสมัยน่าจะไปปั่นประสาทคนบางคนได้…ไปฉินโจวก่อน ไปดื่มกับ ‘อาจารย์’ พลางรับชมเรื่องสนุกกันดีกว่า”
……
ข่าวว่าเซี่ยนอวี๋ต้องการคว้าแชมป์สิบสองสมัยนั้นแพร่สะพัดไปในฉินฉีฉู่เยี่ยนหานราวกับไฟลามทุ่ง
แน่นอนว่าราชวงศ์ปลาก็ได้ยินข่าวนี้เช่นกัน
“นึกไม่ถึงว่าอาจารย์เซี่ยนอวี๋จะบ้าบิ่นขนาดนี้…”
แววตาของจ้าวอิ๋งเก้อเป็นประกายด้วยความชื่นชม!
ซุนเย่าหั่วยืดอก “รุ่นน้องต้องทำสำเร็จแน่นอน!”
เจียงขุยพูดอย่างจริงจัง “ถ้าพวกเรามีโอกาสต่อสู้เพื่อช่วยอาจารย์เซี่ยนอวี๋ พวกเราจะพยายามให้เต็มที่!”
เฉินจื้ออวี่พยักหน้า “ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ พวกเราราชวงศ์ปลาก็คือคนที่จะยืนหยัดสนับสนุนอาจารย์เซี่ยนอวี๋!”
“แต่ฉันได้ยินว่าทางจงโจวอาจลงมือ…”
ซย่าฝานเป็นกังวล จงโจวคือศูนย์กลางทางศิลปะของบลูสตาร์ อาจรับมือกับคนจากทางนั้นไม่ได้ง่ายๆ
ฉินโจวคือมาตุภูมิแห่งดนตรีก็จริง
ทว่านักดนตรีจากชั้นนำซึ่งทำให้ฉินโจวโด่งดังในฐานะมาตุภูมิแห่งดนตรีนั้น ปัจจุบันนี้ส่วนมากอยู่ที่จงโจว
เว่ยห่าวอวิ้นเอ่ยเสียงสั่น “อาจารย์เซี่ยนอวี๋เชี่ยวชาญเรื่องการสร้างปาฏิหาริย์!”
……
ชาวเน็ตทั่วไปเห็นเพียงความอหังการ์ที่จะคว้าแชมป์สิบสองสมัยของเซี่ยนอวี๋
แต่เห็นได้ชัดว่าวงการดนตรีนั้นคิดมากกว่านั้น
มีเพียงคนในวงการเท่านั้นที่จะรู้ว่าการคว้าแชมป์สิบสองสมัยนั้นยากเย็นแค่ไหนสำหรับเซี่ยนอวี๋!
เรื่องนี้เกี่ยวโยงถึงศึกแห่งชื่อเสียงของวงการ!
ถ้าหากเซี่ยนอวี๋ทำได้จริงๆ เช่นนั้นรัศมีของแชมป์สิบสองสมัยซึ่งคว้าได้ภายใต้การผนวกรวมของทั้งห้าทวีปจะยิ่งเจิดจรัสขึ้นไปอีก
เจิดจรัสเสียจนไปทิ่มแทงตาของใครบางคนเข้า!
และในเวลานี้
ในจงโจวซึ่งทำให้ทุกคนหวั่นผวา
ในกลุ่มแช็ตเล็ก จู่ๆ ก็มีคนดนตรีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นแกมขบขัน
“เฉิงซาง ดอกอิงฮวาที่บ้านเกิดบานแล้ว ไม่กลับไปดูหน่อยหรือ…”