หม่ามี๊ตัวร้ายกับเสนาบดีตื๊อรักตอนพิเศษ 44-2 มังกรน้อยจัดการพวกสวะ เทหมดหน้าตัก

ตอนพิเศษ 44-2 มังกรน้อยจัดการพวกสวะ เทหมดหน้าตัก

มังกรน้อยเดินไปอีกไม่นานก็พบโหราจารย์หญิงกับฉินเซวียนที่กำลังค้นหาอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ ทั้งสองคนแปลงโฉมอยู่ อีกทั้งยังเก็บซ่อนลมปราณดั้งเดิมเอาไว้ มังกรน้อยย่อมจดจำพวกเขาไม่ได้ พวกเขามองเห็นแต่มังกรน้อย แต่มองไม่เห็นตราที่ลอยตามก้นมังกรน้อยต้อยๆ อยู่ด้านหลัง

สัญญาณเตือนในใจฉินเซวียนร้องดังระงม แต่โหราจารย์หญิงยังคงสีหน้าราบเรียบก่อนจะกดมือเขาไว้ แล้วแย้มยิ้มเอ่ยกับมังกรมารน้อยเวยเวยว่า “เวยเวยหรือ พวกเราเป็นองครักษ์ของวังมาร”

มังกรมารน้อยโคลงหัวมองนาง

“อาจารย์”

“อย่างร้อนรน อาจารย์จัดการนางได้”

โหราจารย์หญิงเอ่ยเสียงเบาจบก็ล้วงน้ำตาลก้อนหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ แล้วยื่นไปที่ริมฝีปากของมังกรมารน้อยอย่างช้าๆ “อยากกินหรือไม่”

มังกรมารน้อยงับน้ำตาลเข้าไปในคำเดียว!

หวานจริง!

โหราจารย์หญิงยิ้มอย่างอ่อนโยน “ข้ายังมีอีก ยกให้เจ้าทั้งหมดเลย”

โหราจารย์หญิงมอบขนมถั่วตัดถุงใหญ่ให้มังกรมารน้อย มังกรมารน้อยกินหมดไม่เหลือสักชิ้น พอกินเสร็จก็ยกศีรษะขึ้นไปถูไถกับฝ่ามือของโหราจารย์หญิง มังกรมารน้อยชอบนาง

ฉินเซวียนกระซิบริมหูโหราจารย์หญิง “อาจารย์ วางยาพิษนางสิขอรับ หากนางเป็นอะไรไปในวังมารก็โทษพวกเราไม่ได้แล้ว”

โหราจารย์หญิงเอ่ยเสียงเบา “เจ้าโง่ใช่หรือไม่ หากนางเป็นอะไรไป ชิงสุ่ยเจินเหรินจะตรวจสอบไม่พบหรือ ตามหาอาวุธศักดิ์สิทธิ์สำคัญกว่า วังมารมีอันตรายมากมายนัก มังกรน้อยตัวนี้ยกให้วังมารจัดการมันเองก็แล้วกัน”

ฉินเซวียนยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่โหราจารย์หญิงลูบหัวของมังกรมารน้อยแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างยิ่ง “เจ้ากำลังหาตราอยู่ใช่หรือไม่ ข้ารู้ว่าตราอยู่ที่ใด เจ้าไปทางนั้น เดินตรงไปเรื่อยๆ ไม่ต้องวกกลับมา แล้วก็อย่าเลี้ยวไปที่ใด พอผ่านลานน้อยแห่งหนึ่งก็จะพบสิ่งที่เจ้าต้องการแล้ว”

มังกรมารน้อยกระโดดโลดเต้นจากไป

ฉินเซวียนมองแผ่นหลังของมังกรน้อยจากไปไกลแล้วก็เอ่ยขึ้นมาอย่างฉงน “ด้านนั้นไม่มีตรานี่ขอรับ”

โหราจารย์หญิงหัวเราะหยัน “มีตราหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่มีหลุมสวรรค์อยู่แน่นอน”

ฉินเซวียนขมวดคิ้ว “หลุมสวรรค์หรือ”

โหราจารย์หญิงมองจุดสีดำจุดน้อยบนเข็มทิศ แล้วอธิบายอย่างเปรมปรีดิ์ “หลุมสวรรค์ก็คือหลุมไร้ก้น มังกรมารที่พลัดตกลงไปจะขึ้นมาไม่ได้อีก ทั้งจัดการมังกรน้อยตัวนี้ได้ แล้วยังหลบเลี่ยงไม่ให้ถูกชิงสุ่ยเจินเหรินจับได้อีก เจ้าว่าไม่ใช่ยิงทีเดียวได้นกสองตัวหรอกหรือ”

หลุมสวรรค์อยู่ในลานแห่งนั้น มันดูไม่แตกต่างจากพื้นธรรมดาแต่อย่างใด แต่นั่นเป็นเพียงภาพลวงตาของหลุมสวรรค์เท่านั้น

มังกรมารน้อยกระโดดเข้าไปในลาน

“แย่แล้ว! นั่นหลุมสวรรค์!” ตราหมายเลขหนึ่งตะโกนลั่น

ตราหมายเลขสองบินฟิ้วเข้าไป!

ต่อจากนั้นตราหมายเลขสาม ตราหมายเลขสี่ ตราหมายเลขห้าไปจนถึงตราหมายเลขยี่สิบหกก็บินฟิ้วเข้าไปพร้อมกัน

มังกรมารน้อยเหยียบบนตราแต่ละชิ้น เดินผ่านหลุมสวรรค์ไปอย่างปลอดภัยไร้อันตราย

ฉินเซวียนขมวดคิ้วอันหล่อเหลาของตนเองแล้วถามว่า “ไหนว่ามีหลุมสวรรค์อยู่อย่างไรเล่า เหตุใดนางจึงข้ามไปได้”

ฉินเซวียนไม่เชื่อในสิ่งลี้ลับ เขาจึงสาวเท้าก้าวเข้าไป ไหนเลยจะคิดว่าเขาเพิ่งก้าวเข้ามาลาน เท้าก็เหยียบถูกความว่างเปล่าร่วงลงไปด้านล่าง!

“เซวียนเอ๋อร์!” โหราจารย์หญิงรีบร้อนตามออกมา แต่น่าเสียดายที่ช้าไปแล้ว ฉินเซวียนร่วงลงไปในหลุมแล้ว

โหราจารย์หญิงโกรธจนปราณมารพลุ่งพล่าน เรียกกระบี่มารเล่มยาวออกมาทันที

หลุมสวรรค์เห็นท่าไม่ดีจึงแผ่นแผล็วหนีอย่างว่องไว

โหราจารย์หญิง “!”

…

มังกรมารน้อยเดินตรงไปตามที่โหราจารย์หญิงบอกโดยไม่หันหัวกลับไปทางเดิม นางเดินผ่านลานแห่งนั้นก็พบกระท่อมไม้น้อยหลังหนึ่ง

ภายในกระท่อมไม้น้อยมีกล่องที่เปล่งแสงสีทองวิบวับหนึ่งใบ

ชั่วพริบตาที่เห็นกล่องใบนั้น ดวงตาของมังกรน้อยก็ทอประกายวาววับ!

กระท่อมขนาดเล็กเหลือกิน มังกรมารน้อยมุดเข้าไปไม่ได้ นางจึงหมุนตัวแล้วใช้หางเส้นน้อยเกี่ยวกล่องสีทองวิบวับออกมา

ภายในกล่องสีทองวิบวับมีตราชิ้นน้อยที่เปล่งแสงสีทองอร่ามชิ้นหนึ่ง แม้มันจะเป็นรูปวงกลม แต่ขนาดพอฟัดพอเหวี่ยงกับชิ้นที่อยู่บนลำคอของนาง นี่อย่างไรเล่าตราที่นางต้องตามหา!

ตราหมายเลขหนึ่ง พวกเราต้องเตือนนางน่ะ นั่นเป็นเพียงเหรียญทองเหรียญหนึ่งจากโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือ

มังกรมารน้อยตามหาตราพบแล้ว มันเบิกบานใจยิ่งนัก คาบกล่องสีทองอร่ามออกจากที่นั่น มุ่งหน้ากลับไปทางเดิม

อีกด้านหนึ่งแม้โหราจารย์หญิงจะตามหาฉินเซวียนไม่พบ แต่นางตามหาอาวุศักดิ์สิทธิ์ไข่มุกเก้ามังกรพบแล้ว ไข่มุกเก้ามังกรหากอยู่แยกกันจะเป็นเพียงอาวุธญาณธรรมดาๆ แต่หากรวมเป็นหนึ่ง มันจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่สังหารมังกรมารได้

โหราจารย์หญิงมองไข่มุกมังกรที่ถูกผนึกแยกกันในหัวมังกรโลหะเก้าชิ้นอย่างละโมบ นางสิ้นเปลืองพลังไปเกือบครึ่งร่างเพื่อคลายผนึก ในตอนที่นางเอื้อมมือออกไปเก็บไข่มุกมังกรนั่นเอง มังกรมารน้อยก็เซวูบกลิ้งเข้ามา

เรือนร่างอรชรของโหราจารย์หญิงสะดุ้งเฮือก นางหันกลับมามองอย่างไม่อยากเชื่อ “เจ้า…เจ้ามาได้อย่างไรกัน”

หลุมสวรรค์หายไปแล้ว ลานตรงนั้นก็หายไปแล้ว มังกรมารน้อยไม่รู้จักทางกลับ แต่นางได้กลิ่นของโหราจารย์หญิง ดังนั้นจึงวิ่งดุ๊กๆ ตามมา แต่นางวิ่งเร็วเกินไปหน่อยจึงหยุดไม่ทัน สะดุดธรณีประตูจนล้มคว่ำ

มังกรมารน้อยเห็นไข่มุกมังกรสารพัดสีแล้ว มันคลานลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตุ้บตั้บเข้าไปหาพวกมัน

โหราจารย์หญิงเลิกคิ้ว “อย่าแตะนะ! อย่าเข้าไป!”

มังกรมารน้อยหยุดกึก มันกะพริบตามองอีกฝ่ายด้วยแววตาไร้เดียงสา

โหราจารย์หญิงดวงตาทอประกายวูบหนึ่งแล้วบอกว่า “นั่น…นั่นไม่ใช่ของเล่นของเด็กน้อย”

มังกรมารน้อยจ้องนาง แล้วแอบๆ เขยิบเข้าไปใกล้ไข่มุกทีละนิด

หากโหราจารย์หญิงไม่ตาบอดย่อมเห็นว่ามังกรมารน้อยกำลังทำสิ่งใด นางมุมปากกระตุก เค้นรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาแล้วหลอกล่อเสียงเบา “เมื่อครู่ข้ายังให้ขนมเจ้ากินอยู่เลย เจ้าลืมแล้วหรือ เจ้าต้องเชื่อฟังคำพูดข้าสิ นั่นไม่ใช่ของเล่นของเด็กน้อย เจ้าสิ่งนั้น…มัน…มันอันตรายมาก!”

ร่างกายน้อยๆ ของมังกรมารน้อยเกร็งเครียดขึ้นมาทันใด

โหราจารย์หญิงฉวยโอกาสตีเหล็กตอนร้อน “เจ้าดูมือของข้าสิ เมื่อครู่ข้าแตะมันเพียงนิดเดียวก็ถูกลวกจนบาดเจ็บเช่นนี้แล้ว!”

โหราจารย์หญิงใช้อาคมสร้างแผลขึ้นมาบนมือซ้ายของตนเองอย่างไม่เปิดเผยร่องรอย แล้วเอาให้มังกรมารน้อยดู

มังกรมารน้อยเห็นแล้ว บาดเจ็บจริงๆ ด้วย!

ตอนนั้นเองมังกรมารน้อยก็กระโจนพรวด นางกระโดดขึ้นไปกลางอากาศแล้วตบฝ่ามือทุบไข่มุกมังกรจนแหลกเละ!

ทุบเม็ดนี้เละยังไม่พอ นางกระโดดซ้ำอีกหน ทุบไข่มุกมังกรที่เหลือแปดเม็ดดัง โพล๊ะ! โพล๊ะ! โพล๊ะ! ด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ!

โหราจารย์หญิงหน้าซีดเผือด อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของนาง…อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของนาง…

มังกรมารน้อยกระโดดมาตรงหน้าโหราจารย์หญิงอย่างภาคภูมิใจ มันส่ายหางน้อยๆ ของตนเองขอคำชม

โหราจารย์หญิงจิตใจจวนเจียนจะพังทลาย นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะใช้จัดการจอมมารกับชิงสุ่ยเจินเหรินได้ นางยังไม่ทันได้แตะก็ถูกมังกรน้อยตัวนี้ทุบจนแหลกเละไม่เหลือซากแล้ว!

โหราจารย์หญิงโกรธจนเต้นผาง “ผู้ใดบอกให้เจ้าทำเช่นนั้น ข้าบอกให้เจ้าทำลายพวกมันเช่นนั้นหรือ เจ้าบอกมาสิ!”

มังกรมารน้อยทำหน้าเศร้า

โหราจารย์หญิงโกรธจนปวดศีรษะไปหมด ไม่มีถ้อยคำใดจะพรรณนาความโกรธเกรี้ยวในใจนางได้!

นางกุมศีรษะที่เริ่มมึนหัว แล้วสูดลมหายใจลึกเฮือกหนึ่ง ทั้งตัวสั่นสะท้านเอ่ยว่า “ตอนนี้ข้าอยากให้ใครสักคนส่งมีดให้ข้าจริงๆ!”

ฉึก!

มังกรมารรน้อยยื่นมีดเล่มหนึ่งให้นาง

แต่ดันถูกจุดสำคัญพอดี

โหราจารย์หญิง “…”