ลูกเขยยอดนักฆ่า 58

ตอนที่ 58 ไร้ความปราณี

แต่…
ถ้าเป็นซุปเปอร์แมนจริง จะมาวิ่งตามรถสปอร์ตทำไมกัน? ป่านนี้คงจะต้องวุ่นอยู่กับการช่วยกู้โลกสิ..
หวังชางหยิงขยี้ตา และพยายามจ้องมองร่างที่วิ่งเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เห็นว่าเป็นผู้ชาย และชายหนุ่มคนนี้ก็คือหลินหนาน!
“เป็นมันอีกแล้วเหรอ?”
“นี่นายพูดถึงใคร? แล้วก็กำลังพูดเรื่องอะไร?” ถังจินซ่งขมวดคิ้วพร้อมกับร้องถามออกไปด้วยความงุนงง
“ดูที่กระจกข้างสิ.. ผู้ชายที่พวกเราเจอพร้อมกับเหยาไห่ กำลังวิ่งตามพวกเรามา!” หวังชางหยางตอบ
ถังจินซ่งมองไปที่กระจกข้างรถ และพบว่าหลินหนานกำลังวิ่งตามรถของพวกตนมาจริงๆ สีหน้าของถังจินซ่งเปลี่ยนเป็นเย็นชามากยิ่งขึ้น พร้อมกับร้องตะโกนถามออกไป
“หมอนั่นมันบ้าไปแล้วหรือยังไง? ทำไมต้องวิ่งตามรถพวกเรามาแบบนั้นด้วย?”
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน!” หวังชางหยางตอบกลับด้วยสีหน้างุนงงไม่เข้าใจ
“เหยียบให้เร็วกว่านี้อีก ฉันไม่เชื่อว่ามันจะวิ่งได้เร็วกว่ารถสปอร์ต!” ถังจินซ่งร้องตะโกนสั่งอย่างหมดความอดทน
เวลานี้เรื่องสำคัญที่สุดคือต้องรีบจัดการกับเย่เข่อเอ๋อก่อน ถังจินซ่งไม่มีเวลามาสนใจเรื่องไร้สาระอย่างอื่น
“ได้เลย!”
หวังชางหยางตอบกลับ พร้อมกับเหยียบคันเร่งจนเกือบมิด และในที่สุดรถสปอร์ตคันหรูก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม พร้อมกับพุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วมากกว่าเดิม
หลินหนานเห็นว่ารถสปอร์ตคันนั้นไม่เพียงไม่หยุด แต่กลับเร่งความเร็วยิ่งกว่าเดิม จนเขาไม่สามารถวิ่งไล่ได้ทัน และความเร็วในการวิ่งของเขาก็ตกลงเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ต้องหยุด
“คำนวณดูจากเวลาแล้ว คงอีกไม่นานนัก..”
หลินหนานพึมพำออกมา พร้อมกับหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ จากนั้นจึงค่อยๆเดินตามไปอย่างสบายอารมณ์
……
รถ Mercedez-Maybach S650 พุ่งทะยานออกไปด้วยอย่างรวดเร็ว จนมองเห็นภาพสองข้างทางเบลอไปหมด
ในระหว่างที่รถสปอร์ตแล่นไปด้วยความเร็วสูงนั้น หญิงสาวที่นั่งข้างคนขับ ถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
หวังชางหยางร้องตะโกนออกมาอย่างผู้ชนะ “คุณชายถัง ดูเหมือนไอ้หมอนั่นจะหมดแรงแล้ว มันคงบ้าไปแน่ๆ ที่คิดจะวิ่งแข่งกับรถสปอร์ตระดับนี้!”
“เชอะ! คิดจะวิ่งตามรถสปอร์ตให้ทัน เท่ากับเอาไข่มาทุกกับหินชัดๆ!” ถังจินซ่งพูดเย้ยหยัน
จากนั้น เขาก็หันไปมองเย่เข่อเอ๋อที่ยังคงนอนหลับไม่ไหวติงอยู่ข้างๆ ซึ่งเวลานี้ผมยาวได้ปลิวไสวไปตามแรงลม ถังจินซ่งจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวด้วยสีหน้า และแววตาตื่นเต้น สายตาของเขาไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่กำลังจ้องมองเหยื่ออันโอชะของมัน แววตาของถังจินซ่งเวลานี้เป็นประกายอย่างน่ากลัว
แต่แล้วจู่ๆ เขาก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาอย่างกะทันหัน!!
ความรู้สึกปั่นป่วนที่ไม่อาจควบคุมได้นั้นรุนแรงมากขึ้นทุกที จนถังจินซ่องต้องร้องตะโกนออกไปเสียงดัง
“หยุด! หยุดรถเดี๋ยวนี้!”
“นี่มันอะไรกันคุณชายถัง? จู่ๆสั่งให้ผมจอดรถทำไมกัน?” หวังชางหยางร้องตะโกนถามกลับไป
“จู่ๆฉันก็ปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาน่ะสิ!” ถังซ่งจินตะโกนตอบกลับไปด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
“คุณชายถัง.. นี่มันพวกเรากำลังอยู่บนถนนทางหลวงนะ ไม่มีห้องน้ำหรอก!” หวังชางหยางตอบกลับไปทันที
“แต่ฉันกลั้นไม่ไหวแล้ว! จอดข้างทางนี่แหละ!” ถังจินซ่งร้องตะโกนบอกด้วยใบหน้าแดงก่ำ
เอี๊ยด!!
หวังชางหยางจำเป็นต้องเหยียบเบรค และนำรถเข้าจอดข้างทางอย่างรวดเร็ว ถังจินซ่งผลักประตูรถเปิดออก และกระโจนออกไปในทันที
คิดไม่ถึงว่า.. เวลานี้คุณชายถังผู้สูงส่งแห่งตระกูลถังที่ยิ่งใหญ่ ได้เดินตรงไปด้านหน้าราวสิบกว่าเมตร และเมื่อมั่นใจว่าอยู่ในจุดที่หวังชางหยางมองไม่เห็น เขาก็รีบถอดกางเกงออก และย่อตัวลงนั่งยองๆทันที
ปู้ด!!
จากนั้น ทั้งเสียงและกลิ่นก็ตามออกมา..
ถังจินซ่งยังคงไม่หายปวดท้อง และถ่ายไม่หยุดจนแทบเป็นลม เขารู้สึกว่าอุจจาระที่ถ่ายออกมานั้นเหลวเป็นน้ำ
“ไอ้เวรเอ๊ย!! นี่มันอะไรกัน?! ฉันก็ไม่ได้กินอาหารไม่สะอาดเข้าไปนี่นา?!” ถังจินซ่งได้แต่บ่นพึมพำ พร้อมกับนั่งครุ่นคิดถึงสาเหตุของอาการท้องเสียครั้งนี้
แต่แล้วใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเดือดดาลอย่างที่สุด!
แชะ.. แชะ!!
เสียงกดชัตเตอร์ของกล้องถ่ายรูป..
ถังจินซ่งพบว่า มีคนกำลังแอบถ่ายภาพที่เขากำลังนั่งถ่ายอุจจาระ และด้วยความตกใจ เขาจึงรีบลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกับร้องตะโกนถามออกไปเสียงดัง
“ใคร?! ใครบังอาจแอบถ่ายรูปฉัน?!!”
หลินหนานยืนส่ายหน้าไปมา พร้อมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “คุณชายถัง รูปคุณกำลังนั่งขี้ดูไม่หล่อเอาซะเลย!”
ภายใต้แสงไฟสลัว.. ในที่สุดถังจินซ่งก็เห็นร่างผอมของใครบางคนยืนอยู่ไกลๆ
หากไม่ใช่หลินหนานแล้ว ยังจะเป็นใครไปได้อีกเล่า?
“เป็นฝีมือของแกสินะ?” ถังจินซ่งดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออกมาได้ จึงร้องตะโกนถามออกไปด้วยความเคียดแค้น
คืนนี้เขาก็ไม่ได้กินอะไรที่ไม่สะอาดเข้าไปเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งปกติยังเป็นคนที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง และดูแลตัวเองอย่างดี
ของสกปรกสิ่งเดียวที่เขาสัมผัสที่โกลเดนพาเลซก็คือ ฝ่ามือของหลินหนาน!
ฉะนั้น เรื่องนี้จะต้องเป็นฝีมือของมัน!
“ฉลาดเหมือนกันนี่!” หลินหนานไม่ปฏิเสธ
“แกทำแบบนี้เพื่ออะไร?”
ถังจินซ่งพยายามข่มอารมณ์โกรธ และเอ่ยถามหลินหนานดีๆ เพราะคนที่กำลังนั่งถ่ายนั้น รูปที่ออกมาคงจะดูไม่ดีเป็นแน่
“ฉันก็แค่อยากทำให้แกขายหน้า.. ก็เท่านั้น!” หลินหนานตอบกลับไป พร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี
“นี่แกรู้มั๊ยว่าฉันเป็นใคร? คนอย่างแกกล้าข่มขู่ฉัน.. ถังจินซ่งงั้นเหรอ?!”
“ฉันรู้แล้วน่า.. แกก็เป็นคุณชายคนโตของตระกูลถังยังไงล่ะ” หลินหนานตอบกลับไปทันที
“ในเมื่อรู้แล้ว ยังกล้าทำกับคุณชายตระกูลถังแบบนี้ แกไม่กลัวว่าตระกูลถังของฉันจะกลับมาเอาคืนบ้างหรือยังไง?” ถังจินซ่งข่มขู่หลินหนานกลับไป
“ถ้าฉันกลัว ฉันก็คงไม่ทำตั้งแต่แรก!”
หลินหนานส่ายหน้าพร้อมตอบกลับไป ในขณะเดียวกัน บางสิ่งบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
ฟิ้ว..
เงาดำปรากฏขึ้นด้านหลังของถังจินซ่ง และฟาดเข้ากับต้นคอของเขาอย่างรวดเร็ว ถังจินซ่งผู้น่าสงสารยังไม่ทันที่จะได้โต้ตอบอะไร ก็ต้องเป็นลมล้มพับลงทับกองอุจจาระของตนเอง
หลินหนานส่ายหน้าอย่างสมเพช และหันหลังเดินจากไป แต่ก่อนจะไปนั้น เขาก็ได้หยิบโทรศัพท์มือถือเก่าๆ ของตนเองออกมาถ่ายรูปคุณชายถัง ที่กำลังนอนทับกองขี้ไว้สองสามภาพ
ไม่แน่.. ภาพนี้อาจจะมีประโยชน์กับฉันในวันข้างหน้า!
……
หวังชางหยางที่จอดรถรออยู่ข้างทางนั้น ได้แต่บ่นพึมพำ “คุณชายถังกินอะไรเข้าไปถึงได้ท้องเสียแบบนี้? ทำไมตั้งนานแล้วยังไม่กลับมาอีก?”
หญิงสาวชุดแดงไม่ตอบอะไร และเอาแต่ถ่ายรูปตัวเองคู่กับรถหรู เพื่อที่จะเอาไปอวดในกลุ่มเพื่อนๆ
“นี่.. ระหว่างที่รอคุณชายถัง ทำไมพวกเราสองคนไม่อาศัยโอกาสนี้…” หวังชางหยางร้องถามหญิงสาวชุดแดงพร้อมกับส่งสายตาหื่นกระหาย
“จะดีเหรอคะ? เดี๋ยวคนมาเห็นเข้า..” หญิงสาวตอบกลับด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
“ดึกดื่นค่ำคืนแบบนี้จะมีใครสนใจ? อีกอย่าง.. ต่อให้เห็นแล้วยังไง? ใครกล้ายุ่งเรื่องของเรา?”
หวังชางหยางร้องบอก ส่วนมือก็เริ่มลูบไล้ไปตามต้นขาของแฟนสาว ใบหน้าเหมือนลิงนั้นดูหื่นกระหายอย่างมาก
“ถึงขนาดอดกลั้นไม่ไหวเชียวเหรอ?”
เสียงของใครบางคนดังอยู่ข้างหูของหวังชางหยาง เขาตกใจจนแทบลืมตัวกรีดร้องออกไปให้เสียภาพลักษณ์ แต่เมื่อสังเกตเห็นร่างที่ยืนอยู่นอกรถได้อย่างชัดเจน เขาก็ร้องคำรามออกไปด้วยความโมโห
“นี่แกอีกแล้วเหรอ?”
หลินหนานไม่ตอบอะไร แต่กลับยื่นมือเข้าไปคว้าคอเสื้อของหวังชางหยางไว้ เขาออกแรงเพียงแค่เล็กน้อย ก็สามารถยกร่างที่หนักเกือบร้อยกิโลมกรัมของหวังชางหยางขึ้นได้
“นี่แกคิดจะทำอะไร?” หวังชางหยางร้องตะโกนถามเสียงสั่นด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
หลินหนานจ้องมองด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะยกมือที่เหลืออีกข้างขึ้นตบหน้าหวังชางหยาง
เพียะ!
เพียะ!
หลังจากถูกหลินหนานตบเข้าไปสองฉาดใหญ่ หวังชางหยางก็ถึงกับหูอื้อ ตาลายเห็นดาวในทันที
“นี่แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?” หวังชางหยางยกมือขึ้นกุมใบหน้า
“แน่นอน! ทำไมฉันจะไม่กล้า!”
จากนั้นหลินหนานก็ยกร่างของหวังชางหยางออกไปจากรถ พร้อมกับใช้เข่ากระแทกเข้ากับจุดยุทธศาสตร์ของเขาทันที
ปัง!
หวังชางหยางถึงกับกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน ก่อนจะถูกหลินหนานจับโยนลงไปกองกับพื้นถนน
หญิงสาวชุดแดงเห็นหวังชางหยางถูกซ้อมจนน่วมเช่นนั้น ก็ตกใจกลัวอย่างมาก เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองออกมา และเตรียมที่จะกดแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจ
“ถ้าคุณกล้าโทรแจ้งตำรวจ ผมจะจัดการหักจมูกกับคางที่คุณเพิ่งไปทำมาเดี๋ยวนี้ คุณจะได้กลับไปน่าเกลียดเหมือนเมื่อก่อน ผมไม่ได้ขู่ ไม่เชื่อก็ลองดูได้!”
หญิงสาวชุดแดงจ้องมองหลินหนานด้วยความตกใจกลัวอย่างที่สุด และรู้สึกว่าแววตาของหลินหนานนั้นเย็นชาราวกับไม่ใช่มนุษย์!
แววตาของเขาทั้งเย็นชา และไร้ซึ่งความเมตตาปราณี!