Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี 323

บทที่ 323 – ฉันจะเป็นคนปิดม่านครั้งนี้เอง (7)

เดิมทีแล้วมิคาเอลด้อยกว่ายูอิลฮานในด้านความสุขุมอยู่แล้ว แม้กระทั่งในตอนก่อนที่เขาจะกลายมาเป็นตัวตนระดับสูงสุดอย่างเทพนี้ เขาก็มีพลังที่มากพอจะเผชิญหน้ากับหัวหน้ากองกำลังอื่นตรงๆอยู่แล้ว แต่ยังไงก็ตามเขาไม่อาจจะทำอะไรยูอิลฮานได้เลย เพราะงั้นเขาก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยออกมาในตอนที่รู้ตัว นอกไปจากนี้เขาก็ยังรู้ว่ายูอิลฮานตั้งใจปล่อยเขาไปด้วย เพราะแบบนี้เขาจะไปทนกับการดูถูกนั่นได้ยังไงกัน!

เขาได้กัดฟันกล้ำกลืนความโกรธเอาไว้และในที่สุดแล้วเขาก็ได้กลายมาเป็นเทพจากบันทึกที่เขาได้สู้กับยูอิลฮาน เขาได้เปลื่ยนแปลงพลังทั้งหมดที่ได้รับจากพลังให้กลายมาเป็นของเขาเอง และเดินไปในเส้นทางของตัวเองจนมาถึงระดับสูงสุดนี้ ปลดปล่อยตัวเองจากบ่วงเหมือนกับที่ซาตานเคยทำมาก่อน

[แต่ทำไมกัน…!]

มิคาเอลได้กัดริมฝีปากตะโกนออกมา ทั้งหอกและมานาทั้งหมดของเขาที่ปล่อยออกมาได้ถูกขวางเอาไว้ก่อนที่เขาจะได้ปล่อยออกไปอย่างสุดกำลังซะอีก มันราวกับว่ามีกำแพงขนาดยักษ์ที่อยู่เบื้องหน้าเขา เหงื่อเย็นๆที่ไม่น่าจะออกมาจากตัวเขาได้ไหลออกมาจากหน้าผาก

[ทำไมฉันถึงเอาชนะนายไม่ได้!]
“นายคิดว่านายเปลื่ยนเพลิงให้ไปเป็นแสงสว่างงั้นสินะ แต่นายรู้อะไรไหม?”

ยูอิลฮานได้สะบัดหอกเพลิงของเขาเข้าใส่มิคาเอล หอกแสงของมิคาเอลนี้ดีกว่าหอกใดๆที่เขาเคยใช้มาก่อน แต่ว่ามันก็ไม่อาจจะขวางกั้นหอกเพลิงของยูอิลฮานได้ เพลิงของยูอิลฮานผู้ที่เป็นทั้งจ้าวมังกรและจ้าวแห่งเพลิงนี้สามารถจะสร้างความเสียหายกับร่างเทพได้อย่างสบายๆ มิคาเอลได้ครางออกมา

“ในท้ายที่สุดแสงสว่างก็คือส่วนหนึ่งของเพลิง แน่นอนว่าการที่นายพยายามจะมุ่งไปในด้านเดียวจนถึงขีดสุดมันก็เป็นสิ่งที่ดี วิธีการพัฒนาของนายมันทำให้นายกลายเป็นอิสระจากพระเจ้าในฐานะเทพเป็นคนที่สองรองมาจากซาตาน แต่ว่านะมันก็ยังน้อยไปอยู่ดีเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน”
[ไร้สาระ… นายมันก็แค่สิ่งมีชีวิตเล็กจ้อยเท่านั้น!]

มิคาเอลได้โกรธขึ้นมาและสร้างเวทย์แสงขึ้นมาเต็มไปหมด ยูอิลฮานยังสัมผัสได้ด้วยว่าเวทย์พวกนี้มันไม่ได้เล็งมาที่เขาเท่านั้น แต่ยังมีคนอื่นๆรอบตัวเขาอีกด้วย

ยังไงก็ตามก่อนที่ปีกแห่งแสงทั้งห้าคู่จะได้ส่งพลังมานาเข้าไปทำให้เกิดเวทย์ที่มากพอจะทำลายโลกออกมา ยูอิลฮานก็ใช้เพลิงของเขาปกคลุมเวทย์พวกนั้นและเปิดใช้งานสกิลสวนกลับ

[สกิลสวนกลับได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 73]
[ติดคริติคอล!]

[อ๊ากกกกกกกกก!]
“แล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะที่ถูกสิ่งมีชีวิตเล็กจ้อยโจมตีน่ะมิคาเอล?”

เส้นเพลิงนับพันได้พุ่งเข้าใส่มิคาเอลเหมือนกับเส้นเรเซอร์ ร่างกายมิคาเอลต่างก็เต็มไปด้วยรูที่หากเป็นคนธรรมดาก็ตายไปแล้ว แต่ว่าสำหรับมิคาเอล เขามีพลังมานาที่ไม่สิ้นสุดของสวรรค์อยู่และใช้มานานั่นฟื้นฟูตัวเอง

[ฉัน…!]

จิตสังหารได้กระจายออกมาจากดวงตาสีทองของมิคาเอล ยังไงก็ตามคำพูดจากปากของเขาค่อนข้างจะสงบต่างจากสีหน้า

[ตอนนี้ฉันยอมรับนายแล้ว…! นายเทียบเท่ากับฉันรวมถึงซานตานด้วย นายกับความโลภก็เทียบเท่ากัน แล้วก็เทียบเท่ากาเบรียล]
“พึ่งมารู้เอาตอนนี้หรอ? นายเป็นเทพแล้วนะ แต่นายไม่น่าจะแสดงด้านที่หน้าอายออกมาเลย มาโจมตีพรรคพวกของฉันแทนที่จะเป็นฉัน แม้กระทั่งพวกลูกกระจ๊อกยังไม่ทำแบบนี้กันเลยนะ”

ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมา มิคาเอลได้ตอบกลับมาพร้อมสร้างจักรขึ้นบนมือแต่ล่ะข้าง

[รู้ด้วยหรอ? ฉันทำมันจริงๆนั่นแหละ นี่คือความโหดร้ายที่ถูกปลุกขึ้นมา]

เขาได้เลิกที่จะเผชิญหน้าด้วยพลังตรงๆหรือใช้เวทย์ระยะไกลแล้ว มิคาเอลได้ตัดสินใจที่จะบีบอัดพลังเวทย์แล้วสินะ? นี่เป็นตัวเลือกที่ฉลาดที่สุดแล้วที่เขาจะทำได้ในตอนนี้ การโกรธที่ไม่อาจจะควบคุมและความอับอายบนใบหน้ามิคาเอลได้ถูกความเจ็บปวดชะล้างจนหายไปแล้ว และการกลับมาใช้เหตุผลของเขานี้ทำให้เขาอยู่ในสภาพที่สมกับฐานะเทพแล้ว

[นายมันน่าทึ่งมาก ด้วยเวลาแค่พันปีหน่อยๆกลับทำให้นายมีเทคนิคที่เหนือกว่าคนอื่นๆ และมาถึงจุดๆนี้ หลังจากได้มองนายแล้วในที่สุดฉันก็รู้ตัวว่าฉันยังขาดพลังอยู่ การที่ฉันมาถึงระดับพลังของเทพได้ ระดับพลังที่เหมือนกันกับพระเจ้าได้ก็เพราะนาย]
“ชมกันขนาดนี้… ฉันก็อายเป็นนะ!”

ถึงแม้จะชมยูอิลฮาน แต่จักรทั้งสองอันก็ยิ่งหมุนเร็วขึ้นไปอีก ยังไงก็ตามยูอิลฮานที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้ระยะประชิดไปนานแล้ว เขาสามารถจะมองการเคลื่อนไหวของมิคาเอลออกและป้องกันมันได้

[ฉันจะยอมรับนายในฐานะเจ้านายของฉัน ฐานะที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของพระเจ้า นายสมควรที่จะได้รับความเคารพจากฉัน]
“ครั้งหนึ่งพระเจ้าเคยเป็นสินะ… งั้นนี่นายอยากจะขโมยพลังของฉันด้วยงั้นสิ?”
[เอ๊ะ!?]

ยูอิลฮานได้พูดแทรกขึ้นมา! มิคาเอลได้ตื่นตระหนกผงะไป แต่ว่าเมื่อได้เห็นยูอิลฮานยิ้มเย้ยออกมาเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความต้องการที่จะต่อสู้

[นายน่าจะยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่ทำให้เกิดการยึดพลังของพระเจ้าและไล่พระเจ้าออกไปสินะ …มันไม่ได้มีแค่ความโลภหรอกนะที่มีพลังในการกลืนกินพลังของคนอื่นน่ะ]
“ใช่ ฉันรู้อยู่แล้ว ไม่ว่าใครก็มีพลังแบบนี้นั่นแหละ”

พลังเวทย์จำนวนมหาศาลได้ถูกสร้างขึ้นมาเป็นแสงสว่างและเพลิงเข้าปะทะกันจนเกิดเป็นประกายไฟพุ่งออกมา มิคาเอลคือจ้าวแห่งแสงสว่างเขาได้ใช้แสงนี้ในการโจมตี แต่ยูอิลฮานได้ป้องกันมันโดยไม่ลำบากเลยแม้แต่นิดเดียว การโจมตีที่เล็กน้อยนี่สร้างไม่ได้แม้แต่รอยบนชุดเกราะด้วยซ้ำไป

[หากว่านายใช้บันทึกของนายเป็นอาวุธ งั้นฉันก็มีเหมือนกัน ฉันคือผู้ปกครองแห่งสวรรค์เพียงหนึ่งเดียว สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างบูชาฉัน ทำไมนายไม่ลองใช้เพลิงของนายหยุดแสงสว่างของฉันดูล่ะ? เมื่อไหร่ที่นายหยุดไม่ได้นั่นคือคือตอนที่นายจะแพ้]
“มาดูกันดีกว่านะว่ามันจะจริงไหม?”

ยูอิลฮานได้เย้ยออกมาอีกครั้ง ประจักษ์แจ้งยังคงมีอยู่ ถึงแม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นอาณาเขตของมิคาเอล แต่ว่าในเวลาเดียวกันมันก็เป็นอาณาเขตของยูอิลฮานด้วย เทพองค์ที่ห้าและดวงดาวที่เปล่งประกายที่สุด ยูอิลฮานคือดวงดาวที่เปล่งประกายยิ่งกว่าใครๆ

[มากกว่านี้… ยังไม่ได้จบ! มันยังไม่จบ!]

มิคาเอลได้พุ่งเข้าใส่ยูอิลฮานพร้อมกับแสงสว่างที่มหาศาล จักรในมือของมิคาเอลก็ยังหมุนวนด้วยพลังทำลายอย่างต่อเนื่องราวกับจะตัดยูอิลฮานให้ขาดตลอดเวลา แต่ว่ายูอิลฮานก็ป้องกันการโจมตีทั้งหมดของมิคาเอลโดยที่แทบไม่ต้องพยายามเลยเพราะเทวะกำลังได้เสริมพลังให้ร่างกายของเขาเหนือกว่าขีดจำกัดไปแล้ว นอกไปจากนั้น

“ฉันมีอาร์ติแฟคน่าสนใจที่ทำไว้ด้วยล่ะ นายรู้ไหม?”
[อะ… อ๊าาก!?]

จู่ๆหอกเพลิงก็เริ่มหมุน มันดูเหมือนว่าแรงหมุนมันแทบจะพอๆกับพลังหมุนของจักรเลย จนกระทั่งในที่สุดก็ฉีกกระชากพลังเวทย์ที่สร้างเป็นจักรขึ้นมา!

มิคาเอลได้กัดฟันปล่อยแสงออกมาป้องกันการโจมตีและใช้งานสกิลสวนกลับเพื่อเบี่ยงหอกของยูอิลฮานพร้อมทั้งเรียกจักรอีกคู่หนึ่งออกมา ยูอิลฮานได้เรียกเอจิสออกมาป้องกันหอกของเขาที่ถูกสกิลสวนกลับสะท้อนกลับมาด้วยรอยยิ้ม

“พยายามอีกหน่อยสิ นายมีเลเวลตั้ง 700 กว่าๆ นายไม่น่าจะมาแพ้ฉันที่เลเวลแค่ 500 นี่นา?”
[ฉัน… ฉัน…!]

หอกปะทะจักร ขาปะทะขา – การปะทะเลยเกิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ปีกห้าคู่ของมิคาเอลได้ยิงขนปีกออกมาจากทุกๆมุมเพื่อที่จะโจมตียูอิลาน

ยูอิลฮานได้ปัดพวกมันทั้งหมดออกไปทั้งหมดโดยไม่ยากเย็นด้วยวิถีไร้ขอบเขตและทิ้งรอยแผลจำนวนมากไว้บนร่างมิคาเอล การโจมตีของยูอิลฮานนี้อยู่เหนือยิ่งกว่าระดับเทพตามปกติไปแล้ว

[ได้ยังไงกัน… เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน!?]

มิคาเอลได้กัดฟันแน่น ต่อให้จักรของเขาจะแยกออกเป็นสี่อัน แปดอัน สิบหกอัน ยี่สิบสองอัน และแม้กระทั่งหกสิบสี่อัน คนที่ถูกกดดันก็ยังคงเป็นมิคาเอลอยู่ดี

[นายมาถึงระดับสูงแบบนี้ในเวลาสั้นๆได้ยังไง! นายแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง! นายยืนหยัดได้นานแบบนี้ได้ยังไง! นายเข้าใจในหลักของมานาและควบคุมพวกมันทั้งหมดได้ยังไง! ทำไมเพลิงถึงได้บูชานาย! ทำไมนายถึงเข้าใจในบันทึกนภา!]
“นายรู้ด้วยหรอ? ดูเหมือนในจุดๆนี้ฉันคงต้องยอมรับในตัวนายนะ”

หลังจากปะทะกันสั้นๆแล้วยูอิลฮานก็ได้เตะมิคาเอลและเหวี่ยงหอกออกไป เมื่อเสียงตะโกนของเขาดังออกมา เพลิงโปร่งแสงหลายเส้นก็ปรากฏขึ้นและในเวลาต่อมาความสามารถทั้งหมดของหอกที่เขาได้สร้างขึ้นมาได้เริ่มทรงพลังยิ่งขึ้น

“ดูเหมือนฉันจะเป็นอัจฉริยะแหละ”
“อ่า เขาเป็นผู้ชายของฉันแต่ก็ยังเป็นมารร้าย… แต่ยังไงก็เท่มากอยู่ดี”

แม้กระทั่งเลียร่าที่ได้อยู่กับเขามาเป็นพันๆปีก็ยังยอมรับในเรื่องนี้ ยูอิลฮานได้กางแขนออกมาโดยไม่สนใจเธอ นิสัยของมิคาเอลก็ยังเป็นเหมือนเดิมเลยนี่นา ตอนนี้มันไม่มีอะไรให้ต้องลังเลแล้ว

“คอยดูนี่ให้ดีนะ นี่คือสิ่งที่ฉันทำได้ด้วยเหมือนกัน [จงเกิดใหม่เป็นหนึ่งเดียว]”
[อะ นาย….]

ข้อจำกัดในเรื่องจำนวนออฟชั่นหรือความขัดแย้งพลังเวทย์มันไม่มีผลต่อเขาอีกต่อไปแล้ว ทุกๆอย่างในบันทึกของยูอิลฮานได้รวมเป็นหนึ่งเดียวและเปลื่ยนแปลงกลายมาเป็นหอก ด้วยอาณาเขตของประจักษ์แจ้งทำให้ยูอิลฮานมีสิทธิขาดและใช้สกิลปรากาศิตทำให้เกิดการสร้างด้วยมานาของเขา

[การสร้างกำลังเปิดใช้งาน]
[ระดับพลังใหม่แห่งการสร้างได้ถูกบุกเบิกขึ้นด้วยการรวมของบันทึก]

ระดับเทพ? นิรันดร์? ระดับพวกนี้ก็แค่ระดับที่มีอยู่เมื่อนานมาแล้ว ในตอนนี้หอกที่ถูกสร้างขึ้นด้วยน้ำมือของยูอิลฮานจะมีระดับที่เหนือไปกว่านั้นอีก ระดับที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ด้วยภาษา

[ด้วยพลังแห่งเทพแห่งการตีเหล็ก]
[ด้วยพลังแห่งเทพแห่งเพลิง]
[กำลังสร้างปาฏิหาริย์]

ลักษณ์และรูปร่างต่างก็ไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าบันทึกจำนวนมหาศาล และไม่อาจจะถูกเรียกด้วยชื่อใดๆได้อีก แต่ว่าหากจะเรียกชื่อที่เหมาะสมกับมันก็คงมีแค่เพียงคำว่า ‘หอกแห่งเทพ’

[นะ นาย… นี่มัน…!]

ยูอิลฮานได้ขวางหอกออกไปโดยไร้ความลังเลหรือความปราณีแม้แต่นิดเดียว มิคาเอลได้ถอยไปในทันทีเพราะเขารู้ว่าเขาไม่อาจจะทำอะไรได้เลย

[ติดคริติคอล!]

หอกของยูอิลฮานยังไม่ได้ถึงตัวมิคาเอล แต่ว่าการโจมตีเพียงครังเดียวนี้กำลังทำให้ทั้งโลกอ่อนแอลง ทุกๆวินาทีที่หอกเคลื่อนไหวตัวโลกใบนี้ก็จะเกิดบาดแผลมากยิ่งขึ้น พร้อมๆกันนี้พลังเวทย์ของยูอิลฮานได้ถูกสูบออกไปอย่างต่อเนื่อง แต่ยูอิลฮานก็มั่นใจว่าเขาจะต้องฆ่ามิคาเอลได้ก่อนที่พลังเวทย์จะถูกดูดออกไปจนหมดแน่นอน

[นี่มัน… เทพองค์ใหม่]
[ดวงดาวที่เปล่งประกายส่องสว่างที่สุด…]
[พระเจ้า ท่านเทพ!]
[ท่านมิคาเอลได้ประกาศตนว่าเป็นพระเจ้า พระเจ้าไม่อยู่แล้ว… ถ้างั้นเราก็ต้องรับใช้รับใช้ท่านมิคาเอลในฐานะเทพองค์ใหม่งั้นหรอ?]
[มีแค่พระเจ้าองค์เดียวเท่านั้นที่เรารับใช้ ยังไงก็ตามท่านหญิงยูเรียล…]

ต่อให้มิคาเอลจะเอาชนะยูอิลฮานได้ก็ยังไม่ได้รับความไว้วางใจที่มากพออยู่ดี แต่นี่เขากระทั่งถูกกดดันให้ต้องถอยอย่างต่อเนื่องอีกด้วย เพราะแบบนี้ทำให้ความลังเลและความไม่วางวางใจได้เริ่มแพร่กระจายสู่หัวใจของทูตสวรรค์แต่ล่ะคน

สิ่งที่เกิดขึ้นมาก็คือแบ่งกันออกมาเป็นสามกลุ่ม มีพวกที่ปฏิเสธว่าพระเจ้าไม่มีทางทิ้งพวกเขา พวกที่เลือกติดตามมิคาเอล และท้ายที่สุดพวกที่ถูกความจริงใจของยูเรียลและความทรงพลังของยูอิลฮานชักจูง

[แล้วนี่การโฆษณาครั้งสุดท้าย]

ยูอิลฮานไม่ได้ตามมิคาเอลไป แต่เขากลับหันมาหาเหล่าทูตสวรรค์รอบๆตัวแทน

[อย่าได้พลาดโอกาสสุดท้ายนี้! อย่าพลาดโอกาสที่จะได้เข้าดราก้อนเนสอย่างราบรื่นโดยไร้ปัญหา! หินพลังเวทย์สิ่งมีชีวิตชั้นสูง? โลหะระดับสูง? ไม่ต้องตกใจหรอกนะ ในตอนนี้ต่อให้มามือเปล่าพวกนายก็จะมาเข้าร่วมกับเราได้!]
“ทำไมนายถึงชอบพูดเหมือนพวกโฆษณาชวนเชื่อล่ะนั่น!”

[ฉัน]

ในเวลานี้เองได้มีน้ำเสียงทุ่มๆดังขึ้น

[ถ้าฉันยอมจำนนต่อนาย… นายจะยอมรับฉันไหม?]

น้ำเสียงนี้เป็นเสียงที่เขารู้จัก ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมา

“รับสิราซิเอล นายเป็นคนที่เคยได้อาร์ติแฟคที่ยอดเยี่ยมแก่เราเชียวนะ ในตอนนี้นายถึงขนาดจะได้รับโบนัสด้วยซ้ำไป!”

เขาคนนี้ก็คือเทวทูตราซิเอลผู้ที่ดูแลคลังสมบัติกองทัพสวรรค์

แม้ว่านั่นจะเป็นแค่การทำสัญญา แต่ว่าเขากได้มอบอาร์ติแฟคที่พวกยูอิลฮานต้องการมาให้ ถึงแม้ว่าหัวใจแห่งเพลิงจะถูกมิคาเอลกับราฟาเอลดัดแปลงมา แต่ว่าเขาก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในเรื่องนั้น

เพราะแบบนั้นมันก็ยังเป็นส่วนช่วยทำให้ยูอิลฮานยกระดับตัวเองกลายมาเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้ด้วย เพราะงั้นก็นับได้ว่าราซิเอลได้มีส่วนช่วยในการเสริมพลังให้กับยูอิลฮาน มันไม่มีทางที่ยูอิลฮานจะปฏิเสธออยู่แล้ว

[นาย… จะยอมรับฉันจริงๆ? ไม่สิ นายจะช่วยยอมรับฉันได้ไหม?]
[กล้ามากเลยนะราซิเอล!]
“ด้วยความยินดีเลย! และนี่คือลูกค้ารายแรกของเรา!”

หอกยูอิลฮานได้ขวางการโจมตีมิคาเอลเอาไว้อีกครั้งหนึ่ง และอ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้ปรากฏขึ้นมาเมื่อราซิเอลได้เข้าร่วมกลุ่มสำเร็จ

เมื่อเห็นมานาที่เต็มไปทั้งอาณาเขตทุกๆคนได้ถอยไปด้วยความกลัวทันที และอ่างแห่งปาฏิหาริย์ก็ได้เปิดปากกว้งกลืนกินราซิเอลไปทั้งตัว

[ขะ เขาตายแล้ว]
[เทวทูตตายง่ายๆแบบนี้เลย…?]
[ไม่ เขาไม่ได้ตาย ตอนนี้ท่านราซิเอลยังอยู่]
[‘ท่าน’ ราซิเอลงั้นหรอ? ไม่ เขามันคนทรยศ! ผู้ที่ละทิ้งสวรรค์ไปอยู่กับสัตว์เลื้อยคลาน!]

การเปลื่ยนแปลงของราซิเอลไม่ได้มีนานนัก ยูอิลฮานได้เชี่ยวชาญในการคงพลังและบันทึกของกองกำลังอื่นๆจากตอนที่เขาได้ชุบชีวิตเฮเรียน่านานแล้ว เพราะงั้นในตอนนี้ที่เขากลายมาเป็นจ้าวแห่งมังกรทำให้ความสามารถนั่นของเขายกระดับขึ้นไปอีก

อ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้แตกออกมาและราซิเอลที่โผล่ออกมาจากด้านในก็ได้กลายมาเป็นมังกรหกปีกอย่างสมบูรณ์ ตัวตนของเขาในตอนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเมื่อก่อนซะอีก

“ตอนนี้ฉันได้เป็นอิสระจากพันธนาการของสวรรค์แล้ว ฉันบอกความจริงได้แล้ว”

ราซิเอลได้จ้องไปที่มิคาเอลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธและตะโกนออกมา

“มิคาเอลน่ะมันตัวปลอม! เขาเป็นพระเจ้าตัวปลอมที่ขับไล่พระเจ้าตัวจริงที่เดินไปในทางที่ผิดและเขามาแทนที่พระเจ้าคนนั้น มิคาเอลเป็นแค่คนที่ขี้ขลาดเต็มไปด้วยความโลภในพลังและหลงผิดคิดว่านี่มันดีต่อสวรรค์! ตอนนี้ฉันได้เผยความจริงออกมาและได้รับอิสระที่แท้จริงมาแล้ว! ทูตสวรรค์เปิดตาขึ้นมาเถอะ! ลองมองไปที่คนที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าสิ มองไปที่คนที่ซ่อนปีกที่เน่าเฟะเอาไว้ภายใต้แสงสว่างสิ!”

ทั้งโลกได้นิ่งงันไป รอยยิ้มของยูอิลฮานได้ปรากฏมายิ่งขึ้นกว่าเดิมบนใบหน้า

[วันนี้เรามีสินค้ายอดฮิตอยู่นะ มีการติดต่อสามถามทางโทรศัพท์มาอย่างท่วมท้นแล้ว! หากคุณต้องการที่จะสั่งซื้อโปรดเร่งมือได้แล้ว!]