ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 616 ถอนอาวุธเทพ!

บทที่ 616 ถอนอาวุธเทพ!

บทที่ 616 ถอนอาวุธเทพ!

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนลุกขึ้นยืนมองไปยังคนข้างกายเหล่านี้ อาวุธที่ใช้มาทุกวันเริ่มสั่นสะเทือนดูไม่สงบนัก

มหาจักรพรรดิเจียนเตาที่กอดดาบใหญ่ไว้ในอ้อมอกดูเหมือนจะควบคุมไม่ได้ เขามีแววตาเหลือเชื่อปรากฏขึ้น

กระบี่ยักษ์เล่มนี้ติดตามเขามานาน เขาได้เป็นถึงมหาจักรพรรดิได้ก็เพราะมีกระบี่ยักษ์เล่มนี้ก็มีส่วนช่วย สามารถพูดได้เลยว่า กระบี่เล่มนี้เกิดมาเพื่อเขาและตายไปกับเขา บนฟ้าใต้หล้ามีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะมีพลังบางอย่างกดทับพลังของมหาจักรพรรดิเจียนเตาไว้ บังคับควบคุมกระบี่เล่มนี้ขึ้นมา!

มหาจักรพรรดิคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน พวกเขาใช้พลังของตนเองกดอาวุธในมือลงอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งทำให้มันไม่สงบยิ่งขึ้น

เพียงชั่วพริบตา มหาจักรพรรดิทั้งหลายต่างก็รับรู้ถึงพลังที่มาจากภายนอกนั้น

“นี่… เทียบเท่าวิถีสวรรค์? หรือว่าเป็นวิถีโบราณ?!”

ในแววตาของมหาจักรพรรดิจิ่วเทียนฉายแววประหลาดใจ พึมพำว่า “วิถีโบราณนี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน?! จะถอนอาวุธเทพของข้าหรือ?! วิถีสวรรค์ยังแค่บังคับถอนจิตเทวะของร่างแยกข้าเท่านั้น แต่วิถีโบราณนี่ช่างกล้าจริง ๆ !”

มหาจักรพรรดิหมิงตี้ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางมหาจักรพรรดิทั้งหลายก็ขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าวิถีโบราณนี่มันเป็นยังไงกันแน่

ไม่ใช่แค่ให้ของขวัญ ให้วิชาความสามารถหน่อยก็พอแล้วรึ เหตุใดต้องทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ด้วย?!

ไม่นาน คิ้วของมหาจักรพรรดิหมิงตี้ก็คลายลง ในดวงตาแสร้งทำเป็นมีสีหน้าไม่พอใจเหมือนโดนการกระทำของวิถีโบราณยั่วโมโห จริง ๆ พยายามควบคุมอาวุธเทพในมือที่กำลังจะถูกถอนออกไปให้อยู่กับที่

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนเงียบไปครู่หนึ่งหรี่ตาลงแล้วก้าวออกจากตำหนักอันหรูหราไร้ที่ติทันที

เก้าผู้พิทักษ์ที่เฝ้าอยู่ด้านนอกตำหนัก เห็นมีมหาจักรพรรดิออกมาก็ก้มหน้าถวายบังคมทันที ไม่กล้าพูดจาตามใจชอบอีก

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนกวาดตามองไปทางดินแดนของตน ก็เห็นอาวุธที่คุ้นตาอย่างยิ่งลอยขึ้นไปกลางอากาศ โดยไม่มีการหยุดชะงักเลย ก่อนจะหายเข้าไปในเมฆหมอกสูญหายไปจากโลกนี้!

“ไอ้สารเลว!” มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนตะโกนด้วยความโกรธ ในดวงตาปรากฏเจตนาฆ่า

เนื่องจากก่อนหน้านี้เขาปีกวิเวกมานาน ครั้งนี้ออกมาพอดีกับที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาได้ของดีมา จึงนำมาบำรุงรักษาและตีอาวุธได้ ทว่าครั้งนี้ออกมาจึงไม่ได้นำอาวุธนั้นติดตัวมาด้วยปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาตีเหล็กอยู่ในดินแดน

แต่ไม่คิดว่า ก็เพราะเขาไม่ได้นำติดตัวมานี่เอง อาวุธจึงหายไป!

มหาจักรพรรดิทั้งหลายมีกำลังความสามารถทัดเทียมกัน หากต่อสู้เอาเป็นเอาความตาย บ่อยครั้งที่ชัยชนะหรือความผ่ายแพ้เกิดขึ้นชั่วพริบตาเดียว นอกจากกำลังความสามารถของตนเองแล้ว ก็ต้องอาศัยเล่ห์กลด้วย อาวุธเทพนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น!

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนในบรรดามหาจักรพรรดิทั้งหลาย ถือว่าเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งกว่า สาเหตุสำคัญส่วนหนึ่งก็คือ อาวุธเทพของเขาแข็งแกร่งกว่า

เขากลายเป็นคนแรกในบรรดามหาจักรพรรดิทั้งเก้าที่ถูกแย่งชิงอาวุธเทพไป ตอนนี้ชื่อเสียงที่เคยติดอันดับต้น ๆ ของเขาจะต้องร่วงลงไปเรื่อย ๆ !

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนกัดฟันจนแทบแตก เขาค่อย ๆ หันหลังกลับ ก้มหน้ามองตำหนักที่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสว่าง แสดงสีหน้าลึกซึ้ง

ก็ปล่อยให้อาวุธเทพของเขาหายไป กำลังความสามารถโดยรวมลดลงไปบ้าง แต่หากอาวุธเทพของมหาจักรพรรดิทั้งหมดหายไป เขาก็ยังคงเป็นมหาจักรพรรดิชั้นแนวหน้าอยู่ดี!

พอคิดถึงตรงนี้ มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เห็นว่าเหนือแดนเซียนมีลมเมฆม้วนตัว คลื่นอันไม่มีที่สิ้นสุดกำลังปั่นป่วนอยู่ด้านบนเมฆก้อนใหญ่อยู่ในสภาพคว่ำกดทับลงมาเรื่อย ๆ ม้วนตัวอย่างบ้าคลั่ง เหมือนจะกลืนกินแดนเซียนทั้งหมดในไม่ช้า

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนขยับใจคิด เมฆนั้นก็หยุดชะงักในทันใด หลังจากนั้นเพียงชั่วขณะก็ม้วนตัวรุนแรงยิ่งขึ้น พลังของวิถีโบราณเหมือนถูกบางสิ่งขยายใหญ่ขึ้นทันที!

ในตำหนักมหาจักรพรรดิทั้งหลายถึงแม้จะมีกำลังความสามารถก้าวเข้าสู่ระดับมหาจักรพรรดิแล้ว บอกได้ว่าเทียบเท่ากับวิถีสวรรค์ แต่ก็ไม่อาจต่อกรกับกฎของโลกได้เลย

พลังของวิถีโบราณกดดันเข้ามาไม่หยุด อาวุธในมือสั่นสะเทือนรุนแรงยิ่งขึ้น!

ในตอนนี้ท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้กลับปล่อยมือ ปล่อยให้อาวุธวิเศษของตนถูกแย่งชิงไปต่อหน้าเหล่าจักรพรรดิ มันพุ่งเข้าไปในเมฆหมอกอันไร้ขอบเขต

“ท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้?”

เหล่าจักรพรรดิต่างไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้

ท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้กลับดูสงบนิ่งยิ่งนัก “ข้าถามตัวเองแล้ว ข้าสู้วิถีโบราณไม่ได้ต่อให้ดิ้นรนต่อต้านก็เป็นเพียงการยื้อเวลาเท่านั้น สู้ทำตามความปรารถนาของเขา ข้าอยากจะดูว่าเขาเอาอาวุธวิเศษมากมายขนาดนี้ไปทำอะไร!”

ตอนนี้ท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้ได้สื่อสารกับวิถีโบราณผ่านร่างอวตารของแผ่นดินหยวนหงไปแล้ว และได้รู้ถึงเหตุผลที่วิถีโบราณทำเช่นนี้ด้วย

นึกถึงตรงนี้แล้วท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้ก็หัวเราะเยาะในใจ

ลู่หยวนผู้นี้ช่างโลภมากนักกล้าดึงดูดอาวุธวิเศษมากมายขนาดนี้ เพราะหมายจะครอบครองแดนเซียนทั้งหมด!

ทว่าเหตุใดลู่หยวนถึงไม่ต้องการพลังยุทธ์และพลังสืบทอดกันนะ ช่างน่าสงสัยจริง ๆ หรือว่าเขารู้อะไรบางอย่าง?

ท่านมหาจักรพรรดิหมิงตี้หรี่ตาลงเล็กน้อย ในใจยังคงควบคุมร่างอวตารของแผ่นดินหยวนหง สื่อสารกับวิถีโบราณต่อไปให้วิถีโบราณค้นหาให้มากขึ้น ดูว่าจะสืบหาความคิดที่แท้จริงของลู่หยวนได้หรือไม่?

แต่สิ่งที่ส่งกลับมามีเพียงคำพูดประโยคเดียวจาก วิถีโบราณ

“ต่อให้เขารู้ แล้วจะทำอะไรได้? เขาเป็นเพียงตัวหมากที่ปั่นป่วนฟ้าดินเท่านั้น ร่างกายและวิญญาณของเขา ข้าเป็นผู้มอบให้ เขาจะทำอะไรได้?”

เมื่อได้ยินดังนี้ ความสงสัยในใจของมหาจักรพรรดิหมิงตี้ก็สลายไป

ใช่แล้วลู่หยวนจะทำอะไรได้?

ต่อให้รู้ทุกอย่างจะทำอะไรได้อีก?

ก็แค่ดิ้นรนก่อนตายเท่านั้น ต่อให้ตอนนี้เขาจะยอมแพ้ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว ตั้งแต่เขาก้าวเท้าแรกบนแผ่นดินหยวนหง สถานการณ์ทั้งหมดก็ถูกจัดวางไว้แล้ว รอเพียงให้เขาเดินไปทีละก้าว

ผู้คนมากมายตายจาก ชนะหรือพ่ายแพ้ก็เพื่อให้ลู่หยวนก้าวมาถึงจุดนี้ เขาหนีไม่พ้น ก้าวข้ามไม่ได้ ปล่อยวางไม่ลง…

ฟ้าลิขิต ชะตากำหนด ที่เรียกว่าตัวหมาก แค่ทำหน้าที่ของตัวหมากให้ดีก็พอแล้ว…

เหล่ามหาจักรพรรดิมองมหาจักรพรรดิหมิงตี้ที่ดูสบายใจเช่นนี้ต่างก็เงียบงัน

ที่จริงพวกเขาก็รู้ดี การแย่งชิงในตอนนี้ไร้ประโยชน์ ใช่แล้ว หากวิถีโบราณต้องการจริง ๆ พวกเขาจะเก็บอาวุธวิเศษเอาไว้ไม่ได้แน่

ไม่นาน มหาจักรพรรดิเจียนเตาก็ขีดเครื่องหมายบนกระบี่ยักษ์ของตนให้แสงวาบขึ้น แล้วปล่อยมือ ให้กระบี่นั้นลอยจากไป

เหล่ามหาจักรพรรดิที่เหลือก็ทำเช่นเดียวกัน ทำเครื่องหมายแล้วก็ปล่อยอาวุธวิเศษไป

มหาจักรพรรดิหมิงตี้เห็นดังนั้น มือขวาก็ยกขึ้น ร่างเงาอาวุธวิเศษที่ถูกทำเครื่องหมายไว้หลายชิ้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนในทันที

“ท่านทั้งหลาย มาดูกันเถิดว่าวิถีโบราณนี้แย่งอาวุธวิเศษของพวกข้าไปเพราะเหตุใดกันแน่?!”

มหาจักรพรรดิจิ่วเทียนก็กลับมาในตอนนี้ สายตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความหดหู่แสร้งทำเป็นปกติดี

อาวุธวิเศษพุ่งทะยานไป ถูกพลังอันแข็งแกร่งที่ไม่อาจทะลุทะลวงห่อหุ้มไว้ในพริบตา จากนั้นก็จมลงในความมืดมิดไร้ขอบเขต ครู่ต่อมาก็ปรากฏขึ้นในอาณาจักรนอกพิภพแห่งหนึ่ง

ใบหน้าคุ้นเคยปรากฏขึ้นต่อหน้าเหล่ามหาจักรพรรดิ

“ลู่หยวน?!”

จักรพรรดิจิ่วเทียนจ้องมองไปด้วยสายตาดุดัน เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!

อาวุธวิเศษเหล่านี้ถูกส่งมาถึงตรงหน้าลู่หยวน นี่เอง!