Chapter 145: ฉันตกลงอะไรกับคุณได้ไหม
” ผสาน”
ในที่สุดหานเฟยก็พูดคํานั้น
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทําเช่นนั้นเขาประเมินอัจฉริยะในโลกนี้ต่ําไปเขาคิดว่าจะเอาชนะพวกเขาทั้งสี่ได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขากําลังจะแพ้ในไม่ช้า
ควันไฟฟุ้งกระจาย
จางซวนหยูบินถอยห่างออกไปหลายสิบเมตรโดยใช้มือข้างเดียวปิดหน้าอกของเขา
หลูเสี่ยวไป๋หน้าซีดเล็กน้อยและเถาวัลย์ก็กระจัดกระจายอยู่ตรงหน้าเธอ
มีเพียงเซียเสี่ยวจ้านเท่านั้นที่ใช้มีดสั้นสองเล่มปาไปที่หานเฟย
ตอนนี้เธอไม่ได้ดูเหมือนสาวน้อยน่ารักเลยแต่เป็นไทแรนโนซอรัสที่แข็งแกร่ง
ตาข้างหนึ่งของหานเฟยเปลี่ยนเป็นสีดําและอีกข้างเป็นสีขาวในขณะที่เขาถูกโจมตีเร็วมากจากเซียเสี่ยวจ้าน หานเฟยสามารถขัดขวางการโจมตีนั้นจากมุมที่น่าพึ่งได้ทั้งหมด
เสียงกระทบกันดังขึ้นไม่หยุดหย่อนในหลุมขนาดใหญ่
“คุณกล้าเรียกฉันว่าสวยได้ยังไง!”
“ฉันเกลียดวิธีที่คุณมองฉัน!”
“แล้วคุณกล้าโจมตีฉันได้ยังไงฉันจะฆ่าคุณ”
เซียเสี่ยวจ้านยังคงพึมพํา แต่หานเฟยไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปใบหน้าของเขาดูดุร้ายและเคร่งขรึม
เขายังกัดฟันสีขาวของเขาราวกับจะกระโดดขึ้นมาและกัดเธอ
เซียเสี่ยวจ้านขมวดคิ้วและหายไปทันทีหานเฟยก้มศีรษะลงและพบว่ามีเงาอยู่ที่พื้นเกือบในพริบตาเขารู้สึกว่าถูกเฉือนที่ขาที่หน้าท้องส่วนล่างและหลังหลายสิบครั้ง
ตูม!
หานเฟยรวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดที่อยู่รอบๆและระเบิดมันรอบตัวเขา
แต่เงานั้นปรากฏห่างออกไปกว่าสิบเมตรและกลายเป็นร่างมนุษย์จากนั้นเซียเสี่ยวจ้านก็กํามีดคู่ของเธอและฟันไปที่หานเฟยอีกครั้ง
” พอแล้ว”
ทันใดนั้นชายที่มีเคราก็ปรากฏตัวขึ้นระหว่างพวกเขา เขาผลักเซียเสี่ยวจ้านออกไปและในขณะเดียวกันก็หยุดการผสานของหานเฟยกับสัตว์วิญญาณของเขา
หานเฟยนั่งลงบนพื้นและอ้าปากค้าง
หานเฟยกลืนน้ําลาย “อะไรกัน…”
หานเฟยแทบหายใจไม่ออกภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของเด็กหญิงตัวเล็กๆในใจเขาพังพินาศไปหมดแล้วเด็กน้อยน่ารักหรอ แม้แต่ปลาหัวเหล็กก็ยังไม่แข็งแกร่งเท่าเธอ
ตอนนี้ไม่ใช่แค่นักเรียนทั้งสี่คนเท่านั้น แต่ชายมีเคราและชายชรากําลังมองเขาด้วยความสนใจ
เลอเหรินกวงก็แทบหมดลมหายใจเช่นกัน “คุณผ่านการประเมินแล้ว”
แม้จะหน้าซีด แต่เลอเหรินกวงก็รีบวิ่งเข้ามาและดูเหมือนจะอยากกอดหานเฟย
แต่เมื่อนึกถึงผลลัพธ์ที่น่าสยดสยองของการชนกับเขา หานเฟยก็กลัว!
เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว “อย่ามาอะไรเกินไป ฉันเตือนคุณก่อนว่าฉันไม่ชอบคนอ้วน…”
เลอเหรินกวงพูดอย่างเสียใจ “แต่คุณก็อ้วนเหมือนกันนะอ้วนกว่าฉันด้วยซ้ํา!”
หานเฟยโกรธ “เรื่องไร้สาระ ฉันเคยผอมและหล่อมาก”
เลอเหรินกวงระเบิดเสียงหัวเราะ “ก็ฉันก็เคยผอมเหมือนกันฮ่าๆๆ”
หานเฟยถามว่า ” ทานข้าวเย็นไหม”
จางซวนหยูกระพริบตาและพูดว่า “ได้สิ!
เลอเหรินกวงกล่าวเสริมว่า “เพื่อนร่วมชั้นคนใหม่จะชวนเราไปทานอาหารเย็นแหละ ฉันรู้สึกว่าตัวเองผอมลงหลังจากต่อสู้กับคุณ”
หานเฟยโล่งใจ ” ตกลง! ฉันเอาหม้อมาด้วยฉันทําอาหารได้”
เลอเหรินตกใจมาก ”คุณทําอาหารด้วยงั้นหรอ?”
เลอเหรินกวงชี้นิ้วไปที่คนอื่น ๆ ทันที “ดูสิ..ฉันบอกว่าคนอ้วนทําอาหารได้และคนผอมจะมีความสุขกับผลงานของคนอื่นเท่านั้น”
ลู่เสี่ยวไป๋ตะคอกไม่สนใจเลอเกรินกวงและมองไปที่หานเฟย” สวัสดีเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่”
หานเฟยกลอกตา “ฉันรู้สึกไม่สบายฉันรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของฉันเสียดสีกัน”
เซียเสี่ยวจ้านปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ ด้านหลังหานเฟย “คุณต้องการให้ฉันถูให้มั้ย?”
หานเฟยตัวสั่นและเหงื่อแตกเขารีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่เลอเหรินกวง “เซียเสี่ยวจ้านฉันเตือนคุณแล้ว! ปกติฉันไม่ทําร้ายผู้หญิงนะ”
เมื่อมองไปที่ท่าทางที่เศร้าโศกของเซียเสี่ยวจ้านหานเฟยก็ตัวสั่น คุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าคุณเป็นคนแบบไหน?! คุณเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดในสี่คน!
“ว้าว! ตอนนี้เรามีผู้เชี่ยวชาญทั้งห้าประเภทที่นี่แล้ว!”
หานเฟยเงยหน้าขึ้นมองเห็นหญิงงามวัยกลางคนกระโดดลงมาจากยอดไม้ใหญ่มองขึ้นและลงมาที่เขา
หญิงสาวกล่าวว่า “อืม..เขามีสัตว์วิญญาณที่ทําสัญญาที่แปลกใหม่ที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อน และ … ปลากลืนวิญญาณนั้นก็เป็นสัตว์วิญญาณที่แปลกใหม่เช่นกัน คุณเป็นทั้งผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและนักรบวิญญาณ ! พลังป้องกันของคุณสูงมาก พลังการต่อสู้นั้นแข็งแกร่งกว่าจางซวนหยูเล็กน้อยและมีความเร็วกว่าเฒ่าไปคุณพบสัตว์ประหลาดตัวนี้ที่ไหนกัน”
ชายชราไม่ได้คาดหวังว่าหานเฟยจะแข็งแกร่งขนาดนี้ซึ่งเกินความคาดหมายโดยสิ้นเชิง แต่เขายังคงพูดอย่างหยิ่งผยองว่า“ เขามาหาฉันด้วยตัวเอง”
ชายมีหนวดมีเคราหัวเราะ “ฮ่าฮ่าในที่สุดสถาบันของเราก็คัดเลือกคนได้ 5 คนแล้ว เยี่ยมมาก! ฉันคิดว่าคืนนี้เราสามารถออกไปทานอาหารมื้อใหญ่ได้”
ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและเขาก็จับจ้องไปที่ชายมีหนวดมีเครา “หุบปาก! คุณมีเงินใช้แล้วหรอ”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ความยุ่งเหยิงรอบ ๆ และพูดกับหานเฟยว่า “โรงเรียนเกือบจะถูกทําลายโดยคุณ…ลืมไป คุณไม่ต้องจ่ายเงินคุณเป็นนักเรียนของสถาบันของเราแล้ว”
หานเฟยมองไปรอบ ๆ ตอนแรกที่นี่โทรมพอแล้วและตอนนี้ก็ไม่ได้ดูแย่ลงกว่าเดิมนัก
ชายมีหนวดมีเคราพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ตกลง งั้นเรามาทําอาหารเองกันเถอะหานเฟยให้ฉัน แนะนําคุณนี่คือเถียนไป๋จากสถาบันของเรา คุณสามารถเรียกเขาว่าพี่ไปได้ ส่วนฉันจะเป็นครูสอนของคุณ เสี่ยวฉา ฉันเป็นนักรบวิญญาณและนักเกราะสัตว์วิญญาณของฉันคือสังข์แปดอาวุธที่แปลกใหม่ ส่วนนี่คือผู้ฝึกสอนเหวินเหรินหยูเธอเป็นผู้ควบคุมและพืชวิญญาณของเธอคือหญ้าดาบที่แปลกใหม่”
“สวัสดีครับอาจารย์”
“สวัสดีครับคุณเสี่ยว”
“สวัสดีคุณเหวินเหริน”
หานเฟยเกาหน้าท้อง “อาจารย์หอพักของฉันอยู่ที่ไหน”
“แค่กๆ…”
เลอเหรินกวงตบไหล่หานเฟย “หอพักเหรอ เราไม่มีหอพัก”
หานเฟย: ”??”
หานเฟยประหลาดใจ “แล้วพวกเราต้องไปอยู่ที่ไหน?”
เลอเหรินกวงพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ที่ไหนก็ได้! ที่นี่มีขนาดใหญ่มากแม้แต่ภูเขาด้านห ลังก็เป็นของเราคุณสามารถอยู่ได้ทุกที่ที่คุณต้องการ!”
จางซวนหยูเข้ามาตบไหล่หานเฟย “รู้ไหมเรามีเพียงซุ้มประตูนี้และอาคารห้องสมุดที่เหลืออยู่ในโรงเรียนของเรา”
โครม…
ทันทีที่จางซวนหยูกล่าวเช่นนั้นซุ้มประตูก็พังทลายลง
หานเฟย: “…”
จางซวนหยู: ”…”
ทุกคน: “…”
ทุกคนเงียบเป็นเวลานานหานเฟยกําลังคิดหนักพยายามหาทางแก้ปัญหาเขาไม่ต้องการอยู่ในป่าอย่างป่าเถื่อน!
หานเฟยถามว่า “ทําไมเราไม่สร้างบ้านสักหลัง”
เลอเหรินกวงมองเขาเหมือนกําลังมองคนโง่ “มันต้องใช้เงินในการสร้างบ้าน”
จางซวนหยูพยักหน้า “เราไม่มีเงิน”
หานเฟยพูดอย่างใจเย็น “ฉันเพิ่งจ่ายไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 5,000 เม็ดเป็นค่าเล่าเรียนไปเอง!”
“อะไรนะ?”
เรอเหรินกวงเบิกตากว้างและจางซวนหยูก็มองไปที่หานเฟยด้วยดวงตาที่ส่องประกายราวกับกําลังมองดูไข่มุกคุณภาพปานกลางเซียเสียวจ้านอุทาน “ว้าว!”
แม้แต่ภูเขาน้ําแข็งลู่เสี่ยวไปก็ยังดูตกใจ
ทุกคนมองไปที่ชายชรา ผู้เฒ่าคนนี้โหดเหี้ยมจริงๆ! คุณคิดราคาไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 5,000 เม็ดกับเขาเป็นค่าเล่าเรียนได้อย่างไร?
เฒ่าไป๋กลอกตา“ ฉันไม่ได้ขอเงินนี้เขา! เขาให้ฉันเอง”
“เอ่อ.ฉันตัดสินใจที่จะใช้ไข่มุกคุณภาพปานกลาง 3,000 เม็ดเพื่อสร้างสถาบันของเราให้ดีขึ้น มันจะเพียงพอสําหรับเราที่จะปรับปรุงโรงเรียนของเรา”
หานเฟยแอบคิดว่าชายชราเจ้าเล่ห์พอ ๆ กับเฒ่าเจียงไอ้แก่พวกนี้ร้ายกาจมาก
อย่างไรก็ตามชายชราลึกลับแบบนี้สามารถให้ประโยชน์มากมายแก่ฉัน!
หานเฟยโบกมือ “3,000 ไม่พอ! ฉันจะบริจาคให้อีก 7,000 เป็นการส่วนตัวรวมเป็น 10,000 เพื่อนํามาปรับปรุงโรงเรียนใหม่ให้ดีและทั่วถึง!”
เฒ่าไป๋ตะลึง
ชายมีหนวดมีเคราตะลึง
นักเรียนทั้งสี่คนก็เช่นกัน
ผู้เฒ่าไป๋พยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ดีมาก…งั้นก็ตัดสินใจได้แล้วเรามาหาค นมาบูรณะโรงเรียนในวันพรุ่งนี้กันเถอะ”
เด็กนี่โง่รึเปล่า ครอบครัวเขาต้องรวยมากแน่ๆ!
เลอเหรินกวงวางแขนของเขารอบไหล่ของหานเฟย ” พี่ชายผมขอเป็นเพื่อนคุณได้ไหม”
จางซวนหยุตบไหล่หานเฟย “ฉันมั่นใจได้เลยว่าคุณจะเป็นพี่ชายที่ดีของฉันแน่นอนพี่ชาย คืนนี้จะออกไปทานอาหารเย็นยังไงหรอ?”
เซียเสี่ยวจ้านขัดจังหวะ ” เออนี่ฉันตกลงอะไรกับคุณได้ไหม”
หานเฟย: “????”
หานเฟยตกตะลึงคุณไม่ได้บอกว่าคุณจะฆ่าฉันหรอ แต่ตอนนี้คุณกําลังจะตกลงอะไรกับฉันเนี่ย
หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ “อะไรล่ะ?” หานเฟยถามอย่างห้วนๆ
“ถ้าฉันต้องการให้ใครมาจ่ายแทนฉันคุณก็สามารถจ่ายให้ฉันได้ ถ้าคุณมีปัญหาอย่ามาหาฉัน คุณจับมือฉันไม่ได้ และฉันก็จะไม่เดทกับคุณด้วย”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
