อันดับจะลดลงมาเรื่อยๆ จึงต้องใช้เมาส์เลื่อนลง
ตารางหน้าแรกในคอมพิวเตอร์ทำออกมาไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป เห็นได้แค่ยี่สิบอันดับแรกเท่านั้น คณบดีเจียงคณบดีเก๋อและคนอื่นๆ ไม่คิดจะอ่านหน้าแรกโดยละเอียด พวกเขาแค่กวาดตาดูว่าทีมจากประเทศไหนที่ติดสามอันดับแรก เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็คาดการณ์กันไว้ว่ารายชื่อน่าจะอยู่ที่ประมาณอันดับห้าสิบ ดังนั้นจึงเริ่มดูตั้งแต่หน้าที่สอง
คำว่า “มหาวิทยาลัยเมืองหลวง” ที่อยู่หลังชื่อทีมแถวแรกใหญ่สะดุดตา ดูแวบเดียวก็จะเห็นได้ว่านี่คือชื่อทีมของฉินหร่าน
อย่าว่าแต่ผู้เข้าแข่งขันของมหาวิทยาลัยAเลย เพราะแม้แต่คณดีเก๋อกับคณบดีเจียงก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
คณบดีเก๋อเคลื่อนไหวแบบที่แทบจะไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต เขายกมือมาลูบตาแล้วดูอีกครั้ง
อันดับที่หนึ่งยังคงเหมือนเดิม
คณบดีเก๋อกับคณบดีเจียงต่างก็รู้ดีว่าการจัดอันดับนี้หมายถึงอะไร
คณบดีเก๋อมองคณบดีเจียง “ที่หนึ่ง! พวกเรามีทีมที่เข้าสามอันดับแรกและยังคว้าที่หนึ่งมาได้ด้วย!”
เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่าหัวหน้าคณะที่กำลังดื่มเบียร์อยู่โต๊ะข้างๆ ก็วางเบียร์ทันทีแล้วรีบวิ่งมาที่คอมพิวเตอร์ เช็กดูอันดับที่หนึ่ง
ขณะนี้มือคณบดีเจียงที่กำลังถือเมาส์สั่นระริก
เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว หนานฮุ่ยเหยายังดูสงบเสงี่ยมกว่าเล็กน้อย ระหว่างกระบวนการทดลอง พวกเขาได้เล็งเห็นชื่อเสียงที่ฉินหร่านสมควรได้รับแล้ว
หนานฮุ่ยเหยาดูอันดับเสร็จก็วิ่งกลับไปที่ห้องพักที่ทั้งห้าคนพักอยู่และบอกเรื่องนี้กับฉินหร่าน
ขณะนี้ฉินหร่านยังคงกำลังคุยเรื่องงานวิจัยกับฉู่หังและรุ่นพี่เยี่ยอยู่
เมื่อได้ยินที่หนานฮุ่ยเหยาบอก ฉินหร่านก็พยักหน้าส่งๆ ทั้งสามคนทำงานวิจัยต่อ
หนานฮุ่ยเหยาเห็นทั้งสามคนยังนิ่งซึ่งต่างจากห้องโถงข้างๆ ที่กำลังพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น…
หนานฮุ่ยเหยายืนอยู่สักพัก จากนั้นค่อยกลับมาที่ห้องโถงข้างๆ อย่างเงียบๆ
ในที่สุดกลุ่มคนที่อยู่ในอาการตกตะลึงก็กลับมาตอบสนองอีกครั้ง
“เร็วเข้า โทร.หาอธิการบดีโจวเร็ว!” เมื่อคณบดีเจียงมั่นใจแล้วว่าไม่ผิดก็รีบลุกขึ้นพูดกับด็อกเตอร์โจว “บอกข่าวดีกับเขา!”
ข่าวดี นี่ถือว่าเป็นข่าวดีสำหรับมหาวิทยาลัยเมืองหลวงและสำหรับวงการฟิสิกส์ภายในประเทศจริงๆ
โจวอิ่งโทร.หาอธิการบดีโจวด้วยมือที่กำลังสั่นเทา
เวลาในประเทศต่างจากเวลาในรัฐ M ขณะนี้ในประเทศยังเป็นเวลาบ่ายสองโมงกว่า ซึ่งอธิการบดีโจวกำลังอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิง เขากำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่ศาลาอุ่นกับนายท่านเฉิง ข้างๆ นายท่านเฉิงยังมีกรงนกวางอยู่
โทรศัพท์ในกระเป๋าอธิการบดีโจวส่งเสียง
เขารู้ดีว่าสองวันมานี้เป็นวันที่โจวอิ่งพาทีมเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติ
พอถือโทรศัพท์แล้วเห็นว่าเป็นโจวอิ่ง อธิการบดีโจวก็ยิ้มและกดรับสายพร้อมกับพูดกับนายท่านเฉิงไปด้วย “ผลการแข่งขันของทีมฉินหร่านน่าจะออกแล้ว”
หลังจากที่กดรับสายก็มีเสียงโจวอิ่งลอยเข้ามาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “พ่อ อันดับออกแล้ว ทีมนักศึกษาฉินหร่านคว้าที่หนึ่งมาได้!”
“ที่หนึ่ง…” เมื่อได้ยินอันดับนี้ อธิการบดีโจวก็มองไปข้างนอกโดยไม่รู้ตัว ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะรู้สึกตัว
เมื่อนายท่านเฉิงที่กำลังหยอกล้อนกแก้วเห็นท่าทีอธิการบดีโจว เขาก็อดเงยหน้าไม่ได้ พูดไปโดยธรรมชาติ “การแข่งขันนั่น หร่านหร่านคงทำได้ไม่เลวสินะ?”
ในสายตาเขาฉินหร่านเป็นคนรู้จักแยกแยะ
“นี่ยิ่งกว่าใช้ได้เสียอีก” อธิการบดีโจวลุกพรวด ไม่คุยกับนายท่านเฉิงต่อ “ผมจะไปติดต่อสถาบันวิจัย พอถึงตอนนั้นจะต้องมีนักข่าวมาแน่ๆ ผมขอตัวก่อน!”
นายท่านเฉิงที่อยู่ด้านหลังไม่รู้ว่านี่หมายถึงอะไร มือที่กำลังเล่นกับนกชะงัก
เขาหันไปเล็กน้อยแล้วให้พ่อบ้านเฉิงไปสอบถาม “ท่าทางท่านโจวดูแปลกๆ …”
พ่อบ้านเฉิงไปสอบถามกลับมาภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยสีหน้าซับซ้อน
“มีอะไร?” นายท่านเฉิงนำกรงนกกลับไปแขวนแล้วถาม
อธิการบดีโจวจากไปด้วยความเร่งรีบ นายท่านเฉิงไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับโครงการการแข่งขันพวกนี้สักเท่าไหร่ ทว่าท่าทีอธิการบดีโจวดูมีนัย
พ่อบ้านเฉิงสูดหายใจแล้วเงยหน้าขึ้น “นายท่านครับ การแข่งขัน ICNE นี้เป็นการแข่งขันขั้นสูงสุดในวงการฟิสิกส์ ไม่แบ่งแยกอายุ แบ่งแค่ผลงานการวิจัยเท่านั้น และผลการแข่งขันที่พวกคุณหนูฉินทำได้คือ…อันดับที่หนึ่ง นี่ถือว่าเป็นอันดับที่หนึ่งในรอบ 40 ปีที่ประเทศเราคว้ากลับมาได้อีกครั้ง!”
“40ปีแล้ว สถาบันวิจัยฟิสิกส์ในประเทศได้กลับสู่สายตาระดับสากล”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งทีมของพวกเขาได้สร้างทีมการแข่งขัน ICNE ที่มีอายุเฉลี่ยน้อยที่สุดและยังเป็นทีมที่มีศักยภาพแข็งแกร่งที่สุด ตามที่ผมไปสอบถามข้อมูลมา ห้องปฏิบัติการที่รัฐ M สั่นสะเทือนกันไปหมด!”
**
ในเวลาเดียวกัน
ผู้ดูแลและกลุ่มสถาบันวิจัยของสถาบันวิจัยทางฟิสิกส์ก็ได้รับข่าวว่าทีมในประเทศได้รับรางวัลชนะเลิศ
“คนหนุ่มสาวสี่คนที่มีอายุเฉลี่ยไม่ถึงยี่สิบ…” กลุ่มนักวิจัยที่สถาบันวิจัยรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก นี่จะต้องเป็นข่าวดีที่สุดสำหรับสถาบันวิจัยทางฟิสิกส์ในประเทศแน่ๆ
แต่ละคนต่างพากันต่อสายหานักวิจัยเลี่ยวเพื่อแสดงความยินดีกับนักศึกษาคนเก่งของห้องปฏิบัติการของเขา
วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่สำหรับวงการฟิสิกส์ในประเทศ
40ปีที่แล้ว วงการฟิสิกส์ในประเทศก็มีปีแห่งความรุ่งโรจน์เช่นกัน แต่เป็นเวลาสั้นๆ แค่ปีเดียวเท่านั้น หลังจากที่หนิงเอ่อร์ซึ่งเป็นบุคคลแถวหน้าแห่งวงการฟิสิกส์หายตัวไป สถาบันวิจัยในประเทศก็ไม่ได้ดีดังเดิม คนที่ครั้งหนึ่งเคยมีบทบาทสำคัญในวงการฟิสิกส์ระดับนานาชาติ ท้ายที่สุดก็ทิ้งไว้เพียงเครื่องปฏิกรณ์ที่นักวิจัยฟิสิกส์ต่างชาติต้องการมากที่สุดแล้วหายตัวไป
นับตั้งแต่นั้นมาสถาบันวิจัยทางฟิสิกส์ในประเทศก็เหี่ยวแห้งไปในระดับสากล ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครสามารถเข้าสามอันดับแรกในการแข่งขัน ICNE ได้เลย และไม่มีใครเคยคว้าที่หนึ่งมาได้เลย
แม้แต่การเป็นหนึ่งในรายชื่อหนึ่งร้อยทีมในแต่ละปีก็ยากมากแล้ว
รัฐ M
คนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งไม่เข้าใจถึงความรุ่งเรืองของวงการฟิสิกส์ในประเทศในอดีต แต่คนทั่วไปสะกดอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ทุกคนต่างวิ่งไปแสดงความยินดีที่ห้องข้างๆ
“รุ่นน้องฉินหร่าน พวกเธอห้าคนสุดยอดจริงๆ ” นักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัยAร้องออกมา “นักศึกษาปีหนึ่งสี่คนรวมถึงคนธรรมดาหนึ่งคน อายุเฉลี่ยไม่ถึง21ปียังเจ๋งกว่าการแข่งขันระดับเทพอย่างมิโรในตอนนั้นเสียอีก ต่อแต่นี้ไปทีมพวกเราก็จะโด่งดังในวงการฟิสิกส์ในรัฐ M แล้ว!”
พวกเขาไหนล่ะจะรู้ว่าห้าคนนี้ พวกฉินหร่านสี่คนเพิ่งจะเริ่มวิจัยโครงการในเดือนพฤศจิกายน และมีรุ่นพี่เยี่ยเพียงคนเดียวที่มีประโยชน์มากที่สุด เขาเพิ่งเข้าร่วมทีมจริงจังเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ห้าคนนี้เป็นพวกหัวมังกุท้ายมังกรโดยแท้จริง แต่อย่างไรก็ตามทีมฉินหร่านก็ยังน่ากลัวสำหรับพวกเขา
ด็อกเตอร์โจวไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เปิดประตูหน้าต่างในห้องนั่งเล่น
จากมุมนี้สามารถเห็นธงประจำชาติทั้งห้าแขวนอยู่บนตึกสถาบันวิจัยแห่งรัฐ M ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ ซึ่งหนึ่งในนั้นถูกแทนที่ด้วยธงประจำชาติประเทศจีน
เวลาผ่านมานานถึงสี่สิบปี ทีมฟิสิกส์ในประเทศกลับมายังรัฐ M อีกครั้ง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
