สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! 254 อวี้เซวียนออกตาม

ตอนที่ 254 อวี้เซวียนออกตาม

“ได้​เบาะแส​เช่นไร​บ้าง​!”

เสียง​แฝงความ​แหบ​พร่า​ดัง​ขึ้น​ ใน​คืน​ที่​เงียบสงัด​จึงดัง​กังวาน​เป็นพิเศษ​

เห็น​เพียง​เวลานี้​กลางดึก​ที่​เงียบสงัด​ บน​ถนน​ใน​เมือง​ฮว่า​โจว​ที่​ไร้​ผู้คน​กลับ​ปราก​ฎคน​และ​ม้ากลุ่ม​ใหญ่​ขึ้น​มา ผู้นำ​คือ​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ดุจ​เทพ​เซียน​

แสงจันทร์​กระจ่าง​ใสดัง​หมอก​สาดส่อง​ลงมา​บน​พื้น​

เห็น​เพียง​ชายหนุ่ม​รูปงาม​นี้​ สวม​เสื้อคลุม​หมาง​ผา​วสี​ดำ​บน​กาย​ คาด​สาย​รัด​เอ​วสี​เดียวกัน​ มีเสื้อ​กัน​ลม​สีดำ​คลุม​ทับ​อยู่​ด้านนอก​ ร่างกาย​กระจาย​ความ​ดุดัน​ออกมา​ ทำให้​คน​มิอาจ​ดูแคลน​!

เส้น​ผม​สีดำ​นุ่ม​ลื่น​ เวลานี้​รวบ​ไว้​ด้วย​กวน​หยก​สีม่วง​สวยงาม​ ทำให้​เค​ร้า​โครง​ใบหน้า​เด่นชัด​ อวัยวะ​ทั้ง​ห้า​บน​ใบหน้า​ดัง​เทพ​เซียน​รังสรรค์​ขึ้น​มาอย่าง​ประณีต​งดงาม​ หน่วยก้าน​โดดเด่น​ ยอดเยี่ยม​เหนือ​คน​ทั่วไป​!

แต่​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ดุจ​เทพ​เซียน​นี้​ เวลานี้​กลับ​มีสีหน้า​จริงจัง​เย็นชา​ ดวงตา​ลึกล้ำ​นั้น​หนาวเหน็บ​ดัง​ภูเขาน้ำแข็ง​หมื่น​ปี​ ทำให้​คน​ไม่กล้า​สบตา​ตรงๆ​

คิ้ว​กระบี่​โค้ง​งอน​นั้น​ กลับ​ไม่เคย​คลาย​ลง​จนถึง​ตอนนี้​ แสดงถึง​ความกังวลใจ​ของ​เจ้าของ​ออกมา​

และ​คน​ผู้​นี้​ไม่ใช่ผู้ใด​ คือ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ที่​ตามหา​ซินเอ๋อร์​มาสอง​วัน​สอง​คืน​โดย​ไม่หยุดพัก​!

ผ่าน​มาสอง​วัน​สอง​คืน​แล้ว​ ซินเอ๋อร์​เจ้าอยู่​ที่ใด​กัน​แน่​!

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​กังวล​ใน​ใจ และ​รู้สึก​เสียใจ​กับ​ความ​ไร้ความสามารถ​ของ​ตน​!

สอง​วันนี้​ เขา​ไม่เพียง​ส่งคน​และ​ม้าทั้งหมด​ใน​วัง​ออก​ไป​ค้นหา​ กระทั่ง​องครักษ์​ลับ​ที่​ใช้งาน​บางโอกาส​พวก​นั้น​ต่าง​ถูก​ส่งออก​ไป​ แต่​ตอนนี้​ยัง​ตามหา​ซินเอ๋อร์​ไม่พบ​

เพียง​นึกถึง​เวลานี้​ซินเอ๋อร์​กำลัง​ตก​อยู่​ใน​ความลำบาก​ แต่​เขา​กลับ​ไม่สามารถ​ช่วย​เธอ​ได้​อย่าง​ทันท่วงที​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ปวดใจ​ดุจ​ไฟแผดเผา​ ดุจ​มีด​ทิ่มแทง​หัวใจ​!

ทันใดนั้น​ผู้ใต้บังคับบัญชา​ด้านหน้า​คล้าย​ฉุกคิด​บางอย่าง​ขึ้น​มาได้​ จึงยกมือ​คำนับ​เอ่ย​กับ​เห​ลิ​งอ​วี้เซวียน​ว่า​

“นาย​ท่าน​ ข้า​ตรวจสอบ​พบ​ว่า​ด้านหน้า​มีหอ​ราตรี​วสันต์​แห่ง​หนึ่ง​ ลือ​กัน​ว่า​เบื้องหลัง​หอ​ราตรี​วสันต์​นั้น​คือ​นายอำเภอ​ฮว่า​โจว​ หญิงสาว​มากมาย​ใน​นั้น​ต่าง​ถูก​จับตัว​มาขาย​ให้​กับ​หอ​ราตรี​วสันต์​ สอง​วันก่อน​มีกลุ่ม​สาวน้อย​ถูก​จับตัว​มาขาย​ที่นี่​”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ องครักษ์​ผู้​นั้น​หยุด​พูด​ลง​

ทว่า​คำพูด​ถัดมา​ทุกคน​ต่าง​ทราบ​ดี​ใน​ใจ

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ได้ยิน​ ร่างกาย​หวาดหวั่น​ ดวงตา​ดำขลับ​เคร่งเครียด​ ประกาย​โหดเหี้ยม​พุ่ง​ออก​มาจาก​ดวงตา​ของ​เขา​

“หอ​ราตรี​วสันต์​หรือ​!”

ริมฝีปาก​เผ​ยอขึ้น​ ก่อน​เห็น​ชายหนุ่ม​พลิก​กาย​ขึ้น​หลัง​ม้า ทันใดนั้น​โบกมือ​ใหญ่​

คน​และ​ม้าที่อยู่​ด้านหลัง​พลัน​ติดตาม​ชายหนุ่ม​ ก่อน​พุ่ง​ทะยาน​ไป​สู่หอ​ราตรี​วสันต์​!

กลางดึก​!

หลัง​ซินเอ๋อร์​ทาน​อาหารเย็น​และ​อาบน้ำ​เสร็จ​ อยู่​ภายใน​ห้อง​ที่​เหยา​เจี่ย​จัดเตรียม​ไว้​เพียงลำพัง​

ความจริง​เธอ​กังวล​ว่า​เสี่ยว​จื่อ​จะหวาดกลัว​ จึงไม่ยินยอม​แยกจาก​เสี่ยว​จื่อ​ วางแผน​นอน​ร่วม​ห้อง​เดียวกัน​

แต่​หลัง​เหยา​เจี่ย​รู้​เข้า​ กลับ​ให้​คน​แยก​พวก​เธอ​สอง​คน​ออก​จากกัน​

คล้าย​หวาดกลัว​พวก​เธอ​วางแผน​บางอย่าง​ขณะ​อยู่​ด้วยกัน​

เวลานี้​เป็นช่วง​กลางดึก​!

ด้านนอก​มีพระจันทร์​ลอย​เด่น​ ดวงดาว​เป็นประกาย​ดุจ​เพชร​เม็ด​งาม กระจาย​ไป​ทั่ว​ท้องฟ้า​อัน​มืดมิด​ ขับ​เน้น​ให้​คืนนี้​สวยงาม​และ​ลึกลับ​เช่นนี้​!

เมื่อ​มอง​ยามค่ำคืน​อัน​ชวน​หลงใหล​ สิ่งที่​ซินเอ๋อร์​ต้องการ​ทำ​ที่สุด​คือ​มีปีก​งอก​ออก​มาจาก​กาย​ตน​ บิน​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ หนี​ไป​จาก​ที่นี่​

แต่​เธอ​รู้ดี​ว่า​นี้​คือ​เรื่อง​ที่​เป็นไปไม่ได้​!

เมื่อ​ครู่​เธอ​รู้​จาก​ปาก​ของ​เสี่ยว​จวี​และ​เสี่ยว​ห​ลัน​ว่า​ที่นี่​คือ​ฮว่า​โจว​ หอ​ราตรี​วสันต์​คือ​หอ​นางโลม​ที่​ใหญ่​ที่สุด​แห่ง​ฮว่า​โจว​

และ​ฮว่า​โจว​ห่างไกล​จาก​เมืองหลวง​อย่าง​มาก​

หาก​ให้​เซวียน​มาช่วย​เธอ​จริง​ คง​เป็น​เพียง​ความคิด​เพ้อฝัน​

แต่​หาก​อาศัย​เพียงแค่​หญิงสาว​บอบบาง​เช่น​เธอ​และ​เด็กสาว​เช่น​เสี่ยว​จื่อ​ การ​คิด​ไป​จาก​ที่นี่​จะดู​ง่ายดาย​ได้​เช่นไร​!

หรือ​เธอ​ต้อง​ถูก​ขัง​อยู่​ที่นี่​ เป็น​หญิง​คณิกา​มีความสัมพันธ์​กับ​ชายหนุ่ม​มากหน้าหลายตา​ไป​ตลอดชีวิต​!

หรือ​เธอ​และ​เซวียน​จะไม่สามารถ​พบ​หน้า​กัน​อีกครั้ง​จริงๆ​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ใจของ​ซินเอ๋อร์​เหมือน​ถูก​บีบรัด​อย่าง​เจ็บปวด​

ดวงตา​ระยับ​วับ​วาว​คู่​นั้น​ เวลานี้​เต็มไปด้วย​น้ำตา​เอ่อ​คลอ​อยู่​ภายใน​ สุดท้าย​เปลี่ยนเป็น​หยด​น้ำตา​แวววาว​ไหลริน​อาบ​สอง​แก้ม​ไม่หยุด​ ดัง​ไข่มุก​ที่​หลุด​จาก​สร้อยคอ​

ซินเอ๋อร์​ร้องไห้​อย่าง​จนปัญญา​อยู่​นาน​ สุดท้าย​จึงดึง​สายตา​กลับมา​อย่าง​ช้าๆ ก่อน​เคลื่อน​ไป​มอง​กระถางดอกไม้​ที่​วาง​อยู่​บน​หน้าต่าง​

เห็น​เพียง​บน​กระถางดอกไม้​นี้​ ปลูก​ดอกไม้​ชนิด​ที่​เธอ​ไม่เคย​เห็น​มาก่อน​

ดอกไม้​นี้​ดู​คล้าย​ดอก​แด​ฟโฟดิ​ล​ ใบ​ยาว​เชียว​ขจี​ แต่​ดอก​นั้น​กลับ​แดงสด​ดุจ​ดอกกุหลาบ​สีแดง​ มอง​แล้ว​สวยงาม​หยาดเยิ้ม​ยิ่งนัก​!

ซินเอ๋อร์​ไม่เคย​เห็น​ดอกไม้​เช่นนี้​มาก่อน​ ดังนั้น​ไม่นาน​ถูก​ดึงดูด​ไป​

เดิน​เข้าไป​จ้องมอง​ดอกไม้​ที่​เบ่งบาน​สวยงาม​ยาม​กลางคืน​อย่าง​ช้าๆ

หลัง​ซินเอ๋อร์​เดิน​เข้าไป​ยัง​กระถางดอกไม้​นั้น​จึงพบ​ว่า​ ดอกไม้​สีแดง​นี้​ไม่เพียง​สวยงาม​ แต่​ยังมี​กลิ่นหอม​ ทำให้​คน​ที่​ได้กลิ่น​ลุ่มหลง​จน​สูดดม​ไม่หยุด​ ก่อน​ค่อยๆ​ ตัดใจ​ผละ​ออกห่าง​ไม่ได้​

ซินเอ๋อร์​ไม่รู้​ตน​นั่ง​อยู่​ที่​หน้าต่าง​สูด​กลิ่นหอม​ของ​ดอกไม้​นั้น​นาน​เพียงใด​ รู้​เพียง​ดอกไม้​นี้​ช่างหอม​ยิ่งนัก​

จากนั้น​ซินเอ๋อร์​อาจ​เพราะ​ง่วงงุน​ จึงค่อยๆ​ เข้าสู่​ห้วง​ฝัน​

ขณะเดียวกัน​อีก​ด้าน​ของ​หอ​ราตรี​วสันต์​

“อา​เหยา​ ได้ยิน​ว่า​วันนี้​เจ้าจ่าย​เงิน​พัน​ตำลึง​ซื้อ​หญิงสาว​ผู้​หนึ่ง​กลับมา​ เป็น​เรื่องจริง​หรือ​!”

ภายใน​ห้อง​หรูหรา​กว้างใหญ่​ห้อง​หนึ่ง​ เวลานี้​มีชาย​วัยกลางคน​แต่งกาย​ด้วย​เสื้อผ้า​หรูหรา​ รูปร่าง​อ้วนท้วน​ผู้​หนึ่ง​ กำลัง​นอน​อยู่​บน​เก้าอี้นวม​อย่าง​เกียจคร้าน​

ด้าน​ซ้าย​และ​ขวา​ของ​ชาย​วัยกลางคน​ มีหญิงสาว​รูปร่าง​อรชร​ แต่งกาย​โป๊​เปลือย​สวยงาม​นั่งคุกเข่า​อยู่​สี่คน​ เพื่อ​ทุบ​แผ่น​หลัง​ นวด​ไหล่​ ปอกเปลือก​องุ่น​ ป้อน​สุรา​ชั้นเลิศ​ ชีวิต​แสน​สุข​ยิ่งนัก​!

และ​ชาย​ผู้​นี้​ไม่ใช่ผู้ใด​ คือ​ฮว่า​เทียน​เฉิง นายอำเภอ​ฮว่า​โจว​ และ​เป็น​ผู้อยู่เบื้องหลัง​หอ​ราตรี​วสันต์​แห่ง​นี้​!

หอ​ราตรี​วสันต์​แห่ง​นี้​ ไม่เพียง​มีฮว่า​เทียน​เฉิงปกป้อง​คุ้มครอง​ แต่​เขา​ยัง​เป็นหนึ่ง​ใน​ผู้ถือหุ้น​ของ​ที่นี่​

ดังนั้น​หลังจาก​ฮว่า​เทียน​เฉิงได้ยิน​รายงาน​จาก​ลูกน้อง​ ขณะ​มาหา​ความสนุก​ผ่อนคลาย​ที่นี่​ อด​เอ่ย​ถามขึ้น​ไม่ได้​

เพราะ​คน​เช่น​อา​เหยา​เขา​รู้จัก​เป็น​อย่าง​ดี​ ฉลาด​ปราดเปรื่อง​ ละเอียด​รอบคอบ​ จึงจัดการ​หอ​ราตรี​วสันต์​นี้​ได้​อย่าง​ระเบียบเรียบร้อย​

ดังนั้น​ ฮว่า​เทียน​เฉิงจึงเชื่อมั่น​ใน​ตัว​หญิงสาว​ตรงหน้า​นี้​อย่าง​มาก​

และ​จาก​สิ่งที่​เขา​รับรู้​ อา​เหยา​ไม่ใช่คน​ทำการค้า​แบบ​ขาดทุน​ เพราะ​ยอด​หญิง​คณิกา​ใน​ตอนนี้​ อา​เหยา​ซื้อ​ตัว​มาด้วย​เงิน​เพียง​แปด​ร้อย​ตำลึง​เท่านั้น​

รูปโฉม​ของ​หญิงสาว​ผู้​นั้น​ งดงาม​ดุจ​เทพธิดา​ และ​ยัง​ทำให้​เขา​มีค่ำคืน​ที่​มีความสุข​หลาย​คืน​

ไม่รู้​หญิงสาว​ที่​อา​เหยา​ใช้เงิน​หนึ่ง​พัน​ตำลึง​ซื้อ​ตัว​มาใน​วันนี้​ จะงดงาม​กว่า​ยอด​หญิง​คณิกา​ใน​ตอนนี้​หลาย​ส่วน​หรือไม่​!

ขณะ​ฮว่า​เทียน​เฉิงคิดในใจ​ เหยา​เจี่ย​ที่​กำลัง​ยืน​อยู่​ด้านหน้า​เขา​ หลัง​ได้ยิน​ย่อม​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​ฮว่า​เทียน​เฉิง

เพราะ​พวกเขา​ร่วมงาน​กัน​มานาน​ สำหรับ​นิสัย​ของ​อีก​ฝ่าย​ย่อม​กระจ่าง​ชัด​

ดังนั้น​เหยา​เจี่ย​จึงไม่ปิดบัง​ เพียง​สะบัด​ผ้าเช็ดหน้า​ทำ​จาก​ผ้าไหม​ใน​มือ​ ก่อน​กล่าว​ยิ้ม​ๆ ว่า​

“ใต้เท้า​ช่างหู​ตา​ว่องไว​เสีย​จริง​ ใช่แล้ว​ วันนี้​ข้า​จ่าย​เงินก้อน​ใหญ่​ซื้อ​ตัว​หญิงสาว​ผู้​หนึ่ง​กลับมา​ เวลานี้​หญิง​ผู้​นั้น​พัก​อยู่​ที่​เรือน​หลัง​ของ​หอ​ราตรี​วสันต์​!”

“ฮ่า ๆ ข้า​เชื่อมั่น​ใน​สายตา​ของ​เจ้ายิ่งนัก​ ถึงกลับ​จ่าย​เงิน​พัน​ตำลึง​ซื้อ​หญิงสาว​ผู้​หนึ่ง​กลับมา​ เช่นนั้น​เธอ​ต้อง​งดงาม​มาก​แน่​ ไป​ พา​ข้า​ไป​ยล​โฉมเถิด​!”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ ฮว่า​เทียน​เฉิงเกิด​ความสนใจ​

เพราะ​บน​โลก​นี้​มีชาย​ใด​ที่​ไม่เจ้าชู้!

ทว่า​หลัง​เหยา​เจี่ย​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ฮว่า​เทียน​เฉิง กลับ​รู้สึก​ลังเล​

เพราะ​นิสัย​ของ​ฮว่า​เทียน​เฉิงเธอ​ทราบ​ดี​ ร่ำรวย​ เจ้าชู้ และ​ปฎิบัติ​กับ​หญิงสาว​อย่าง​ไม่รู้จัก​รัก​หยก​ถนอม​บุปผา​!

ครั้งก่อน​ยอด​คณิกา​ที่​เธอ​ใส่ใจอบ​รบ​สั่งสอน​ออกมา​ ถูก​เขา​เล่น​สนุก​อยู่​หลาย​คืน​ จน​แทบ​เอาชีวิต​ไม่รอด​ ตอนนี้​หญิงสาว​ที่​เธอ​ซื้อ​มางดงาม​ดั่ง​ดอก​โบตั๋น​ มากกว่า​หญิงสาว​ทั้งหมด​ที่​เธอ​ซื้อ​ตัว​กลับมา​ครั้งก่อน​หลาย​พัน​เท่า​ ถือเป็น​แหล่ง​รายได้​จำนวน​มหาศาล​!

หาก​ถูก​ฮว่า​เทียน​เฉิงเล่น​สนุก​อยู่​หลาย​คืน​ เธอ​มิต้อง​ขาดทุน​หรือ​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ เหยา​เจี่ย​ลังเล​ใน​ใจ ทว่า​บน​ใบหน้า​กลับ​ยิ้มแย้ม​ดุจ​บุปผา​พร้อม​เอ่ย​ว่า​

“ใต้เท้า​ ท่าน​อย่า​ใจร้อน​เลย​ หญิงสาว​ผู้​นั้น​ต้อง​ลม​เย็น​ เวลานี้​เกรง​ว่า​คง​หลับ​ไป​แล้ว​ เช่นนั้น​รอ​ให้​ข้า​ดูแล​ร่างกาย​ของ​นาง​ให้​ดี​ก่อน​ ค่อย​พา​มาให้​ใต้เท้า​ดู​ ดี​หรือไม่​!”

“โอ​ ป่วย​หรือ​!”

ฮว่า​เทียน​เฉิงได้ยิน​ อด​เอ่ย​ถามอย่าง​สงสัย​ไม่ได้​

“ใช่ นาง​ล้ม​ป่วย​”

เมื่อ​ได้ยิน​ เหยา​เจี่ย​พลัน​เอ่ย​ยืนยัน​

ถึงอย่างไร​ตอนนี้​เธอ​ยัง​ไม่ยิน​ยอมให้​ฮว่า​เทียน​เฉิงพบ​หน้า​ซินเอ๋อร์​ เพราะ​สินค้า​คุณภาพดี​เช่นนั้น​ ถือว่า​หา​ได้​ยาก​ยิ่งนัก​

เธอ​มั่นใจ​อย่าง​มากว่า​จะสามารถ​สั่งสอน​ให้​ซินเอ๋อร์​กลาย​เป็นยอด​คณิกา​คน​ใหม่​ได้​ เมื่อ​ถึงเวลา​นั้น​หอ​ราตรี​วสันต์​ของ​เธอ​จะรุ่งเรือง​ เงินทอง​ไหล​มาเท​มา!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ เหยา​เจี่ย​มีความสุข​ใน​ใจ

เธอ​ตอนนี้​คล้าย​มองเห็น​เงินทอง​ของมีค่า​ที่​นับไม่ถ้วน​ตกลง​มาจาก​สวรรค์​

แต่​คำพูด​ถัดมา​ของ​ฮว่า​เทียน​เฉิง กลับ​ทำให้​เหยา​เจี่ย​สีหน้า​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​

“ไม่เป็นไร​ ข้า​เพียง​ไป​ยล​โฉมเท่านั้น​ พวกเรา​ไป​!”

จริง​อย่าง​ที่​คิด​ ฮว่า​เทียน​เฉิงไม่คิด​พลาด​หญิงสาว​ผู้​นี้​ และ​ไม่สนใจ​ว่า​เหยา​เจี่ย​จะยินยอม​หรือไม่​ จึงตวัด​กาย​ขึ้น​เดิน​มุ่งไป​ทาง​เรือน​ด้านหลัง​

เหยา​เจี่ย​เห็น​เช่นนั้น​ แม้ใน​ใจจะไม่ยินยอม​ แต่กลับ​จำต้อง​เดินตาม​ไป​

ผู้ใด​ให้​หอ​ราตรี​วสันต์​ของ​เธอ​ ไม่สามารถ​ล่วง​เกินคน​ผู้​นี้​ได้​!

ซินเอ๋อร์​รู้สึก​เพียง​ตน​หลับ​ไป​ชั่วขณะ​ ก่อน​รู้สึก​มีคน​เข้ามา​ใกล้​ จึงอด​ได้สติ​กลับมา​พร้อม​ลืมตา​ขึ้น​

เมื่อ​เธอ​ลืมตา​ขึ้น​เห็น​ชายหนุ่ม​ที่​จู่ๆ ปราก​ฎตัว​ขึ้น​มาตรงหน้า​ตน​ ร่างกาย​พลัน​ตกใจ​ ความดีใจ​ทะลัก​ขึ้น​มาใน​ใจอย่าง​รวดเร็ว​

เห็น​เพียง​ชาย​ตรงหน้า​แต่งกาย​หรูหรา​ ให้​ความรู้สึก​สูงส่ง

ใบหน้า​หล่อเหลา​เด็ดเดี่ยว​นั้น​ กลับ​ยิ้ม​อย่าง​ชวน​หลงใหล​ จ้องมอง​เธอ​อยู่​เงียบๆ​

เมื่อ​เห็น​ใบหน้า​อัน​คุ้นตา​นี้​ ใจของ​ซินเอ๋อร์อด​ดีใจ​และ​น้อยใจ​ไม่ได้​

ก่อน​รู้สึก​แสบ​จมูก​ ดวงตา​ร้อนผ่าว​ น้ำตา​กระจ่าง​ใสอด​ไหลริน​ออกมา​อีกครั้ง​ไม่ได้​

แต่​เธอ​ไม่สนใจ​น้ำตา​ของ​ตน​ ลุกขึ้น​จาก​เก้าอี้​อย่าง​รวดเร็ว​ โผเข้าหา​ชายหนุ่ม​ที่​คุ้นตา​ผู้​นั้น​

แต่​เมื่อ​สอง​เท้า​เพิ่ง​แตะ​พื้น​ กลับ​รู้สึก​เรี่ยวแรง​ทั่ว​กาย​คล้าย​ถูก​สูบ​ออก​ไป​หมดเกลี้ยง​ จน​ลุก​ไม่ขึ้น​

ร่างกาย​ของ​เธอ​อ่อน​ยวบ​ล้ม​ลง​บน​พื้น​

ทว่า​โชคดี​ที่​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​มือ​ตา​ว่องไว​ จึงอุ้ม​เธอ​เอาไว้​ได้​

เห็น​เช่นนั้น​ซินเอ๋อร์​พลัน​รู้สึก​สบายใจ​ จึงปิด​ตา​ลง​อย่าง​ช้าๆ ก่อน​สูด​ดมกลิ่น​กาย​ของ​ชายหนุ่ม​

แต่​ทันใดนั้น​ซินเอ๋อร์​กลับ​พบ​ว่า​คล้าย​มีบางอย่าง​ผิดปกติ​

เพราะ​บน​กาย​ของ​เซวียน​จะแฝงไป​ด้วย​กลิ่น​ของ​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​อัน​หอม​สดชื่น​ตลอดเวลา​

แต่​ชาย​ตรงหน้า​นี้​ กลิ่น​กาย​กลับ​เต็มไปด้วย​สุรา​และ​กลิ่น​เหม็นอับ​ ทำให้​คน​สะอิดสะเอียน​อย่าง​ที่สุด​!

นี่​เกิด​อัน​ใด​ขึ้น​กัน​แน่​!

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?!

Score 10
Status: Completed

จู่ๆ ‘เล่อเหยาเหยา’ เด็กสาวที่ข้ามเวลามาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด

ฟื้นขึ้นมาในร่างของผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นขันที ใช้ชีวิตอยู่ในยุคเทียนหยวนที่ไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์

แถมยังได้รับหน้าที่ปรนนิบัติ ‘เหลิ่งจวิ้นอวี๋’ ท่านอ๋องแห่งวังรุ๋ยอ๋อง

ผู้ที่อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แย้มยิ้มสนทนาขณะสังหารคนโดยไม่กะพริบตา จนทุกคนต่างขนานว่า ‘พญายม’

ทั้งยังมีเสียงเล่าลือกันอีกว่า รุ่ยอ๋องคนนี้เกลียดชังผู้หญิง ชนิดที่ห้ามผู้หญิงเข้าใกล้เกินห้าก้าว!

ทว่า วันหนึ่งพญายมเกิดสนใจในตัวเธอขึ้นมา

เธอจะทำเช่นไร เพื่อรักษาชีวิต และความลับที่ว่าแท้จริงแล้วเธอคือ ‘ผู้หญิง’

…รวมไปถึง เรื่องที่จู่ๆ ผู้หญิงในร่างขันทีน้อยคนนี้เกิดตั้งครรภ์โดยไม่คาดคิดได้เสียนี่!

สวรรค์! ได้โปรดให้ฟ้าผ่าแล้วพาเธอกลับไปโลกเดิมที!

Options

not work with dark mode
Reset