ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!!บทที่ 2 52 ของขวัญที่ตกค้าง

 

ช่วงบ่าย

 

 

 

” …บอส? “จือหนาน

 

 

ไม่อยู่ในห้องแฮะ

 

 

ว่าไป.. วันนี้วันหยุดนี่นา ไปไหนของเขากันนะ

 

 

” ในตู้มีแต่สูท.. น่าเบื่อ “จือหนาน

 

 

” งั้น.. ระหว่างที่ออกไปซื้อของก็ตามหาบอสไปด้วยเลยก็แล้วกัน “จือหนาน

 

 

แต่ก็แปลกนะที่บอสจะออกไปนอกสถาบัน ปกติเขาจะฝึกอยู่ที่แถวๆสนามกีฬา แต่ว่าวันนี้เขากลับออกไปสูดอากาศข้างนอก

 

 

บางที.. ข้าก็ควรจะไปทำอะไรใหม่ๆบ้าง

 

 

อย่างแรก ไปหาคุณหนูก่อนดีกว่า..

 

 

…

 

 

สวนดอกไม้ก่อนถึงโรงอาหาร

 

 

” ห๋า? หาบี๋ไม่เจอ? “เมเดียร์

 

 

” ค่ะ “จือหนาน

 

 

” ได้ไปหาคุณชายที่ยิมรึยัง? “ฮาจุน

 

 

” ข้าคิดว่าเขาไม่น่าอยู่ที่นั่น “จือหนาน

 

 

” แปลกแฮะ วันนี้เขาไม่ได้มีนัดกับใครใช่ไหม? “เมเดียร์

 

 

” ไม่ค่ะ “จือหนาน

 

 

ทั้งคุณหนูและรุ่นพี่มองหน้ากัน พวกเขาส่ายหน้าก่อนจะบอกว่าบอสนั้นไม่ได้มาหาพวกเธอเลยในวันนี้

 

 

ขณะที่ข้ากำลังสืบหาเกี่ยวกับตัวบอสอยู่นั้นหลิงฉือ ก็วิ่งหน้าตั้งมาทางนี้อย่างเร่งรีบ สีหน้าของนางดูไม่ได้ดีเท่าไรนัก เหมือนว่ากำลังกังวลเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

 

 

” พี่หญิงคะ!! “หลิงฉือ

 

 

” ? “จือหนาน

 

 

ข้าเอียงคอด้วยความฉงน

 

 

“ หนู- อ๊ะ- อ้าย!? ”หลิงฉือ

 

 

อยู่ๆออร่าก็กระโดดออกมาจากชุดของข้าไปหาหลิงฉือ ข้าไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่หลิงฉือดูจะตกใจพอสมควรที่เจ้าหมาป่าตัวน้อยนั่นกระโจนเข้าใส่เธอ

 

 

“ ชอบน้องสาวข้าหรือออร่า? ”จือหนาน

 

 

คู๊ว~

 

 

คงจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

 

 

“ ค- คือว่าพี่หญิงคะ! ท- ท่านพ่อ!! ”หลิงฉือ

 

 

“ ท่านพ่อทำไมรึ? ”จือหนาน

 

 

“ ท่านพ่อมาถึงที่นี่แล้วค่ะ!! ”หลิงฉือ

 

 

“ งั้นรึ? ”จือหนาน

 

 

ข้าไม่ได้ให้ความสนใจกับการที่ท่านพ่อมาเยือนสักเท่าไร ที่สำคัญในตอนนี้คือบอสหายตัวไปไหนต่างหาก

 

 

คิดถึงบอสจัง

 

 

“ เอ่อ.. ท่านพี่ ท่านดูหมองๆนะ ”หลิงฉือ

 

 

“ ข้าหาตัวบอสอยู่ ”จือหนาน

 

 

“ ….. หมายถึงบี๋ใช่ไหมคะ? ”หลิงฉือ

 

 

“ ใช่ ”จือหนาน

 

 

“ ….ตอนนี้เขา.. อยู่กับท่านพ่อค่ะ ”หลิงฉือ

 

 

ทันทีที่ข้าได้ยินข้าก็ช็อค ยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นเลย ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้

 

 

บางทีพวกเขาอาจจะได้สู้กันก็ได้.. ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงข้าไม่คิดว่าบอสจะแพ้ท่านพ่อหรอกนะ.. แต่ก็ไม่ได้คิดว่าบอสจะชนะเช่นกัน เพราะพลังของท่านพ่อมันเป็นของจริง..

 

 

“ เสี่ยวหลิง พาข้าไปหาพวกเขา! ”จือหนาน

 

 

“ ค่ะ! ”หลิงฉือ

 

 

ข้าไม่รีรอที่จะไปหาบอส หากว่าเขาอยู่กับท่านพ่อจริงข้าจะได้แนะนำเขาให้ท่านพ่อรู้จักด้วยเลย

 

 

“ จักรพรรดิเฉินมาถึงแล้วหรอคะคุณหนู? ”ฮาจุน

 

 

“ ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อกี้นี้แหละ ”เมเดียร์

 

 

ขณะที่พวกเธอกำลังวิ่งออกไป ฉันก็จิบชาแล้วมองตามพวกเธอออกไป

 

 

“ หวังว่าความเสียหายจะไม่มากจนเกินไปนะ ”เมเดียร์

 

 

 

…

 

 

 

เวลาเป็นช่วงเวลาที่จะมีคนพลุพล่านที่สุดในเมืองหลวง 

 

 

แสงไฟในยามเย็มมันช่าง 

 

 

งดงาม

 

 

ฟิ้ว~

 

 

“ อึ่ก- !”

 

 

ตอนนี้ผมอยู่กลางอากาศล่ะ

 

 

เนื่องจากว่าผมนั้นถูกคุณเฉินเซียนซัดจนขึ้นมาบนนี้น่ะนะ อีกอย่างอากาศข้างบนนี้มันก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว

 

 

ฮึ่ม ตอนนี้คงจะไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องแบบนี้สินะ

 

 

เอาเป็นว่าเรามาเร่งจังหวะให้มันมันส์ขึ้นอีกหน่อยดีกว่า

 

 

“ … ”

 

 

ผมขยับตัวหันกลับมามองลงไปที่โคลอสเซียม และที่ตรงนั้นเองก็มีคนที่เตะส่งผมขึ้นมาบนนี้อยู่

 

 

เขายืนนิ่ง มือไขว้หลัง แล้วมองตรงมาที่ผมอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

และขณะที่ผมกำลังร่วงลงไปนั้น ออร่าของผมมันก็ได้ปะทุขึ้น เป็นพลังสองสิ่งที่ต่างขั้วกันโดยสิ้นเชิงที่ได้มาอยู่ร่วมกัน ทีแรกพวกมันก็ไม่คิดจะญาติดีกันหรอก

 

 

แต่ยังไงซะ ผมก็หาวิธีทำให้พวกมันยอมสงบลงได้ก็แล้วกัน

 

 

ตอนนี้ผมพร้อมที่จะบวกโคตรๆเลยล่ะบอกตรง

 

 

ก็นะ ผมอดกลั้นความรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ที่กระดูกผมแหลกไปรอบแรกแล้วล่ะ พอมาถึงจังหวะที่จะได้ปลดปล่อยมันออกมาแล้ว.. คือแบบ รู้สึกดีสุดๆ!

 

 

ART – พญานาคราชร่ายรำ X พญาครุฑกระหน่ำซัด

 

 

อนันตนาคราชประทับอินทร์ X ปักษาเพลิงบรรลัยกันต์

 

 

ร่างของผมปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรงของครุฑ ก่อนที่จะมีนาคตัวน้อยนับพันในร่างสายฟ้าเลื้อยมาพันที่แขน และแข้งของผม

 

 

ท้องฟ้าได้มืดครึ้มลง เสียงร้องเรียกของสายฟ้าอันดุดันส่งออกมาราวกับบางสิ่งกำลังเกรี้ยวกราด

 

 

ทันใดนั้นสายฝนที่รุนแรงก็ได้สาดลงมายังอาณาจักรนี้เป็นครั้งที่สาม และท่ามกลางสายฝนที่มืดมิดนั้นมีแสงสีแดงฉานส่องสว่างไสวขึ้น 

 

 

นั่นคือร่างของผมที่ห้อมล้อมด้วยไฟของครุฑ เพลิงพวกนี้มันสร้างปีกสีแดงเลือดที่กลางหลังแถวๆเอวให้กับผม อีกทั้งหมัดและแข้งยังเป็นพญาอนันตนาคราชในโครงร่างสายฟ้า พลังสองชนิดที่ไม่ถูกกันได้มาอยู่ในที่เดียวกันแล้ว

 

 

มันพร้อมใจกันพุ่งเป้าไปที่ศัตรูเพียงหนึ่งเดียวของผมในตอนนี้

 

 

คือพ่อของจือหนาน

 

 

“ … ”

 

 

ร่างนี้ทำให้ผมสามารถเคลื่อนไหวบนนภากาศได้อย่างอิสระเหมือนดั่งปักษา มันสะดวกมากที่ผมไม่ต้องใช้ปีกของทูตสวรรค์ เพราะปีกของพวกเธอมันใหญ่เกินไปมากนั่นล่ะ

 

 

ผมรู้สึกได้เลยว่ามีบางสิ่งกำลังปะทุดุเดือดอยู่ในชีพจรของผม มันเป็นสัญชาตญาณการต่อสู้ที่บ้าคลั่งของพญาครุฑและนาครวมกัน ทำให้ผมแทบจะคุมสติไม่อยู่

 

 

หากสังเกตดูดีๆก็จะเห็นรอยสักครุฑที่กลางอกและพญาอนันตนาคราชที่กลางหลังของผมมันกำลังส่องแสงสีทองสว่างยิ่งกว่าแสงใดๆซะอีก

 

 

ซึ่งรอยสักพวกนี้มันก็จะมาเฉพาะตอนที่ผมใช้ท่าใหญ่แค่นั้นแหละ ราวกับว่าเจ้าพวกนี้มันมีชีวิตอยู่และพร้อมที่จะไฝว้อยู่ตลอดเวลาเลย

 

 

และผมขอเรียกร่างนี้ว่า..

 

 

ART – ครุฑนาคาสาปสูญ

 

 

ปัจฉิมศึก

 

 

“ เยี่ยมมากเขยเอ๋ย ”เฉินเซียน

 

 

“ ยังไม่ได้ตอบรับเลยนะลุง!! ”

 

 

“ ฮ่าๆๆๆๆ!! ดูจากท่าทางของจือหนานแล้วเดี๋ยวก็ได้รู้กันแหละน่าไอ้หนู ”เฉินเซียน

 

 

“ แม้ว่าเจ้าจะอายุน้อยกว่าจือหนาน ข้าก็ไม่อะไรหรอกนะ! อ้อ! แถมหลิงฉือด้วยเลยสิอายุเท่ากันเสียด้วย!! ”เฉินเซียน

 

 

“ แหมลุง!! กลัวลูกสาวตัวเองหาคู่ครองไม่ได้ล่ะสิท่า!! ”

 

 

“ ข้าก็ไม่คิดว่าจะมีคนเข้ากับลูกสาวข้าได้มากขนาดเจ้าหรอกไอ้หนู! เอาล่ะ- เข้ามา!! มาทำให้ข้าสนุกเร็วๆเข้า!!!”เฉินเซียน

 

 

“ ถึงไม่บอก ก็จะเข้าไปหาอยู่แล้ว!!! ”

 

 

ART – ครุฑนาคาสาปสูญ

 

 

ระบำมหาบรรลัย

 

 

ผมตั้งท่ากลางอากาศ พลังเองก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของผมหลังจากที่ออกท่าร่างเป็นอย่างมาก

 

 

ART – ราชามังกร

 

 

การร่ายรำแห่งมหามังกรทองคำ

 

 

เขาเอง ก็ไม่ต่างกัน ออร่าสีทองพุ่งออกมาจากที่ที่ลุงเฉินเซียนอยู่อย่างมาก อีกทั้งผิวหนังชั้นนอกของเขายังถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นเกล็ดมังกรสีทองอร่ามอีกต่างหาก แถมยัง.. หางสีทองที่งอกออกมานั่น มันดูจะฟาดผมปลิวไปไกลเลยนะนั่น

 

 

ผมมั่นใจว่าการต่อสู้ของเรา จะทำให้อาณาจักรและชั้นบรรยากาศสะเทือนได้อย่างแน่นอน

 

 

 

…

 

 

 

“ พี่คะ!! ดูนั่น! ”หลิงฉือ

 

 

“ บอส! กับ.. พ่อ!! ”จือหนาน

 

 

พวกเขากำลังสู้กันอยู่กลางอากาศ การต่อสู้ของพวกเขาท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำมันเหมือนกับพลุไฟที่ถูกจุดขึ้นในตอนกลางคืน 

 

 

และการเข้าปะทะกันในแต่ละครั้งของทั้งสองคนมันสามารถทำให้อากาศสั่นไหวได้เลย

 

 

“ เราจะเข้าไปใกล้ได้ยังไงอ่ะคะ! ”หลิงฉือ

 

 

ฟูม!!

 

 

คลื่นพลังที่ส่งออกมามันรุนแรงมาก ข้าแทบปลิวไปเลยหลังจากรับแรงลมที่ส่งมาเพียงเล็กน้อย

 

 

“ เราคงทำได้แค่ดูอยู่ตรงนี้น่ะเสี่ยวหลิง ”จือหนาน

 

 

“ เราต้องหยุดพวกเขานะท่านพี่! ”หลิงฉือ

 

 

“ ไม่น่าจะมีอะไรมาหยุดท่านพ่อกับบอสในตอนนี้ได้แล้วล่ะหลิงฉือ ”จือหนาน

 

 

และการต่อสู้กันที่ลานประลองนั่นมันรุนแรงจนทำให้ผู้คนแตกตื่นกันไปหมด อีกเดี๋ยวพวกทหารก็คงมาแล้ว

 

 

ข้าคงทำได้แค่หวังว่าพวกเขาจะไม่สร้างความเสียหายให้กับเมืองนี้ ไม่งั้นเรื่องนี้มันคงจะบานปลายจนใหญ่โตแน่ๆ

 

 

“ บอส.. อย่าเป็นอะไรอีกเลยนะ ”จือหนาน

 

 

 

…

 

 

 

“ ไม่เลวเลยนี่! ”เฉินเซียน

 

 

“ นี่ลุงจะเอาแต่ใช้กระบวนท่าจริงดิ!! ”

 

 

ผมและลุงเฉินแลกกระบวนท่ากันมาแล้วมากกว่าร้อยท่า บ้างผมก็หลบได้ บ้างผมก็หลบไม่พ้น แล้วก็มีบ้างที่ผมปัดป้องไปได้ มันเป็นแบบนี้อยู่สักพักนึงเลย

 

 

แต่ว่าในแต่ละการออกหมัดของเขานั้น มันหนักหน่วงยิ่งกว่าอะไรที่ผมเคยพบเจอมาเลย ยังดีที่ร่างนี้ของผมสามารถดูดซับแรงกระแทกได้ในระดับหนึ่ง ไม่งั้นร่างกายของผมคงจะระบมไปหมดเลยแน่ๆ

 

 

ART – ครุฑนาคาสาปสูญ

 

 

หมัดล้างโคตร

 

 

ออร่าสีแดงเด่นชัดขึ้นที่หมัดขวา เล็งไปที่เฉินเซียน แล้วปล่อยหมัดออกไปสุดแรง

 

 

ขณะเดียวกัน เฉินเซียนก็ไม่ยอมให้ผมได้ต่อยเขาง่ายๆ

 

 

ART – ราชามังกร

 

 

ฝ่ามือทรราช

 

 

เขายกฝ่ามือขวาขึ้นมารับหมัดของผมได้อย่างง่ายดาย สมกับที่เป็นจอมยุทธ์มือหนึ่งจริงๆ

 

 

ทันทีที่ออร่าของเราปะทะกัน แรงระเบิดนั้นได้ทำให้ท้องฟ้าสว่างไสวราวกับช่วงกลางวันเลย

 

 

“ วิชาของเจ้าน่าสนใจมาก เจ้าเรียนมันมาจากที่ไหนเจ้าหนู ”เฉินเซียน

 

 

“ ผมฝึกเอาเอง ”

 

 

“ โห อัจฉริยะ ”เฉินเซียน

 

 

“ ยิ่งทำให้ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นเขยให้ข้ามากกว่าเดิมอีก!! ”เฉินเซียน

 

 

“ ไว้ค่อยถามลูกสาวคุณละกันนะลุง!!! ”

 

 

ฟึ้ม!

 

 

ตู้ม!!

 

 

ผมหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาฟาดขาใส่ลุงเฉิน เขากระเด็นไปไกลจนถึงภูเขานอกอาณาจักร

 

 

เพียงแค่การพุ่งชน เขาลูกนั้นก็ได้ถล่มลงมาทั้งลูก ไม่เพียงแค่นั้นลุงเฉินยังลุกขึ้นมาพร้อมพลังที่มากกว่าเดิมหน้าตาเฉยอีกต่างหาก แล้วคือ.. เขาดูไม่ได้เป็นอะไรเลยด้วยนะ

 

 

“ นี่สิ ว่าที่เขยของข้า ”เฉินเซียน

 

 

ดูท่าแกจะเพ้อไปใหญ่แล้วนะนั่น

 

 

“ เอาล่ะ เจ้าเก่งกว่าที่ข้าคิดมากนะ มา…เพิ่มระดับกันอีกสักหน่อยเถอะ ”เฉินเซียน

 

 

หลังจากที่เขาพูดจบ พลังปราณมหาศาลก็ได้พวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา มันมากถึงขนาดที่ว่า.. สามารถเปลี่ยนกลางคืน ให้เป็นกลางวันได้เลย ดูๆไปแล้วอาจจะคิดว่าคนที่ไม่สามารถควบคุมปราณของตัวเองได้นั้นเป็นจอมยุทธ์ที่บกพร่อง แต่ในส่วนของเฉินเซียนเขาสามารถควบคุมมัน ได้ดั่งใจนึก

 

 

ปราณที่เกินมาของเขามันไม่ใช่ส่วนเกิน แต่ว่ามันคือปราณที่เขาตั้งใจดึงพวกมันออกมาข่มขู่ผม

 

 

ก็.. มันได้ผลมากเลยล่ะนะ จำนวนมันมีมหาศาลมากๆเลยและจิตสังหารที่แฝงมาด้วยมันก็ไม่ใช่เล่นๆเลยด้วย ว่าแล้วเชียว พ่อของจือหนานเนี่ย สุดยอดจริงๆ

 

 

เขาแสดงการใช้จิตสังหารเพื่อข่มขู่ให้ผมดูเพียงเล็กน้อย ก่อนจะบีบอัดมันกลับเข้าไปภายในร่างของเขาเอง แล้วตัวของลุงเฉินก็เรืองแสงออกมาเล็กๆ

 

 

“ นี่คือบทเรียนการใช้จิตสังหารเพื่อข่มขู่นะเจ้าหนุ่ม ”เฉินเซียน

 

 

“ จะจำไว้ครับ ”

 

 

!!?? 

 

 

ฟุบ-

 

 

ตัวของเฉินเซียนหายไปในพริบตา

 

 

ตุบ!!

 

 

ก่อนที่จะมาปรากฏตัวต่อหน้าผมพร้อมด้วยการส่งมันตรงมาที่ท้อง ทำให้ผมจุก ก่อนที่จะตามด้วยการรัวหมัดมาไม่ยั้ง

 

 

ตบบ้าง ต่อยบ้าง จับใบหน้าของผมมากระแทกเข่าใส่บ้าง ตามสไตล์มวลจีนอ่ะนะ

 

 

แล้วคือ.. แม่งโคตรเจ็บเล้ย!!

 

 

สุดท้ายของการต่อยในชุดนั้นคือฝ่ามือสีทองที่ดูอันตรายโคตรๆ

 

 

ฝ่ามือทลายร่าง

 

 

ตุบ!! 

 

 

ฝ่ามือของลุงเฉินกระแทกเข้าที่ทรวงอกของผมเต็มๆ แรงกระแทกสั่นพ้องกับอากาศทำให้บรรยากาศโดยรอบสะเทือนอย่างรุนแรง

 

 

อุ่ก-

 

 

“ อึ่ก!! -ฮวาก!”

 

 

ผมอ้วกออกมาเป็นเลือดกองใหญ่เลยแฮะ

 

 

แย่ล่ะ 

 

 

ผมรู้สึกได้เลยว่ากระดูกทั่วร่างของมันนั้นมันร้าวไปหมด อีกทั้งกล้ามเนื้อของผมยังฉีกขาดออกจากกันทั่วทั้งร่างเลยแฮะ

 

 

ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยอ่ะ ก็เจ็บตัวแบบสาหัสต้องเข้าไอซียูอีกแล้วหรอ

 

 

จือหนานไม่ปลื้มผมแน่ๆล่ะ ปกติก็ลำบากเธออยู่แล้วที่ต้องมาดูแลผมที่เหมือนกับคนพิการ แล้วงี้คือ.. เธอก็ต้องกลับมาดูแลผมอีกครั้งอ่ะนะ

 

 

แย่แฮะ ไม่แมนเลยว่ะ

 

 

“ ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าผู้มีพระคุณของลูกสาวข้าหรอกนะ ”เฉินเซียน

 

 

ลุงเฉิกกระชากผมของผม สีหน้าของเขามันดูจริงจังมาก

 

 

“ แต่ที่ข้าโกรธเจ้าคือ การที่เจ้าทำให้ธิดาคนโตสุดที่รักของข้ากลายเป็นทาสต่างหาก ”เฉินเซียน

 

 

เขาขว้างผมทิ้งออกไปนอกอาณาจักร 

 

 

ทว่าตอนนี้ผมนั้นไม่มีแรงพอที่จะแลนดิ้งลงพื้นได้สวยเท่าไรนัก จึงทำได้แค่เพียงกลิ้งไปมากับพื้นเพื่อลดแรงกระแทกก็เท่านั้น อีกอย่าง.. มันช่วยไหมก็ไม่รู้เลย

 

 

ลุงเฉินเองก็ตามผมมาถึงที่เหมือนกัน

 

 

“ ข้าไม่สนหรอกนะว่าหนานหนานจะโกรธข้าสักแค่ไหน ”เฉินเซียน

 

 

อย่ามาคิดเองเออเองสิฟะ ไอ้แก่บ้านี่!!

 

 

“ ข้าแค่ จะทำให้นางเป็นอิสระโดยสมบูรณ์ ”เฉินเซียน

 

 

แล้วชีวิตผมจะเป็นไงมันก็ช่างงั้นหรอ?

 

 

เห็นแก่ตัวชะมัด..

 

 

ผมไม่มีแรงแม้แต่ที่จะใช้ยืนเลยด้วยซ้ำ

 

 

ตอนนี้ผมอยากจะร้องไห้ล่ะ มันเจ็บ โคตรเจ็บเลยด้วย

 

 

โดนแบบนี้บ่อยๆมันก็เก็บความเจ็บปวดเอาไว้ข้างในไม่อยู่หรอกนะ!!

 

 

อย่างรอบนู้นก็พอว่า แต่พอมารอบนี้ที่ต้องถูกกระทืบเนี่ย มันไม่เหมือนกันเลยสักนิด

 

 

ทั้งโกรธ

 

 

ทั้งเจ็บใจ

 

 

แต่ทำอะไรไม่ได้..

 

 

{ ใช้พลังของข้าซะสิ }

 

 

ลูซี่หรอ?.. ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่ได้อยากจะฆ่าใครสักหน่อย

 

 

{ ถ้าเจ้าไม่ฆ่า ก็จะถูกฆ่านะ }

 

 

รู้แล้วน่า ..แต่นั่นน่ะ พ่อจือหนานนะ ฆ่าไม่ได้หรอก

 

 

หากฆ่าเขาไปเธอคงจะเสียใจแน่

 

 

{ เรื่องมากชะมัด.. งั้นข้าก็หมดหนทางจะช่วยเจ้าแล้วล่ะ }

 

 

อ่า..

 

 

“ อย่าโกรธ อย่าเกลียดข้าเลยนะ ไอ้หนู ”เฉินเซียน

 

 

เขาเตรียมจะซัดหมัดจะขยี้หัวผมให้สมองเละ แต่ผมไม่ยอมให้เขาแบบนั้นหรอก

 

 

จะไม่ยอมเด็ดขาด!!!

 

 

“ !!!!???”เฉินเซียน

 

 

หัวใจของผมหยุดเต้นลง

 

 

“ อะไรกัน!? ”เฉินเซียน

 

 

ก่อนที่มันจะกลับมาเต้นอีกครั้งราวกับพายุโหมกระหน่ำ เหมือนดั่งเสียงของกลองศึกที่พร้อมจะสู้ตายเพื่อชีวิตของตัวเอง

 

 

ประกายสายฟ้าสีดำแดงเริ่มสถิตขึ้นมาบนร่างของผมโดยเริ่มจากหัวใจก่อนเป็นที่แรก

 

 

“ ฮว๊ากกกก!!!!!!! ”

 

 

ผมคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด เจ็บปวดจากการที่เขาทั้งสี่ข้างของผมงอกมาจากบนหัวอย่างกระทันหัน

 

 

เป็นเขาสีดำเหมือนกับปีศาจ

 

 

ร่างของพญานาคและพญาครุฑหายไป เหลือไว้เพียงแค่ผมที่คลานอยู่บนพื้น เขาสองคู่นั้น และออร่าแห่งพลังสีดำแดงราวกับปีศาจ เลือดเริ่มไหลออกมาจากหัวของผม หู จมูก ตา และปาก

 

 

มันทรมาณเหลือเกิน…

 

 

ส่วนเฉินเซียนนั้นก็ได้กระโดดถอยห่างออกไปไกลพอสำควร

 

 

“ อ๊ากกกก!!!!!!! ”

 

 

ผมคำรามขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เสียงของผมนั้นเกือบทำให้เฉินเซียนแก้วหูแตกไปเลย.. นี่มัน เกิดบ้าอะไรขึ้นกับผมกัน

 

 

 

…

 

 

 

“ บ้าอะไรวะนั่น!! เฮล-บอร์นเรอะ!?? ”ลูซี่

 

 

“ ที่รักเค้าไม่น่าจะกลายเป็นอะไรแบบนั้นได้นี่คะ!! ลองกินุสน่าจะต้องขัดขวางมันสิ!!! ”มิคาเอล

 

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า~ ลองกิ้มันทำอะไรไม่ได้หรอกน้า~ ”ซาตาน

 

 

!!??

 

 

“ ซามาเอล!! ”ลูซิเฟอร์

 

 

“ ซาตาน!! มันคืออะไรกันแน่คะ! ”มิคาเอล

 

 

“ ของขวัญไงของขวัญ ”ซาตาน

 

 

“ เมล็ดพันธ์แห่งปีศาจยังไงล่า~ ”ซาตาน

 

 

 

 

ตัดจบตอน

 

 

 

 

 

Favorite