ตอนที่ 54『หลบหนีดันเจี้ยน 250F RTA』4
【อาเร๊ะ、จู่ ๆ หน้าจอก็เด้งขึ้นมา】
【ความรู้สึกนี้……ฮารุจังล่ะ!】
【อ้า……】
【อะ、จำนวนคนมารวมตัวกันเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน】
【เริ่มกลับมานิดหน่อยแล้วสินะ?】
【……แต่อุปกรณ์ยังคงล็อคอยู่……】
【ประกาศอำนาจเต็มที่ของฮารุจัง……?】
【คำสาปซามะ、กำลังฟังมาจนถึงตอนนี้เลยเหรอ……น่ากลัว】
【เหล่าปฐมกาล!】
【โอ้、ข้อยกเว้นของการเป็นผู้อาวุโส】
【การไลฟ์สดได้รับการฟื้นฟูอย่างกะทันหัน แต่มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างไหม?】
【ถ้าจะมีอะไร、นั่นสินะ……ฮารุจังกลับไปเป็นแบบปกติก่อนหน้าที่จะเกิดช็อกรุรุจังล่ะมั้ง?】
【อะ、งั้นก็ใช้กลยุทธ์ตามปกติสิเน๊ะ】
【ม๊า ฉันรู้เรื่องนี้ก็เพราะได้ดูจากรีเลย์โดยปฐมกาลล่ะน๊า】
【ม๊า ความปกติของฮารุจังก็ไม่ปกติเน๊ะ】
【ฉันรู้】
【รู้ดีเลย】
“……………………………………”
ยิ่งเลเวลของเหล่ามอนสเตอร์สูงมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งหาตัวพวกมันได้ยากมากขึ้นเท่านั้น การเคลื่อนไหวกลายเป็นเรื่องยากที่จะอ่าน
แม้ว่าผมจะไม่เข้าใจรายละเอียดจริง ๆ เท่าไหร่ แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่ามีตัวตนที่แข็งแกร่งจำนวนไม่น้อยอยู่แถว ๆ ชั้น 250
อย่างน้อยที่สุด ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบเดียวกับตอนที่ผมต้องทำเพื่อทะลุผ่านมาอย่างบ้าระห่ำโดยให้ความสำคัญกับการค้นหาลิลี่ซัง
เตาะแตะ
“……ย้ายที่ครับ”
แม้ว่าจะกลับเป็นไลฟ์สดที่เงียบสงบเหมือนเคย แต่ตอนนี้ผมอยู่ในสถานะที่ผู้คนกำลังกังวลเกี่ยวกับผม
ยิ่งไปกว่านั้นคือ ไม่มีสายรัดข้อมือซึ่งเป็นดังสายชูชีพที่สามารถใช้ล่อลวงพลเรือนให้เข้ามาสู่ดันเขี้ยนได้「ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม มันจะช่วยชีวิตคุณได้!」
อย่างที่คิด แม้แต่ผมเองก็เข้าใจสถานการณ์ดี
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมคอยพึมพำเพื่อบอกพวกเขาว่ากำลังทำอะไรอยู่
ยังไงก็ตามผมไม่ได้มองหน้าอีกแล้วเน๊ะ
ถึงจะน่ารำคาญ แต่ว่าตอนนี้มันอันตรายจริง ๆ
【ไนซ์ช็อต……ล่ะมั้งนะ】
【ล่ะมั้งเน๊ะ】
【ถึงไม่สามารถยืนยันได้ แต่ฉันรู้สึกโล่งใจ】
【แต่ว่า、ใช้อาวุธที่ต่างจากปกติใช่ไหม?】
【ถึงแม้มันจะเป็นอาวุธคลาสที่ดีที่สุดที่วางขายในร้านค้า แต่……】
【กลุ่มระดับบนปกติจะสร้างอาวุธใช้กันเองล่ะน๊า……ดูท่าจะลำบากไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแล้วล่ะนะ】
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปรอบ ๆ บริเวณที่เป็นหิน แล้วคิดถึงเส้นทางของมอนสเตอร์ที่จะเข้ามาหาเสียงกระสุนปืน
ผมรักษาแนวยิงและเส้นทางล่าถอยโดยถือปืนไรเฟิลที่หนักและใหญ่กว่าปกติ
ยชูชีพได้หายไปแล้ว เหนืออื่นใดคือ ต่อให้ถูกครอบง่ำโดยความตกใจ แต่ก็จะไม่ตายในการต่อสู้
【นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลของอาชีพสไนเปอร์……】
【รู้สึกเหมือนเป็นนักรบผู้มีประสบการณ์】
【ในขณะที่ซ่อนตัวอย่างเหมาะสม เหมือนใน FPSเลย ……】
【รู้สึกเหมือนในที่สุดก็กลายเป็นอาชีพระยะไกลในแบบที่ฉันรู้จัก】
【ตอนนี้?】
【ก็แบบนายลองคิดสิ、ถ้านายเป็นอาชีพสอดแนม นายจะเปิดใช้งานกับดัก แล้วโดดลงไปเหมือนกับกำลังจะฆ่าตัวตายไหมล่ะ】
【ไม่ต้องกังวล、เกือบทุกคนที่นี่ก็คิดแบบนั้น】
【คุสะ】
【แต่แบบนี้ก็โล่งอกไปทีน๊า、คุณภาพของภาพที่ใช้วิธีถ่ายตรง ๆ ไม่ดีเลย เพราะงั้นเลยแทบมองไม่เห็นอะไร แต่ก็ต้องขอบคุณสำหรับการรีเลย์จากปฐมกาลล่ะนะ】
【จริง ๆ、ถ่ายตรง ๆ มาก็ไม่ได้แย่น๊า】
【แต่จะดีกว่าถ้าไม่ใช่การถ่ายมาอีกทีน๊า】
【พูดมากกันจังโว๊ย! ก็บอกแล้วว่ามันโดนล็อคทั้งเครื่อง!!!】
【ใจเย็น ๆ ไว้ปฐมกาล、ผิดไปแล้ว】
【แต่ตูข้าก็ดีใจที่ได้รับเกียรติให้รีเลย์ไลฟ์สดของฮารุจัง】
【จู่ ๆ ก็เกิดขึ้น】
【ขอโทษที、แต่ความรู้สึกของฉันที่ส่งไปหาฮารุจัง】
【คุสะ】
【แต่ก็ถูกนะ、มันจะไม่เหมือนกับตอนที่ฉันลงมาน๊า】
【เป็นความผิดพลาดที่เลือกจะโดดลงมาเหรอ?】
【ก็จำเป็นต้องเร่งความเร็วให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ล่ะนะ】
【ถ้าพูดแบบนั้นก็คงยังงั้น……】
【คุสะ】
เตาะแตะ
“……เหลือกระสุน 60 นัด จะเคลียร์พื้นที่นี้ครับ”
【กลายเป็นไลฟ์สดที่มองไม่เห็นอะไรเลยตามปกติ แต่ก็ได้เห็นสิ่งที่น่าทึ่งอื่น ๆ แทนล่ะ】
【ยิ่งกว่านั้น ในครั้งนี้ชีวิตของฮารุจังตกอยู่ในอันตรายของจริง ดังนั้นระดับของความจริงจังจึงแตกต่าง】
【หากพึ่งมาดูส่วนนี้เป็นครั้งแรก……อาจเข้าใจผิดว่าเป็นไลฟ์สดกลยุทธ์ตามปกติได้เลย】
【แล้ว、บางทีอีกไม่นานก็อาจจะถูกบดขยี้น๊า】
【อ้า、ไม่ต้องสงสัยเลย】
【มีความเชื่อเชิงลบมากมาย คุสะ】
ปืนสามารถยิงได้อย่างแม่นยำในระยะไกล แต่ก็มีข้อเสียร้ายแรงที่สุดคือการส่งเสียงดังมาก
แล้วก็กระสุน……ผมจะยิงไม่พลาดมากนัก และโดยปกติแล้วจะยิง 1 นัดต่อ 1 เป้า ดังนั้นมันจึงไม่แย่ขนาดนั้นเน๊ะ
【อุโอ้、เป็นมอนสเตอร์แบบไหนกัน】
【ความกดดันแตกต่างจากมอนสเตอร์ที่ตูข้ารู้จักเลย……】
【อาー、เมื่อเป็นแรงค์เกือบสูงสุด แม้แต่มอนสเตอร์ก็ยังแตกต่างออกไปสินะ……】
【ตูข้าเห็นในวิดีโอเก็บถาวร!】
【ยอดเยี่ยม】
【แต่ปกติจะต้องใช้หลายคนและเวลาเกือบ 10 นาทีต่อ 1 ตัวใช่ไหม……?】
【นอกจากนี้ โดยปกติแล้ว ต้องขอบอกว่าคุณต้องมีคนทำหน้าที่รักษาเพื่อที่จะให้แทงค์ทำหน้าที่ได้】
【ใช่แล้วล่ะ、ไม่มีประโยชน์ที่จะเลียนแบบฮารุจัง】
【ทำไมฮารุจัง、ถึงจัดการมอนสเตอร์ได้ใน 1 นัดล่ะ……】
【ก็เพราะมองเห็นแกนกลางที่คนอื่นมองไม่เห็นล่ะนะ】
【อ้า、เด็กคนนี้คือนางฟ้าที่ลงมายังโลก……】
【บินลง(เร่งความเร็วกะทันหัน】
เตาะแตะ เตาะแตะ
ผมหันหลังกลับไปกำจัด 2 ตัวที่พุ่งมาจากท้ายห้องโถงตามเสียงปืนที่ดังขึ้นก่อนหน้านี้
……กะแล้ว สำหรับมอนสเตอร์ที่อยู่ลึกขนาดนี้ มันเคลื่อนที่ได้เร็วมาก
ถ้าผมลดการระวังลง ผมเกรงว่าตัวเองจะพลาด หรือตอบสนองต่อการเข้าใกล้สายเกินไป
【ข้า、ถ้าต้องเจออะไรแบบนี้จะรีบใส่สายรัดข้อมือทันทีเลย】
【ใช่เลยล่ะ】
【หากคุณบังเอิญไปเจอใครในงานปาร์ตี้แล้วหนีไม่พ้น นั่นคือคำตอบที่ถูกต้องน๊า】
【มันเคลื่อนที่เร็วมากและสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของคุณได้、มีเทคนิคมากมายที่จะฆ่าคุณตั้งแต่แรกเห็นได้เลยน๊า】
【พูดไปแล้วการไลฟ์สดนี้ก็ไม่มีอะไรแบบนั้นแน่นอน】
【ก็แบบ เพราะโดนจัดการไปก่อนแล้ว】
“พอเลี้ยวที่หัวมุมถัดไปก็จะเจอบันไดขึ้นไปด้านบนครับ”
【ทราบ】
【การรู้แผนที่ทั้งที่ไม่มีให้ดนี่น่าทึ่งมาก……】
【ยังกับใช้สูตรโกงงั้นเลย】
【ระดับท็อปส่วนใหญ่มักมีทักษะอันเฉียบคมบางอย่างแบบนั้นล่ะนะ】
【อย่างที่คาดไว้ ไม่มีอะไรจนถึงตอนนี้】
……แต่คงต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งเน๊
อาจเป็นเพราะว่าผมพูดก่อนหน้านี้ว่าผมจะทำให้ดีที่สุด คำสาปซามะดูเหมือนจะไม่ไล่ตามรอยเท้าของผม
หรือก็คือจะบอกว่าการก้าว……ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจกับความรู้สึกซ้ำซากที่เห็นผมวิ่งระยะสั้น และซุ่มยิงจากด้านหลังก้อนหินซ้ำแล้วซ้ำเล่า?
แต่ว่าน๊า……
“ผมต้องรีบกลับไปหารุรุซังน๊า……”
เด็กคนนั้นดูหดหู่จริง ๆ
หากลองสลับตำแหน่งกันดูก็ไม่แปลที่จะรู้สึกอึดอันขนาดนั้น การรู้ว่ามีคนกำลังจะตายจากคำสาปของตัวเอง
ถ้าผมไม่รีบกอด และปลอบเธอเร็ว ๆ นี้ มั่นใจว่าเธอจะต้องเข้ามาจู่โจมในห้องอาบน้ำอีกแน่ ๆ น๊า
วัยรุ่นเข้าใจยากเน๊ะ
【มิคาสุกิ เอมิ「ขอบคุณมากนะคะ ฉันไม่สามารถแสดงให้เห็นในจอได้ แต่รุรุก็สงบลงเล็กน้อยหลังจากฟังสิ่งที่พูดมาเมื่อกี้ค่ะ」】
【เอมิจัง】
【พวกเอมิจัง、มาถึงแถว ๆ ชั้นที่ 50 แล้ว】
【เทียบกับปกติถือว่าเร็วมากเลยเน๊、ถึงแม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเกิดในทางแบบนี้】
【ยิ่งไปกว่านั้น รุรุจัง、ไม่ล้มหรือเจอโชคร้ายอะไรเลยน๊า】
【กะแล้ว……】
【โอ๊ะโตะ、โปรดอ่านความเห็นจากฝ่ายบริหาร】
【แต่ว่าไปฮารุจังก็ไม่ดูข้อมูลพวกนี้อยู่ดีเน๊ะ……】
【ถ้าเป็นฮารุจังล่ะก็คงไม่เป็นไรหรอก、สุขภาพจิตก็มีความสำคัญ ดังนั้นคิดว่าไม่จำเป็นต้องเห็นข้อมูลเพิ่มเติมหรอก】
【อาー、จุดแข็งของฮารุจังคือเธอสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ด้วยตัวเอง】
【หรืออีกนัยหนึ่ง อยู่คนเดียว】
【ถึงจะเป็นบจจิ แต่ก็เป็นบจจิเชิงรุกล่ะ】
【บจจิเชิงรุกคือบ้าอะไร】
【หมายถึงนางฟ้าผู้โดดเดี่ยว】
【เข้าใจล่ะ】
【คุสะ】
บันไดขึ้นไปชั้นบนอยู่ที่สุดโถงทางเดิน
……สำหรับตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่มีกับดักอะไรเป็นพิเศษ
ไม่มีสัญญาณว่าต้องเร่งรีบ
พูดอีกอย่างคือ คำสาปซามะ แค่ต้องการให้ผมปืนออกไปจากที่นี่เท่านั้นใช่ไหม?
【ต่อไปชั้นที่ 248 สินะ……หนทางยังอีกยาวไกลน๊า】
【โดยปกติ、ต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะลงไปถึงระดับนั้นได้】
【ดังนั้น RTAนี่น่าจะใช้เวลาหลายวัน?】
【คงต้องใช้เวลาสักพักล่ะ】
【ฉันเพิ่งดูบันทึกอย่างเป็นทางการมา、ดูเหมือนว่าตามบันทึกจะใช้เวลา 8 วัน 11 ชั่วโมงเพื่อลงไปที่ชั้น 200】
【หรือก็คือ ต้องใช้เวลาประมาณนั้นสำหรับการขึ้นไปอีก 200 ชั้นจากที่นี่สินะ】
【ไม่หรอก、ถ้าทีมกู้ภัยที่มีรุรุเอมิตามไปทัน ก็สามารถใช้สายรัดข้อมือสำรองได้】
【หมายถึงถ้าขึ้นไปถึงชั้นที่ 80 ได้ก็จะหนีออกไปได้ทันทีสินะ】
【ก็จะง่ายกว่านั้นสำหรับฮารุจัง ถ้าทีมกู้ภัยสามารถลงไปได้ลึกกว่านั้น】
【จ๊า ประมาณ 3 วันครึ่ง? ……เป็นสงครามอดทนล่ะน๊า】
【ฉันจะลาพักร้อนสักหน่อย】
【การหายไปโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าเป็นไปได้ไหม?】
【ไม่ต้องรีบหรอก、คุณสามารถดูได้ที่ที่ทำงานหรือที่โรงเรียน!】
【เอ๋……】
ต็อกๆๆๆ ผมขึ้นบันไดหิน
……ปกติผมจะเอาแต่ลง แต่พอต้องขึ้น กลับรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันที
โฮร่า เห็นไหมว่าร่างกายนี้อ่อนแอมากเมื่อเทียบกับตอนที่ผมยังเป็นผู้ชาย
ตอนนี่ผมแทบจะไม่ได้ใช้การเสริมพลังเวทมนตร์เลย หรือก็คือ
“……อาฟู๊ อาฟู๊ว”
【●REC】
【หายใจลำบาก……】
【ก็นั่นสิเน๊ะ、บันไดในดันเจี้ยนมันสูงออกขนาดนั้น……】
【คงจะลำบากเกินไปสำหรับสาวน้อย】
วันนี้ผมเหนื่อยจากการช็อปปิ้งและแต่งตัวตุ๊กตามาแล้ว ตอนแรกก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น จนกระทั่งผมแอบออกมาระหว่างช้อปปิ้ง แต่พอดำดิ่ง ก็ได้ทำกิจกรรมต่าง ๆ มากมาย เลยค่อนข้างเหนื่อย
“ผมอยากจะงีบสักหน่อย แต่……แต่ไม่มีอะไรรับประกันเลยว่าคำสาปซามะจะไม่โกรธถ้าผมงีบเอาตรงนี้ ดังนั้นผมต้องขึ้นไปให้สูงกว่านี้”
【ยังเที่ยงอยู่เลยนะ ฮารุจัง!?】
【เพราะว่ามันเป็นเวลาของว่าง、เดาว่าเธอมักจะงีบหลับ】
【ท้ายที่ก็เป็นสาวน้อย……ไม่มีอะไรนอกจากความน่ารัก】
【แต่การดำดิ่งในดันเจี้ยนก็ค่อนข้างอันตรายอยู่แล้วใช่ไหม?】
【ปกติเธอจะอยู่นิ่งเป็นหลักล่ะน๊า】
【นอกจากนี้ยังพึ่งร่วงแบบไดนามิก】
【ได้พักผ่อนบ้างไหม?】
ผมขยี้ตาและคลำหาของในกระเป๋า
……การได้ดื่มในเวลาแบบนี้ดีจริงเน๊
“……ฟูเฮ๊”
【●REC】
【คุสะ】
【น่ารัก】
【ฮารุจังรู้สึกผ่อนคลายได้แม้แต่ในเวลาเช่นนี้】
【มะ、ม๊า、เท่ากับตอนนี้น่าจะไม่เป็นไรแล้ว】
【ว่าไปมอนสเตอร์、เมื่อกี้โผล่แวบ ๆ】
【อ้า、ฮารุจัง ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ยอดเยี่ยม】
【แต่ ก็ยังเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ห่างมากไม่ปกติเลยเน๊】
【ถ้าไกลขนาดนั้นวิถีการยิงจะเบี่ยงเบนได้】
【ก็ยังเฮดช็อตอะไรสักอย่างที่ออกมาจากสุดทางเดินได้อย่างสมบูรณ์เน๊ะ】
อสー、อย่างคิดเลยน๊าーนี่น่ะ
คืออะไรงั้นเหรอ?
ผมสามารถดื่มเหล้าได้มากเท่าที่ต้องการแม้แต่ในดันเจี้ยน……ไม่สิ เอาแค่ระดับกระตุ้นก็พอ
“ผมเติมความชุ่มชื้นเสร็จแล้วครับ ไปกันต่อเลย”
【คร๊าบ】
【ค๊า】
【นอกจากนี้ IQ ของผู้ชมก็ลดลง】
【อาจจะผ่อนคลายกว่านี้ถ้าได้ดื่มเหล้าแล้วหัวไม่แล่น】
【คุสะ】
【อ้า、หากหัวของคุณว่างเปล่า หัวใจของคุณจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส】
“ก่อนอื่นเลย จะมีเหล่ามอนสเตอร์ซังจำนวนมากปรากฎตัวขึ้นมา ดังนั้นหน้าจออาจจะสั่นสักหน่อยนะครับ ถ้ามันดูอันตราย ผมจะกลับไปที่ชั้นล่าง ดังนั้นไม่ต้องกังวลนะครับ”
【ค――……บ?】
【เอ๊ะっ】
【คุสะ】
【เป็นมอนเฮ้าส์ตั้งแต่เริ่มเลยเรอะ】
【มะ、ม๊า、ก็นี่เป็นการขึ้นมาจากชั้นล่างจริงไหม ดังนั้นปกติแล้วมันไม่ได้เจอทันทีแต่แรกแบบนี้หรอกมั้ง……?】
【แต่สถานการณ์นี้、ดำเนินไปอย่างช้า ๆ――โอ๊ะโตะ、คงไม่ใช่สำหรับฮารุจังโดยเฉพาะใช่ไหม?】
【อ้า、คงเหมือนเดิมก่อนหน้านี้แหละมั้ง……】
【คุสะ】
【ฮารุจังในโหมดฮาร์ดเต็มเปา】
【แต่ฮารุจังก็ยังคงสงบ】
【อ้า……เหล่ามอนสเตอร์กำลังเต้นรำ】
【เลือดสาดกระเซ็น】
【ได้แค่ส่งเสียงกรีดร้องครั้งสุดท้าย】
【ไม่สามารถเข้าใกล้ได้】
【หรือก็คือ?】
【มอนสเตอร์สภาพน่าสงสาร】
【คุสะ】
【ไม่ไหวแล้ว、ผู้ชมกลายเป็นสาวน้อยทั่วทุกสารทิศ】
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 54
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน(อิทธิพล)
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/54/
แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ