ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 60 คุณคือคุณชายเฉิน

บทที่ 60 คุณคือคุณชายเฉิน

“แกพูดอะไรนะ? แกคือลูกคนรวยงั้นเหรอ? ฮ่าๆๆ！”

ตอนนี้ซูหยิ่งดีใจเป็นอย่างมาก

ซูมู่หานทำตัวสูงส่งและเย่อหยิ่งมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่า ตอนนี้กลับหาผู้ชายแปลกๆแบบนี้มาเป็นแฟน?

ราวกับคนโง่ยังไงยังงั้น

หลี่เจี่ยนหนานเองก็พูดด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยว่า “ งั้นขอถามหน่อยคุณเฉินเกอ ตอนนี้คุณพักอยู่ที่ไหนเหรอ? ที่บ้านทำอุตสาหกรรมอะไร?”

พูดไป พร้อมกับสะบัดแขนดูนาฬิกา ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่เห็นว่านาฬิกาที่เขาใส่อยู่มันเป็นของแพงขนาดนี้

เฉินเกอมองทั้งสองด้วยความเย็นชา “อุตสาหกรรมของบ้านฉัน พวกแกสองคนไม่คู่ควรที่จะรู้！”

“ฮ่าๆๆๆ！”

ทั้งสองหัวเราะกันยกใหญ่

ซูมู่หานดึงเสื้อของเฉินเกอเบาๆ เพื่อบอกเขาว่าอย่าพูดต่อเลย

เมื่อกี้ที่เธอพูดออกไปแบบนั้นก็เพราะใจร้อน นึกไม่ถึงว่าเฉินเกอจะแสดงตามสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป

แน่นอนซูมู่หานรู้ว่าเฉินเกอใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างยากจน แถมยังถูกคนอื่นรังแกอยู่ตลอด เพียงแค่ว่าหลังจากนั้นเขาถูกลอตเตอรี่ก็เท่านั้นเอง

แต่ต่อให้ถูกลอตเตอรี่ ก็ไม่สามารถเอาไปเทียบกับหลี่เจี่ยนหนานได้

เธอก็แค่อยากจะยั่วโมโหซูหยิ่ง

แต่นึกไม่ถึงว่า นอกจากซูหยิ่งจะไม่โมโหแล้ว กลับหัวเราะเยาะเธออีก！

ในระหว่างที่ทั้งสี่คนกำลังวางแผนอยู่ในใจ

มีเสียงแตกของขวดดังขึ้นมา

“ฉันไม่สนฉันไม่สน！ฉันต้องเอาใบขับขี่มาให้ได้ วันนี้ฉันต้องขับรถให้ได้ ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีไหน ก็ต้องหาทางเอาใบขับขี่มาให้ฉัน！”

เฉินเกอมองดูอย่างตั้งใจ

เป็นผู้หญิงประมาณยี่สิบกำลังทำตัวงี่เง่าต่อหน้าแฟนของเธอ

ทั้งสองคงจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดา

ผู้หญิงน่าจะสอบไม่ผ่าน เพราะงั้นจึงโมโหขึ้นมา

“เสี้ยหมิง เธออย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจะหาวิธี จะใช้เส้นสาย พยายามเอาใบขับขี่มาให้กับเธอ！”

“เฮิง อย่างนี้ค่อยยังชั่ว ทำไมนักเรียนหญิงคนอื่นถึงได้มาเร็วขนาดนี้ ทั้งๆที่เป็นเพราะรถที่ฉันได้มันขับยากเอง ไม่งั้นฉันก็คงถอยรถเข้าช่องเข้าไปแล้ว อ่าๆๆ！ ฉันจะต้องรีบขับลัมโบร์กีนี การาโด้ของคุณให้ได้ จากนั้นก็ไปขับวนรอบโรงเรียนเก่าสักหน่อย！”

เสี้ยหมิงโกรธจนร้อนรนไปหมด！

ผู้ชายก็คอยปลอบอยู่ข้างๆ

เฉินเกอร้องเอ้เบาๆ ทั้งสองคนนี้ เขาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่เจอที่ไหนกันนะ เฉินเกอนึกไม่ออกในทันที

“คุณชายเจียง คุณหนูเสี้ยหมิง?”

จู่ๆหลี่เจี่ยนหนานก็ส่งเสียงเรียกด้วยความดีใจ

“อ่า? เจี่ยนหนาน คุณรู้จักเจ้าของลัมโบร์กีนีด้วยเหรอ?”

ซูหยิ่งจัดทรงผมตัวเอง แล้วถามขึ้นมา

“รู้จักสิ เมื่อก่อนคุณชายเจียงก็คือหนุ่มหล่อในมหาลัยเจียงหนานของพวกเรา ที่บ้านทำอุตสาหกรรมค้าส่งนม ร่ำรวยมาก ไม่กี่วันก่อนฉันเห็นเขาอยู่ในหมู่เพื่อนฝูง เพิ่งซื้อลัมโบร์กีนี การาโด้ สามล้านแปดแสนบาทเชี่ย！”

หลี่เจี่ยนหนานแนะนำอย่างโอ้อวดเล็กน้อย

โอ้อวดที่ตัวเองรู้จักคุณชายที่ร่ำรวยขนาดนี้

“ว้าว！ซื้อลัมโบร์กีนีในราคาสามล้านแปดแสน เท่เป็นบ้าเลย！”

ซูหยิ่งพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจ

เฟอร์รารีของหลี่เจี่ยนหนานคันนี้ แค่เจ็ดแสนห้าหมื่นเอง

ก็ทำให้ซูหยิ่งรู้สึกว่าเท่มากแล้ว！

หลี่เจี่ยนหนานจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

จากนั้นก็รีบไปทักทายทันที

“เจี่ยนหนาน แกเองเหรอ！”

คุณชายเจียงพอเห็นหลี่เจี่ยนหนานเดินเข้ามา คนที่โวยวายอยู่ข้างๆอย่างเสี้ยหมิงตอนนี้ก็หยุดลงแล้ว

พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน

“นึกไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ พูดถึง หลังจากจบไป พวกเราก็ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วใช่ไหม……? โอ้ว ไหนดูสิ ขับรถเฟอร์รารีแล้วงั้นเหรอ ไม่เลวเลยนี่！”

คุณชายเจียงมีรอยยิ้มที่ขมขื่น

“เทียบกับคุณไม่ได้หรอก ของคุณเป็นถึงลัมโบร์กีนี จริงสิคุณชายเจียง รถของคุณอยู่ที่ไหนเหรอ? อยากจะเห็นกับตาสักหน่อย！”

ซูหยิ่งโอบกอดแขนของหลี่เจี่ยนหนานเอาไว้ ตอนนี้ก็ยิ้มอ่อนๆให้กับคุณชายเจียง

ก็เรียกได้ว่าได้ทักทายกันแล้ว

“ เธอก็คือแฟนสาวของเจี่ยนหนานชื่อซูหยิ่งใช่ไหม รถอยู่ทางโน้น ฮ่าๆ ถ้าพวกเธออยากจะดูก็ได้ ก็แค่รถธรรมดาคันนึง ราคาแค่ไม่กี่ล้านเอง ไม่ได้แพงอะไรมาก！หลังจากดูจบ พวกเราไปทานข้าวด้วยกันไหม！”

พูดจบ คุณชายเจียงนำทางพวกเขาออกไปด้วยความดีใจ

“เฮิงเฮิง มู่หาน แกไม่ไปดูหน่อยเหรอ? โอ้จริงสิ ฉันว่าอย่าดูดีกว่า ต่อให้ดูไปแฟนของเธอก็คงไม่มีปัญญาซื้อหรอก ไม่เหมือนกับเจี่ยนหนาน เขายังซื้อเฟอร์รารีมาได้คันนึง อีกอย่างมู่หาน พวกเธอมีเงินติดตัวไหม เธอก็รู้ใช่ไหม ถ้าเกิดคุณชายเจียงไม่เลี้ยงข้าวล่ะก็ ฉันก็กะจะให้เจี่ยนหนานขับรถไปส่งพวกเธออยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้ สักพักพวกเราจะไปกินข้าวกับคุณชายเจียง ถ้าเกิดไม่มีเงินเรียกแท็กซี่ล่ะก็ ฉันสามารถให้พวกเธอทั้งคู่ได้นะ！”

ซูหยิ่งเอามือกอดอกแล้วพูดไปหัวเราะไป

แสดงความเหนือชั้นของตัวเอง

คำพูดของคนอื่นซูมู่หานไม่สนใจก็ได้ แต่ยกเว้นคำพูดที่มากดหัวของซูหยิ่งเท่านั้น ที่ทำให้ซูมู่หานเจ็บปวดไปถึงข้างใน

“แกไม่ต้องมายุ่ง พวกเราไม่ดูก็ไม่ดู！”

ซูมู่หานอดกลั้นความโกรธเอาไว้ จากนั้นก็อยากจะเดินออกไปพร้อมกับเฉินเกอ

“ไปดูซะหน่อยเถอะ！”

ตอนนี้เฉินเกอได้ลูบจมูกแล้วก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

อย่างแรก เฉินเกอเห็นว่าซูมู่หานเองก็อยากจะดูรถสปอร์ตลัมโบร์คันนี้ และก็ไม่อยากให้ซูหยิ่งกลับไปด้วยที่ยังต้องอดกลั้นความโกรธเอาไว้

อย่างที่สอง เฉินเกอเองก็อยากจะไปดูว่า รถลัมโบร์คันนี้ เมื่อเทียบกับลัมโบร์ของตัวเอง มันจะแตกต่างกันมากไหม！

แต่เหตุผลหลักก็คือ สองคนนั้นไม่ว่าจะดูยังไงเฉินเกอก็ดูคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก

“ได้ๆๆๆ พวกเธอก็ไปดูสิ แต่ว่าคุณชายเจียงและเจี่ยนหนานทั้งคู่รู้จักกัน คงไม่พาพวกเธอไปกินข้าวด้วยหรอก！”

ซูหยิ่งยิ้มออกมาเบาๆ

เฉินเกอพาซูมู่หานไปถึงทางนั้น

ในตอนที่เห็นรถการาโด้คันนี้ เฉินเกอก็นึกออกได้ทันที！

ถึงว่าทำไมคุ้นหน้าสองคนนี้จัง

นี่มันตอนที่ตัวเองกำลังจะซื้อรถ แล้วก็เป็นชายหญิงที่พาพนักงานมาเยาะเย้ยตัวเอง

ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวอย่างจัดเต็ม แต่วันนี้มีการสอบ

ผู้หญิงคนนี้จึงแต่งหน้าเบาๆ

เฉินเกอนึกออกได้ในทันที

เฉินเกอจำได้อย่างชัดเจน เสี้ยหมิงคนนี้ยังนั่งอยู่ในรถตัวเองไม่ยอมออกมา！

ฮ่าๆ โลกนี้มันช่างกลมจริงๆ！

“ว้าว รถสปอร์ตราคาสามล้านแปดแสนนี่ไม่เหมือนกันจริงๆ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศระดับไฮเอนด์！”

“คุณชายเจียง เดี๋ยวพวกเรานั่งรถคันนี้ของคุณไปทานข้าวดีไหม?” ซูหยิ่งพูดด้วยความอิจฉา

“ได้สิ！อื้ม? เจี่ยนหนาน สองคนนี้ เป็นเพื่อนของพวกแกเหรอ?”

คุณชายเจียงเพิ่งจะสังเกตเห็นเฉินเกอทั้งสอง

แต่ว่า สิ่งที่สะดุดตาไม่ใช่เฉินเกอ แต่เป็นคนที่รูปร่างดี และหน้าตาสะสวยอย่างซูมู่หาน

ผู้หญิงคนนี้จะสวยเกินไปแล้ว สวยกว่าแฟนสาวของหลี่เจี่ยนหนานที่ชื่อซูหยิ่งสักอีก

“ฮ่าๆ เธอเป็นน้องสาวของฉันเอง คนหน้าตาบ้านๆที่อยู่ข้างๆเธอ ก็คือแฟนหนุ่มของเธอ！”

ซูหยิ่งพูดด้วยความหึงแอบแฝง

โดยเฉพาะคำว่าแฟนหนุ่มคำนี้ เธอเน้นเป็นพิเศษ เพื่อเน้นส่วนที่สำคัญ

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง！”

คุณชายเจียงยิ้ม เดินไปข้างๆซูมู่หาน อยากจะจับมือด้วย

ซูมู่หานเห็นอย่างชัดเจนว่าแววตาของเขามองตัวเองด้วยความสนใจจึงรู้สึกรังเกียจนิดหน่อย จึงเดินถอยหลังออกมา

เฉินเกอจึงยื่นมือไปจับทันที “สวัสดีคุณชายเจียง！”

“เชี่ย！”

คุณชายเจียงขมวดคิ้วขึ้นมา มือของตัวเองกลับถูกคนหน้าตาบ้านๆแบบนี้จับสักได้

จากนั้นสายตาของเขาก็รู้สึกผิดหวังแล้วมองไปยังเฉินเกอแวบนึง “สวัสดี…… เชี่ย ทำไมถึงเป็นคุณ?”

หลังจากที่เห็นใบหน้าของเฉินเกออย่างชัดเจน

คุณชายเจียงก็แข็งทื่อไปทั้งตัว

แทบจะเรียกได้ว่าขนลุกไปทั้งตัว ยากที่จะเชื่อ

เฉินเกอนั้น ถึงแม้จะไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็เป็นพวกที่ถ้าปล่อยไปอยู่ตรงกลางผู้คนก็จะแยกแยะไม่ออก บวกกับเสื้อผ้าที่เฉินเกอใส่นั้นดูธรรมดามาโดยตลอด จึงยากมากที่จะเห็นในครั้งเดียว

ตอนนี้คุณชายเจียงเพิ่งจะสังเกตเห็น แน่นอนว่าต้องตกใจมากเป็นธรรมดา

คนๆนี้ คือคุณชายเฉินคนนั้นที่ซื้อรถลัมโบร์กีนีในราคาสิบแปดล้านโดยที่ไม่แม้แต่กระพริบตา！

“คุณชายเฉิน คุณเองเหรอ ดีใจมากที่เจอคุณที่นี่！” คุณชายเจียงจับมือด้วยความตื่นเต้น

“อะไรอะไร?” ซูหยิ่งที่อยู่ข้างๆตกใจขึ้นมา

“คุณชายเจียง คุณเรียกเขาว่าอะไรนะ?”