นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร 116 ปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ – ตอน 3

เรือเหยื่อล่อที่นำโดยคลื่นเข้าหาถิ่นเวปาลในเกาะที่ร้างที่เรียกว่าสุสานแห่งทะเล

—คุซุคุซุ

—คุซุคุซุคุซุ

—ฟุ่ฟุ่ฟุ่ฟุ่!

เรือถูกล้อมโดยเงือกดำที่โจมตีมากมาย

เงือกดำควรรู้ว่ากะลาสีอพยพไปแล้วด้วยเวทมนตร์บิน

แม้ว่าจะมีนั่น ความสนใจเงือกดำชี้ไปยังเรือเหยื่อล่อ…พูดให้ตรงกว่านั้น ตุ๊กตามนุษย์ที่อัดกันอยู่ในเรือและมีมานาจำนวนมหาศาล

“ยูจีน เราโจมตีที่ไหนดี​?” (โซรัน)

โซรันมีออราล้นมาจากทั้งตัวเขาข้างผม

“มาดูกัน… เมื่อเราใกล้เกาะมากกว่านี้” (ยูจีน)

ผมจับด้ามคาตานะขาวและเตรียมตัวชักมันเมื่อไหร่ก็ได้

*……เอี๊ยด……เอี๊ยด……เอี๊ยด……เอี๊ยด……*

เรือเหยื่อล่อเดินหน้าช้าๆ

หมอกชัดเจนขึ้น

“ช่าาาาาา!!”

เงือกดำตัวหนึ่งกระโดดออกมาจากผิวน้ำ

(วิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์…) (ยูจีน)

ผมกำลังจะปล่อยท่าดาบ

“ฮึ่ม!”

และหมัดของโซรันที่ใส่สนับแทงทะลุร่างเงือกดำ

เสียงดังขณะร่างกายเงือกดำสั่นและหยุดเคลื่อนไหว

“ดีนี่ โซรัน” (ยูจีน)

“ฟู่… ถ้าแบบนี้ เราแต่ละคนมี 1 ตัว เรามีแต้มเท่ากันแล้วตอนนี้” (โซรัน)

ทันทีที่เขาพูด

““คย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา””

ผมได้ยินเสียงร้องหลายเสียง

ลูกธนูสองลูกที่ยิงโดยเลออนฮาร์ตแทงทะลุหัวของเงือกดำที่เข้ามาหาเรา

“พวกนายจะไม่สามารถนับแต่ละตัวอยู่ดีล่ะน่า” (เลออนฮาร์ต)

เขาพูดด้วยหน้าตาสับสนมาก

—สักพักหลังจากนั้น เราล่าเงือกดำที่ขึ้นมายังเรือเหยื่อล่อ

ผมลืมไปแล้วว่าผมฟันไปกี่ตัว แต่หัวเงือกดำอีกตัวถูกตัด

มันหล่นพื้นและร่างกายของเงือกดำมันล้มลงไปละหว่างเลือดไหลเป็นสีดำ

“ศพของเงือกดำกลายเป็นเถ้าถ่านเมื่อมันตาย” (ยูจีน)

ดาดฟ้าเรือกลายเป็นสีดำจากเถ้าถ่านดำ

“ยูจีน ฉันล่าเงือกดำ 100 ตัวแล้วตอนนี้! แล้วนายล่ะ?!” (โซรัน)

“…ขอโทษที ฉันไม่ได้นับ” (ยูจีน)

“อะไรน้า?!” (โซรัน)

ผมมีสมาธิมากกับการฟันพวกมัน ผมลืมไป

“……พวกนายสองคน…มันช่างกระฉันกระเฉงดีจริง…” (เลออนฮาร์ต)

เลออนฮาร์ตหายใจค่อนข้างแรง

ดูเหมือนเขาไม่ได้มีเรี่ยวแรงเหลือเท่าเรา

(ต้องป้องกันเขามั้ย?) (ยูจีน)

ทันทีที่ผมคิดและกำลังจะเข้าใกล้…

““““ช่าาาาาาาาา!””””

เงือกดำเป็นสิบๆตัวโจมตีเราทีเดียว

นี่เป็นจำนวนเยอะที่สุดที่โจมตีเราในคราวเดียว

“วิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ – รูปแบบลม: [คาไมทาชิ]” (ยูจีน)

ผมฟันหัวเงือกดำในลมหายใจเดียว

“หมัดระเบิด!” (โซรัด)

หมัดโซรันระเบิดหัวเงือกดดำสองตัว

“คุ!”

ลูกธนูเลออนฮาร์ตแทงหัวใจเงือกดำ

แต่ยังมีเงือกดำเป็นสิบๆตัวเหลืออยู่

“เลออน!” (โซรัน)

เลออนฮาร์ตส่งเสียงเสียงใจร้อนเพราะเงือกดำเข้าหา

ทันทีที่โซรันกำลังจะช่วยเขา…

“ฮึบ”

บางลงลงพื้นด้วยน้ำเสียงสบายๆ

และจากนั้น คนนั้นเป่าเงือกดำไปกว่าสิบตัว

คนนั้นเป็นชายเกราะน้ำเงินท้องฟ้าและหอกแดง

“เป็นอะไรมั้ย เลออน?” (คลอดด์)

“คลอดด์…” (เลออนฮาร์ต)

คลอดด์เป็นคนเดียวที่มาช่วย

ไวเวิร์นของคลอดด์วนรอบเรา

“มาเปลี่ยนกัน ได้โปรดถอยก่อน เลออน” (คลอดด์)

“ฉันแค่…” (เลออนฮาร์ต)

“แผนคือเอาเรือเหยื่อล่อไปสุสานแห่งทะเล เราทำเป้าหมายสำเร็จแล้ว” (คลอดด์)

เรือเหยื่อล่อ…ทำเสียงทึบๆและหยุดตอนที่เขาพูดนี่

ดูเหมือนมันไปถึงพื้นดิน

“แต่ดูนั่นสิ! จำนวนเงือกดำ…!” (เลออนฮาร์ต)

มีดวงตาเป็นพันๆมองเราเหมือนสัตว์นักล่าในทิศทางที่เลออนฮาร์ตชี้

“อืม… มากกว่าที่คิดนะ” (คลอดด์)

“นั่นทำไมเราจำเป็นต้องลดจำนวนเท่าที่เป็นไปได้…หรือมันจะมีผลกับความสำเร็จ…” (เลออนฮาร์ต)

“เดี๋ยวเลออน นี่ไม่เหมือนแผนเดิม ไม่มีความจำเป็นต้องทำขนาดนั้น เงือกดำสนใจตุ๊กตามนุษย์แน่ พวกมันทำหน้าที่เป็นเหยื่อแล้ว” (คลอดด์)

“ใช่ หลังจากนั้น มันจะดีถ้าพวกมันเอาตุ๊กตามนุษย์ไปหาราชินี ทำเหมือนที่คลอดด์ว่าดีกว่า” (โซรัน)

ดูเหมือนโซรันเห็นด้วยกับคลอดด์?

“เข้าใจล่ะ…” (เลออนฮาร์ต)

มันดูเหมือนเลออนฮาร์ตไม่เต็มใจ แต่เขาหนีจากเรือเหยื่อล่อ

คนที่ยังอยู่บนดาดฟ้าคือผม, โซรัน, กับคลอดด์

เงือกดำขึ้นบนเรือมาตามๆกัน

“มันจะสู้ทั้งหมดยาก” (คลอดด์)

“คลอดด์ นายก้าวไปบนเกาะแทนอยู่ที่นี่ได้มั้ย…?” (ยูจีน)

“เกาะเหรอ…?” (คลอดด์)

ผมเสนอและคลอดด์ทำหน้าสงสัย

“เงือกดำได้เปรียบเยอะบนเรือ เราจะได้เปรียบกว่าถ้าเราอยู่บนดินถูกมั้ย?” (ยูจีน)

“แต่เราจะไปถึงเกาะได้ยังไง?” (โซรัน)

โซรันถามกับผมและผมใช้ปีกเวทมนตร์โดยใช้มานาที่เอามาจากซาร่า

ปีกสว่างมาที่หลังผม

“ฉันจะใช้นี่” (ยูจีน)

“งั้น โซรันและฉันจะไปไวเวิร์น” (คลอดด์)

คลอดด์พูดและความคิดเห็นเราตรงกันแล้ว

มีเงือกดำมากกว่าร้อยบนเรือเหยื่อล่อ

“ไปกันเถอะ!” (คลอดด์)

ไวเวิร์นลงบนเรือสวยๆ

และจากนั้น มันส่งเสียงคำรามขู่และเงือกดำหยุดเคลื่อนไหว

ผมเห็นโซรันกับคลอดด์กระโดดบนไวเวิร์น

พวกเขาบินไปที่เกาะแบบนั้น

ผมเป็นคนเดียวที่ยังเหลือบนเรือเหยื่อล่อ

ห้องรับแขกใหญ่มีตุ๊กตามนุษย์เรียงอยู่

มีเงือกดำที่บุกเรือแล้ว

ผมเพิ่งเห็นว่าตุ๊กตามนุษย์ถูกรัดด้วยเส้นผมเงือกดำและขนไป

(อย่างน้อยเราก็ทำเป้าหมายได้นิดนึงแล้ว…) (ยูจีน)

ผมดูฝูงเงือกดำเข้าหาผมอย่างช้าๆ

ผมก็ใช้เวทมนตร์บินเพื่อบินไปในท้องฟ้า

ถ้าผมเพิ่มความสูง โอกาสถูกโจมตีโดยเงือกดำลดลงมากเหมือนไวเวิร์นจากคลอดด์

แต่ปีกเวทมนตร์คล่องตัวกว่าไวเวิร์น

อย่างไรก็ตาม มันเสียเปล่าที่แค่บินในท้องฟ้า

(…วิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ – รูปแบบลม: [เดินเหินลม]) (ยูจีน)

มันเป็นท่าดั้งเดิมไว้เคลื่อนไหวเหมือนลมบนบก แต่ตอนนี้ผมเคลื่อนที่แบบเดียวกันแม้ว่าบนผิวน้ำ

ผมเร่งโดยเตะผิวน้ำและฟันหัวเงือกดำที่โหม่ออกมาจากน้ำที่มันอยู่บนหาดของเกาะ

(ราชินีอยู่ที่นี่… เธอน่าจะอยู่ในนั้น) (ยูจีน)

ราชินีฝูงออกคำสั่งข้างหลัง -คือที่นักกลยุทธ์อธิบายกับเรา

ผมเล็งให้ต่ำไปที่ที่มีเงือกดำเยอะที่สุดแล้วไปที่นั่น

(อย่าอยู่นาน ทันทีที่ฉันเจอตัวที่ดูเหมือนราชินี ฉันจะล่ามัน) (ยูจีน)

ผมตัดสินใจและมาถึงหาดที่มีเงือกดำนับไม่ถ้วน…และนั่นเมื่อผมเห็นบางอย่างไม่ถูกต้อง

(เงือกดำสู้กันเองเหรอ…?) (ยูจีน)

ผมไม่ได้เห็นจากเรือ แต่เงือกดำบนหาดสู้กันเอง

ไม่ใช่เงือกดำทั้งหมด

มีแค่ส่วนหนึ่ง

เงือกดำส่วนใหญ่ดูการต่อสู้

การต่อสู้ของเงือกแรงมาก พวกมันจะรัดเส้นผมรอบคู่ต่อสู้ด้วยสีหน้าซีด ฉีกผิวกันเองด้วยเล็บยาวและเขี้ยวคม

มีแม้แต่เงือกดำที่ตาย

มีเงือกดำประมาณ 200 ตัวสู้กัน

(เป็นไปได้มั้ยว่าราชินีใหม่และราชินีเก่าอยู่ที่นี่…?) (ยูจีน)

อย่างน้อยการต่อสู้ก็เพื่อตัดสินหัวหน้าฝูง

แต่ผมไม่เห็นตัวไหนที่เป็นราชินี

(มันจะอันตรายที่จะเข้าไปในนั้น…) (ยูจีน)

ฝูงเงือกดำดุร้ายสุดขีด

ผมไปข้างบนพวกมันด้วยเวทมนตร์บินผมเลยไม่ถูกเห็นว่าเป็นคนแปลกปลอม

◇◇

“นายนานไปนะยูจีน”

“ฉันกังวลว่านายถูกฆ่าระหว่างทาง”

โซรันและคลอดด์มาถึงกลางเกาะ ที่เป็นยอดเนินสูง และพูดกับผม

“ขอโทษ ฉันยืนยันว่าราชินีอยู่ในฝูงที่หาด โชคร้ายที่ฉันไม่เจออะไรที่เหมือนนี่เลย” (ยูจีน)

  “…เข้าใจแล้ว” (คลอดด์)

คลอดด์มองผมคาดหวังในพริบ ตาแต่เศร้าไปเมื่อผมตอบ

“แต่มันดูเหมือนการตัดสินหาราชินีใหม่เกิดขึ้นบนเกาะ มีการต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างเงือกดำ” (ยูจีน)

“จริงเหรอ?!” (คลอดด์)

“ฉันเห็นเองเลย ไม่ต้องสงสัย” (ยูจีน)

“มันจะเยี่ยมเลยถ้าเราจัดการพวกมันได้ทั้งสองตัว…” (โซรัน)

โซรันพูดอย่างเดือดดาล

“ฉันไม่เห็นปัญหา ตุ๊กตามนุษย์น่าจะถูกขนไปหาผู้นำของกลุ่มเพื่อกิน มารอตัดสินราชินีใหม่เถอะ” (ยูจีน)

“เอาแบบนั้นเหรอ…?” (คลอดด์)

คลอดด์ดูไม่สบายใจ

เพราะแผนเองค่อนข้างต่างจากแผนเดิม…

*……ดวู้นนนน*

ผมได้ยินเสียงไกลๆ

ผมมองและตรงนั้นเรือเหยื่อล่อถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ตุ๊กตามนุษย์น่าจะถูกขนไปรัง

พูดอีกอย่าง ที่ไหนสักแห่งในเกาะ

ตอนนี้ ถ้าเวทมนตร์ระเบิดใช้งานในรัง…

ทันทีนั้น ผมนึกบางอย่างที่ขัดออก

“เฮ้คลอดด์” (ยูจีน)

“มีอะไรยูจีน?” (คลอดด์)

“ปาร์ตี้ที่ 1 ถูกกวาดล้างโดยเงือกดำเหรอ?” (ยูจีน)

“หมายความว่ายังไง?” (คลอดด์)

“ฉันแค่คิดว่าเงือกดำอ่อนแอกว่าที่คิดไว้” (ยูจีน)

“นั่นก็ขัดใจฉันเหมืนกัน” (โซรัน)

โซรันดูเหมือนคิดเหมือนกัน

“นี่…ก็เป็นครั้งแรกฉันที่สู้พวกมันเอง ฉันไม่ได้สนใจขนาดนั้น…” (คลอดด์)

คลอดด์กอดอกคิด

สุดท้ายก็ไม่มีคำตอบ

โชคดีที่ไม่มีเงือกดำมาที่ยอดเขา เราเลยใช้เวลาโดยไม่มีอันตราย

เสาไฟใหญ่ควรขึ้นมาเมื่อเวทมนตร์ระเบิดใช้งาน เราเลยรอพร้อมเพื่อดูให้เกิดขึ้น

เรารอพร้อมอลยู่ประมาณชั่วโมง แต่ไม่มีอะไรแปลกเกิดขึ้น

ทันใดนั้น…

มีเงาใหญ่บินมาหาเรา

ตอนแรกผมคิดว่ามอนสเตอร์ แต่นี่คืออัศวินมังกรจากประเทศมังกร

“ราฟซัง?” (ยูจีน)

ผู้บัญชาการปาร์ตตี้ที่ 2

เขาควรออกคำสั่งเรือธง แต่สภาพเขาไม่ปรกติ

เขาบินสุดตัวเหมือนมีอะไรไล่มา

ผมบอกได้ค่อนข้างเร็ว

ราฟซังตะโกนเสียงดัง

“หนีจากที่นั่นทันที! เราถูกแจ้งว่ามังกรแห่งความมืดกลาสยา ลาโบลาสมา!!” (ราฟ)

สัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่พูดว่าอายุมากสุดและแกร่งที่สุดมาที่นี่

■ตอบความคิดเห็น:

>อาา เขา(พระเอก) เหมือนลูกของเจ้าบ้าดาบคนนั้น 555

-เขาคล้ายพ่อมากขึ้นเรื่อยๆ

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu

ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: ​http://linktr.ee/wayuwayu