Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี 345

บทที่ 345 – พระเจ้า (6)

พลังที่พระเจ้าได้ครอบครองในฐานะความโลภส่วนใหญ่ได้ถูกใช้ไปจนหมดในการปะทะกับมิคาเอลแล้ว ยังไงก็ตามเพราะการสละพลังนี้ไปทำให้พระเจ้าได้ฟื้นคืนพลังของตัวเองมาจากมิคาเอลได้

และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะขโมยพลังของมิคาเอลด้วยเช่นกัน

[ได้ยังไงกัน นาย… ได้ยังไง…!]
[พวกนายทั้งห้าคนก็ยังไม่อาจจะเอาชนะฉันได้ มันก็เพราะว่านายถูกผูกมัดไว้กับฉัน นาย ลูซิเฟอร์ แล้วก็กาเบรียลด้วย ลูซิเฟอร์ได้กลับมายอมจำนนต่อฉันอีกครั้ง กาเบรียลก็ได้จากไปแล้วเพราะงั้นเหลือนายแค่คนเดียวแล้ว แต่น่าเสียดายนะที่ฉันไม่ได้คิดจะปล่อยให้นายรอด ฉันต้องการพลังของนาย เพราะงั้นส่งมอบพลังมาให้ฉัน]
[ได้ยังไง นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน!]
[เจ้าเด็กน้อย เด็กที่ไร้เดียงสา ฉันจะถามอะไรนายซักอย่างนึงแล้วกันนะ]

พระเจ้าได้ชี้ไปที่จุดๆหนึ่ง ตรงนั้นก็คือกำแพงแห่งความโกลาหลที่แบ่งแยกเอลโลคาทร่ากับสวรรค์ เป็นกำแพงสุดท้ายที่ขวางกั้นสวรรค์จากผ๔เล้า

[ใครเป็นคนตั้งกำแพงนั่นกัน?]
[ใคร? หมายความว่ายังไง? แน่สิว่าคนที่ติดตั้งกำแพงไว้…]

กำแพงถูกติดตั้งโดย… ใครกันล่ะ? กำแพงนี้ได้ถูกสร้างในช่วงตอนจบมหาสงครามและกองทัพปีศาจวิบัติก็ไม่ได้บุกมาอีกเลย เพราะแบบนั้นสงครามก็เลยได้หยุดลงและ…. แต่ว่าใครกันล่ะ?

มิคาเอลยังไม่อาจจะหาคำตอบได้ พระเจ้าได้ยิ้มขึ้นและให้คำตอบออกมา

[เป็นฉันเอง]
[ได้ยังไงกัน นายทำมันได้ยังไงกัน!]
[คิดดูสิว่าทำไมเอลโลคาทร่าถึงได้มาอยู่ถัดจากสวรรค์ล่ะ?]

นัยน์ตาพระเจ้าได้เต็มไปด้วยความโหดร้ายทารุณ ในเวลาเดียวกันนี้พลังของมิคาเอลก็ค่อยๆถูกดึงออกไปทีล่ะนิด แต่ว่าด้วยระดับพลังของเขาแล้วนี่มันจึงไม่ใช่ต่ำๆและจะถูกจัดการได้ง่าย

แม้ว่าเดิมทีมันจะเป็นพลังจากพระเจ้าก็ตาม แต่ว่ามิคาเอลคือผู้ที่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองเหมือนกับซาตาน เขาจะไม่ล้มลงแค่เพราะเสียพลังของพระเจ้าไป…!

[นั่นมันเพราะนายใช้พลังของนายในฐานะนักล่า…!]
[ผิดแล้ว นายพูดผิด มันก็เพราะว่าทั้งสองโลกเป็นของฉัน เอลโลคาทร่าเป็นเพียงแค่โลกในจิตนการที่ฉันได้ทำขึ้นมา ทั้งสองโลกเป็นชิ้นส่วนของศัตรู พวกมันคือหนึ่งเดียวกัน]

มิคาเอลได้กัดฟันแน่น เขาไม่อาจจะซ่อนความโกรธที่ได้รู้ว่าเขาถูกทำเป็นเหมือนไอ้โง่ตั้งแต่เริ่มได้เลย

[แต่ถึงแบบนั้นฉันก็เป็นพระเจ้าแล้ว! นายต่างหากที่ผิด ฉันคือคนที่ถูก! พ่อของฉัน ฉันไม่คิดว่านายคือพ่อของฉันอีกต่อไปแล้ว! ฉันจะไม่มีทางปฏิบัติตัวกับนายเหมือนเป็นลูกของนาย ฉันจะไม่คุกเข่าต่อหน้านาย และฉันจะไม่หวังอะไรจากนายอีก!]
[ใช่แล้ว นายพูดถูกนั่นแหละ ฉันคือฝ่ายผิด แต่ยังไงก็ตามมันก็ไม่ได้หมายความว่านายถูกซักหน่อย พวกเราผิดกันทั้งคู่นั่นแหละ]

ริมฝีปากพระเจ้าได้บิดเบี้ยวขึ้นมา ภายในปากของเขาไม่ว่าใครต่างก็เห็นเป็นความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด

[มานาคือสิ่งที่ผิด ฉันไม่ควรจะไว้ใจมานา ฉันควรที่จะเลือกเดินไปในเส้นทางที่แตกต่างตั้งแต่แรกแล้ว ฉันน่าจะได้รับอย่างอื่นมาแล้วน่าจะได้สร้างมากกว่านี้… การสร้าง ในที่สุดฉันก็รู้ถึงความผิดพลาดของฉันแล้ว เพราะแบบนั้นฉันก็เลยตั้งใจจะแก้ไขมัน ฉันจะลบทุกๆอย่างที่นทำพลาดไปและสร้างใหม่ให้มันถูกต้อง!]
[นั่นมันเป็นไปไม่ได้!]
[มันเป็นไปได้!]

พระเจ้าได้กางแขนกว้างออกมา สายฟ้าที่แหลมคมของมิคาเอลได้พยายามที่จะทะลวงผ่านร่างกายของเขาไป แต่ว่ากระแสของการต่อสู้ไม่อาจจะเปลื่ยนกลับไปได้อย่างง่ายดาย

[ใช่แล้วลูกของฉัน! เมื่อตอนที่ฉันถูกดึงพลังไปฉันคิดว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว แต่ยังไงก็ตามมันน่าขำที่นายได้มอบความหวังให้กับฉัน! พลังที่นายได้มอบให้กับฉันมาเพื่อแลกกับพลังศักดิ์สิทธิ์ของฉัน! พลังแห่งการขโมย! เพราะแบบนั้นฉันก็เลยได้มาก้าวข้ามบันทึกอีกครั้งหนึ่ง!]

เขาได้กลืนกินทุกๆอย่างที่มองเห็น พลังแห่งการขโมยที่แต่เดิมมาจากมิคาเอลได้พัฒนาขึ้นต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเพราะความตั้งใจที่ชั่วร้ายของเขา

เขาได้รวบรวมบันทึกทั้งหมด และใฝ่ฝันที่จะสร้างบันทึกใหม่ขึ้นมาด้วยพลังนี้ เขาตั้งใจที่จะเข้าใจถึงบันทึกนภาทั้งหมดและใฝ่ฝันที่จะปรับปรุงบันทึกนภา

[และฉันได้พลังของฉันคืนกลับมาแล้ว! ฉันได้พบกับเส้นทางใหม่! ฉันไม่ได้จะรวบรวมพวกคนที่มีความตั้งใจจะทรยศแบบนั้น แต่ฉันได้เลือกมอนสเตอร์ที่มีแต่เป้าหมายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น! ฉันต้องใช้เวลาอย่างยาวนานในการล่วงจากยศฐาบรรดาศักดิ์และอำนาจมาอยู่ในตำแหน่งที่ต้องอยู่ร่วมกับเจ้าพวกหนอนแมลงพวกนี้! มิคาเอลนายลองจินตนาการถึงความน่าหดหู่สิ้นหวังที่ฉันรู้สึกดูสิ! ความรู้สึกที่ฉันต้องปลอบพวกมอนสเตอร์ชั้นต่ำที่ชื่นชมในร่างมหึมาของฉัน! นายเข้าใจบ้างไหม!?]
[นั่นมันไม่ใช่ธุระอะไรของฉัน! ฉันไม่สนและไม่คิดจะสนด้วย นายมันก็แค่มอนสเตอร์สารเลว!]

แสงสว่างของมิคาเอลได้สว่างมากยิ่งขึ้น พลังของเขาไม่มีที่สิ้นสุด! เนื่องจากพลังของเขาถูกพระเจ้าขโมยไป มิคาเอลถึงได้เริ่มได้รับควมเข้าใจในขอบเขตพลังเฉพาะตัวของเขาเอง

เนื่องจากพระเจ้าได้เอาพลังของพระเจ้าคืนไปแล้ว มิคาเอลจึงเหลือเพียงแสงสว่างเท่านั้น แสงสว่างที่เขาปรารถนามาตลอดชีวิตยังคงอยู่กับเขา มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ว่ามันยังคงส่องสว่างเข้าโจมตีพระเจ้าอีกครั้งหนึ่ง ไม่สำคัญว่ามันจะถูกกลืนกินเท่านั้น แต่มันก็ยังคงใช้แสงสว่างเผาไหม้ต่อไป!

[ฉันคือพระเจ้า! นายมันก็แค่อดีตพระเจ้าเท่านั้น บันทึกที่ไม่อาจจะกลับมาโดดเด่น ดวงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าไปแล้ว!]
[ฉันไม่ใช่อดีตแต่เป็นอนาคต สิ่งที่นายกำลังไขว่คว้ามันคือภาพลวงตา และสิ่งที่ฉันจะได้รับคือการสร้างที่แท้จริง!]

ร่างกายพระเจ้าได้ยืดขยายออกไป มิคาเอลได้แกร่งขึ้น พระเจ้าก็แกร่งขึ้นเช่นกัน จากนั้นกระแสการต่อสู้ก็ได้พลิกกลับอีกครั้ง พระเจ้าได้กดดันมิคาเอลอีกครั้งหนึ่ง

[ยุคสมัยแห่งความอัปยศได้จบสิ้นแล้ว ฉันได้อดทนมาอย่างยาวนานแล้วเพื่อเพิ่มพลังแล้ว อารวาด ลบล้าง และป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกพบ หลบซ่อนอยู่แต่ในมุมมืด ในกาลเวลายาวนานที่ฉันได้เฝ้าคอย ลูซิเฟอร์ได้เข้าใจฉัน มาหาฉันและฉันได้รับในสิ่งที่ฉันเสียไปคืนมาแล้ว เพราะงั้นตอนนี้ฉันไม่ต้องการกำแพงนั่นอีกแล้ว]

ในระหว่างที่มิคาเอลกำลังจะโต้กลับไ เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่มีขนาดใหญ่มากๆกำลังพังลงมา เขารู้ได้โดยสัญชาตญาณว่ามันคืออะไรและหันหน้าไปมอง

กำแพงแห่งความโกลาหลที่แบ่งแยกสวรรค์กับเอลโลคาทร่ากำลังพังทลายลง เส้นกั้นระหว่างสองโลกได้หายไปแล้ว ทั้งสองโลกกำลังผสานกันโดยไร้ซึ่งความกลมเกลียว โลกทั้งสองใบต่างก็ปะทะกันโดยมีแต่ความโกลาหลเหลือทิ้งเอาไว้

แต่ถึงแบบนั้นโลกทั้งสองใบก็ได้กลายเป็นหนึ่ง พระเจ้าในอดีตและพระเจ้าในปัจจุบันต่างก็ไม่ยอมรับในกันและกันแต่ว่าก็ยังรวมเข้าด้วยกันอยู่

พลังในร่างมิคาเอลได้ถูกดูดออกไป นี่มันเพราะโลกที่เขาครอบครองพังทลายงั้นหรอ?

ไม่ พลังเวทย์ของเขากำลังลดลง เขารู้สึกได้ว่าระดับชั้นของวิญญาณของเขากำลังลดต่ำลง

[นี่มันอะไร…]
[สวรรค์กับเอลโลคาทร่าคือหนึ่งเดียวและเหมือนกัน พวกมันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาที่กไม่นานก็จะหายไป แต่ว่ามันก็เป็นวัตถุที่เหมาะสมที่จะทำลายนาย เพราะงั้นลูกของฉัน…. รู้สึกยังไงบ้างล่ะ? ตอนนี้เหลือนายอยู่เพียงลำพังแล้วนะ]

พลังของพระเจ้าได้ทรงพลังยิ่งขึ้น เนื่องจากสวรรค์กับเอลโลคาทร่าได้รวมเป็นหนึ่งแล้วทำให้พลังที่ถูกดึงออกมาจากมิคาเอลได้ไหลเข้าไปในตัวพระเจ้า ในที่สุดมิคาเอลก็รู้แล้วว่าทำไมพระเจ้าถึงได้ลืมฟื้นฟูพลังของเขา

สวรรค์นั้นเชื่อฟังในผู้ครอบครองพลังพระเจ้า เนื่องจากว่าพลังนี้ได้ถูกส่งต่อจากมิคาเอลคืนสู่พระเจ้าไปแล้วทำให้เป็นธรรมดาที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้

มิคาเอลได้สูญเสียโลกของเขา ในตอนนี้ทุกๆอย่างได้เป็นของพระเจ้าอีกครั้งหนึ่ง โลกได้ส่งพลังให้กับชายคนนี้โดยไม่สนเลยว่าจะเป็นทรราชที่ทำลายโลก

พระเจ้าได้เปิดตาขึ้นมา เขาได้กดดันมิคาเอลด้วยร่างกายที่ไม่มั่นคงแต่ทรงพลัง และพูดขึ้นอีกครั้ง

[แล้วทูตสวรรค์ที่อยู่กับนายไปไหนแล้วล่ะ? คนที่ติดตามนายล่ะ? โลกภายใต้การจัดการของนายไปอยู่ไหนแล้วล่ะ? แหล่งพลังที่ทำให้นายแข็งแกร่งไปไหนแล้ว?]
[ฉัน… ฉันคือแสงสว่าง ฉันคือผู้สมบูรณ์แบบและส่องสว่าง ฉันไม่ต้องการสถานที่ที่เรียกว่าบ้าน!]
[ในขอบเขตพลังที่นายเชื่อว่ามันสมบูรณ์แบบนี้น่ะมีหลายต่อหลายคนได้มาถึงระดับนี้]
[อะไรนะ]

มิคาเอลไม่อาจจะพูดต่อจนจบได้ ยังไงก็ตามพระเจ้าได้พูดถึงความจริงออกมาอย่างไร้ปราณีเพื่อฉีกกระชากกำลังใจของเขาให้เป็นชิ้นๆ

[นายมันก็แค่คนที่ไปถึงในระดับขอบเขตบันทึกเทพเจ้า]

บันทึกเทพเจ้า….? พวกคนที่มอบพรให้กับยูอิลฮานและพรรคพวกน่ะหรอ? พลังเฉพาะที่จะมอบให้เพียงหนึ่งคนผ่านบันทึกนภา? มิคาเอลได้กัดฟันแน่นและปฏิเสธออกมา

[บะ บันทึกเทพเจ้า… ของพวกนั้นมันก็แค่บันทึก! บวกมันก็เป็นแค่การรวมตัวของบันทึก มันไม่ใช่ของจริง!]
[ใครเป็นคนที่บอกนายแบบนั้นกันล่ะ?]
[นาย! ก็เป็นนายไงล่ะ จะเป็นใครได้อีก!]
[ใช่แล้ว ฉันเป็นคนบอกแบบนั้นเอง แต่ก็นะเจ้าหนู ฉันจะแก้ไขมันให้ถูกเอง]

ริมฝีปากของพระเจ้าได้ยกยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย มานาได้มารวมตัวกันปกคลุมร่างของเขาและกลายเป็นเพราะหมอกมืดที่ได้ข้ามขอบเขตของมานาไปแล้วเนื่องจากเศษเสี้ยววิญญาณกลายพันธ์นับไม่ถ้วนที่ถูกนำมารวมกันตลอดการกลืนกินของเขา

[นั่นมันคือเรื่องโกหก]
[อะไรนะ…]
[คำนั่นก็แค่คำดูถูกและความหยิ่งยโสที่มีต่อเจ้าพวกนั้นของฉันเท่านั้นแหละ พวกนั้นไม่ใช่ ‘บันทึกเทพเจ้า’ จริงๆพวกนั้นแต่เดิมก็มาจากบันทึกแต่ก็ได้ก้าวข้ามบันทึกไปแล้ว ฉันคาดเดาเอาไว้ว่าคำตอบของสิ่งที่ก้าวข้ามมานาไปจนอยู่ภายในพวกมัน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันจับพวกมันเอาไว้ เพราะพวกมันเป็นตัวตนที่ไม่ได้ถูกผูกมัดด้วยบันทึก ฉันได้พยายามที่จะจับในสิ่งที่ไม่ใช่บันทึก ฉันได้เอาพวกมันทั้งหมดไปใส่ไว้ในโลกใบนี้และกักขังเอาไว้ที่นั่น]
[นี่นายกำลังพูดอะไร…]
[นี่นายยังนึกภาพไม่ออกอีกงั้นหรอ? ช่างโง่เง่าสิ้นดี ฉันพยายามที่จะสร้างที่เก็บบันทึกแห่งใหม่สำหรับจักรวาลนี้ขึ้นมา ฉันหวังที่จะกลายเป็นผู้สร้างและจัดการดูแลจักรวาลนี้]

หากว่ายูอิลฮานอยู่ที่นี่ เขาก็คงจะรู้สึกรำคาญแล้วพูดอะไรอย่าง ‘ไม่ใช่ว่าฉันพูดเรื่องนี้ไปก่อนแล้วหรอกหรอ’ แต่น่าเสียดายที่พระเจ้าไม่ได้รู้เลยว่ายูอิลฮานได้รู้แผนของเขาแล้วเท่านั้น แต่ยูอิลฮานยังได้ทำลายแผนนั้นจนเป็นชิ้นๆไปแล้วด้วย

[ฉันพยายามที่จะทำให้พวกมันกลายมาเป็นห้องสมุดแห่งใหม่ที่เก็บบันทึกไว้ รวบรวมทหารที่เชื่อฟังแต่เจตจำนงของฉัน ให้พวกมันรวบรวมข้อมูล ต่อต้านข้อมูล จัดการข้อมูล และสร้างข้อมูลขึ้นมา ถึงแม้ว่าฉันจะเสียพลังไปชั่วคราวเพราะการแทรกแซงของพวกนายก่อนจะทำสำเร็จก็ตาม แต่ก็เพราะแบบนั้นทำให้ฉันสามารถจะสร้างที่เก็บบันทึกที่สมบูรณ์กว่าเดิมได้ พอมาคิดดูแล้วฉันก็ควรจะขอบคุณพวกนายนะ]

มิคาเอลได้ก้าวถอยไปโดยที่ไม่รู้อะไรเลย

บันทึกเทพเจ้าเป็นของจริง สร้างบันทึกนภาขึ้นมาใหม่ด้วยการจับบันทึกเทพเจ้าเอาไว้ – คนๆนี้เป็นบ้าไปแล้วชัดๆ เขาได้ใช้อารมณ์เหลือเหตุผลและบังคับให้คนอื่นๆทำตามเขาอีกด้วย!

[ตอนนี้ฉันได้รวบรวมตัวตนที่ก้าวข้ามบันทึกมาได้มากมายเลยล่ะ ถึงแม้ว่าจะมีบางส่วนหลบหนีไปและคิดถึงการกบฏ แต่มันก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ฉันก็แค่ไปปตามเก็บพวกมันมาทีหลังก็ได้ ฉันสามารถจะเติมเต็มช่องว่างได้อีกครั้ง อีกไม่นานก็จะเกิดโลกใบใหม่ขึ้นมาแล้ว แต่เพราะสถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ทำให้ฉันต้องทดสอบมันก่อนที่จะเสร็จสมบูรณ์ดี…]

พอคิดไปถึงเร็กน่ากับเร็กน่าระดับสูงที่ไม่น่าพอใจสักนิด พระเจ้าก็หยักไหล่ออกมา ทั้งหมดนี่ก็เพราะยูอิลฮาน เขาต้องเปลื่ยนแผนของเขาไปทั้งหมดก็เพราะคนๆเดียว

[ยังไงก็ตามมันก็เป็นไปด้วยดี ยูอิลฮานได้พัฒนาขึ้นและได้รับพลังที่ใกล้เคียงกับการสร้าง นี่มันหมายถึงการทวนของกระแสสงคราม]

แม้ว่าพลังที่ยูอิลฮานได้มาจะเป็นการสร้าง เป็นสิ่งที่เหลือกว่าพระเจ้าไปไกล แต่พระเจ้าก็ยังคงดูถูกเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาสบายใจแบบนี้

[และจากนั้นฉันก็จะรวมกับนายอีกครั้ง ในตอนนี้ฉันจะกลืนกินนายและกลืนกินยูอิลฮานด้วยเช่นกัน มันจะสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าเดิม ฉันจะสร้างโลกใหม่ขึ้นมาและตั้งค่าให้มันถูกต้อง]
[นายกำลังดูถูกในพลังของฉัน… สิ่งมีชีวิตพวกนั้นคือความผิดพลาด นายทำได้แต่โอ้อวดถึงพลังที่นายขโมยไปจากฉันได้และดูถูกฉันที่ปรารถนาในสิ่งที่ไม่ใช่ของฉัน….]

มิคาเอลได้ดึงพลังของเขาออกมาเป็นครั้งสุดท้าย

ยังไงก็ตามเขาได้เลือกที่จะหลบหนี เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาไม่มีหวังที่จะเอาชนะเลย

เขาจะทำอะไรได้อีกล่ะ? เขาคิดว่าเขาจะต้องไปเป็นพันธมิตรกับยูอิลฮานถึงจะไม่เต็มใจก็ตาม ใช่แล้ว ในเมื่อพระเจ้าเล็งเป้าไปที่ยูอิลฮาน ยูอิลฮานก็ยังต้องการจะฆ่าพระเจ้า หากพวกเขารวมพลังกันก็น่าจะจัดการพระเจ้า….

[ลูกชายของฉันกำลังจะไปไหนล่ะ]
[อั๊ก!?]

พระเจ้าได้มาปรากฏขึ้นอีกครั้งตรงหน้ามิคาเอลที่พยายามจะร่ายเวทย์หลบหนีไป มิคาเอลที่กำลังจะใช้เวทย์ข้ามมิติได้เปิดตากว้างอย่าตกใจ แต่ว่าสิ่งที่เขาหวังกไม่เกิดขึ้น มือของพระเจ้าได้มาอยู่บนหัวเขาแล้ว

[ช่างโง่เขลาและอับโชค นายไม่มีแม้แต่เปอร์เซ็นเดียวเลยที่จะเอาชนะฉัน]
“อะไรกัน….”
[ฉันบอกไปแล้วนี้ นายถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง]

พระเจ้าได้หัวเราะขึ้นและกดมือลงมา

หัวของมิคาเอลได้แยกออกเป็นสองส่วนจากการเคลื่อนไหวนี้

[ไม่มีที่ให้นายไปหรอกนะ]
[อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!]

มิคาเอลได้ตายลงไป และพระเจ้าก็ได้กลืนกินเขาลงไป

ผู้ปกครองสวรรค์ที่แท้จริงได้กลับมาแล้ว