[นิยายแปล] ร้านป้ายแดงของสาวนักแปรธาตุมือใหม่ 39 [1] Special Short Story [ตอนสั้นพิเศษเขียนใหม่] : การตรวจร่างกายของลอเรียจัง

เช้าวันต่อมาหลังจากที่โลเรียเป็นลมไปในห้องอาบน้ำ

“อาเระ…? ฉัน?… ที่นี่คือ?”

พอโลเรียตื่นขึ้นมาบนเตียง เธอก็งงๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนไปพักนึง

เธอพยายามจะรีบผุดลุกขึ้น แต่พอเห็นหน้าของเพื่อนใหม่ของตัวเองอยู่ข้างๆ ก็โล่งใจ และมุดตัวกลับเข้าไปในเตียง

“อา จริงสิ เมื่อคืน ฉัน ไปแช่น้ำ-… ฮะ!?”

พอเริ่มนึกออกถึงตรงนี้ เธอก็รีบพลิกผ้านวมออกเพื่อตรวจดูข้างใน…

“โล่งอกไปที ใส่เสื้อผ้าแล้วสินะ”

โลเรียจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ถึงห้องอาบน้ำ

หลังจากนั้น เธอก็พอจำได้แค่ว่ามีใครซักคนมากอด แต่ก็ไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น

“…แสดงว่า ก็เป็นคุณซาราสะเองสินะ คนที่อุ้มฉันมา แล้วกับใส่ชุดให้น่ะ”

ถึงพวกเธอจะเป็นเด็กผู้หญิงเหมือนกัน แค่เห็นตอนเปลือยก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอคิดว่า คนที่เพิ่งเจอกันไม่นานช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ สวมเสื้อผ้าให้ ก็ทำให้โลเรียเขินจนหน้าแดง ก่อนจะมุดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม

“อูว… ไม่อยากเชื่อว่าเลยจะเป็นลม… อ่างอาบน้ำนี่น่ากลัวจัง…”

โลเรียแยกความแตกต่างในประสบการณ์ครั้งแรกไม่ออก แต่อันที่จริง สาเหตุของการเป็นลมของเธอ ก็เป็นเพราะความเลินเล่อของซาราสะเต็มๆ เลย

ถ้าเธอใช้น้ำธรรมดาในการแช่น้ำ แม้แต่โลเรียที่ไม่คุ้นชินกับการแช่น้ำ ก็คงไม่เป็นลมในเวลาสั้นๆ แบบนี้

“แต่ การแช่น้ำนี่ก็รู้สึกดีจริงๆ นะ… รู้สึกเหมือนผิวดีขึ้นมาเลย”

สำหรับโลเรียที่เคยแค่ว่ายน้ำเล่นตอนหน้าร้อน กับใช้ผ้าเปียกเช็ดตัวในหน้าหนาว ก็อาบน้ำจนสะอาดด้วยน้ำร้อนเยอะขนาดนั้น มากถึงขนาดลงไปแช่น้ำได้เนี่ย เป็นความฟุ่มเฟือยจนน่าตลกเลยด้วยซ้ำ

กับซาราสะที่สามารถทำแบบนั้นได้อย่างเป็นเรื่องปกติ ก็ทำให้โลเรียรู้สึกนับถือในตัวของซาราสะอีกครั้งนึง

“คุณซาราสะ สุดยอดไปเลยน้า ทั้งๆ ที่อายุมากกว่าฉันแค่ 2 ปีเอง… แล้วอีก 2 ปีต่อจากตอนนี้ ฉันจะทำอะไรดีนะ?”

ถึงโลเรียจะสนใจในเรื่องของแฟชั่น แต่เธอก็ไม่เคยคิดเรื่องเดินทางเข้าเมืองไปเป็นช่างเย็บผ้า หรือเรื่องเปิดร้านเสื้อผ้าในหมู่บ้านนี้เลย

พ่อแม่ของเธอทำธุรกิจการค้าทุกรูปแบบ แม้แต่โลเรียที่ยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ ก็ยังเข้าใจได้เลยว่าเรื่องพวกนั้นมันไม่สามารถทำได้จริง

ในมุมมองของเธอ ซาราสะก็เป็นเหมือนรุ่นพี่ในด้านการใช้ชีวิตที่เดินหน้าไปไกลแล้ว

ฝึกทักษะความสามารถที่หาได้ยากจนชำนาญ ออกมาใช้ชีวิตตามลำพัง แล้วก็ยังเปิดร้านของตัวเองในหมู่บ้านห่างไกลที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้รู้จักใครเลยซักคน

โลเรียก็ได้แค่สงสัยกับตัวเองว่า เธอจะเข้าใกล้ได้ซักแค่ไหนในเวลาแค่ 2 ปี…

“แต่งงานกับใครซักคนในหมู่บ้าน แล้วก็เปิดร้านขายของชำต่อ… ถ้าทำแบบนั้น แล้วเอาเสื้อผ้าที่ทำในเวลาว่างๆ มาตั้งในร้านก็คงดีนะ”

เรื่องจะเปิดร้านของตัวเองนั้นเอาไว้ก่อนได้เลย เพราะแค่การสืบทอดร้านจากพ่อแม่ให้เป็นไปได้ด้วยดีนั้นก็เป็นเรื่องยากแล้ว

พอคิดแบบนั้น โลเรียก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“จริงๆ เลย ถ้ามองแบบนี้ เธอก็ดูเหมือนจะเด็กกว่าฉันซะอีก…”

ซาราสะไม่ได้ถึงขนาดว่าเป็นคนหน้าเด็ก แต่หน้าของเธอก็ดูไม่ได้สมกับวัยขนาดนั้น

ตัวค่อนข้างเล็กบอบบาง หน้าอกไม่ได้ใหญ่อะไร เธอก็เลยดูไม่เหมือนผู้ใหญ่เลย

ในทางตรงข้าม โลเรียค่อนข้างเติบโตเป็นอย่างดี เพราะงั้น ถ้าพวกเธอ 2 คนยืนอยู่ข้างๆ กันแล้ว ก็อาจจะยากซักหน่อยในการจะบอกว่าใครกันแน่ที่แก่กว่า

“มั่นใจเลยล่ะว่าเธอน่ารักมากๆ เลย ขนาดดูใกล้ขนาดนี้ ผิวก็ยังสวยด้วย… เพราะเธอเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุด้วย จะได้ใช้โพชั่นสำหรับบำรุงผิวอะไรซักอย่างหรือเปล่านะ? จะพอซื้อด้วยเงินค่าขนมของฉันได้มั้ยน้า?”

โลเรียแอบใช้โอกาสในตอนที่ซาราสะหลับอยู่ เทียบแก้มของเธอเองกับแก้มของซาราสะดู

ซาราสะขยับหน้าของเธอนิดหน่อย เหมือนกับถูกรบกวนจากมือของโลเรียที่แตะเธอเบาๆ แต่ก็แค่นั้น

แต่ไหนแต่ไร นักเล่นแร่แปรธาตุก็ไม่เหมือนกับชาวบ้านที่เข้านอนเมื่อตอนที่อาทิตย์ตกดิน แล้วก็ตื่นนอนเมื่อตอนที่อาทิตย์ขึ้นอยู่แล้ว พวกเขาสามารถเปิดไฟด้วยเวทมนตร์ได้ แล้วก็ทำงานติดกันหลายชั่วโมง ทำงานข้ามคืน หรือทำงานจนดึกก็บ่อย ทำให้หลายๆ คนก็สับสนในเรื่องของเวลาไปเหมือนกัน

ซาราสะที่เข้าเรียนในโรงเรียนมาจนถึงเมื่อไม่นานนี้ ก็ใช้ชีวิตแบบค่อนข้างจะเป็นปกติ แต่เพราะทั้งเรื่องสภาพแวดล้อมรอบตัวที่เปลี่ยนไปอย่างปุบปับ ทั้งเรื่องการเตรียมการเพื่อเปิดร้านของตัวเอง มีปัจจัยมากมายทำให้เธอเหนื่อยล้าไปหมด

ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะหลับสนิทขนาดนี้

“ผมก็นุ่มสลวยด้วย… เพราะว่าได้แช่น้ำบ่อยๆ หรือเปล่านะ?”

เพราะซาราสะยังไม่ตื่น โลเรียก็เลยกล้าทำเรื่องแบบนี้ แล้วก็เพลิดเพลินกับผิวสัมผัสนั้น

ผมของซาราสะคือของที่เธอที่ชื่นชมรูปร่างหน้าตาที่น่ารักรู้สึกอิจฉามาตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเธอได้เจอกันเลย

เพราะเมื่อวานได้ล้างทำความสะอาดเป็นอย่างดีด้วย ผมของโลเรียวันนี้ก็เลยนุ่มสลวยเหมือนกัน แต่ก็ยังต่างจากผมของซาราสะอยู่ ซึ่งนั่นทำให้โลเรียรู้สึกเสียใจนิดหน่อย

“ขนตาก็ยาว สันจมูกก็สวย… หน้าของคุณซาราสะเนี่ย ขนาดใกล้ขนาดนี้ก็ยังดูดีอยู่เลย”

ซาราสะเลิกคิ้ว มีสีหน้าไม่สบายตัวเล็กน้อย เหมือนเธอรู้สึกเหมือนถูกจ้องในระยะใกล้ แต่การสังเกตของโลเรียก็ยังไม่จบ

“หน้าอกนี่… ฉันคงชนะอยู่มั้ง? ความทรงจำเมื่อวานนี้มันเลือนรางหน่อยๆ ด้วยสิ แต่ว่า…”

เทียบกับเด็กคนอื่นๆ ในหมู่บ้านแล้ว โลเรียก็ไม่ได้ใหญ่เป็นพิเศษขนาดนั้น แต่พอเธอดึงความทรงจำตอนที่พวกเธอแช่น้ำอยู่ด้วยกันเมื่อวานนี้กลับขึ้นมา เธอก็วางมือทาบบนอกของตัวเอง แล้วก็นึกถึงเรื่องนี้

“ไม่ได้ต้องใหญ่อะไร แต่ถ้ามีบ้าง ก็จะรู้สึกเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ”

โลเรียลูบหน้าอกของตัวเองเบาๆ ก่อนจะมุดเข้าไปใต้ผ้านวม แล้วก็ลองมองหน้าอกของซาราสะที่อยู่ข้างใต้นั้น

“―――ไม่มั่นใจแฮะ”

เธอสวมชุดนอนตัวหลวมสบาย กำลังนอนหงายอยู่

ในสภาพแบบนี้ โลเรียก็เลยมองไม่เห็นหน้าอกของซาราสะได้ชัดเจนขนาดนั้น

“ขอเสียมารยาทนิดนึงนะคะ…”

โลเรียวางมือทาบไปตรงนั้นดู

มือขวาอยู่ที่ตัวเธอเอง ส่วนมือซ้ายอยู่ที่ซาราสะ

“ขนาดนี่… ใหญ่กว่านิดนึง? แต่ว่า นุ่มจัง”

หลังจากแตะอยู่ซักพักจนพอใจแล้ว โลเรียก็พยักหน้าพร้อมเสียง “อื้อ” ก่อนจะเริ่มขยับตัว โผล่หัวออกมานอกผ้านวมแล้วก็ร้อง “ฟุฮ่า” ออกมา

แล้วสายตาของทั้งคู่ก็สบกัน

สายตาของซาราสะมองมาพร้อมกับตาที่เบิกกว้าง

“อะ… อ- เออ… อ- อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณซาราสะ”
“อือ อรุณสวัสดิ์นะ โลเรียจัง ทำอะไรเหรอ?”
“…………ต- ตรวจร่างกายมั้งคะ?”

หลังจากที่เงียบกริบไปครู่ใหญ่ โลเรียก็เค้นหาคำพูดหนึ่งออกมาในขณะที่เหงื่อแตกพลั่ก พอได้ยินแบบนั้น ซาราสะก็ถอนหายใจออกมา

“หรือที่จริง คนที่จำเป็นต้องตรวจน่าจะเป็นโลเรียจังที่เป็นลมไปเมื่อวานนี้หรือเปล่า?”
“อ- อา……”
“เอาเถอะ เธอก็อยู่ในวัยที่สงสัยความแตกต่างทางร่างกายจากคนอื่นๆ แล้วนี่นะ? ฉันไม่ไล่เค้นหรอก”

เมื่อตอนที่อยู่ที่โรงเรียน ซาราสะก็เปรียบเทียบตัวเธอเองก็เพื่อนร่วมห้องระหว่างอาบน้ำเหมือนกัน เธอถึงได้อดทนกับการกระทำแปลกๆ ของโลเรีย ในขณะที่รู้สึกท่วมท้นไปด้วยอารมณ์ที่ทั้งดีใจและเสียใจไปด้วยในเวลาเดียวกัน

“ข- ขอโทษค่ะ…”

โลเรียพูดขอโทษด้วยสีหน้าเขินอาย ซาราสะก็พยักหน้าให้ ก่อนจะเอามือยื่นออกมาจับที่หน้าของโลเรีย และตรวจดูสีหน้าของเธอ

“โลเรียจัง มีอะไรผิดปกติกับสภาพร่างกายของเธอหรือเปล่า? แต่ดูจากสาเหตุแล้ว ฉันคิดว่าเธอน่าจะไม่เป็นไรแล้วนะ”
“ค่ะ ไม่เป็นไรเลยค่ะ―――แต่ว่า สาเหตุ เหรอคะ?”
“อา น้ำที่ใช้แช่เมื่อวานนี้ ฉันใช้เวทมนตร์ทำน้ำร้อนน่ะ… ถ้าใครที่ไม่คุ้นเคยกับการแช่น้ำนานๆ ก็จะมึนเมาจากพลังเวทที่อยู่ในนั้นได้ แค่ออกมาจากในน้ำซักพักก็ไม่เป็นไรแล้ว ขอโทษนะ?”
“เป็นแบบนั้นเองสินะคะ นั่นเป็นครั้งแรกของฉันเลย ก็เลยตกใจนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรค่ะ ดูเหมือนฉันจะสร้างปัญหาให้คุณซาราสะลำบากเหมือนกันสินะคะ”
“มันเป็นความรับผิดชอบของฉันเอง ไม่ต้องคิดมากหรอก ครั้งหน้า ฉันจะระวังให้มากกว่านี้ เพราะงั้น ถ้าอยากแช่น้ำตอนไหนก็บอกฉันให้ฉันรู้ได้เลยนะ ตกลงมั้ย? ―――อะ ถ้าเราแช่ด้วยกัน เธอก็จะเห็นฉันเปลือยสินะ?”
“ม- ไม่ใช่ยังงั้นนะคะ~! ฉันไม่ได้ไม่ชอบเด็กผู้หญิงโป๊แบบนั้นนะคะ!”

พอซาราสะเห็นโลเรียปฏิเสธอย่างตาลีตาเหลือก เธอก็หัวเราะ “ฮุฮุฮุ” ออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะพูดสำทับไปอีกคำนึง

“บอกไว้ก่อนแล้วกัน เครื่องสำอางน่ะทำขึ้นจากการเล่นแร่แปรธาตุได้ แต่ผิวเนี่ยเป็นของฉันเองนะ”
“เอ๋!? ค- คุณซาราสะค้า~!”

โลเรียร้องออกมาด้วยความเขินอาย เมื่อเข้าใจความหมายของคำที่ซาราสะหมายถึง

TN: จบแล่มที่ 1 แล้วนะครับ ^^
งั้น รอติดตามต่อเล่มที่ 2 เลยนะครับว่าพวกซาราสะจะเจอกับอะไรกันต่อ ใน [เล่มที่ 2 : เริ่มธุรกิจกัน]

ใบ้นิดนึงว่า บ้านพังก็ต้องซ่อมบ้านสิ 555