The Bloodline System 317: การบรรยายเกี่ยวกับความโหดร้าย

“ดี ตอนนี้…” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดจบ เด็กชายที่อยู่ข้างหน้าก็ขัดจังหวะ

“นี่อะไรน่ะ แกพาคุณลงมาสู้เพื่อตัวแกเองงั้นเหรอ” เขาถามด้วยท่าทางเย้ยหยัน ขณะเอื้อมมือไปด้านหลังกางเกงและหยิบมีดพกออกมา

“ฉันจะขย้ําแกด้วย ไอ้ลุงแก่” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มขณะเดินเข้ามาใกล้

“เด็กคนนี้มีความกล้า… ที่จะพกมีดพกไปทุกที่” กุสตาฟกล่าวภายใน

ฟิลแปลกใจเล็กน้อยที่เด็กๆ จากุสตาฟไม่ได้ เขาจึงหันไปมองกุสตาฟขณะชี

“พวกนายไม่รู้หรอก…” ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของกุสตาฟแตกต่างจากที่เขาจําได้

กุสตาฟตอนนี้เติบโต เขามีเคราและหนวด

เขาไปเอาชุดนั้นมาจากไหน และทําไมเขาถึงใส่มันเร็วขนาดนี้?’ ฟิลสงสัย

ใบหน้าของกุสตาฟยังคงคล้ายกับต้นฉบับ แต่เคราทําให้เขาดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ฟิลไม่รู้ว่ากุสตาฟทําให้ใบหน้าดูแก่ขึ้นด้วยการเปลี่ยนรูปร่าง เขาคิดว่ามันเป็นเครื่องแต่งกาย เพื่อซ่อนรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเขา และเขาเข้าใจโดยสมบูรณ์ว่ากุสตาฟต้องการซ่อนรูปลักษณ์ของเขา เนื่องจากความนิยมล่าสุดของเขา

“มีดนั่นก็ดูน่ารักนะ แต่นายควรเก็บมีดนั้นออกก่อนที่จะทําร้ายตัวเอง” กุสตาฟกล่าวขณะกลอกตา

“หุบปากเถอะไอ้แก่… อย่าแกล้งทําเป็นไม่กลัว” เด็กชายพูดขึ้น ขณะขยับเข้าไปใกล้

กสตาฟหัวเราะคิกคัก เมื่อได้ยินแบบนั้น แต่เขาไม่ได้ใส่ใจเพราะนี่เป็นเพียงเด็กที่พูด

แม้ว่าเขาจะถูกแทงด้วยมีดพก มันจะไม่เจาะร่างกายของเขา และไม่พูดถึงมีดพกธรรมดาๆ

“ฟิล… นายออกไปอยู่ตรงนั้นก่อนและฉันจะคืนการในสิ่งที่เขาให้นาย” กุสตาฟบอกกับฟิล

“ไม่ได้ ผมทําไม่ได้… แม่และพี่สาวของผมบอกว่าอย่าแตะต้องมนุษย์ เพราะพวกเขาเปราะ บางท่านจึงห้ามไม่ให้ผมทําร้ายใคร” ฟิลปฏิเสธข้อเสนอ

“เฮ้อ พวกเขากําลังสอนเด็กคนนี้ว่าอะไร กุสตาฟส่ายหัวขณะที่เขาคิด

“พวกเขายังบอกด้วยไหม ว่านายควรจะเป็นกระสอบทรายและถูกคนเหล่านั้นทําร้ายร่างกายของนาย?” กุสตาฟถามด้วยสีหน้าผิดหวัง

“ไม่ แต่…” ก่อนที่ฟิลจะพูดจบ กุสตาฟก็ขัดจังหวะ

“ไม่มีสินะ แต่…ในสถานการณ์นี้ การถูกทําร้าย หรือ พ่ายแพ้ต่อมัน นายต้องการเป็นฝ่ายรับเสมอหรือ” กุสตาฟถาม

“นายสนุกกับการถูกความเจ็บปวดหรือไม่ นายเกลียดตัวเองมากจนยอมทนกับใครบางคนที่ด้อยกว่าวางมือบนตัวนายงั้นหรือ ในเมื่อตัวนายเองสามารถต่อสู้กลับได้ คิดให้ดี อย่าแสดงความเห็นอกเห็นใจกับผู้ที่ต้องการทําร้ายนาย เว้นแต่ว่านายเป็นพวกมาโซคิสต์ … บอกฉันที่ ฟิล นายเป็นคนทําโทษตนเองหรือไม่” กุสตาฟถามอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงจุดนี้ ฟิลพูดไม่ออกเมื่อได้ยินค่าถามของกุสตาฟ

“แกรักนกที่พูดแหย่และจิกกัดใช่หรือไม่” เด็กที่อยู่ข้างหน้าเปล่งเสียงออกมา ขณะที่เขาวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับมีดพก

“ฟิล!” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าเพื่อพบกับเด็กที่อยู่ข้างหน้า

มีดพกของเด็กยังคงชี้ไปข้างหน้า แต่ดูเหมือนเด็กคนนั้นไม่ได้ตั้งใจจะแทงใครซักคนจริงๆ ดังนั้นเขาจึงตกใจเมื่อจู่ๆ กุสตาฟก็พุ่งไปข้างหน้าเพื่อไปพบเขา

ปัก!

ด้วยความเร็วที่รวดเร็ว มีดจึงแทงไปข้างหน้าอย่างไม่สามารถควบคุมได้จนถึงลําไส้ของกุสตาฟ

“อําก!” กุสตาฟคร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะยืนอยู่ต่อหน้าฟิล

ฟิลเบิกตากว้าง ขณะตะโกนออกมา “พี่ใหญ่ กุสตาฟ!”

ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเงิน เมื่อขนสีขาวงอกออกมาจากแขนขาของเขา และเขากลายเป็นสัตว์ร้ายที่มีอุ้งเท้าและเท้าขนาดใหญ่

ฟิลพุ่งไปข้างหน้าและกระโดดขึ้นไปพร้อมกับเหยียดขาของเขา

ปั้ม!

ขาของเขาชนกับใบหน้าของเด็ก ทําให้เด็กชายถอยไปข้างหลังหลายฟุต

ฟิลดตื่นเต้น ในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง หลังจากที่เด็กคนนั้นกระแทกพื้นด้านหน้า และเริ่มเตะและต่อยที่ใบหน้าของเขา

ในไม่กี่วินาที ใบหน้าของเด็กก็บวมขึ้นและเต็มไปด้วยรอยฟกช้ํา

ขณะที่ฟิลกําลังจะกระทืบหน้าเด็กอีกครั้ง กุสตาฟพุ่งไปข้างหน้าและคว้าตัวเขาไว้

“พอแล้ว” กุสตาฟรั้งเขาไว้ ป้องกันไม่ให้เขาถูกตีต่ออย่างง่ายดาย

เด็กที่อยู่ข้างหลังอ้าปากกว้าง หลังจากได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า
พวกเขาไม่เคยรู้ว่าฟิลเป็นเลือดผสม พวกเขาคิดว่าเขาเป็นแค่สลาร์คอฟ ธรรมดา เพราะเขามีเขาและไม่เคยต่อสู้กับใครหรือเปิดเผยความสามารถของเขาเลย

เมื่อพวกเขาได้เห็นสิ่งนี้แล้ว พวกเขาสาบานในใจว่าจะไม่ยุ่งกับฟิลอีก

“พี่ใหญ่กุสตาฟ พี่โอเคไหม” ฟิลพูดออกมา

“อืม ฉันสบายดี” กุสตาฟพยักหน้า ขณะที่ปล่อยฟิลและแสดงมีดพกที่อยู่ในมือเด็กในตอนแรกให้เขาดู
ใบมีดของมีดพกหันไปทางด้ามจับ

“ฉันไม่ได้รับผลกระทบ” กุสตาฟกล่าวเสริมว่า “แต่คนอื่นคงจะเป็น ถ้าพวกเขาอยู่ในกํามือของฉัน ดีแล้วที่นายสามารถป้องกันได้ หลังจากนี้นายจัดการกับเรื่องเหล่านั้น เมื่อคนพวกนั้นมายุ่งกับนาย”

ฟิลมีสีหน้าครุ่นคิด เมื่อได้ยินเช่นนั้น

“อย่ารอที่จะลงมือทํา เมื่อได้สัมผัสกับคนแบบนี้… วางพวกมันไว้ในที่ของพวกมันเสมอ” กุสตาฟพูด ขณะที่เขาเริ่มเดินไปข้างหน้า

ฟิลจ้องไปที่เด็กชายที่นอนอยู่ข้างๆ ด้วยใบหน้าบวมเหมือนเขา

หลังจากจ้องมองอยู่ไม่กี่วินาที เขาก็วิ่งไปข้างหน้าเพื่อพบกับกุสตาฟ

“แต่จงควบคุมตัวเองอยู่เสมอ และอย่าหักโหมจนเกินไป… เว้นแต่การกระทําดังกล่าวสมควรได้รับการลงโทษเช่นนั้น” กุสตาฟกล่าวด้วยเสียงบรรยาย ขณะที่พวกเขาเดินจากไปโดยทิ้งเด็กๆ ไว้ข้างหลังด้วยท่าทางตกตะลึง

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา กุสตาฟกลับบ้าน หลังจากออกล่าสัตว์เลือดผสมและทําฟาร์ม EXP

“ฉันเหลือ EXP อีกเพียงไม่กี่ครั้งในการไปถึงระดับถัดไป… ฉันสงสัยว่าจะมีความแตกต่างหรือไม่ เมื่อฉันไปถึงระดับ 25 กุสตาฟกล่าวภายใน ขณะที่เขาไปอาบน้ํา

อาบน้ําเสร็จ เขาก็เข้านอน “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณนายกอน… มาดูกันว่าเขามีอะไรจะนําเสนอ” กุสตาฟคิดก่อนจะเข้านอน

เช้าวันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นอีกครั้งและตรวจดูยาร์กี้ของเขา

“หือ? ทําไมมันยังขาดพลังงานอยู่ล่ะ?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ ในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่ายาร์กี้ของเขายังคงมืดมนและไร้เรี่ยวแรง

“เฮ้ ระบบ… นานแค่ไหนกว่ามันจะชาร์จได้” กุสตาฟตัดสินใจถามระบบ เพราะเขาไม่เข้าใจว่า ทําไมมันถึงไม่ได้รับพลังงานแม้แต่ออนซ์ หลังจากผ่านไป 2 วัน

(“สิ่งมีชีวิตในจักรวาลที่ได้รับความเหนือกว่าจักรวาลไม่เคยปล่อยให้ยากของพวกเขาหมดพลังงาน เพราะมันยากเสมอที่จะชาร์จมันอีกครั้ง”) ระบบระบุ

“แล้ว… ฉันจะทําอย่างไร” กุสตาฟถาม..