องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!บทที่ 906 สองพี่น้อง เวยเวยกำลังไป! (2)

บทที่ 906 สองพี่น้อง เวยเวยกำลังไป! (2)

แต่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียกลับ​ไม่​คิด​ที่จะ​ปล่อยมือ​จาก​เขา​ ​แล้ว​บอก​เพียง​ว่า​ ​”​ส่ง​มือ​มา​ ​เรา​ต้อง​จับมือ​กัน​เอาไว้​เวลา​เดิน​ ​ไม่ต้อง​รีบ​ ​รถไฟ​ยัง​ไม่​ออก​หรอก​”​ ​ตราบใดที่​เขา​อยู่​ที่นี่​ ​รถไฟ​จะ​เคลื่อน​ขบวน​ได้​ก็ต่อเมื่อ​เขา​ต้องการ​เท่านั้น

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ไม่ได้​ว่า​อะไร​ ​ก่อน​จะ​ยื่นมือ​ออก​ไป​ ​เด็ก​ตัว​น้อย​ทั้งสอง​จับมือ​กัน​อีกครั้ง​ขณะ​ก้าว​เท้า​เล็ก​ๆ​ ​ออก​ไป​ ​ตอนแรก​ทุกอย่าง​ก็​ปกติ​ดี.​..

แต่​นาที​ที่​พวกเขา​เข้ามา​ใน​ขบวนรถ​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ก็​พบ​ว่า​เขา​ยาก​จะ​ขยับตัว​เดินหน้า​ต่อ​ได้​ ​เด็กชาย​เลีย​ริมฝีปาก​พลาง​กวาดตา​มอง​มนุษย์​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​ที่อยู่​ตรงหน้า​ ​ก่อน​จะ​พึมพำ​ขึ้น​มา​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​”​อาหาร​เต็มไปหมด​”

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ถึงกับ​พูดไม่ออก​…

“​นายกิ​นพ​วก​เขา​ไม่ได้​นะ​ ​อดทน​อีกหน่อย​ ​แล้ว​ฉัน​จะ​ซื้อ​ข้าว​กล่อง​ให้​กิน​ ​ฉัน​เคย​เห็น​ใน​ทีวี​ว่า​บน​รถไฟ​มี​ข้าว​กล่อง​ขาย​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​พูด​อย่างหนัก​แน่น​แล้ว​จับมือ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ไว้​ ​นี่​เป็นการ​ขึ้นรถ​ไฟ​ครั้งแรก​ของ​เขา​เหมือนกัน​ ​ปกติ​พวกเขา​มัก​เดินทาง​โดย​ใช้​เครื่องบิน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่​ค่อย​คุ้นเคย​กับ​มัน​เช่นกัน

แต่​การ​ยืน​อยู่​ท่ามกลาง​อาหาร​มากมาย​ย่อม​ต้อง​ใช้การ​ควบคุมตัว​เอง​อย่างมหาศาล​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​หันไป​ทางซ้าย​ที​ขวา​ที​อย่าง​อยู่ไม่สุข​พร้อมกับ​เอ่ย​ว่า​ ​”​ก่อนหน้านี้​ตอนที่​ฉัน​กิน​คน​ไป​ ​นาย​ยัง​ไม่เห็น​ว่า​อะไร​เลย​”

“​นั่น​มัน​คนละเรื่อง​ ​คน​พวก​นั้น​เป็น​นัก​ค้า​มนุษย์​ ​นาย​จะ​กิน​สัก​กี่​คน​ก็ตาม​ใจ​”​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ยัง​ยืน​นิ่ง​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​จึง​จำเป็นต้อง​ออกแรง​ลาก​ตัว​เขา​ออกมา

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ยัง​ดู​สับสน​อย่างมาก​ ​เขา​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​”​พวก​มัน​ก็​เป็น​ไส้กรอก​หมู​เหมือนกัน​หมด​ ​ต่างกัน​ตรงไหน​”

“​คงมี​แต่​นาย​คนเดียว​นั่นแหละ​ที่​คิด​ว่า​มนุษย์​เป็น​ไส้กรอก​หมู​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ถอนหายใจ​อย่าง​ยอมแพ้​ ​แล้ว​เสริม​ว่า​ ​”​คนที​่​อยู่​ที่นี่​เป็น​แค่​คนธรรมดา​ ​นาย​ห้าม​ทำร้าย​พวกเขา​เด็ดขาด​”

“​ทำไม​ล่ะ​”​ ​ท่าน​พ่อ​ของ​เขา​ไม่เห็น​เคย​บอก​เขา​เลย​ว่า​อะไร​ที่​เขา​ควร​กิน​ ​เดี๋ยว​สิ​ ​จะ​ว่า​ไป​เขา​ก็​เคย​บอกว่า​ห้าม​กิน​ของ​สกปรก​ ​เขา​บอกว่า​มัน​เป็นมา​รยา​ทบน​โต๊ะอาหาร​ของ​พวก​ปีศาจ​ ​แต่​จาก​ที่​เขา​เห็น​ ​คนที​่​อยู่​ตรงหน้า​เขา​พวก​นี้​ยัง​สด​และ​ไม่มี​กลิ่น​ไม่​พึงประสงค์​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​ดังนั้น​ทำไม​เขา​ถึง​จะ​กิน​พวกเขา​ไม่ได้​ล่ะ

“​เพราะ​พวกเขา​ไม่ได้​ทำ​อะไร​ผิด​ ​ถ้า​นาย​ฆ่า​พวกเขา​ ​นั่น​ย่อม​หมายความว่า​นาย​ทำความ​ผิด​ ​และ​ถ้า​เป็น​อย่างนั้น​ละ​ก็​…​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​เงียบ​ไป​กะทันหัน​ ​แล้ว​ยกมือ​ขึ้น​กุม​หน้าผาก​เหมือน​ผู้ใหญ่​ใน​ร่าง​เล็ก​พร้อมกับ​พูด​ต่อ​ ​”​ทำไม​ฉัน​ถึง​ต้อง​มา​เถียง​กับ​นาย​เรื่อง​นี้​ด้วย​นะ​”

อมนุษย์​ตน​นี้​ขาด​ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี​อย่างเห็นได้ชัด​ ​ใน​สายตา​ของ​เขา​นั้น​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​และ​คนธรรมดา​ไม่ได้​มี​ความแตกต่าง​กัน​แม้แต่น้อย​ ​พวกเขา​ล้วนแต่​เป็น​แค่​ไส้กรอก​หมู​สำหรับ​เขา​ ​บางที​ความแตกต่าง​เล็กน้อย​เพียง​อย่าง​เดียว​ที่​มี​อาจจะ​เป็น​ยี่ห้อ​ของ​แต่ละคน​ก็ได้

“​ฉัน​หิว​แล้ว​”​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียดู​เย็นชา​อย่างมาก​ตอนที่​พูด​คำ​สอง​คำ​นี้​กับ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ ​ดวงตา​ของ​เขา​หรี่​ลง​ด้วย​ความไม่พอใจ​ ​และ​เตรียมพร้อม​ที่จะ​จัดการ​มนุษย์​ที่อยู่​ใกล้​ตัว​ที่สุด​ทันที

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​รีบ​ดึง​เขา​กลับมา​แล้ว​เดิน​เตาะแตะ​ไปหา​พนักงาน​บน​รถไฟ​ที่​กำลัง​เข็น​ขนม​เข้ามา​ขาย​ ​เขา​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​เธอ​ ​จากนั้น​จึง​ถาม​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​ไร้เดียงสา​ว่า​ ​”​พี่สาว​ ​พี่​มี​ช็อกโกแลต​ขาย​ไหม​ครับ​ ​ผม​ขอ​ซื้อ​หน่อย​สิ​”

หายาก​ทีเดียว​ที่จะ​ได้​เห็น​เด็ก​ตัวเล็ก​ๆ​ ​มาซื​้อ​ขนม​ด้วยตัวเอง​เช่นนี้​ ​ดังนั้น​พนักงาน​บน​รถไฟ​คน​นั้น​จึง​ตกใจ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แต่​ในไม่ช้า​เธอ​ก็​ตั้งสติ​ได้​ ​แล้ว​ตอบ​พร้อมกับ​ยิ้ม​หวาน​ว่า​ ​”​แน่นอน​ว่า​ต้อง​มีสิ​จ๊ะ​ ​เรา​มี​ช็อกโกแลต​ยี่ห้อ​โดฟ​ขาย​อยู่​ ​ราคา​แท่ง​ละ​สิบ​หยวน​”

“​ถ้าอย่างนั้น​เอา​สอง​แท่ง​ครับ​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ควัก​เงิน​ใน​กระเป๋า​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ออกมา​จน​เจอ​ธนบัตร​ห้าสิบ​หยวน​ ​เขา​ใช้​แขน​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ยื่น​มัน​ออก​ไป​ให้​เธอ

ทันทีที่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ได้ยิน​คำ​ว่า​ ​’​ช็อกโกแลต​’​ ​เขา​ก็​เลิก​สนใจ​ ​’​ไส้กรอก​หมู​’​ ​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​นั้น​ ​เขา​จะ​กินเจ​้า​พวก​นี้​ตอน​ไหน​ก็ได้​ ​ดังนั้น​ดวงตา​ของ​เขา​จึง​เปลี่ยนไป​จับจ้อง​อยู่​ที่​ช็อกโกแลต​ใน​มือ​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​แทน

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ไม่​ค่อย​ถนัด​เรื่อง​การ​แกะ​ห่อ​ขนม​นัก​ ​แม้​จะ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​เขา​ก็​ยัง​ไม่​สามารถ​แกะ​ห่อ​ช็อกโกแลต​ที่​ถือ​อยู่​ใน​มือ​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ได้

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​หา​ที่นั่ง​ว่าง​แล้ว​ช่วย​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ขึ้นไป​นั่ง​บน​เก้าอี้​ ​จากนั้น​จึง​แกะ​ช็อกโกแลต​ทั้งสอง​แท่ง​ออก​ ​แท่ง​หนึ่ง​ให้​ตัวเอง​ ​ส่วน​อีก​แท่ง​ป้อน​ให้​เสี่ยว​ชิง​เฉิง

หลังจาก​กิน​ช็อกโกแลต​หมด​ไป​ครึ่งหนึ่ง​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​จึง​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ร่างกาย​มนุษย์​นั้น​แตกต่าง​จาก​เขา​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ดึง​ช็อกโกแลต​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​กลับมา​พร้อมกับ​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​ว่า​ ​”​เด็ก​ๆ​ ​ไม่​ควร​กิน​ช็อกโกแลต​มากเกินไป​”

คนที​่​อยู่​รอบตัว​พวกเขา​พากัน​หัวเราะ​ทันทีที่​ได้ยิน​คำพูด​นี้

“​เด็ก​คน​พี่​ทำตัว​เป็นผู้ใหญ่​ทั้งที่​ตัวเอง​ก็​ยัง​เป็น​เด็ก​อยู่​เลย​”

อันที่จริง​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ยัง​อยาก​กิน​ช็อกโกแลต​อยู่​ ​แต่​เขา​รู้​ว่า​ถ้า​เขา​ยัง​กิน​ต่อ​ ​หลังจากนี้​เขา​จะ​ต้อง​ปวดฟัน​แน่นอน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​พยายาม​อดทน​ต่อ​ความ​ทรมาน​นั้น​พร้อมกับ​มอง​ช็อกโกแลต​ที่​กิน​หมด​ไป​ครึ่งหนึ่ง​นั้น​อีกครั้ง

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียกลืน​ช็อกโกแลต​ทั้ง​แท่ง​ลง​ปาก​ใน​ครั้ง​เดียว​ ​เสียง​ของ​เขา​ยังคง​เย็นชา​ขณะที่​กล่าวว่า​ ​”​เรา​ต้องตาม​หา​ตัวผู้​ชาย​คน​นั้น​”

“​อืม​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ลูบ​กระเป๋า​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ ​จากนั้น​จึง​เดินตาม​หลัง​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ไป​ติดๆ

ตอนนี้​รถไฟ​ออกจาก​สถานี​มา​ได้​ประมาณ​สิบ​นาที​แล้ว​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​นึกไม่ถึง​ว่า​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​กับ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​จะ​ตาม​เขา​ขึ้น​มาบ​นรถ​ไฟ​ ​และ​คิด​ว่า​ปัญหา​นี้​คง​คลี่คลาย​ลง​แล้ว​ ​เขา​จึง​เอน​ตัว​พิง​ตู้​โดยสาร​แล้ว​ยกมือ​ขึ้น​จับ​ท้ายทอย​ตัวเอง​พร้อมกับ​พ่น​ควันบุหรี่​ออกมา

ความแตกต่าง​ของ​เครื่องบิน​กับ​รถไฟ​ความเร็ว​สูง​คือ​รถไฟ​อนุญาต​ให้​สูบบุหรี่​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่ใช่​เรื่อง​แปลกที่​จะ​เห็น​กลุ่มคน​รวมตัวกัน​สูบบุหรี่​ที่​ตู้​เสบียง

นัก​ค้า​มนุษย์​ไม่ได้​ซื้อ​ตั๋ว​ที่นั่ง​ ​เหตุการณ์​ดวง​ซวย​ที่เกิด​ขึ้น​ติดต่อกัน​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ทำให้​เขา​ตั้งใจ​ว่า​จะ​ไป​ขึ้นรถ​ประจำ​ทางตรง​เข้า​เมือง​อวิ​๋​นกุย​ทันทีที่​ลง​จาก​รถไฟ​ ​จากนั้น​ถึง​ค่อย​ขึ้นรถ​ไฟ​ที่จะ​มี​การซื้อขาย​เกิดขึ้น​ ​ถ้า​ไม่มี​เด็ก​ไป​ด้วย​ ​การ​ขึ้นรถ​ประจำ​ทาง​ย่อม​เป็น​ทาง​ที่​ง่าย​และ​ปลอดภัย​ที่สุด​ใน​การหลีก​เลี่ยง​ไม่​ให้​ถูก​ตรวจสอบ​ได้

เหตุการณ์​ใน​โรงแรม​เล็ก​ๆ​ ​แห่ง​นั้น​น่าจะ​พอ​ปิดบัง​ได้​สัก​ระยะ​หนึ่ง​ ​แต่​ไม่มีทาง​ที่​การตาย​ของ​ผู้หญิง​ใน​สถานีรถไฟ​แห่ง​นั้น​จะ​รอดพ้น​จาก​สายตา​ของ​ผู้คน​มากมาย​ไป​ได้​ ​ตำรวจ​จะ​ต้อง​ไป​ถึงที่​นั่น​ภายใน​เวลา​ไม่​ถึง​วัน​แน่

ทันทีที่​เขา​ทำการ​ตกลง​ธุรกิจ​เสร็จ​ ​เขา​จะ​หนี​ออกจาก​ประเทศ​ทาง​ชายแดน​ยูนนาน​ ​ไม่อย่างนั้น​ ​ใคร​จะ​ไปรู​้​ว่า​เขา​จะ​เจอ​อันตราย​อะไร​อีก​…

หลังจาก​คิดได้​ดังนั้น​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​ก็​ต่อย​ผนัง​ข้าง​ตัว​ด้วย​ความ​เดือดดาล​ ​แต่​โชคดี​ที่​เขา​ยังอยู่​ใน​ห้องน้ำ​ ​เขามอง​เงา​สะท้อน​ของ​ตัวเอง​ใน​กระจก​แล้ว​วัก​น้ำเย็น​จัด​ใส่​หน้า​ ​ก่อน​จะ​โทร​หา​ใครคนหนึ่ง​แล้ว​พูด​กับ​อีก​ฝ่าย​ว่า​ ​”​หัวหน้า​ ​มี​คนตาย​ไป​อีก​คน​แล้ว​ ​สินค้า​หรือ​ครับ​ ​ผม​ไม่ได้​พาสิ​นค​้า​มาด​้วย​ ​ผม​มี​ลางสังหรณ์​ว่า​ไอ้​เด็ก​เหลือขอ​สอง​คน​นั้น​มัน​เป็นตัว​หายนะ​ ​พวก​มัน​ผิดปกติ​เกินไป​!​ ​ใช่​ครับ​ ​ตอนนี้​ผม​อยู่​บน​รถไฟ​ ​น่าจะ​ไป​ถึง​ใน​อีก​สาม​ชั่วโมง​ ​สินค้า​ชิ้น​อื่น​ยังอยู่​ที่​เดิม​ครับ​ ​หลังจากนี้​ผม​จะ​สั่ง​ให้​คน​เคลื่อนย้าย​พวก​มัน​ไป​ขึ้นรถ​ไฟ​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Score 10
Status: Completed
นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก! “เจ้าต้องรับผิดชอบ”

Options

not work with dark mode
Reset