ลูกเขยยอดนักฆ่า 45

ตอนที่ 45 มังกรบูรพา

สีหน้าของหยวนเชียงเวลานี้บ่งบอกว่ากำลังตื่นเต้นอย่างมาก..
ต่อให้แกแข็งแรงแค่ไหน ก็คงยากที่จะเอาชนะแชมป์ระดับประเทศอย่างฉันได้!
มือสมัครเล่นอย่างแก จะเทียบกับมืออาชีพอย่างฉันได้ยังไงกัน?
และเวลานี้ ผู้ชมทั้งห้องต่างก็พากันกลั้นหายใจด้วยความลุ้นระทึก แม้จะรู้ดีว่าโอกาสชนะนั้นน้อยกว่าโอกาสในการถูกล็อตเตอรี่ก็ตาม..
ปาฏิหารย์คงจะไม่เกิดแน่แล้ว!
เวลานี้แขนของหลินหนานอยู่ห่างจากพื้นโต๊ะเพียงแค่หนึ่งเซ็นติเมตรเท่านั้น แต่ก็นับว่าประหลาดยิ่งนัก ที่สีหน้าของหลินหนานกลับยังคงสงบนิ่งได้อย่างน่ากลัวตั้งแต่เริ่มการแข่งขัน
และในสายตาของผู้ชมทั้งห้องเวลานี้ หลินหนานไม่ต่างจากปลาน้อยที่กำลังดิ้นเฮือกสุดท้ายเพื่อเอาชีวิตรอด
หยวนเชียงจ้องหน้าหลินหนาน พร้อมกับยกนิ้วโป้งข้างซ้ายที่ว่างอยู่ชูให้กับเขา ก่อนจะค่อยๆ คว่ำนิ้วโป้งลง เพื่อเย้ยหยันเขา
นี่ไม่เพียงเป็นการเย้ยหยัน แต่ยังเป็นการยั่วยุอารมณ์ฝ่ายตรงข้ามอีกด้วย!
และหลังจากนี้ก็เป็นเวลา.. ที่จะต้องเอาชนะเสียที เขาเล่นมามากพอแล้ว หยวนเชียงไม่ออมมืออีก และเริ่มออกแรงกดเพิ่มขึ้นในทันที!
หมดเวลาของแกแล้ว!
แต่แล้ว.. หยวนเชียงก็ได้แต่ตกตะลึง!!
นั่นเพราะถึงแม้เขาจะออกแรงอย่างเต็มที่แล้ว แต่ภาพที่หลินหนานจะต้องพ่ายแพ้กลับไม่เกิดขึ้นอย่างที่หยวนเชียงคิด
เขาออกแรงมากขึ้นกว่าเดิมอีก แต่กลับพบว่า แขนของอีกฝ่ายยังคงค้างแน่นิ่งอยู่เช่นนั้น และไม่ขยับเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย
หยวนเชียงสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ปกติ พร้อมกับจ้องมองหลินหนานด้วยสีหน้าที่ทั้งตกใจ และประหลาดใจ
หลินหนานเลียริมฝีปากพร้อมกับหัวเราะออกมา “ถึงคราวของฉันบ้างล่ะ ฉันแกล้งอ่อนให้แกมานานแล้ว!”
หลังจากหลินหนานพูดจบ หยวนเชียงก็เริ่มสัมผัสได้ถึงพลังที่พวยพุ่งออกจากฝ่ามือของหลินหนาน เวลานี้ เขารู้สึกว่าฝ่ามือของตนเองคล้ายกำลังถูกคีมที่แข็งแกร่งบีบอย่างรุนแรง และรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ประหนึ่งว่ากระดูกมือของเขากำลังจะแตกละเอียด หยวนเชียงเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ได้..
จากนั้น ความเจ็บปวดทั้งหมดก็ได้แผ่ซ่านไปที่ข้อมือของเขาจนหมดเรี่ยวแรง และในที่สุดท่อนแขนที่แข็งแกร่งของหยวนเชียงก็ค่อยๆ เอนลง ก่อนจะฟาดลงกระแทกกับโต๊ะเสียงดัง..
ปัง!
“เฮ้!!!”
เสียงผู้คนร้องตะโกนด้วยความดีใจดังออกมาจากทั่วทุกสารทิศ
“หมายเลข 14 เป็นฝ่ายชนะ!!”
เสียงกรรมการประกาศดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง
หมอนั่นเอาชนะนักแข่งระดับประเทศได้จริงๆด้วย!
หมอนั่นสร้างปรากฏการณ์ปาฏิหารย์ได้แล้ว!
หยวนเชียงหันไปมองข้อมือขวาของตนด้วยแววตาเศร้าสร้อย และเวลานี้กระดูกนิ้วของเขาดูเหมือนจะแตกละเอียด และมีเลือดสีแดงไหลออกมา บ่งบอกว่าถูกบีบด้วยพลังที่รุนแรงอย่างมาก..
แต่หยวนเชียงกลับไม่รู้สึกเจ็บ เพราะเวลานี้สมองของเขาดูเหมือนจะหยุดสั่งการไปชั่วขณะ!
เป็นไปไม่ได้! ฉันจะแพ้ไอ้มือสมัครเล่นนี่ได้ยังไง? ฉันเป็นถึงแชมป์ระดับประเทศนะ!
หลินหนานลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอื้อมมือไปตบบ่าหยวนเชียงเบาๆ แล้วกระซิบบอกกับเขาว่า “ฉันลืมบอกนายไปว่า ฉันเป็นแชมป์ Siberian Open สามปีซ้อน”
“อะไรนะ?!”
หยวนเชียงตื่นจากความงุนงงสับสนในทันที เพราะการแข่งขันระดับ Siberian Open นั้น เป็นการแข่งขันระดับโลกเลยทีเดียว
นี่.. นี่เขา?!!!
“หึ!!” หลินหนานทำเสียงขึ้นจมูก แต่ไม่พูดอะไรอีก
จากนั้น หยวนเชียงที่มีสีหน้าตื่นเต้นดีใจ ก็ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ขึ้นมายืนทันที ก่อนจะโน้มกายลงโค้งคำนับหลินหนานต่อหน้าสาธารณชน
หยวนเชียงโค้งจนร่างกายอยู่ในระนาบ 90 องศา!
และจากท่าทางของหยวนเชียงที่แสดงออกเวลานี้ ทุกคนรับรู้ได้ว่าเขาเคารพ และศรัทธาในตัวหลินหนานมากเพียงใด!
ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็พากันงุนงงอย่างมาก!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หมอนั่นน่าจะโมโหที่ตัวเองแพ้ แล้วก็มีเรื่องกันไม่ใช่เหรอ?
“ผมจะหมั่นฝึกฝนให้หนักกว่านี้ครับ.. มังกรบูรพา!”
หยวนเชียงรู้สึกโล่งใจประหนึ่งได้ยกภูเขาที่หนักอึ้งออกจากอก ก่อนจะเดินออกไปอย่างง่ายดาย..
“นี่หยวนเชียง.. รอฉันด้วย!!”
เด็กหนุ่มสวมแว่นตาซึ่งเป็นเพื่อนของหยวนเชียง ร้องตะโกนเรียก ก่อนจะวิ่งตามออกไปอย่างรวดเร็ว
“นี่.. นายเป็นฝ่ายแพ้ แต่ทำไมถึงได้ดูหน้าตามีความสุขขนาดนี้ล่ะ?”
เด็กหนุ่มสวมแว่นตาร้องตะโกนถาม เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหยวนเชียง และได้แต่สงสัยว่า เพื่อนของเขาอาจจะได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง
“จะไม่ให้ฉันมีความสุขได้ยังไงกันล่ะ? เป็นนาย.. นายก็ต้องมีความสุขเหมือนกัน ถ้าได้พบกับไอดอลที่นายชื่นชอบ!” หยวนเชียงหันไปตอบเด็กหนุ่มสวมแว่นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
“ไอดอลที่ไหนกัน?!” เด็กหนุ่มสวมแว่นร้องถามด้วยความสงสัย
“นายเคยได้ยินการแข่งขันระดับ Siberian Open บ้างมั๊ย?” หยวนเชียงถามกลับ
หลังจากทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเด็กหนุ่มสวมแว่นก็ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง
“ฉันจำได้แล้ว.. เป็นการแข่งขันงัดข้อระดับโลกที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังใช่มั๊ย?!”
“ใช่แล้ว! การแข่งขันงัดข้อระดับโลกนี้ ผู้ที่ได้แชมป์มักจะเป็นนักแข่งชาวยุโรปมาโดยตลอด..” หยวนเชียงพยักหน้าพร้อมกับอธิบายให้ฟัง
“อ้าว.. แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอดอล? ฉันไม่เข้าใจ?” เด็กหนุ่มสวมแว่นตาถามขึ้นด้วยความงุนงง
“แต่เมื่อแปดปีก่อน.. กลับมีนักแข่งงัดข้อชาวเอเซียสามารถเอาชนะนักแข่งชาวยุโรป ที่ผูกขาดชัยชนะมาตลอดหลายปีได้ยังไงล่ะ นักแข่งคนนี้ลงแข่งโดยใช้ฉายาแทนชื่อจริง และฉายาของเขาก็คือ ‘มังกรบูรพา’ แล้วเขาก็ได้แชมป์ในครั้งนั้นด้วย และยังได้แชมป์ติดต่อกันอีกถึงสองครั้ง!”
“แต่หลังจากได้แชมป์ติดต่อกันถึงสามครั้งแล้ว มังกรบูรพาก็ไม่เคยลงแข่งขันอีกเลย แชมป์งัดข้อระดับโลกจึงกลับไปตกอยู่ในมือของนักแข่งร่างยักษ์ชาวยุโรปอีกเช่นเคย..”
สีหน้าของหยวนเชียงเมื่อเล่ามาถึงตอนนี้ กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความสุข ชายหนุ่มชาวเอเซียเพียงแคนเดียวที่สามารถเข้าไปแข่งขันงัดข้อระดับโลกได้ อีกทั้งยังได้แชมป์มาถึงสามปีติดต่อกัน
นี่เป็นเสมือนปาฏิหารย์แห่งวงการนักแข่งขันงัดข้อเลยทีเดียว!
“อย่าบอกนะว่า.. ผู้ชายคนนั้นก็คือมังกรบูรพา?!!!” เด็กหนุ่มใส่แว่นร้องถามออกมาด้วยสีหน้าตกอกตกใจ
“ใช่แล้ว! เป็นเขาเอง..”
หยวนเชียงพยักหน้าพร้อมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เพียงแค่มีโอกาสได้แข่งขันกับไอดอลในดวงใจแบบนี้ ฉันก็คงตายตาหลับแล้ว นี่ฉันกะว่าจะไม่ล้างมือสักหนึ่งอาทิตย์!”
จากนั้น หยวนเชียงก็เดินฮัมเพลงออกไปด้วยสีหน้าสบายอกสบายใจ และมีความสุขอย่างที่สุด!
“นี่.. ถ้านายไม่ล้างมือ ก็ห้ามมากินข้าวร่วมกับฉันนะ สกปรก!” เด็กหนุ่มสวมแว่นตาบ่นพึมพำตามหลัง
และแน่นอนว่า.. หลินหนานไม่ใช่ ‘มังกรบูรพา’ ตัวจริง!
อีกอย่าง.. ชื่อนี้ก็เชยเกินไปในความรู้สึกของเขา
และเมื่อครั้งที่ ‘ศิลา’ หนึ่งในสมาชิกของหน่วยมังกรซ่อนกาย ได้ใช้ฉายานี้ในการแข่งขัน ก็ถูกทุกคนในทีมล้อเลียนอยู่นานหลายปี
แต่ต่อให้ศิลาจะเก่งสักเพียงใด เขาก็พ่ายแพ้การแข่งขันงัดข้อให้แก่หลินหนานอยู่ดี!
หญิงสาวในชุดบิกินี่หูกระต่าย เดินเข้ามาจับฝ่ามือหลินหนานไว้ พร้อมกับบีบแน่น แต่หลินหนานกลับยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย
เป็นธรรมดาที่สาวสวยจะชื่นชอบพระเอกของงาน!
แล้วพระเอกที่ชอบถ่อมเนื้อถ่อมตัวไม่โอ้อวดอย่างฉัน.. สาวสวยที่ไหนจะไม่ชื่นชอบบ้างล่ะ?
นี่แม่สาวน้อยหูกระต่าย จะทำอะไรก็ให้เกียรติภรรยาผมบ้าง ผมมีภรรยาแล้วนะ!
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 14 ด้วยค่ะ ขอประกาศอย่างเป็นทางการว่า ผู้ชนะการแข่งขันงัดข้อในคือนนี้ก็คือผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 14 ค่ะ!”
สาวน้อยหูกระต่ายจับมือของหลินหนานยกขึ้นชูกลางอากาศ พร้อมกับประกาศเสียงดัง ตามมาด้วยเสียงปรบมือกึกก้องไปทั่วทั้งสนาม
สุดยอด!!
เจ๋งมาก!!
สุดยอดมาก.. เอาชนะแชมป์ระดับประเทศได้ด้วย!
“ต่อไปจะเป็นการมอบรางวัลให้กับผู้ชนะ ซึ่งก็คือบัตรสมาชิกแพลตตินั่มของโกลเดนพาเลซนั่นเอง!!”
สาวสวยหูกระต่างหยิบบัตรแพลตตินั่มสีเงินในถาดขึ้นมา และเตรียมที่จะมอบให้กับหลินหนาน
แต่ในระหว่างนั้นเอง เสียงดุดันของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น..
“เดี๋ยวก่อน!”
ทุกคนในห้องต่างก็หันมองไปทางต้นเสียงพร้อมๆกัน และพบว่า ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาผู้หนึ่ง กำลังก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
และเมื่อชายหนุ่มผู้นี้ปรากฏกายขึ้น หญิงสาวหลายคนก็ถึงกับแววตาเป็นประกาย ทุกคนต่างก็คิดอยู่ในใจเหมือนกัน..
พระเจ้า!! ทำไมถึงได้หล่อวัวตายควายล้มขนาดนี้นะ!
แม้กระทั่งหลินหนานเอง เมื่อได้เห็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาอย่างมากคนนี้ เขาเองยังถึงกับตกตะลึงไปด้วยเช่นกัน!