ด้านนอกสนามรังนก
ด้านนอกแถบกั้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรวมพลเป็นกลุ่ม
เจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบยังคงรักษาความสงบเรียบร้อย
นักข่าวซึ่งเป็นตัวแทนจากสื่อรายใหญ่ยกกล้องรัวชัตเตอร์ ทางออกถูกปิดกั้น!
“น่าจะจบแล้วล่ะมั้ง?”
“นี่ก็กี่ชั่วโมงแล้ว”
“หลังจากนี้น่าจะไม่มีผู้ชมเป็นลมแล้วล่ะมั้ง”
“พระเจ้าช่วย เป็นลมเป็นร้อยกว่าคนแล้ว คุณจะให้เป็นลมเพิ่มอีกหรือ?”
“ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าการแสดงแบบไหนถึงทำให้คนดูตอบสนองเกินจริงได้แบบนี้!”
“ฉนวนกันเสียงของสนามรังนกดีมาก พวกเราที่อยู่ด้านนอกยังได้ยินการเคลื่อนไหวที่ดังมากพอ เห็นได้ชัดว่าในคอนเสิร์ตมันหยดขนาดไหน!”
“คงจะดีถ้าข้างในถ่ายได้”
“ไม่ใช่แค่พวกเรา ชาวเน็ตทั้งฉินฉีฉู่เยี่ยนหานต่างก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
“…”
ผู้สื่อข่าวถกเถียงกันอย่างกระตือรือร้น สายตาของพวกเขาจับจ้องไปยังทางออก ในแววตาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังและกระตือรือร้น!
ทันใดนั้น
ประตูของสนามรังนกก็เปิดออก
หลังจากนั้น
ผู้ชมกลุ่มแรกเดินออกมา
“ออกมาแล้ว!”
นักข่าวเหมือนกับฉลามซึ่งได้กลิ่นคาวเลือดในท้องทะเลกว้างใหญ่ แววตาของพวกเขาเป็นประกายวาบ มองดูผู้ชมตรงหน้าด้วยความหิวกระหาย!
นี่คือความกระวนกระวายอย่างเป็นหมู่คณะ!
ก่อนที่จะเจ้าหน้าที่จะอธิบายอย่างเป็นทางการ หากต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การถามผู้ชมนั้นจะได้รับคำตอบซึ่งตรงไปตรงมามากที่สุด
“โอ้โฮ…”
หวังอวี่และแฟนสาวของเขาจับมือกันออกมา เมื่อพวกเขาเห็นนักข่าวมารอกันอย่างคราคร่ำ จึงสูดลมหายใจเย็นเฉียบโดยไม่รู้ตัว
นักข่าวมากมายขนาดนี้?
โจวเมิ่งสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นความเคลื่อนไหวจากภายนอก
ในขณะนั้น
กล้องนับไม่ถ้วนชี้มายังพวกเขา เสียงชัตเตอร์ดังแชะๆๆ !
“ไม่ทราบว่าพวกคุณคิดเห็นอย่างไรกับคอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋?”
ผู้ชมสองสามร้อยคนแรกถูกนักข่าวขัดขวางไว้ทันที
สีหน้าของผู้ชมเหล่านี้ตื่นเต้นขึ้นมา!
ระเบิดลูกใหญ่แต่ละลูกในคอนเสิร์ตล้วนทำให้ผู้ชมสนุกสนานเข้าขั้นติดลม
ผู้ชมกลุ่มนี้ราวกับดื่มจนเมามาย ต่างคนต่างเสียงดัง ประหนึ่งเพิ่งหนีออกมาจากโรงพยาบาล
“ฉ่ำ!”
“ปัง!”
“จึ้ง!”
“เลิศ!”
“ทำถึง!”
“ดีแบบตะโกน!”
“มันส์หยด!”
“แรงไม่มีตก!”
สีหน้าของผู้สื่อข่าวเต็มไปด้วยความตกใจ
โชคดีที่ไม่ใช่ผู้ชมทุกคนจะสติหลุด มีผู้ชมบางส่วนซึ่งเมื่อเทียบกันแล้วยังอยู่ในสภาวะที่ปกติกว่า
“นี่เป็นคอนเสิร์ตที่มันที่สุดในประวัติศาสตร์ ไม่ต้องเติมคำว่า ‘หนึ่งใน’!”
“กรี๊ด กรี๊ด แล้วก็กรี๊ด ตอนนี้เสียงฉันแหบแล้ว ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงเก่งขนาดนี้!”
ผู้ชมเหล่านี้เสียงแหบแห้งจนแทบไม่ไหว
“ตอนแรกผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเซี่ยนอวี๋เลย ที่มาคอนเสิร์ตเซี่ยนอวี๋ก็เพราะมากับแฟน แต่พอดูคอนเสิร์ตเซี่ยนอวี๋จบผมนี่กลายเป็นแฟนคลับตัวยงเลยครับ!”
ผู้ชมชายวัยรุ่นคนหนึ่งบอก
“เรียกว่าพ่อเพลงอวี๋สิ!”
แฟนสาวด้านข้างพูดแทรกขึ้นมา
“พ่อเพลงอวี๋สุดยอด!”
แฟนหนุ่มพูดตามอย่างว่าง่าย
“คอนเสิร์ตนี้สมบูรณ์แบบในทุกแง่มุม!”
“เซี่ยนอวี๋ทำให้ผมร้องไห้ได้ ทำให้ผมหัวเราะได้ ทำให้ผมตกตะลึงจนอ้าปากค้างได้ และทำให้ผมได้สัมผัสถึงความสงบในจิตใจ ถ้าครั้งหน้าเซี่ยนอวี๋จัดคอนเสิร์ต ผมต้องมาอีกครั้งอย่างแน่นอน!”
“วันเป็นวันที่ผมจะไม่มีวันลืม!”
“ถ้าไม่ได้ไปอยู่ในนั้น ฉันจะไม่มีทางจินตนาการออกเลยว่าในคอนเสิร์ตน่าตกใจมากแค่ไหน อย่างตอนที่มีผู้ชมที่เป็นลมถูกส่งตัวข้ามหัวออกมา อาจไม่มีนักร้องคนไหนสามารถสร้างมหากาพย์อย่างในวันนี้ได้อีก!”
“…”
โจวเมิ่งและหวังอวี่ถูกผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์
หวังอวี่บอก “ผู้ชมที่ไม่ได้ซื้อบัตรไม่มีทางรู้เลยว่าพวกเขาพลาดอะไรไป…”
โจวเมิ่งกล่าวเสริม “สมองชาค่ะ หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น เหมือนเลือดพุ่งขึ้นสมอง ฉันกรี๊ดลั่น ขนลุกไปทั้งตัว โชคดีที่ฉันไม่ได้เป็นโรคหัวใจ คอนเสิร์ตนี้มันจนแทบบ้าเลยค่ะ!”
“…”
นักข่าวเหล่านี้ยิ่งกะปรี้กะเปร่าขึ้นกว่าเดิม!
ผู้ชมซึ่งค่อนข้างคุยเก่งยิ่งให้สัมภาษณ์ไม่หยุด!
นักข่าวต่างตกตะลึง
ความกระตือรือร้นและความบ้าคลั่งของผู้ชมนั้นเกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้มาก!
เมื่อนักข่าวสัมภาษณ์อย่างเจาะลึกขึ้นเรื่อยๆ
ด้านทางออกของคอนเสิร์ต
จู่ๆ ก็มีตำรวจหลายราย เดินพลางกดศีรษะคนซึ่งสวมโม่งคลุมหน้าออกมา…
เกิดอะไรขึ้น
ผู้ชมซึ่งเดินออกมาจากคอนเสิร์ตต่างสับสน
นักข่าวซึ่งกำลังสัมภาษณ์ก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน
และท่ามกลางสายตาอันตกตะลึงเหล่านี้
กลุ่มคนซึ่งสวมโม่งคลุมหน้า ก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจทยอยนำตัวออกมา
“นี่มันอะไรกัน”
ทุกคนหัวใจกระตุกวาบ!
คนกลุ่มนี้ทำความผิดอะไร
ก่อเหตุในคอนเสิร์ตหรือ?
หลังจากชั่วขณะหนึ่งของความตะลึงงัน นักข่าวจึงกรูกันเข้าไปล้อม และติดตามเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างใกล้ชิด
“ไม่ทราบว่าคนเหล่านี้คือ…”
“ผู้ชม”
ตำรวจซึ่งเป็นหัวหน้ามีสีหน้าเคร่งขรึม “ขอทางหน่อยครับทุกคน ให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ คนเหล่านี้จะถูกนำตัวไปยังสถานีตำรวจ!”
“ได้ครับ/ได้ค่ะ!”
ทุกคนให้ความร่วมมือกับตำรวจในการปฏิบัติหน้าที่
แต่ความสงสัยของนักข่าวยังไม่สิ้นสุด จึงติดตามไปทุกฝีก้าว “ทำไมถึงมีผู้ชมถูกจับกุมตัวล่ะครับ…”
“พวกเขาไม่ใช่ผู้ชมธรรมดา!”
ตำรวจซึ่งเป็นหัวหน้าหยุดฝีเท้าลง ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นพาตัวพวกเขาไป พร้อมอธิบายกับนักข่าว “พวกเขาเป็นนักโทษหลบหนี หนึ่งในนั้นหนีมายี่สิบห้าปีแล้วครับ จนกระทั่งวันนี้เพิ่งจับตัวได้!”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้
สีหน้าของตำรวจแปลกพิลึก “เขาไม่ลังเลที่จะเสี่ยง เพื่อดูคอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋”
นักข่าว “???”
มีนักโทษหลบหนีในหมู่ผู้ชมของเซี่ยนอวี๋?
ต้องเล่นซะระทึกใจขนาดนี้เลยไหม?
เป็นข่าวบันเทิงอยู่ดีๆ ทำไมถึงมีจังหวะกลายเป็นข่าวอาชญากรรมแบบนี้ได้?
ผู้ชมด้านข้างก็งุนงงเช่นกัน
ฮะ?
เมื่อกี้ในหมู่พวกเรา มีนักโทษหลบหนีซ่อนตัวอยู่?
นักโทษหลบหนีมาดูคอนเสิร์ต!
โอ้โฮ!
ข่าวใหญ่เลยนะเนี่ย!
หลังจากงุนงงไปชั่วครู่ นักข่าวต่างตื่นเต้นจนเสียงสั่น “ไม่ทราบว่าจับกุมนักโทษหลบหนีอย่างไรคะ”
“คอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋ติดตั้งระบบจดจำใบหน้าเวอร์ชันล่าสุด ซึ่งอำนวยความสะดวกให้กับงานของเราเป็นอย่างมาก ท้ายที่สุดมีการระบุตัวนักโทษหลบหนีได้ทั้งหมดห้าสิบหกคนในระหว่างคอนเสิร์ต หลายคนในนั้นมีคดีอาชญากรรมร้ายแรง ทางเราได้ดำเนินการจับกุมตัวได้สำเร็จก่อนที่คอนเสิร์ตเริ่มต้นขึ้น มีบางส่วนซึ่งอยู่ในระหว่างคอนเสิร์ต ถูกทางเราประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจในแต่ละทวีปเพื่อระบุตัวตนแล้ว และเพื่อไม่ให้เกิดความโกลาหล เราจึงดำเนินการในขณะนั้นทันที ตอนนี้นักโทษทั้งห้าสิบหกคนถูกควบคุมตัวแล้วทั้งหมด ทุกคนวางใจได้ครับ…”
เจ้าหน้าที่ตำรวจคลี่ยิ้ม
“ต้องขอบคุณเซี่ยนอวี๋มา ณ ที่นี้ด้วย ที่ให้ความช่วยเหลือกับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ ถ้าไม่มีแรงจูงใจจากคอนเสิร์ต บางทีคนเหล่านี้อาจยังกบดานและหลบหนีต่อไป จนกลายเป็นภัยต่อสังคม”
นักข่าว “…”
นักข่าวหลายคนในที่นี้ล้วนเป็นนักข่าวมากประสบการณ์
พวกเขาเคยสัมภาษณ์ผู้ชมในคอนเสิร์ตทั้งเล็กทั้งใหญ่มานับไม่ถ้วน
มีภาพเหตุการณ์ไหนบ้างที่พวกเขาไม่เคยเห็น?
เอาเถอะ…
ภาพเหตุการณ์ในวันนี้แหละที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ !
เรื่องพวกนี้คืออะไรกัน!
นี่มันคอนเสิร์ตประเภทไหนกันล่ะนี่?
บอกว่าในคอนเสิร์ตมีผู้ชมเป็นลมไป 108 คนยังพอเข้าใจได้!
แต่ตำรวจใช้คอนเสิร์ตซึ่งดึงดูดผู้ชมมารวมตัวกัน จับกุมนักโทษหลบหนีห้าสิบกว่ารายได้สำเร็จ?
บ้าไปแล้ว!
เพื่อดูคอนเสิร์ตเซี่ยนอวี๋เนี่ยนะ?
พวกคุณลงทุนเกินไปหรือเปล่า?
คนอื่นเขาไปดูคอนเสิร์ต!
แต่พวกคุณเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเชียวนะ!
ขณะนั้น นักข่าวผู้มากประสบการณ์ต่างรู้สึกว่าการรับรู้ต่อโลกที่พวกเขามีมาแต่เดิมกำลังจะถูกทำลายลงแล้ว!