บทที่ 14 ทุ่มเงิน
ในขณะที่พวกลู่หยางกับสวี่ตงกำลังทำตัวกร่างในห้องถ่ายทอดสด
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“……”
ส่งติดต่อกันถึงสิบลำ!
เรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำเท่ากับหนึ่งพันหยวน!
“ว้าว!!!”
หานเฟยเอ๋อที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดปิดปากตัวเองด้วยความประหลาดใจ
“พี่ผิงผัน จุ๊บๆ! พี่ผิงผัน ฉันรักคุณ!”
หานเฟยเอ๋อส่งเสียงเชียร์
และสาวๆในหอพักทั้งหมดก็มองไปที่หน้าจอสาธารณะ
แค่นัดเดียวก็เป็นหมื่นแล้ว นี่มันเศรษฐีชัดๆ
จ้าวยีฟานและหยางเสว่ต่างตะลึงงัน
เคยได้ยินการหารายได้จากการถ่ายทอดสดมาบ้างแล้ว แต่เพิ่งเคยเห็นด้วยตาตัวเองในวันนี้
“พี่ผิงผัน คุณเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเราหรือเปล่า? อยู่คณะไหน?”
ในตอนนี้สาวสวยทั้งหลายก็เริ่มรุมเข้ามาถาม
ในเวลาเดียวกัน ลู่หยางและสวี่ตงที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดก็อ่อนกำลังลง
พวกเขาล้วนมีเงินหมื่นหยวน พวกเขาทุกคนมีเงินติดตัวกันคนละสองถึงสามหมื่นหยวนในการใช้ชีวิต
แต่จ่ายหนึ่งหมื่นหยวนภายในครั้งเดียวได้ คาดว่าเศรษฐีบ้านนอกผิงผันคนนี้คงคิดจะเอาคืนพวกเขาหลายเท่าตัว
คงกลัวว่าจะไม่ได้โอ้อวด!
ไม่ต้องพูดถึงความตื่นเต้นของหานเฟยเอ๋อ “ใช่แล้วพี่ผิงผัน ฉันก็อยากรู้ว่าคุณเรียนคณะไหน?”
ผิงผัน： “ฉันอยู่คณะภาษาจีน!”
“อ๊ะ? คณะภาษาจีน? ไม่ใช่คณะเดียวกันกับพวกเรานี่!
“นอกเหนือจากลู่หยางกับสวี่ตงแล้ว มีใครเป็นเศรษฐีอีกบ้าง?”
“ไม่เคยได้ยินนะ!”
สาวสวยทั้งหมดต่างประหลาดใจ
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ วันหลังตอนอยู่ในคณะจะต้องแต่งตัวพิถีพิถันอีกหน่อย หากได้รับความกรุณาจากพี่ผิงผันคนนี้ล่ะก็ จะทำอย่างไร?
“พี่ผิงผัน คุณอยู่ปีไหนคะ? ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยัง? ถ้ายังไม่มี ฉันแนะนำให้คุณได้นะ!”
ในตอนนี้หยางเสว่ก็อดไม่ได้ที่จะออกมาแสดงตัวสนทนา
ก่อนอื่นเธอก็ถือว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง
สูงยาวเข่าดี สวยแบบพิมพ์นิยม
ทั้งยังคิดเกี่ยวกับการสร้างรายได้จากการถ่ายทอดสดเพื่อคว้าเศรษฐีสักคนหนึ่ง จะได้เป็นการเตรียมตัวในอนาคต
เธออดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย
ผิงผัน： “ยังไม่มีแฟน!”
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“……”
บูมบูมบูม
ห้าครั้งติดต่อกัน
“อ๊า!!!”
หานเฟยเอ๋อแทบคลั่ง
ทุกคนในเหตุการณ์ต่างสูดลมหายใจด้วยความตกตะลึง
หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่ผิงผัน ถ้าคุณยังไม่มีแฟน ฉันหาให้คุณได้นะคะ พวกเราอยู่คณะเดียวกัน คุณเห็นสาวสวยๆพวกนั้นที่อยู่ข้างหลังฉันไหมคะ? แน่นอนว่ามีเฟยเอ๋อด้วย คุณสนใจคนไหนหรือเปล่า?”
หานเฟยเอ๋อรู้สึกเสียใจจริงๆที่เริ่มถ่ายทอดสดต่อหน้าผู้หญิงสวยๆมากมาย
การแบ่งปันผู้ชายเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจมาก
และการแบ่งปันเศรษฐีก็ทำให้หานเฟยเอ๋อไม่สบายใจเล็กน้อย
ยิ่งไปกว่านั้นเธอมองไปที่บัญชีผู้ใช้งานของผิงผัน หลังจากนั้นไม่นานก็ได้เป็นสมาชิกระดับสูงแล้ว
อธิบายอีกอย่างก็คือเขาเติมเงินอย่างน้อยหนึ่งแสนหยวน! ไอคอนนี้เป็นไอคอนที่ใช้เฉพาะ
ถ้าจะให้สะดวก ตอนนี้หานเฟยเอ๋ออยากจะถ่ายทอดสดให้ผิงผันดูเป็นการส่วนตัว!
แต่ว่าผู้หญิงสวยๆก็ออกจะสวยเสียขนาดนี้ และผลเอฟเฟคยังคงยอดเยี่ยม
“พี่ผิงผัน บอกมาเถอะว่าคุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนเป็นแฟน?”
เฟยเอ๋อหยอกล้อ
“คนที่อยู่ข้างหลังเธอคนนั้นมีแฟนหรือยัง?”
ผิงผันพิมพ์ข้อความ
และคนที่อยู่ข้างหลังหานเฟยเอ๋อ แน่นอนว่าเป็นหยางเสว่
“อ๊ะ! ฉันฉันฉัน…คุณลองเดาดูสิพี่ผิงผัน?”
หยางเสว่กลืนน้ำลายด้วยความตกใจ
เธอคิดว่าลู่หยางอาจจะยังอยู่ในห้องถ่ายทอดสดนี้ ดังนั้นจึงไม่ยอมเปิดเผยมากเกินไป
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“……”
เขาส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง
ในขณะเดียวกัน ผู้จัดการของแพลตฟอร์มการถ่ายทอดสดก็ทราบถึงความร้อนแรงของห้องถ่ายทอดสดนี้ได้ทันที เนื่องจากมีการใช้เรือสำราญระหว่างประเทศถึง 20 ลำติดต่อกันอย่างเข้มข้น
จึงมีการโปรโมตในหน้าแรกและมีเพื่อนร่วมสถาบันมาเข้าร่วมมากขึ้นเรื่อยๆ
ได้รับความนิยมถึงห้าพันคน
ในขณะนี้ผิงผันก็พิมพ์ไปว่า “ฉันไม่เดา บอกมาตรงๆ!”
หยางเสว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ หน้าเริ่มแดง “ฉัน…”
เธอแค่อยากจะกัดฟันและบอกว่าไม่มี
หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความอิจฉา “ฮึ เธอมี สามีของเธอก็คือลู่หยางคนที่เพิ่งส่งจรวดนั่นไง!”
หยางเสว่ยิ่งหน้าแดงพลางคิดเกี่ยวกับหานเฟยเอ๋ออยู่ในใจ รอฉันกลับไปจะเปิดห้องถ่ายทอดสดให้ดูแล้วมาดูกันซิว่าใครจะได้รับความนิยมมากกว่ากัน
ฮืม
ผิงผัน： “คิคิ คนที่ส่งจรวดคนนั้นน่ะหรือ? ใช่แล้ว กระเป๋าที่อยู่ข้างตัวเธอน่าจะราคาแพงไม่เบา น่าจะสักสามแสนกว่าใช่ไหม? มีคนเอาให้เธอหรือ? ดูแล้วคนคนนั้นน่าจะกระเป๋าหนักสินะ!”
หานเฟยเอ๋อยกกระเป๋าแอร์เมสขึ้นมา
“พี่ผิงผัน คุณคิดว่ากระเป๋าใบนี้สวยไหม?”
หานเฟยเอ๋อเริ่มอวดกระเป๋าต่อไป
ในเวลานี้จ้าวยีฟานยืนอยู่ข้างๆหานเฟยเอ๋อโดยไม่พูดอะไร
“พี่ผิงผัน คุณเข้าใจผิดแล้ว คนที่ให้กระเป๋าใบนี้ไม่ได้กระเป๋าหนักอะไรหรอก แต่เป็นคนกากเดนที่อยู่คณะภาษาจีนของพวกคุณ”
พอได้ยินว่ามีคนเข้าใจผิดว่าเฉินเกอเป็นเศรษฐี
จ้าวยีฟานแทบจะทนไม่ได้จึงรีบเข้ามาอธิบายให้ชัดเจน!
“กากเดน? ถ้าในอนาคตเธอพบว่าคนที่ให้กระเป๋าไม่ใช่คนกากเดนล่ะ? และเป็นเศรษฐีจริงๆ เธอจะทำอย่างไร? เธอรู้ไว้ด้วยนะว่าอย่ามองคนที่ภายนอก!”
ผิงผันพูด
จ้าวยีฟานพูด
“พี่ผิงผัน พี่พูดเป็นผู้ใหญ่มากๆ แต่คนคนนั้นเป็นพวกกากเดนจริงๆ! ส่วนกระเป๋านี่เรื่องมันยาว!
ไม่รู้ว่าทำไม แค่ได้พูดคุยกับเศรษฐีอย่างผิงผันคนนี้ในการถ่ายทอดสดไม่กี่ประโยค
ในใจของจ้าวยีฟานก็มีความรู้สึกบางอย่าง
นั่นก็คือผิงผันคนนี้ค่อนข้างมีความเป็นผู้ใหญ่และหนักแน่น แม้ว่าจะเป็นเศรษฐีแต่ก็ไม่ใช่ทายาทเศรษฐีประเภทที่โง่เขลา
ถ้าสะดวกล่ะก็ จ้าวยีฟานอยากทำความรู้จักสักครั้ง
“ผิงผันส่งเรือสำราญระหว่างประเทศหนึ่งลำ!”
“……”
ส่งติดต่อกันอีกห้าครั้ง
เกิดเหตุการณ์สะเทือนขวัญอีกครั้ง
“พี่ผิงผัน เรามาแลกวีแชทกันเถอะ วันหลังเฟยเอ๋อจะถ่ายทอดสดให้คุณดูทุกวันเลยดีไหม?”
หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นจนรีบพูดผ่านหน้าจอถ่ายทอดสด
แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากผิงผันอีกเลย เมื่อดูอีกทีก็เห็นว่าผิงผันได้ออกจากระบบไปเรียบร้อยเเล้ว
หานเฟยเอ๋อถอนหายใจอย่างหดหู่ แต่วันนี้ก็ปิดยอดได้ถึงสองหมื่นหยวนแล้ว
ทำให้หานเฟยเอ๋อตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ในขณะเดียวกันเด็กผู้หญิงหลายคนในหอพักก็ได้ดาวน์โหลดซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดนี้ไว้แล้วเพื่อจะได้หาเศรษฐีอย่างผิงผันในห้องถ่ายทอดสดแบบหานเฟยเอ๋อ และพูดคุยกันแบบส่วนตัว
รวมถึงหยางเสว่ด้วยเช่นกัน…
หอพักชาย
เฉินเกอได้ยินสวี่ตงที่อยู่ห้องข้างๆตะโกนด่าเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆไม่หยุด
เฉินเกอโยนโทรศัพท์ทิ้งลงข้างๆอย่างเกียจคร้านพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่นที่ไม่อาจบรรยายได้ที่มุมปาก
แน่นอนตราบใดที่คุณมีเงิน ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ล้วนถูกต้อง!
และตราบใดที่คุณไม่มีเงิน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนน่ารังเกียจ!
หึหึหึ…
ผิงผันเมื่อกี้นี้ แน่นอนว่าเป็นเฉินเกอ
เมื่อเห็นลู่หยางกับสวี่ตงทำตัวกร่างอยู่ในนั้น ทั้งยังด่าเขาและเพื่อนร่วมหออย่างเสียๆหายๆ เฉินเกอจึงเติมเงินเข้าไปหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน
เพื่อทำให้ทั้งสองคนนั้นหุบปาก
แต่ก็ยังได้ยินสวี่ตงยังคงสาปแช่งอยู่ห้องข้างๆ อาจเป็นเพราะความภาคภูมิใจได้พังทลาย …
และเมื่อกี้นี้เขายังพยายามลองใจหยางเสว่อีกด้วย
ไม่คิดเลยว่าหยางเสว่จะทำให้เขาผิดหวัง ตั้งแต่ต้นจนจบเธอกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่พิสมัยในความฟุ้งเฟ้อ
สุดท้ายแล้วเฉินเกอก็ตัดใจจากเธอได้แล้วจริงๆ! เนื่องจากความเหนื่อยล้า เฉินเกอจึงหลับต่อ
วันรุ่งขึ้น
เช้านี้ตอนตีห้าหยางฮุยและพวกเพื่อนร่วมหอกระโดดกำแพงและวิ่งกลับมาหลับที่หอพัก
เนื่องจากวันนี้ต้องเข้าเรียน หลังจากที่พวกเขากินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็รีบมุ่งไปยังตึกเรียน
“เฉินเกอ ฉันบอกให้หยุด!”
ทันทีที่ออกจากประตูทางออกของโรงอาหารก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกอย่างเสียงดัง!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
