[นิยายแปล] วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ 67 ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเอาจริงแล้ว

“เร็วมาก!”

“ด้วยขนาดแบบนั้นอ่ะนะ!?”

โกเลมขนาดยักษ์ถีบพื้นพุ่งเข้าหาอัลฟ่าจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

ผู้ชมต่างประหลาดใจจากความเร็วอันเหลือเชื่อของมัน

แขนอันแข็งแกร่งของมันพยายามที่จะโจมตีอัลฟ่า

แต่อัลฟ่าหลบได้และคว้าแขนของโกเลมยักษ์เอาไว้—-

“ห๊ะ-!?” (ร็อคเวล)

—-และปาออกไป

โกเลมยักษ์ตัวนั้นปลิวออกไป และกระแทกเข้ากับพื้น

จนทำให้ตัวสนามสั่นไหวอย่างมาก และเกิดเสียงร้องของผู้ชมดังก้องไปทั่ว

“จริงเหรอเนี่ย!? ที่มันถูกโยน!?”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน!?”

นั่นมันเหมือนกับ เด็กที่ล้มชายร่างยักษ์ได้เลยนะ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้ชมจะประหลาดใจ

“…ก๊าก ฮ่าๆๆๆ! แค่นี้ยังชนะฉันไม่ได้หรอก!” (ร็อคเวล)

ร็อคเวลหัวเราะออกมา และเขาพยายามทำให้โกเลมยักษ์ลุกขึ้นมาในทันที

ไม่สิ เขาพยายามทำให้โกเลมยักษ์นั้นหมุนอยู่

“ดูเอาไว้ซะ! นี่คือเทคนิคไม้ตายที่เรียกว่ากงล้อยักษ์!” (ร็อคเวล)

เท้าของโกเลมยักษ์เตะใส่อัลฟ่า

อัลฟ่าป้องกันทันที แต่ว่าทนแรกปะทะไม่ไหว จึงทำให้ถูกซัดปลิวไปกระแทกกับกำแพง

 “ก๊าก ฮ่าๆๆๆ! เป็นไปตามที่คาดไว้ โกเลมของฉันแข็งแกร่งที่สุด —–อะไรนะ?” (ร็อคเวล)

แต่ว่าอัลฟ่าหมุนตัวก่อนที่จะชนเข้ากับกำแพง

จากนั้นก็เตะไปที่กำแพง และพุ่งเต็มแรงไปยังโกเลมยักษ์ที่หมุนอยู่บนพื้น

จากนั้นก็เตะเข้าไปที่ลำตัวของโกเลมยักษ์

*ตูมมมมมม!*

“ม่ายยยยยยยยยย!” (ร็อคเวล)

ร็อคเวลตะโกนออกมา โดยที่เอามือจับที่หัวของเขา

โกเลมยักษ์นั้นถูกแยกออกเป็นสองส่วน

แต่กลับกันนั้น อัลฟ่านั้นไม่รอยขีดข่วนเลย

“หืม จบแล้วงั้นเหรอ?” (อาเรล)

“ไม่-มันยังไม่จบ! แค่นี้มันยังตัดสินไม่ได้!” (ร็อคเวล)

ร็อคเวลประกาศออกมาในขณะที่ร่างกายสั่นเทา

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเอาจริงแล้ว!” (ร็อคเวล)

เหล่าผู้ชมต่างประหลาดใจกับคำพูดของเขา “จริงงั้นเหรอ…” “โกหกน่า..”

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่การขู่

หลังจากนั้นสักครู่ ก็มีโกเลมจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นมาจากพื้นดิน ราวกับหน่อไม่แตกตัวหลังฝนตก

“เธอคิดว่าจะสามารถจัดการโกเลมหลายตัวในเวลาเดียวกันได้ไหม ถึงแม้ว่ามันจะอ่อนแอลงกว่าก่อนหน้านี้ แต่ในกรณีของฉัน มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ!” (ร็อคเวล)

เขาพูดออกมาอย่างมั่นใจ โดยที่โกเลมแต่ละตัวที่เขาสร้างนั้น ถูกอัดแน่ไปด้วยพลังเวทอยู่ข้างใน

ถ้าหากเอามารวมกัน นั่นจะต้องเป็นพลังเวทจำนวนมหาศาลเลย

“ความแข็งแกร่งของฉันคือพลังเวทมหาศาล ที่สามารถสร้างโกเลมหลายสิบตัวได้ในเวลาเดียวกัน! และยิ่งไปกว่านั้น คือความสามารถในการประมวลผลแบบขนานที่สามารถควบคุมโกเลมแต่ละตัวได้ตามต้องการ! วันนี้ฉันมีบริการพิเศษ! ดูเอาไว้ซะ นี่คือเทคนิคของผู้ใช้โกเลมที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!” (ร็อคเวล)

หลังจากนั้นโกเลมสามสิบตัวก็กระโดดเข้าหาอัลฟ่าในทันที

“หืม ถ้าอย่างนั้นผมก็จะใช้พลังเต็มที่ด้วยเหมือนกัน” (อาเรล)

“อะไรนะ?” (ร็อคเวล)

*ชูโคโยคัง!*

มีดาบสองเล่มที่เก็บเอาไว้ในร่างกายโผล่ขึ้นมาที่ด้านหลังของอัลฟ่า พร้อมกับมีเสียงดังขึ้น

อัลฟ่าคว้ามันเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง และตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับฝูงโกเลมที่เข้ามาใกล้

“โกเลมกับดาบงั้นเหรอ!? ก๊ากฮ่าๆๆๆ! แต่ว่าแค่นั้นจะทำอะไรได้?” (ร็อคเวล)

มีสองตัวกำลังเข้ามาใกล้อัลฟ่า

อัลฟ่าแกว่งดาบทั้งสองเล่มออกไป

*ชิ้งๆๆ!*

*ตุบๆๆๆๆ!*

โกเลมทั้งสองถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ กลายเป็นเศษหินและกลิ้งตกลงไปยังพื้น

“อะไรนะ?! เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไป?” (ร็อคเวล)

“ผมก็แค่ฟันมันตามปกติ?” (อาเรล)

“มันเป็นไปไม่ได้ ที่เธอจะฟันมันพร้อมกัน?” (ร็อคเวล)

มันก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น หรือว่าเขามองไม่เห็นงั้นเหรอ

ยังไงเขาก็เป็นจอมเวลล่ะนะ

ผมอยากจะสู้ด้วยดาบมากกว่าหมัด

เพราะว่าผมเป็นคนที่สามารถเอาชนะแม่ที่เป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกได้

ดังนั้นโกเลมที่ผมใช้จึงควรมีดาบแบบเดียวกันจึงจะเหมาะกว่า

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่ามันมีข้อจำกัดด้านประสิทธิภาพ ความเร็ว น้ำหนัก ดังนั้นความแม่นยำของดาบจึงยังไม่เพียงพอ 

ดังนั้นมันจึงน่าหงุดหงิดเล็กน้อย

อัลฟ่าเหวี่ยงดาบทั้งสองเล่มไปเรื่อยๆ และฟันศัตรูที่เข้ามา ทีละตนทีละตน

คู่ต่อสู้นั้นก็เป็นโกเลมที่ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมนุษย์

แค่ฟันแขนหรือขาทิ้งไปหนึ่งข้างไม่สามารถหยุดพวกมันได้ ดังนั้นจึงต้องตัดมันเป็นชิ้นๆ

ในขณะเดียวกันอาจารย์ร็อคเวลก็สร้างโกเลมขึ้นมาใหม่ ทุกครั้งที่โกเลมของเขาถูกทำลาย

ที่จริงเขาควรจะแพ้ไปตั้งแต่โกเลมสามสิบตัวแรกถูกทำลายไปแล้ว แต่จำนวนของมันนั้นแทบไม่ลดลงเลย

มองแวบแรกนั้นดูเหมือนว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก… ป-เป็นไปไม่ได้ พลังเวทของฉันมัน…” (ร็อคเวล)

อาจารย์ร็อคเวลหายใจไม่ทัน และใบหน้าจอเขาก็ซีดเผือก

ถ้าหากเขายังใช้โกเลมแบบนั้นต่อไป เขาจะต้องพลังเวทหมดแน่นอน

ตรงกันข้ามกับผม ที่พลังเวทยังลดลงไม่ถึง 10% เลย

เพราะว่าอัพฟ่านั้นถูกสร้างขึ้นจากการผสมชิ้นส่วนโลหะ ดังนั้นจึงไม่เหมือนกับโกเลมทั่วไป มันไม่จำเป็นต้องใช้เวทมนตร์ใดๆในการคงสภาพเอาไว้ จึงประหยัดพลังงานไว้ได้มากกว่า

และในที่สุดอาจารย์ร็อคเวลก็ถึงขีดจำกัด เขาไม่สามารถสร้างโกเลมขึ้นมาใหม่ได้อีกต่อไป

และอัลฟ่าก็จัดการโกเลมตัดสุดท้ายลงไป

“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!”

เสียงเชียงของผู้ชมดังขึ้นมา

“ยอดเยี่ยมมาก! นักเรียกคนนั้นสามารถเอาชนะอาจารย์ร็อคเวลได้!”

“วันนี้มันวันอะไรกัน!”

“ยิ่งไปว่านั้น มันมีโกเลมแบบนั้นอยู่ด้วยงั้นเหรอ!?”

เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะมั้ง