My Disciples Are All Villains 224

“จะมีกำลังเสริมมาอีกแล้วอย่างงั้นหรอ? ” เจียงอาเฉียนถึงกับตกตะลึง

หลี่จิงยี่ได้เหลือบมองไปที่เจียงอาเฉียนก่อนที่จะตอบกลับมาอย่างอึดอัด

เจียงอาเฉียนได้คารวะก่อนที่จะพูดออกมา “เอ่อ…ดูเหมือนว่าข้ามีอะไรบางอย่างที่จะต้องไปทำ ข้าคงจะต้องขอตัวก่อน”

“ช้าก่อน” ลู่โจวได้พูดขึ้น

เจียงอาเฉียนดูรู้สึกผิด ตัวเขาได้หันมาก่อนที่จะถามขึ้น “ท่านผู้อาวุโส…ท่านมีอะไรอยากที่จะพูดกับข้าอีกอย่างงั้นหรอ? “

“ข้ามีคำถามที่อยากจะถามเจ้า”

“ท่านผู้อาวุโสถามมาเถอะ ข้าจะบอกทุกอย่างที่ข้ารู้ให้เอง เมื่อวานก่อนข้าเพิ่งจะได้ข่าวมา จางหยุนฉานรู้เรื่องเพื่อนสนิทของข้าเข้า เขาได้ฆ่าเพื่อนของข้าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไป วันนี้ช้าก็เลยอารมณ์ไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไหร่”

ลู่โจวไม่ได้สนใจว่าจางหยวนฉานจะทำอะไร ตัวเขาได้ยกมือขึ้นมาก่อนที่จะคว้าแขนของเจียงอาเฉียนเอาไว้ ลู่โจวได้ดึงแขนของเจียงอาเฉียนไปใกล้ๆ กับทะเลสาบโดยที่ตัวเขาไม่อาจที่จะขัดขืนอะไรได้

สีหน้าของเจียงอาเฉียนได้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่แม้ว่าจะรู้สึกไม่เต็มใจมากแค่ไหนสุดท้ายแล้วเขาก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้

“ม่อหลี่ยังอยู่ที่พระราชวังไหม? ” ลู่โจวได้ถามออกมา

“หนึ่งในเทพแห่งมือธนูทั้งสามของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์เฉินซู่ ลูกน้องของนางได้ตายจากไป องค์ชายองค์ที่สองที่รู้ข่าวนี้ไม่พอใจอย่างรุนแรงจนบันดาลโทสะทำร้ายนางไป”

เรื่องนี้คล้ายกับการคาดการณ์ของลู่โจว ตัวเขาที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ถามต่อไป “เมื่อเร็วๆ นี้ม่อหลี่กำลังทำอะไรอยู่กัน? “

“นางไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนท่านผู้อาวุโส ท่านกับนางได้ต่อสู้กันมาหลายครั้ง และในตอนนี้นางก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าไม่คิดว่านางจะฟื้นตัวเมื่อเร็วๆ นี้แน่” เจียงอาเฉียนได้ตอบกลับมาอย่างตรงไปตรงมา

ไม่ว่าผู้คนที่ถูกม่อหลี่ควบคุมด้วยเวทมนตร์คาถาหรือแม้แต่สุดยอดเวทมนตร์คาถาเองก็ล้วนแต่ถูกลู่โจวเป็นคนทำลาย

นี่ก็คือข้อเสียของการใช้เวทมนตร์คาถานั่นเอง แม้ว่ามันจะทรงพลังสักแค่ไหนแต่ถ้าหากเวทมนตร์คาถาถูกทำลายไปได้ ผู้ใช้เวทมนตร์ก็จะได้รับผลเสียไป

ลู่โจวพยักหน้าก่อนที่จะพูดออกมา “แล้วองค์จักรพรรดิไม่ได้ลงมือเคลื่อนไหวเพื่อยับยั้งความบาดหมางเลยอย่างงั้นหรอ? “

โชคดีที่เจียงอาเฉียนเป็นองค์ชายองค์ที่สาม ถ้าหากเป็นคนอื่นคงจะตอบคำถามนี้ไม่ได้แน่

เจียงอาเฉียนส่ายหัวก่อนที่จะตอบกลับมา “ให้ข้าพูดตามตรง แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่รู้”

“ข้าเชื่อเจ้า” ลู่โจวลูบเคราของตัวเองก่อนที่จะพูดต่อไป “คำถามสุดท้าย” เขามองดูไปที่ผิวน้ำของแม่น้ำเรียวบาง ก่อนที่จะได้ถามอะไรออกมาลู่โจวก็ได้ใช้มือของเขาทุบไปที่รอบๆ พุ่มไม้ “องค์จักรพรรดิเป็นผู้ต้องการเฉิงกวางสินะ? “

นับตั้งแต่ที่ยี่เทียนซินออกจากศาลาปีศาจลอยฟ้าไป ลู่โจวก็คิดถึงเรื่องนี้มาโดยตลอด ม่อหลี่ในตอนนี้มีเวลาอีกนานกว่าที่นางจะสิ้นอายุขัย แล้วทำไมนางถึงต้องตามหาเฉิงกวางด้วยล่ะ? ในทางกลับกันองค์จักรพรรดิอายุมากแล้ว เขาคนนั้นคงจะเป็นคนที่ต้องการเฉิงกวางมากกว่า ด้วยตำแหน่งอันสูงส่งนี้เองจะต้องทำให้องค์จักรพรรดิอยากที่จะครอบครองตำแหน่งต่อไปแน่ เหตุการณ์แบบนี้เหมือนกับจักรพรรดิฉินของโลกที่ลู่โจวจากมา จักรพรรดิคนนี้ยอมทำทุกอย่างก็เพื่อที่จะหาอายุวัฒนะที่จะทำให้ชีวิตของเขายืนยาวมากยิ่งขึ้น

เจียงอาเฉียนได้แต่ส่ายหัวก่อนที่จะตอบกลับมา “ไม่” ในตอนแรกลู่โจวต้องการที่จะถามถึงกุญแจที่สูญหาย แต่ในตอนนี้ตัวเขาไม่มีเบาะแสเกี่ยวกับมันแม้แต่อย่างเดียว ตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะเริ่มต้นจากไหนดี แม้แต่หน้าตาของมันลู่โจวก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ตัวเขาไม่รู้อะไรเลย และถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงลู่โจวจะขอให้เจียงอาเฉียนช่วยตามหามันได้ยังไงกัน? ด้วยเหตุผลนี้เองทำให้ลู่โจวเลือกที่จะไม่ถามเกี่ยวกับกุญแจ

ในตอนนั้นเองเจียงอาเฉียนก็นึกอะไรขึ้นได้ ตัวเขาได้ถามออกมาตรงๆ “ท่านผู้อาวุโส ท่านตั้งใจที่จะรอกำลังเสริมจากทางพระราชสำนักมาถึงอย่างงั้นสินะ? “

ลู่โจวในตอนนี้ลูบเคราของตัวเอง ตัวเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

ในตอนนั้นเองเสียงกีบเท้าที่บดกับพื้นดินก็ได้ดังขึ้นมาในอากาศอีกครั้ง

มีผู้คนมากมายหลายคนที่กำลังขี่ม้าผ่านป่าที่อยู่รอบๆ ทะเลสบายแห่งนี้ ดูเหมือนว่าผู้คนที่มากันในคราวนี้จะแข็งแกร่งกว่าผู้คนที่อยู่ในกลุ่มของหลี่จิงยี่

หลี่จิงยี่มาพร้อมกับทหารรวมไปถึงผู้ฝึกยุทธอีกหลายคน แต่ดูเหมือนว่ากองกำลังเสริมกองใหม่จะเป็นผู้ฝึกยุทธด้วยกันทั้งหมด

เมื่อหลี่จิงยี่สัมผัสได้ถึงแบบนั้นนางก็รีบตะโกนออกมาทันที “พวกอัศวินดำมาแล้ว ทุกคนรีบออกไปจากที่นี่ซะเถอะ! “

เมื่อเจียงอาเฉียนได้ยินแบบนั้น ตัวเขาก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ท่านผู้อาวุโส ข้าจะต้องไปแล้ว ลาก่อน! ” หลังจากพูดจบตัวเขาก็ได้กระโดดลอยไปบนอากาศก่อนที่จะตั้งใจจะหนีไป

แต่ลู่โจวก็ได้คว้าแขนของเจียงอาเฉียนเอาไว้ได้ซะก่อน “เจ้าไม่ต้องไปไหนหรอก”

เจียงอาเฉียนที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ตอบกลับมา “ถึงข้าอยู่ที่นี่ไปข้าก็ไม่มีประโยชน์อะไร! “

ลู่โจวไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ตัวเขาได้มองไปที่กลุ่มอัศวินดำ

และเนื่องจากคนพวกนี้เป็นเพียงกองกำลังเสริมที่มาจากทางพระราชสำนักเท่านั้น ลู่โจวจึงไม่ได้คิดที่จะระวังอะไรเป็นพิเศษ แม้ว่าจะเกิดสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดจริงๆ ลู่โจวก็สามารถใช้เจียงอาเฉียนเป็นเหยื่อล่อได้ ยังไงซะเขาคนนี้ก็เป็นถึงองค์ชายองค์ที่สาม

อัศวินดำได้วิ่งมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว ทุกๆ คนต่างก็เป็นผู้ฝึกยุทธที่สวมเสื้อคลุมสีดำและหมวกสีเงิน มีผู้ฝึกยุทธถึงสี่คนด้วยกันที่กำลังนำกองกำลังอัศวินดำเอาไว้

คนของหลี่จิงยี่รีบถอยกลับไปที่ทะเลสาบอย่างรวดเร็ว แต่ถึงแบบนั้นแต่เหล่าอัศวินดำก็มองเห็นคนของนางซะก่อน “หลี่จิงยี่? ” อัศวินดำคนหนึ่งมองไปที่หลี่จิงยี่ด้วยท่าทีที่สับสน

หลี่จิงยี่ได้ถามออกมา “อัศวินดำอย่างพวกเจ้ามาที่นี่ก็เพราะทำตามคำสั่งอย่างงั้นหรอ? ” หลี่จิงยี่ที่มาที่นี่เองก็มาเพราะทำตามคำสั่ง มันเป็นคำสั่งขององค์จักรพรรดิ ในตอนนี้หลี่จิงยี่ยังไม่รู้ว่าอัศวินดำทั้งหลายกำลังรับใช้ใครอยู่กันแน่

ชิ๊ง!

ผู้นำอัศวินดำได้ชักดาบออกมาด้วยความไม่พอใจ

อัศวินดำทั้งสี่ที่อยู่ด้านหลังเองก็ได้ก้าวไปด้านหน้าก่อนที่จะกระโดดลงจากหลังม้า

“พวกเรามาที่นี่ก็เพราะคำสั่งของหัวหน้า พวกเราจะต้องเก็บกวาดแม่น้ำเรียวบาง หลี่จิงยี่ เจ้าน่ะทำงานบกพร่อง เหล่าอัศวินดำจะรายงานเรื่องนี้กับทางพระราชสำนักเอง” หนึ่งในอัศวินดำทั้งสี่ได้พูดออกมา ใบหน้าของเขาดูเย็นชาและมืดมน

หลี่จิงยี่ยังคงมีสีหน้าสงบเยือกเย็น

ในตอนนั้นเองเล้งลั่วก็ได้เดินไปที่ด้านหน้า รูปลักษณ์ของเขาในตอนนี้ดูต่างจากคนอื่น เพราะแบบนั้นเขาจึงกลายเป็นจุดสนใจไป เมื่อก้าวเดินไปที่ด้านหน้าเหล่าอัศวินดำทั้งหลายต่างก็จับจ้องเขา

“พวกเจ้ากำลังทำตามคำสั่งของใครกัน? ” เล้งลั่วได้ถามออกมา

สี่อัศวินดำมองไปที่เล้งลั่ว เครื่องแต่งกายที่คุ้นเคยที่เล้งลั่วใส่อยู่ทำให้พวกเขารู้สึกสับสน

หลี่จิงยี่ได้ยิ้มก่อนที่จะพูดออกมา “โดยปกติแล้วเหล่าอัศวินดำมักจะทำตามคำสั่งผู้นำอัศวินดำอย่างท่านฝานซุยเหวินนิ”

“ไอพวกชั่ว! ” เล้งลั่วได้พูดสาปแช่งเหล่าอัศวินดำออกไป เสียงของเขาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ เล้งลั่วในตอนนี้ได้เห็นสี่อัศวินดำคนใหม่แล้ว ตัวเขาเข้าใจถึงความต้องการของผู้นำอัศวินดำคนใหม่ดี แต่ถึงแบบนั้นเล้งลั่วก็ยังทนไม่ได้อยู่ดีที่ตัวเขารวมไปถึงสหายทั้งสี่ถูกคนอื่นใช้งานแบบนี้

อัศวินดำทั้งสี่ได้จ้องไปที่เล้งลั่วก่อนที่จะพูดออกมา “แล้วเจ้าเป็นใครกัน? “

เล้งลั่วเดินไปที่อัศวินดำทั้งสี่ เขาเดินไปใกล้กับคมดาบของเหล่าอัศวินพวกนั้น

และด้วยเหตุผลอันแปลกประหลาดทำให้เหล่าอัศวินดำเลือกที่จะเดินถอยกลับไป

เล้งลั่วได้ตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น “เฉินจงฮี, ยู่จง, หลี่ชิง และต้วนฉานฮง พวกเขาทั้งสี่ได้ต่อสู้เคียงข้างกับข้ามานับครั้งไม่ถ้วน เถ้ากระดูกของพวกเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจ พวกเขาทั้งสี่ต่างก็ทำตามหน้าที่กันอย่างดีเยี่ยม พวกเจ้าคิดว่าเหมาะแล้วอย่างงั้นหรอที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นอัศวินดำทั้งสี่แบบนี้!? “

อัศวินดำทั้งสี่ได้เดินถอยหลังกลับไปอีกครั้ง พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ถึงแบบนั้นคำพูดของเล้งลั่วก็ได้ทำให้พวกเขาทั้งสี่กลายเป็นพวกงี่เง่าไป ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างเมื่อมองดูเล้งลั่วที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ ภายใต้หน้ากากสีเงินของเขามีน้ำเสียงที่ฟังดูคุ้นเคยอยู่

หลี่จิงยี่อุทานออกมา “เจ้าคือฝานซุยเหวิน, เล้งลั่วอย่างงั้นหรอ?! “

อัศวินดำทั้งสี่ได้เดินถอยหลังกลับไปอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดดูลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่ที่เข้าร่วมกับอัศวินดำมาจนกระทั่งได้รับการแต่งตั้งให้กลายเป็นอัศวินดำทั้งสี่ไป พวกเขาทั้งหมดต่างก็ได้ยินชื่อเสียงรวมไปถึงวีรกรรมมากมายหลายอย่างของชายในตำนานคนนี้ ชายในตำนานเล้งลั่ว มันเป็นเรื่องเล่าที่ถูกเล่ากันอย่างแพร่หลายในหมู่ของอัศวินดำ แม้ว่าฝานซุยเหวินตัวปลอมจะรับตำแหน่งแทนไป แต่ถึงแบบนั้นการที่จะมาแทนที่เล้งลั่วที่ครองใจของเหล่าอัศวินดำได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“เป็นไปไม่ได้! ฝานซุยเหวินถูกปรมาจารย์มหาวายร้ายฆ่าตายไปแล้ว เจ้าพยายามจะหลอกพวกเราอย่างงั้นสินะ? ” อัศวินทั้งสี่ได้ยกดาบขึ้นสูงกว่าเดิมก่อนที่จะยืนหยัดได้ในที่สุด

“นี่คือคำสั่ง ทุกคน! ชายคนนี้แอบอ้างเป็นท่านฝาน ผู้นำของเหล่าอัศวินดำ เขาจะต้องถูกประหารที่นี่! จะต้องฆ่าทุกคนที่กล้าเข้ามาใกล้กับแม่น้ำเรียวบางสายนี้ให้ได้! ไม่มีข้อยอกเว้นอะไรทั้งนั้น! “

“ประหารโดยที่ไม่มีข้อยกเว้น! “

“ประหารโดยที่ไม่มีข้อยกเว้น! “

อัศวินดำกว่าร้อยคนได้ตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียงกั้น ในตอนนั้นเองพลังรอบตัวของพวกเขาก็พุ่งสูงขึ้น คลื่นเสียงที่เกิดจากการผสานเสียงได้ซัดเข้าใส่คนของหลี่จิงยี่รวมไปถึงเจียงอาเฉียนและลู่โจว

ฝานลี่เทียนที่เห็นแบบนั้นส่ายหัว ตัวเขาได้หันไปมองลู่โจวก่อนที่จะพูดออกมา “พวกเราคงจะทำได้แต่รอคอยต่อไป ในตอนนี้มันก็ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว ท่านปรมาจารย์”

ลู่โจวในตอนนี้ดูมีท่าทีที่สงบ ตัวเขากำลังใช้ความคิดอยู่นั่นเอง ‘นี้มันแย่ชัดๆ แล้วฉันจะไปทำอะไรได้กัน ที่นี่มีอัศวินดำมากมายถึงขนาดนี้ แม้ว่าจะมีการ์ดการโจมตีของเพชฌฆาตมากกว่านี้อีก 10 เท่าก็คงจะไม่พอใช้แน่ โชคยังดีที่ฉันยังมีองค์ชายอยู่กับตัว หวังว่าเจ้านั่นจะเป็นโล่ป้องกันให้ฉันได้นะ’

“เจียงอาเฉียนไม่ต้องกลัวไป” ลู่โจวได้พูดกับเจียงอาเฉียนที่อยู่ใกล้ๆ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

ในตอนนั้นเองดาบนับร้อยเล่มของอัศวินดำก็ได้ถูกชักออกมาจากฝัก