“คิดออกแล้วใช่มั้ย หน้าแดงกว่าตูดลิงอีก” เขาพูดเสียงกวนใส่ฉันอะทุกคน มันจะดีอยู่แล้วเชียว หึ้ยเสียอารมณ์
“พี่หมอ!” ฉันเรียกเขาเสียงดังลั่นห้องเลยแหละ อิงชาจะไม่ทนแล้วนะ ไอพี่หมอหน้าเดียวคนเดิมหายไปไหน พี่หมอคนนี้มันเจ้าเล่ห์ พูดมาก ขี้แกล้ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า” ยัง ยังจะมาหัวเราะใส่หน้าฉันอีก คุณหมอคนเก่าใครเอาคืนมาได้มั้ย
“ไปเลยไปนอนโซฟาเลย” ฉันหยิบหมอนยัดใส่มือเขาแล้วใช้มือข้างเดียวแรงอันน้อยนิดดันเขาลงจากเตียง
“ไม่เอาอะหนูอิง พี่ขอโทษไม่แกล้งแล้วครับมาๆ นอนกอดกันเนอะพรุ่งนี้ตัดไหนเสร็จพี่พากลับคอนโดทันทีเลยครับ” เปลี่ยนเป็นกิ้งก่าเลยนี้พี่หมอ ที่นี้ล่ะพูดดีทำเสียงอ้อน พูดหวานกว่าน้ำตาลอีกนะ ยังจะเอาเรื่องออกจากโรงพยาบาลมาล่ออีก เมื่อกี้ล่ะมาว่าฉันโง่แถมหัวเราะใส่หน้าฉันอีก
แต่ยอมมั้ย ยอมค่ะก็คนง่วงนี่น่า อยากออกจากโรงพยาบาลใจจะขาดแล้วจะให้ไปอยู่ไหนก็ไปแล้วขี้เกียจเถียงกะเขาแล้วเจ้าเล่ห์ขนาดนี้เถียงยังไงก็ไม่มีทางชนะเขาได้หรอก
พรึ่บ ฟิ้ว ตุ๊บ
“อะไรเนี่ยพี่ทิ้งของหนูทำไม” จะไม่ให้โวยวายได้ยังไงก็คุณหมอคนหล่อ โยนชุดกระโปรงนักศึกษาฉันทิ้งลงถังขยะไปต่อหน้าต่อตา ตอนนี้พี่หมอพาฉันมาเก็บของที่หอพัก ของที่เอาไปก็ไม่มีอะไรมากเลยมีแต่เสื้อผ้า หนังสือช่วงนี้ไม่ได้ใช้ ของใช้ส่วนตัวพี่หมอก็บอกว่าไม่ต้องเอาไป ก็มีแต่เสื้อผ้านี่แหละ ชุดอยู่บ้านชุดนอนกางเกงขาสั้น เอาไปได้แต่พอชุดนักศึกษาเท่านั้นแหละตัวนั้นสั้นไป ตัวนี้ฟิตไป โอ้ยจะให้ใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ กระโปรงลากพื้นเลยหรอไงถึงจะพอใจ
“กระโปรงดีๆ มีให้ใส่เยอะแยะใส่ทำเศษผ้า” พูดได้หน้าตาเฉยมาก ชิไม่สนใจหรอกคนใจร้ายกล้าดียังไงมาทิ้งกระโปรงพีทตัวโปรดของฉัน
“อย่าเก็บมานะ” เสียงเรียบแต่โหดกลับมาอีกครั้งฉันชะงักมือกำลังจะหยิบกระโปรงตัวโปรดจากถังขยะทันที กลัวหรอใช่ค่ะกลัวตอบแบบไม่คิดเลย
“แต่หนูเสียดายตัวโปรดหนูอิงเลยนะคะพี่คิน” ส่งเสียงอ้อนพร้อมสายตาที่น่าสงสารที่สุดในชีวิตให้เลยนะ จะไม่ใจอ่อนสักหน่อยหรอ
“ไม่ให้ใส่มันสั้น” เมียใครใครก็หวงมั้ยครับ ขาอ่อนเมียก็อยากเก็บไว้ดูคนเดียวมั้ยล่ะ
“หวงหนูหรอ” ค้างเลยผมมองตาค้างเลย ยิ้มตาหยีใส่แบบนี้ผมไม่เคยเห็นเลย ยิ้มแบบนี้รู้มั้ยหัวใจผมทำงานหนักมากนะ
“อุ้ยพี่หมอหน้าแดงหวงหนูจริงดิ หวงหนูใช่มั้ย” หนูอิงเอานิ้วมาจิ้มไหลผมทำเสียงล้อเลียน ผมจะไม่เชื่อเลยถ้าผมไม่บังเอิญเห็นตัวเองในกระจกจากโต๊ะเครื่องแป้งตัวเล็กของเธอ ผมก็เขินเป็นนะครับ เกิดมา 28 จะ 29 ปียังไม่เคยหน้าแดงเลยสักครั้ง
จุ๊บ
“ใช่พี่หวง” ผมจุ๊บหน้าผากมนเบาๆ หนึ่งที เลื่อนหน้ามากระซิบข้างๆ หูของหนูอิงเบาๆ ตอนนี้หนูอิงหน้าแดงไม่ต่างจากผมเมื่อกี้เลย ใครจะยอมให้ตัวเองเขินอยู่คนเดียวเล่า
เพจหมอหล่อบอกต่อด้วย
หืมมีเพจนี้ด้วยหรอทำไมฉันไม่เคยเห็นเลยล่ะ แต่ช่างเถอะเข้ามาแล้วก็ส่องหน่อยละกัน เผื่อมีอะไรดีๆ จะได้กดถูกใจเพจบ้าง
เฮ้ยทำไมมีแต่รูปพี่หมอคินของฉันอะ
หมอนาคิน อัจริยะแห่งหมอศัลยกรรมคนเดิมไม่มีอะไรเพิ่มเติมแค่หล่อเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
หมอคนโสด แต่คงโสดอีกไม่นานเพราะกำลังจะมาขอแอดเป็นแฟนเร็วๆ นี้
แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ อร๊ายคุณหมอหล่อทะลุกระจก หล่อเกินไปแล้ว แอดต้องขังไว้แต่ในบ้านแล้วแหละความหล่อจะได้ไม่แผ่กระจาย
“ทำไมในเพจมีแต่พี่หมออะ” ฉันพึมพำอยู่คนเดียว ก็จริงนี่ทั้งเพจมีแต่รูปพีหมอมีเป็นร้อยๆ รูปไม่มีคนอื่นเลยแม้แต่เงา แล้วคนติดตามแบบว่าเยอะมากล้านต้นๆ เลยนะ แต่ละรูปคนถูกใจไม่ต่ำว่าแสนอะ โอ้ยคนอะไรจะเนื้อหอมขนาดนี้
“คนมันหล่อ” พูดเบาขนาดนี้ยังจะได้ยินอีกนะ หูดีเกินไปแล้ว
“อี๋หลงตัวเอง” ฉันก็พูดไปงั้นแหละชมมากหนูอิงก็เขินเป็นนะ แต่พี่หมอหล่อมากจริงๆ นะทุกคน เผลอมองหน้าทีไรใจบางทุกที ฉันตกหลุมรักพี่หมอแล้วแหละยิ่งพี่หอมเวอร์ชั่นนี้ ยิ้มง่ายยิ้มบ่อยอิอิงชอบค่ะ
“ผัวหล่อก็บอกเถอะไม่ต้องทำหน้าแดงขนาดนี้หรอก” หึ้ยทำไมต้องหยิกแก้มเค้าด้วยเนี่ยฉันปัดมือเขาออกแล้วจับหน้าตัวเองใครหน้าแดงไม่มี้ไม่มีเลย ไม่จริงหรอกพี่หมอชอบแกล้งเค้าอะ
“ว้าย!! เล่นอะไรเนี่ยเดี๋ยวตก” ฉันตะโกนลั่นห้องจะเพราะอะไรล่ะ อิพี่หมออยู่ดีๆ ก็อุ้มฉันลอยขึ้นมาคนกำลังเล่นโทรศัพท์เพลินๆ อยู่ อยู่ดีๆ ตัวลอยเฉยเลยแล้วอิพี่หมอสูงมากไงคะเกิดมายังไม่เคยสัมผัสอากาศข้างบนแบบนี้เลยนะเว้ย เขาอุ้มฉันมาจากโซฟาห้องนั่งเล่นเข้ามาในห้องนอน
ตุ๊บ
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
หลังถึงที่นอนปุ๊บ เขาก็ตามมาจูบฉันทันที ไม่มีโอกาสให้ได้ทักท้วงเลย แขนฉันเจ็บอยู่นะเผื่อลืม
“อ๊ะ แขนหนูอ๊ะ” ฉันรีบบอกทันทีที่พอมีโอกาส เขาคลายแดดออกมาคร่อมร่างฉันไว้แทน มองหน้าหนูอิงแล้วยิ้มอ่อน สายตาเจ้าเล่ห์ รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้
กริ้ง กริ้ง พี่หมอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสายที่โทรเข้ามา แต่ก็ยังไม่ยอมรับสายสักที
“หายเมื่อไหร่บอกลาอากาศนอกห้องไว้เลยนะจ๊ะหนู” พูดจบแทนที่จะลุกกลับก้มมาหอมแก้มฉันอีกฟอดใหญ่ หึ้ยฉันเขินนะ
ฟอด
แล้วเขาถึงกดรับสาย