ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 532 เหตุต้นผลกรรม

บทที่ 532 เหตุต้นผลกรรม

บทที่ 532 เหตุต้นผลกรรม

ทันทีที่สิ้นเสียง คำพูดของอู๋เต้าก็ถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์

ยามทักทาย สิ่งแรกที่ตอบกลับคือทุกคนช่างตายไวกันเหลือเกินหรือ?!

เมื่ออู๋เต้ากำลังคิดว่าจะพูดอย่างไร ลู่หยวนก็เป็นฝ่ายเอ่ย “นางเป็นใคร?”

อู๋เต้าเอ่ยทันทีว่า “คนที่ข้ากล่าวถึงก่อนหน้านี้ คนที่สามารถแยกแผ่นดินนับหมื่นลี้ได้ด้วยหมัดเดียว”

ลู่หยวนพยักหน้า

รอยยิ้มของตี้อู่เหอซั่นจางหายขณะคลายง้าวมังกรครามแปดแดนร้างของลู่หยวนออกจากมือ จากนั้นนางมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าพลางคิ้วขมวดราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง

อู๋เต้ามองสายตาของตี้อู่เหอซั่นก่อนจะเอ่ย “ตี้อู่เหอซั่น หากครั้งนี้พวกข้าออกโรงด้วย เจ้าคงไม่มีทางชนะได้ ถ้าอย่างนั้นมาอยู่ฝั่งนี้ดีกว่า”

“ไม่อย่างนั้น เศษเสี้ยววิญญาณของเจ้าอาจจะถูกทำลายก็ได้”

สิ่งที่อู๋เต้าพูดมาเป็นความจริง

ต่อให้ตี้อู่เหอซั่นจะสามารถกำราบลู่หยวนได้ชั่วคราว แต่นั่นมันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น

อู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนสามารถรวมพลังกันเพื่อทำให้ลู่หยวนเป็นอิสระจากการกำราบดังกล่าวได้

ถึงตอนนั้น ด้วยอุบายของเขา ต่อให้ไม่สามารถทำการสังหารได้ในครั้งเดียว แต่ก็ยังสามารถสังหารตี้อู่เหอซั่นตอนที่ยังมีชีวิตได้!

แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้ลอยเข้าหูของตี้อู่เหอซั่น พวกมันกลับดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้นางมีสภาพเหมือนกับแมวที่ถูกแหย่ตรงจุดที่ไม่ชอบใจจนเส้นขนชูชัน

จากนั้นก็มองอู๋เต้าอย่างมุ่งร้าย ”เจ้าหมายความว่าอย่างไร? คิดจะขู่ข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้ากำลังจะบอกว่าข้าไม่มีปัญญาเอาชนะได้งั้นหรือ?!”

ตี้อู่เหอซั่นสะบัดแขนเสื้อที่เกิดจากการเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขา ราวกับเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

“มา ๆๆ วันนี้ข้าจะสู้กับพวกเจ้า อยากรู้นักว่าใครจะเป็นลูกชายแล้วใครจะเป็นบิดา!”

อู๋เต้าหลั่งเหงื่อออกมา

หลังจากนั้นเจิ้งชิงเทียนก็เดินออกมาคว้าตี้อู่เหอซั่น

ลู่หยวนถือง้าวมังกรครามแปดแดนร้างขณะมองจากด้านข้าง ตี้อู่เหอซั่นผู้นี้คล้ายกับมีภูมิหลังบางอย่าง หากเป็นไปได้ เขาก็อยากให้อีกฝ่ายมาเป็นผู้ติดตามเช่นกัน

คราวนี้ลู่หยวนไม่รีบสังหารฟั่นโจวขณะทำการกักขังอีกฝ่าย ขอเพียงต้องการ อู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนสามารถต้านตี้อู่เหอซั่นก่อนจะลงมือสังหารฟั่นโจวได้ในทันที

เขาในตอนนี้อยากทราบว่าอู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนต้องการอะไรจากตี้อู่เหอซั่น

เจิ้งชิงเทียนเอ่ยอย่างถูกเวลา “เอาละ พวกเราก็ถือว่ามีชื่อเสียงกันมาช้านาน เหตุใดวันนี้ต้องมาลงมือกันเองเล่า?”

ตี้อู่เหอซั่นพ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชาก่อนจะล้มเลิกความคิดที่จะโจมตี ทว่านางหันมามองลู่หยวนแทน “เด็กคนนี้จะฆ่าฟั่นโจว ข้าไม่ยอม!”

เจิ้งชิงเทียนเม้มริมฝีปากพลางเอ่ย “เจ้าเป็นเพียงเศษเสี้ยววิญญาณ ต่อให้วันนี้ช่วยฟั่นโจวได้ แต่ถ้าภายภาคหน้าเศษเสี้ยววิญญาณของเจ้าอ่อนแอขึ้นมาจะทำอย่างไร หรือถ้าฟั่นโจวเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่เอาชนะไม่ได้ เจ้าจะทำอย่างไร?”

ตี้อู่เหอซั่นชี้ไปที่ท้องนภาด้วยความมั่นใจ “วิถีสวรรค์ทำข้อตกลงกับข้าแล้ว ต่อให้เศษเสี้ยววิญญาณของข้าต้องแตกสลาย วิถีสวรรค์ก็จะยังปกป้องข้า!”

ตอนนี้เองลู่หยวนก็หัวเราะออกมา

ตี้อู่เหอซั่นมองด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าหัวเราะอะไร?”

ลู่หยวนถือง้าวพลางเอ่ยอย่างไม่เกียจคร้าน “เจ้าโง่หรือเปล่า? เมื่อเศษเสี้ยววิญญาณถูกทำลาย แล้วใครจะมาล่วงรู้กับข้อตกลงของเจ้า?”

ตี้อู่เหอซั่นตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะโต้แย้งทันที

“นี่คือวิถีสวรรค์! มันจะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร?!”

“จริงหรือ?”

ลู่หยวนยิ่งยิ้มกว้างขณะยืดตัวตรงเล็กน้อย ง้าวของเขาสั่นไหวก่อนพลังจะพลุ่งพล่านออกมาประหนึ่งคลื่น “เจ้าอยากลองดูหรือไม่?”

อู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนร่วมแรงกันทันที กลิ่นอายของพวกเขาเริ่มสั่นไหวโดยมีเป้าหมายที่จะกำราบตี้อู่เหอซั่น

ตี้อู่เหอซั่นอาจจะทราบอยู่แล้วว่าหากมีลู่หยวนเพียงคนเดียว นางยังพอกำราบเพื่อช่วยชีวิตของฟั่นโจวได้ แต่ตอนนี้กลับมีตัวตนของเจิ้งชิงเทียนและอู๋เต้าเพิ่มขึ้นมา

ต่อให้อู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนจะไม่สามารถสังหารตี้อู่เหอซั่นได้ แต่พวกเขายังคงสามารถกำราบนางได้สักพัก แต่ให้เป็นเพียงการกำราบก็มากพอที่จะให้ลู่หยวนมีโอกาสสังหารฟั่นโจว!

นอกจากนี้ ยังมีสาวน้อยถือกระบี่ยืนอยู่ไกลออกไป ซึ่งคนผู้นั้นแผ่กลิ่นอายของเผ่ามารอันสูงศักดิ์ออกมา

หากนางลงมือขึ้นมา เกรงว่าคงเป็นการโจมตีถึงตายที่หมายจะเล่นงานตอนตี้อู่เหอซั่นไม่ทันระวัง!

ภายใต้การชี้นำของลู่หยวน ตี้อู่เหอซั่นยิ่งมั่นใจว่านางไม่สามารถปกป้องฟั่นโจวได้แล้ว!

ตี้อู่เหอซั่นหรี่ตาเล็กน้อยขณะเม้มริมฝีปากอย่างเงียบงัน

คราวนี้เจิ้งชิงเทียนเปิดปากเช่นกัน “ตี้อู่เหอซั่น แม้เจ้าจะไม่ได้เข้าร่วมสงครามในตอนนั้น แต่การกระทำทั้งหลายของเจ้าก็แสดงให้เห็นถึงความสามารถอันเหลือล้นแล้ว หากเจ้าถึงขั้นสามารถทำสัญญากับวิถีสวรรค์จริง เช่นนั้นเหตุใดถึงไม่ปล่อยให้ทายาททำอะไรเพื่อเจ้าบ้างเล่า?”

เจิ้งชิงเทียนเพียงทราบข่าวลือเกี่ยวกับตี้อู่เหอซั่นเล็กน้อย ซึ่งบางส่วนบอกว่าอีกฝ่ายมาจากแดนเซียน นางในตอนนั้นก็หัวเราะด้วยความขบขันออกมา

แต่ถ้าที่ตี้อู่เหอซั่นบอกในวันนี้เป็นความจริง หากนางทำข้อตกลงกับวิถีสวรรค์ เช่นนั้นอีกฝ่ายจะทรงพลังขนาดไหนกัน?!

ตี้อู่เหอซั่นผู้นี้คือคนจากแดนเซียนเหมือนดังข่าวลือไร้ที่มา!

หากเป็นเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเศษเสี้ยววิญญาณของตี้อู่เหอซั่นเป็นผู้ช่วยอันล้ำค่า ถ้าสามารถดึงมาอยู่กับลู่หยวนได้ นางก็จะกลายเป็นแม่ทัพทรงพลังเช่นกัน!

ยิ่งไปกว่านั้น เจิ้งชิงเทียนในตอนนี้ยังพอที่จะควบคุมได้

เจิ้งชิงเทียนมาจากแดนเซียน แต่นางทำสัญญากับวิถีสวรรค์เพื่อทำให้ทายาทก้าวออกจากดินแดนนี้ได้ ทำให้ร่องรอยของเศษเสี้ยววิญญาณนี้ยังคงอยู่กับฟั่นโจวมาโดยตลอด แล้วเจตจำนงอันลึกล้ำก็ได้เกิดขึ้น

หากการคาดเดาของเจิ้งชิงเทียนไม่ผิด ตี้อู่เหอซั่นย่อมไม่สามารถออกไปได้ด้วยตัวเอง แต่เพราะมีบางสิ่งที่ต้องจัดการ ดังนั้นนางจึงปล่อยให้หนึ่งในทายาทก้าวออกจากดินแดนนี้!

สิ่งเหล่านี้จะต้องมีความสำคัญมากกับตี้อู่เหอซั่น

คนไร้ค่าอย่างฟั่นโจวจะทำสิ่งสำคัญเช่นนั้นให้สำเร็จได้อย่างไร?!

หากยกผลประโยชน์ให้ลู่หยวนเป็นคนทำย่อมเป็นผลดีกว่า!

เจิ้งชิงเทียนยิ้มเล็กน้อยอยู่ภายใน หากมีตี้อู่เหอซั่นก็เหมือนกับมีคนนำทางพิเศษตอนเข้าแดนเซียน!

ยิ่งไปกว่านั้น เคล็ดกายาก็ยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว!

ตี้อู่เหอซั่นไม่ใช่คนโง่ ด้วยการทดสอบเพียงเล็กน้อยจากเจิ้งชิงเทียน นางก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

ตี้อู่เหอซั่นชำเลืองมองลู่หยวน “ข้าเข้าใจความหมายของเจ้าแล้ว เจ้าอยากให้เจ้าหนูคนนี้แทนที่ฟั่นโจวใช่หรือไม่!”

เจิ้งชิงเทียนพยักหน้าขณะดูว่าตี้อู่เหอซั่นต้องการอะไร หากไม่มากเกินไป ข้อตกลงนี้ก็นับว่าไม่ขาดทุน

“หากเป็นคนอื่น ข้าอาจเต็มใจ”

ตี้อู่เหอซั่นเดาะลิ้น “แต่ไม่ใช่กับเจ้าหนูคนนี้!”

อู๋เต้ากับเจิ้งชิงเทียนคิ้วขมวดพร้อมกัน “ทำไมล่ะ?”

“มีเหตุต้นผลกรรมมากเกินไปอยู่ในเจ้าหนูคนนี้ ดูท่าว่าจะข้องเกี่ยวกับบางอย่างที่อยู่นอกเหนือวิถีสวรรค์!”

“หากปล่อยให้เจ้าหนูคนนี้เป็นคนจัดการ ข้าอาจจะต้องเข้าไปพัวพันด้วยก็ได้!”

ตี้อู่เหอซั่นคล้ายกับรังเกียจเป็นอย่างยิ่ง “หากถึงตอนนั้น ข้าไม่รู้เลยว่าสถานการณ์จะเป็นไปในทิศทางใด ทำนบนับหมื่นลี้อาจจะพังทลายลงมาก็เป็นได้!”

หลังจากลู่หยวนฟังอยู่พักใหญ่ เขาก็ได้ยินตี้อู่เหอซั่นพูดจาคลุมเครืออยู่หลายอย่าง หาได้มีประโยชน์อันใดไม่

เป็นยายเฒ่าลึกลับหรืออย่างไร!

“ชิ”

ลู่หยวนยกง้าวในมือขึ้นด้วยความหงุดหงิด

“ถ้าอย่างนั้น ฆ่าฟั่นโจวก่อนแล้วค่อยคุยดีกว่า!”

สิ้นคำ ลู่หยวนทะยานผ่านห้วงอากาศก่อนจะมาถึงตรงหน้าฟั่นโจวในหนึ่งอึดใจ

ฟั่นโจวในตอนนี้แน่นิ่งอยู่บนพื้นในสภาพปางตาย โดยโลหิตยังคงไหลออกมาจากหน้าอก