หลังจากนั้นหลายนาที
มุชิกิถูกคุโรเอะพาตัวมาที่ห้องเปลี่ยนชุดของห้องอาบน้ำรวมที่อยู่ชั้น 1 ของอาคาร
พื้นที่กว้างขวาง มีชั้นวางของติดอยู่ตามผนัง บนชั้นวางของก็มีตะกร้าวางอยู่หลายใบ
พอมองลึกเข้าไปข้างใน ก็เห็นเป็นอ่างล้างหน้าตั้งเรียงกันอยู่ พอมองลึกเข้าไปยิ่งกว่านั้น ก็เห็นประตูกระจกบานใหญ่ที่เชื่อมต่อกับห้องอาบน้ำ
「ปัญหาที่สำคัญที่สุดเนี่ย…..คือเจ้านี่เหรอครับ」
มุชิกิพูดแล้วเหงื่อตก
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่คุโรเอะพูด เพราะเมื่อคืนนี้ก็ปล่อยให้คุโรเอะเช็ดตัวระหว่างนั่งดูวีดีโอของไซกะโต้รุ่ง
ที่นี่ตอนนี้ ถือเป็นครั้งแรกตั้งแต่กลายร่างเป็นไซกะที่ได้เข้ามาอาบน้ำ
「ค่ะ ที่ด้านหน้าแปะป้ายกระดาษ『กำลังดำเนินการตรวจสอบแก๊ส ห้ามเข้า』เอาไว้ ระหว่างนี้รีบอาบให้เสร็จเถอะค่ะ
ไม่ว่ายังไงก็ปล่อยให้อาบน้ำร่วมกับนักเรียนหญิงไม่ได้」
「อา…..นั่นมันก็จริงนะครับ แต่ว่าดีจัง คุโรเอะอุตส่าก็ใส่ใจเรื่องแบบนี้ให้ด้วยสินะครับ」
คุโรเอะหรี่ตาแล้วทำเสียงออกจมูกเบาๆ
「ไม่ได้เป็นห่วงอะไรนักเรียนหรอกค่ะ เพราะมีชะตากรรมของโลกยุ่งเกี่ยวอยู่ต่างหาก ตอนนี้น่ะ ไม่มีเวลาไปสนใจร่างเปลือยเปล่าของนักเรียนสักคนสองคนหรอกค่ะ───แค่จะเผยร่างจริงของคุณมุชิกิให้ใครรู้ไม่ได้เป็นอันขาด」
「เอ๊ะ?」
「เรื่องยิบย่อยไว้คุยกันตอนอาบน้ำแล้วกันค่ะ เหลือเวลาไม่มากขนาดนั้นแล้วด้วย ช่วงเวลาที่ไร้การป้องกันแบบนี้พยายามลดลงเท่าที่ทำได้ดีกว่าค่ะ」
คุโรเอะพูดเร่งมุชิกิ มุชิกิเอียงคอสงสัยแต่ก็ทำตามที่คุโรเอะพูด หยิบตะกร้าผ้าออกมา
แล้ว มุชิกิก็หยุดชะงักลง
「──คุโรเอะ」
「อะไรหรือคะ อยู่ๆก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมา」
「เข้าห้องอาบน้ำเนี่ย──หมายความว่า พูดอีกอย่างก็คือ ต้องถอดเสื้อผ้าครับ」
「….., อา นั่นสินะคะ」
「แน่นอนว่า ร่างกายที่แสนงดงามของคุณไซกะน่ะ ไม่มีทางที่จะมีอะไรที่เปล่าประโยชน์ เป็นเหมือนงานศิลปะชั้นเลิศที่ต่อให้เอาไปให้ใครเห็นก็ไม่มีอะไรน่าอายอย่างไม่ต้องสงสัยครับ
อีกอย่าง ตอนนี้ผมก็เป็นเด็กมัธยมปลายวัยแรกรุ่นคนนึง ถ้าถามว่าอยากเห็นหรือเปล่า────ต้องบอกว่าอยากเห็นจนแทบใจจะขาดเลยล่ะครับ อยากจะสลักไว้ในหัวครับ แล้วยิ่งกว่านั้นถ้าพูดถึงเรื่องอาบน้ำเนี่ย หมายความว่าสามารถจับต้องส่วนที่ปกติจับต้องไม่ได้ได้ตามอำเภอใจเลยไม่ใช่เหรอครับ พูดตามตรง ตอนนี้ใจเต้นจนหยุดไม่ได้เลยล่ะครับ」
「เรื่องแบบนี้ไม่พูดออกมาน่าจะดีกว่านะคะ」
คุโรเอะขมวดคิ้ว แต่มุชิกิก็ไม่ใส่ใจ พูดต่ออย่างออกรส
「แต่ว่า…..แต่ว่า…..! ถึงตอนนี้จะอยู่ในสภาพที่จิตใจไปไหนก็ไม่รู้ แต่ร่างกายของคุณไซกะก็คือร่างกายของคุณไซกะครับ จะให้ผมมาจ้องลูบคลึงคลำตามอำเภอใจแบบนี้มัน…!!」
「รู้สึกจะเพิ่มการกระทำเข้ามาหรือเปล่าคะ?」
คุโรเอะพูดด้วยน้ำเสียงที่เอือมระอา แต่ก็พยักหน้าเล็กน้อยเหมือนยอมรับ
「ตอนนี้เป็นสถานการณ์ฉุนเฉินนะคะ แม้แต่ท่านไซกะก็คงยอมอ่อนข้อให้ระดับหนึ่ง แต่ว่า…ก็จริงอยู่ ไม่ได้ไม่เข้าใจความคิดของคุณมุชิกิหรอกนะคะ เป็นสุภาพบุรุษผิดคาดนะคะเนี่ย」
「ขอบคุณมากครับ แทนที่จะดูด้วยวิธีขี้โกงแบบนี้ สู้สร้างความสัมพันธ์แล้วให้ฝ่ายนั้นโชว์เองจะดีใจเสียกว่า ความเขินอายเนี่ย เป็นเรื่องสำคัญนะครับ」
「เรื่องทำให้อยากถอนคำพูดเนี่ย ก็ไวไม่แพ้กันนะคะ?」
คุโรเอะถอนหายใจ แล้วหยิบผ้าสีดำยาวเส้นเล็กออกมาจากอกเสื้อ
「แต่ก็ ทราบแล้วค่ะ ถึงจะแค่ในระดับหนึ่ง แต่มาจัดการเท่าที่ทำได้กันเถอะค่ะ」
「เจ้านี่คือ?」
พอมุชิกิถาม คุโรเอะก็ตอบ「ขออนุญาติค่ะ」กลับมาสั้นๆ แล้วเอาผ้านั่นผูกปิดตามุชิกิ
ตอนแรกก็ตกใจไปแวบหนึ่ง แต่จากนั้นก็เดาเจตนาของคุโรเอะได้
จริงอยู่ว่าถ้าทำแบบนี้ ก็จะไม่เห็นร่างกายของไซกะ
「อย่างนี้นี่เอง……แต่ว่า ปิดตาอาบน้ำแบบนี้มันค่อนข้างอันตรายนะครับ…… แบบว่า ถ้าเกิดลื่นล้มอะไรขึ้นมาก็คงแย่」
「ถ้าเรื่องนั้นวางใจได้ค่ะ ฉันก็จะเข้าห้องอาบน้ำด้วย จะทำให้ตั้งแต่สระผมไปจนทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยค่ะ」
「นั่นก็ดูจะเป็นปัญหาอีกอย่างหนึ่งนะครับ…」
「ไม่มีปัญหาค่ะ ตอนที่ท่านไซกะยังอยู่ก็รับหน้าที่นี้บ่อยๆ」
「เอ๊ะ……!? เดี๋ยวก่อน เรื่องนั้นช่วยอธิบายมาแบบละเอียดเลยได้มั้ยครับ!?」
「ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ แต่อยู่ๆรู้สึกอยากปฏิเสธสุดๆไปเลย───จะถอดแล้วนะคะ」
จากนั้น คุโรเอะก็ยื่นมือเข้ามา ร่างกายของมุชิกิถูกจับต้อง ชุดเครื่องแบบค่อยๆถูกถอดออก
「ย้ะ….. อะไรกัน อยู่ๆก็…..」
สัมผัสที่รุกคืบมาอย่างไม่ทันคาดคิด ทำให้เผลอส่งเสียงร้องออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
แค่ถูกคนอื่นจับแก้ผ้าก็เป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้จักแล้ว แถมยังถูกปิดบังการมองเห็นอีก ทำให้ไม่รู้ว่าต่อไปจะถูกจับที่ตรงไหน
การเล่นแสนอันตรายที่ทำให้จังหวะของหัวใจค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ทว่าตรงข้ามกับสภาพจิตใจของมุชิกิ คุโรเอะไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมือ
แล้วในที่สุดช่วงเวลาแห่งโชคชะตาก็ได้มาถึง ทันทีที่รู้สึกว่ามือของคุโรเอะอ้อมไปด้านหลัง เสียงกริ๊กเบาๆก็ดังขึ้น
แล้วความรู้สึกรัดแน่นที่ตรงหน้าอกถูกปลดออก
「อฟุ」
กว่าจะรู้ตัวว่าถูกคลายตะขอก็ช้าไปจังหวะหนึ่ง น้ำหนักสองลูกที่เคยถูกค้ำจุนโดยเส้นด้ายถูกทิ้งลงหนักอึ้งที่ตรงหน้าอกจนแทบจะเผลอเอามือไปรับ
「……คุโรเอะ」
มุชิกิพยายามควบคุมลมหายใจที่แรงขึ้น แล้วส่งเสียงเรียกคุโรเอะ
「อะไรหรือคะ」
「มองไม่เห็นก็จริงครับ……แต่แบบนี้ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรไม่ถูกต้อง」
「…….ทำให้สลบน่าจะดีกว่าสินะคะ?」
คุโรเอะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูกลุ้มใจอย่างแท้จริง
ขืนพูดอะไรออกไปมากกว่านี้คงได้ถูกสับคอร่วงแน่ มุชิกิรีบส่ายหน้าตอบ
จากนั้น ก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงสีกันของเสื้อผ้าจากทางด้านหน้า
มันน่าสงสัยจริงๆ มุชิกิขมวดคิ้วเล็กน้อย
「……คือว่า คุโรเอะ นั่นเสียงอะไรหรือครับ?」
「แค่จัดเตรียมอะไรนิดหน่อยค่ะ อย่าได้ใส่ใจ」
พอคุโรเอะพูดจบ แขนของมุชิกิก็ถูกความรู้สึกอ่อนนุ่มเข้ามาสัมผัส
「ย้า!?」
มุชิกิสะดุ้งด้วยความตกใจ แล้วเสียงเย็นเรียบของคุโรเอะก็ดังมาจากทิศนั้น
「ขออภัยค่ะ ที่จับต้องร่างกายก็เพื่อนำทางไปห้องอาบน้ำค่ะ」
「อะ……งะ งั้นเหรอครับ นั่นสินะครับ …..จะว่าไป แค่สมมุตินะครับ คงไม่ใช่ว่าคุโรเอะก็ไม่ใส่อะไรไปด้วยหรอกนะครับ」
「ก็ไม่ใส่นะคะ?」
「……ทำไม?」
「ถึงจะถามว่าทำไมก็เถอะค่ะ ขืนปล่อยไว้แบบนี้เสื้อผ้าก็เปียกเอาน่ะสิคะ」
ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนะ───มุชิกิคิดจะพูดแบบนั้น แต่สุดท้ายก็ไมได้หลุดจากลำคอ
คุโรเอะขยับร่างกายเข้ามาแนบกว่าเดิม
「เดี๋… คุโรเอะ? คือว่า ใกล้เกินไปหรือเปล่าครับ…?」
「เพราะการมองเห็นของคุณมุชิกิถูกปิดบังอยู่ ต่อให้มีโอกาสแค่หนึ่งในหมื่น ก็ปล่อยให้ร่างกายของท่านไซกะมาเสี่ยงมีบาดแผลไม่ได้ค่ะ เอาล่ะ ทางนี้ค่ะ」
กลายเป็นว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ มุชิกิปล่อยให้คุโรเอะพาไปห้องอาบน้ำ แล้วนั่งบนเก้าอี้
「ถ้างั้น จะขอน้ำราดเลยนะคะ」
「คะ ครับ…..」
พอมุชิกิตอบกลับ วินาทีต่อมา ไหล่ของมุชิกิก็ถูกราดด้วยน้ำอุ่น เป็นอุณหภูมิที่กำลังพอดิบพอดี ไม่อุ่นจนเกินไป ไม่ร้อนจนเกินไป
หลังจากราดซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง คุโรเอะก็เริ่มสระผมให้อย่างประณีต
ตอนที่ยังอยู่ในร่างเก่าก็ไม่ได้ผมยาวขนาดนี้ เลยนับเป็นสัมผัสที่ค่อนข้างประหลาด
「───จะว่าไป หัวข้อที่คุยกันเมื่อกี้น่ะค่ะ」
ระหว่างที่กำลังสระผมให้มุชิกิ คุโรเอะก็พูดออกมาเหมือนนึกขึ้นได้
「หัวข้อที่คุยกันเมื่อกี้…… เรื่องที่ผมกลับร่างเก่าเหรอครับ? หรือว่าเรื่องที่ไม่ควรอาบน้ำร่วมกับนักเรียนหญิง?」
「ทั้งคู่ค่ะ」
「หมายความว่า?」
พอมุชิกิถามออกมาในระหว่างที่กับถูกขยี้ฟองขึ้นหัว คุโรเอะใช้อุ้งนิ้วมือนวดหนังศรีษะให้อย่างอ่อนโยนแล้วอธิบายต่อ
「ฉันเองก็เพิ่งเคยเห็น『มนุษย์ที่ถูกรวมร่าง』เป็นครั้งแรก เพราะฉะนั้น ก็อาจจะมีการเดาเข้ามาเกี่ยวด้วยแต่ว่า───
สาเหตุที่คุณมุชิกิกลับร่างเก่า คิดว่าอาจจะเกิดจาก…..ประมาณการปลดปล่อยพลังเวทย์ค่ะ」
「การปลดปล่อยพลังเวทย์……เนี่ย ที่บอกว่าตอนนี้อยู่ในสภาพรั่วไหล….」
「ค่ะ เพราะการควบคุมยังอ่อนหัด แม้แต่ตอนนี้พลังเวทย์ของท่านไซกะก็กำลังถูกปลดปล่อยทีละน้อยอย่างต่อเนื่องอยู่ค่ะ」
คุโรเอะพูดจบก็เปิดน้ำล้างฟองออก แล้วใส่ครีมบำรุงผมให้อย่างเบามือ
「พลังเวทย์ของท่านไซกะน่ะมหาศาล ไม่มาหมดไปกับเรื่องระดับนี้หรอกค่ะ ───แต่ว่า ถ้าปริมาณการปลดปล่อยถูกเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเป็นช่วงเวลาหนึ่งละก็ ก็มีโอกาสที่ร่างกายจะเกิดปฏิกิริยาป้องกันค่ะ」
「ปฏิกิริยาป้องกัน…..?」
「ถ้าพูดแบบง่ายๆ คิดว่าอาจเกิดจากการที่ร่างกายสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เลยเปลี่ยนเป็นสภาพที่เผาผลาญพลังเวทย์น้อยลงหรือเรียกว่าเซฟโหมด อะไรประมาณนี้ค่ะ」
「อะ───」
พอถูกพูดแบบนั้น คิ้วที่ถูกปิดของมุชิกิก็ขยับเล็กน้อย
ตอนนี้ร่างกายของจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ชื่อว่าไซกะนั้น ถูกรวมเข้ากับจิตใจของมือสมัครเล่นอย่างมุชิกิ ทำให้ตกอยู่ในสถาพที่ยุ่งเหยิงแบบนี้
เช่นนั้น ถ้าทำให้องค์ประกอบส่วนของมุชิกิแสดงผลออกมาอย่างชัดเจนละก็ น่าจะสามารถลดการเผาผลาญของพลังเวทย์ได้
「อย่างนี้นี่เอง…..ยกตัวอย่างได้เข้าใจง่ายดีครับ.」
มุชิกิทำเสียงเหมือนบอกว่าเข้าใจแล้วออกมา
「ถ้างั้น อันที่ทำตอนเปลี่ยนผมกลับเป็นร่างคุณไซกะ ไอนั่น…」
「จูบหรือคะ」
พอถูกพูดใส่แบบชัดๆ มุชิกิถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปพักหนึ่ง
「…..ครับ ไอนั่นมันอะไรกันน่ะ」
「เป็นการเติมพลังเวทย์จากดิฉันค่ะ นั่นเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด」
คุโรเอะตอบกลับมาอย่างไม่รู้สึกรู้สา
สำหรับคุโรเอะคงเหมือนไม่มีอะไรล่ะมั้ง มุชิกิเริ่มรู้สึกอายขึ้นมากับการคิดไปคนเดียว เลยรีบพูดต่อเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
「…..ถึงว่าแบบนั้น แต่การปลดปล่อยพลังเวทย์…..เหรอครับ จริงอยู่ที่ตอนอยู่ในห้องเรียน ก็ปล่อยพลังเวทย์ออกมาไม่ตรงตามที่ตั้งใจ แถมตอนเรียนภาคปฏิบัติก็ดูจะอันตรายด้วยครับ…..อ๊ะ หรือว่าตอนที่สู้กับอัลเวียตเมื่อวานก็เหมือนกัน? เรื่องแบบนี้ดูจะเกิดขึ้นซ้อนทับกันไปเรื่อยๆเลยสินะครับ」
「เรื่องนั้น จะนับว่าเป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่งก็ได้ล่ะมั้งคะ แต่ถ้าถามว่าอย่างไหน ตอนนี้ไม่ได้พูดถึงตอนใช้พลังเวทย์ แต่พูดถึงช่วงเวลาปกติค่ะ ว่ามีสาเหตุอย่างอื่นที่ส่งผลโดยตรงหรือเปล่า」
「เอ๊ะ?」
คำพูดของคุโรเอะ ทำให้เครื่องหมายคำถามลอยขึ้นบนหัวมุชิกิ
แต่ก็ถูกเปิดฝักบัวราดเหมือนล้างออกไป
「──ทั้งปริมาณและการไหลของพลังเวทย์ รับผลกระทบจากสภาพจิตใจเป็นอย่างมากค่ะ การเตรียมใจ ความมุ่งมั่น ความโกรธ และความตื่นเต้น──สิ่งเหล่านี้ทำให้เราได้เห็นจอมเวทย์ที่ใช้พลังที่เกินความสามารถที่แท้จริงออกมาค่ะ」
「หมายความว่า…..」
พอมุชิกิพูดพร้อมเหงื่อที่ไหลซึมออกมา คุโรเอะก็พูดต่ออย่างสงบ
「คุณมุชิกิในตอนนั้น ไปเห็นพวกนักเรียนหญิงที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยนชุดเข้า หรือก็คือความรู้สึกตื่นเต้นในตอนนั้น น่าจะเป็นสาเหตุให้ปริมาณการปล่อยพลังเวทย์สูงขึ้นค่ะ」
「…………………เอ๊…..」
ด้วยเหตุผลที่ดูจะหนักหนาเกินไป ทำให้มุชิกิส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างอ่อนใจ
「เดี๋ยวก่อน…..เอ๊ แบบว่า สาเหตุทำนองนี้…..ไม่มีอีกหน่อยเหรอครับ…..?」
「ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะค่ะ」
พอถูกคุโรเอะตอบกลับมาแบบเรียบๆ มุชิกิก็รู้สึกน่าสมเพชขึ้นมาแล้วพูดต่อ
「……หมายความว่า ป้ายกระดาษที่แปะอยู่หน้าห้องอาบน้ำนั่น…..」
「ค่ะ แค่ระดับชุดชั้นในยังทนไม่ได้ ถ้าเกิดไปเห็นสภาพที่ไม่ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียวละก็ ได้เอาท์ในทีเดียวแน่ๆค่ะ」
「………」
พอเห็นมุชิกิที่เงียบไปเพราะรังเกียจตัวเอง คุโรเอะก็พูดติดตลกขึ้นมา
「ถึงจะบอกว่าท่านไซกะเป็นรักแรกพบ แต่ผู้ชายเนี่ย ขอแค่อีกฝั่งเป็นเด็กผู้หญิงวัยเดียวกัน ไม่ว่าใครก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นได้สินะคะ? เอาเถอะ ในฐานะสิ่งมีชืวิตถือเป็นหลักยืนยันความสุขภาพดีได้เลยนะคะ」
「นั่นมัน, ผมน่ะ รักคุณไซกะใจเดียวครับ!」
「งั้นหรือคะ งั้นก็วางใจได้สินะคะ」
พอคุโรเอะพูดจบ วินาทีต่อมา
หลังจากได้ยินเสียงบีบฟองสบู่จากฟองน้ำ หน้าอกของมุชิกิ───พูดให้ถูกก็คือของไซกะ───ก็ถูกสิ่งอ่อนนุ่มบางอย่างเข้าแตะต้องโดยไม่ทันตั้งตัว
「เมี๊ยฟฟุ !」
ความรู้สึกจั๊กจี้ที่บุกเข้ามากระทันหัน ทำให้เผลอร้องแปลกๆออกไปแล้วขดตัว
ทว่า สัมผัสประหลาดนั่นไม่ใส่ใจ ขยับไปที่คอ หน้าท้อง และบั้นท้าย ถูไถไปทั่วร่างกายอย่างไม่ยำเกรง
「ชะ…..คะ คุโรเอะ──」
「เป็นอะไรไปคะ? ฉันไม่ใช่ท่านไซกะนะคะ?」
「ป่ะ เปล่าครับ เรื่องนั้นกับเรื่องนี้น่ะ มันคนละเรื่องกั──」
มุชิกิพูดด้วยน้ำเสียงปวกเปียก พยายามหนีจากมือของคุโรเอะ
แต่ว่า ก็ถูกเจ้าสัมผัสประหลาดที่ไม่รู้จักความยำเกรงบุกเข้าที่ผิว แล้วทรุดลงทันที
「ยะ ย๊าา….」
「──ฮึ่ม」
พอเห็นมุชิกิที่ตกอยู่สภาพนั้น คุโรเอะก็ส่งเสียงครวญออกมาเบาๆ
「คุณมุชิกิ เหมือนจะแย่แล้วล่ะค่ะ」
「ระ เรื่องอะไรเหรอครับ….?」
「เพราะภายนอกเป็นท่านไซกะ แต่ปฏิกิริยากลับใสซื่อไร้เดียงสา บวกกับคุณมุชิกิที่ปกติจะเถียงคำไม่ตกฟาก กลับทำตัวดูว่าง่าย ทำให้ตัวฉันเผลอรู้สึกสนุกขึ้นมานิดหน่อยแล้วค่ะ 」
「ห๊ะ……!?」
ถึงมุชิกิจะร้องออกมา แต่คุโรเอะก็ไม่ยอมหยุดมือ
ใช้ฟองน้ำถูตัวเนื้อละเอียด ถูไถไปมาทั่วร่างกายของมุชิกิ
「เอาล่ะ ยกมือขึ้นค่ะ จะขัดให้สะอาดเอี่ยมเลย」
「เดี๋────อะ อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !?」
แล้วเสียงร้องโหยหวนของมุชิกิ ก็ดังก้องไปทั่วห้องอาบน้ำขนาดใหญ่
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
